Why தாத்தாஸ் ?

 நண்பர்களே,

வணக்கம். இந்த மாதத்து இதழ்களின் முதற்கட்ட ரியாக்ஷனஸைப் பார்க்கும் போது - சரத்குமாரும், வடிவேலும் நடித்த காமெடி தான் நினைவுக்கு வருகிறது !! தவணையில் வீட்டு உபயோகப் பொருட்கள் விற்கும் சரத், மொக்கைச்சாமி அஸிஸ்டண்ட்டோடு ஒரு பாட்டீம்மா வீட்டுக் கதவைத் தட்ட, அவரும் உள்ளாற கூட்டிப் போய் உட்கார வைத்து, அப்புறமாய் வீட்டிலுள்ள மிக்சி, கிரைண்டர் இத்யாதிகளையெல்லாம் காட்டி விட்டு, "பாத்துட்டீங்கள்லே ? ஒண்ணும் வேண்டியதில்லை.....நடையைக் கட்டுங்க !!" என்று சொல்லும் போது சரத் கெக்கெக்கெக்கே என்று சிரிப்பார் ! "ஏண்ணே சிரிக்கிறீங்க ?" என்று அசிஸ்டண்ட் கேட்கும் போது - "ரெண்டு பேரா வந்திருக்க நமக்கே இந்த ஏரியாவில் இந்தப் பாடுன்னா, தனியாய் போயிருக்கிற வடிவேலின் நிலைமையை யோசிச்சேன் - சிரிச்சேன் !" என்பார் ! இங்கேயோ - நம்ம க்ளிப்டனை நினைச்சேன் - சிரிச்சேன் !! கெத்தா, மாசானதொரு அட்டைப்படத்தோடு ஆரவாரமாய் ஆஜராகியிருக்கும் 'தல'யே முத நாள் ஷோவில் 3 தாத்தாக்களிடம் ஜகா வாங்கிக் கொண்டிருக்க, பாவப்பட்ட கேரட்மீசைக்காரரை கொஞ்சம் நினைச்சுப் பாருங்களேன் ? 'அப்டி ஓரமாய் போயி வெளயாடிக்கோங்க நைனா !!" என்று சொல்லாத குறை தான் !!

Very very early days yet ; சிறுவட்டமே ஆயினும், ஒன்றரை நாட்களின் எண்ணப்பகிர்வுகள், அதன் முழுமையின் பிரதிபலிப்பாகிடாது தான் ! And தொடரும் நாட்களில் நிலவரம் உல்டாவாகிடவும் கூடும் தான் ! ஆனால் 'தல' வரும் மாதங்களில் ஆனானப்பட்ட லக்கி லூக்கே பம்முவது தான் வாடிக்கை என்ற நிலையில் - இந்த 3 பெருசுகள் குஷாலாய் அறிமுகமாகி, சூட்டோடு சூடாய் ஒளிவட்டத்தைக் கவர்ந்து நிற்பது விளையாட்டுக் காரியமே அல்ல என்பேன் !  'தல' படமொன்று ரிலீசாகும் அதே நாளில் மூஞ்சி பெயர் தெரியாத மூணு டி.வி. சீரியல் பழங்கள் நடித்த படமும் ரிலீசாகி, பின்னது வசூலில் முந்திடுவது நிகழ்ந்தால் வாய் பிளந்து வேடிக்கை பார்ப்பதில் தப்பில்லை தானுங்களே ? So 'தல' & கேரட் தாத்தா - இம்மாதம் ஓரமாய் நின்று காதினுள் புகை விடுவதே முதற்கட்ட நிலவரம் !!

அந்தியும் அழகே...! 2 நாட்களுக்குள் குறைந்த பட்சம் 2 தடவைகளாவது தாத்தாக்களுடனான பயணம் நிகழ்ந்திருக்கும் என்று நம்ப இடம் தருகின்றன, உங்களின் அலசல்களின் வீரியங்கள் ! ஏற்கனவே நான் குறிப்பிட்ட விஷயம் தான் ; doubtless இது நம் பயணத்தினில் ஒரு ஜாலியான குட்டி landmark !! இது வரைக்கும் நிறைய "கதையே நாயகன்" பாணியிலான கிராபிக் நாவல்களை பார்த்திருக்கிறோம் தான் ; அவற்றுள் ஏகப்பட்ட offbeat கதைகளையும் ரசித்துள்ளோம் தான் ! ஆனால் முதன்முறையாக offbeat கதைகளில் ஒரு ஹீரோ கும்பல் கண்ணில் தட்டுப்பட்டிருப்பது இம்முறையே ! And அந்த கும்பலுக்கு இளமை ஊசல் ஆடோ ஆடென்று ஆடுவது தான் விசித்திரமுமே ! So ஒரு உருப்படியான படைப்பாளி டீம் கிட்டினால் - எந்தக் களிமண்ணும் சோடை போகாதென்பது புரிகிறது ! Hail Lupano !!

"அதெல்லாம் செர்த்தேன் ; இதையெல்லாம் எதுக்கு தேர்வு பண்ணிக்கிட்டு ? எங்க ரசனைய ஒசத்தறதா நெனப்பாக்கும்டா தம்பி ? ஒன்னோட போதைக்கு சிக்குன ஊறுகா நாங்க தானாக்கும் ?" என்ற எண்ணங்களும் ஆங்காங்கே எழாதிராது என்று பஜ்ஜியோ, வடையோ காதில் சேதி சொல்லாமலில்லை ! So 'இந்த விஷப்பரீட்சையினில் தலை தப்பிச்சிட வாய்ப்புகள் பிரகாசம் !!" என்ற தோன்றும் நொடியில் - "Why தாத்தாஸ் ?" என்று என்னை நானே கேட்பதில் தப்பில்லை என்று பட்டது !

Primarily - ரசனைய உசத்துறேன் ; வடாம் காயப்போடுறேன் என்ற ரீதியிலான கற்பனைகள் எனக்கு ஒருநாளும் கிடையாது ! இங்கு பதிவாகும் பின்னூட்டக் கூட்டாஞ்சோறில் ஒரேயொரு சட்டுவத்தைப் பரிமாறிச் சாப்பிட்டுப் பார்த்தாலே புரியும் - இதனை ஆக்கும் அசகாயர்கள் ஒவ்வொருவரின் ஆற்றலும் என்னவென்று ! So ஏற்கனவே ஏதேதோ உச்சங்களில் உள்ள உங்களின் ரசனைகளை ஒரு சிவகாசி ஆந்தையன் அவதரித்துத் தான் புதுசாய் ஒசத்தி விட்டாகணும் என்று நினைத்திருப்பேன் எனில், (நடப்பு) கேரன் செர்வியாவை விடவும் பெரிய பிராந்தனாய் நான் இருந்திட வேண்டும் ! இப்போவரைக்குமாவது - அண்ணாச்சியையும், ஆபீஸ் சேச்சிகளையும் அடையாளம் காண்பதில் எனக்குச் சிரமங்கள் இல்லையெனும் போது - கேரன் செர்வியாவாகிட maybe இன்னும் கொஞ்ச நாட்கள் இருக்கக்கூடும் என்று படுகிறது ! So கேள்வி தொக்கியே நிற்கிறது - "why இந்த ரீதியிலான விஷப்பரீட்சைத் தேடல்கள் ??" 

பிரதான காரணம் -  1984 முதலாகவே என்னுள் பொங்கிடும் அந்தக் கதை பகிர்ந்திடும் அவா !! எனக்கு ரசித்திடும் ஏதேனும் ஒரு படைப்பை உங்களோடும் பகிர்ந்து, நீங்களும் அதனை ரசித்திடும் பட்சத்தில் ஒரு கொயந்த புள்ளைத்தனமான சந்தோஷம் அலையடிப்பதை முதன்முதலில் நான் உணர்ந்தது ஸ்பைடரின் "எத்தனுக்கு எத்தன்" புண்ணியத்தில் ! வருஷங்களாய் பீரோவுக்குள் கிடந்த கதை ; யாருக்கும் பிடித்திருக்காத கதை ; ஆனால் என்னை ரசிக்கச் செய்த கதை !! மாடஸ்டியின் ஆரம்ப விற்பனை மொக்கைகள் தந்த கும்மாங்குத்தில் கிறங்கிக் கிடந்தவனுக்கு அன்றைக்கு "ஸ்பைடர் " ஒரு தேவ தூதனாயத் தென்பட்டதில் no surprises ; ஆனாலும், 'அதெப்புடி நமக்கு இவ்ளோ ரசிக்கும் ஒரு கதையானது வாசகர்களுக்கும் ரசிக்காம போகும் ??" என்ற குடைச்சல் தான் காதுக்குள் அன்றைக்கே பலமாக இருந்தது ! 

முத்து காமிக்சிற்கு அந்தக் கதைக்கான காசையும்  தராது லவட்டிப் போய்ப் போட்டு விட்டு , அது சூப்பர்ஹிட் அடித்த போது நான் குதூகலிக்க காரணங்கள் இரண்டிருந்தன : முதலாவது - "ஹை....காசு மிச்சம் !!" என்பதே ! அந்நாட்களில் சீனியரின் கூட்டு வியாபாரத்துக்கு "அதள பாதாள போராட்டம்" என்று பெயரிட்டிருக்கலாம் ; சிக்கலெனில் சொல்லி மாளா சிக்கல்கள் ! So அன்றைய தினத்தினில் நான் அந்தக்  கதையை ஆட்டையைப் போடுவது மட்டும் சீனியருக்குத் தெரிந்திருந்தால், சர்வ நிச்சயமாய் அதற்கான பணத்தை என்னிடமிருந்து கேட்டு வாங்கிப் போக ஆள் அனுப்பாது விட்டிருக்கவே மாட்டார் - becos அந்தச் சிக்கலான பொழுதுகளில் பணம் சார்ந்த உரசல்கள் எங்கள் மத்தியில் ஒரு புது விஷயமாகவே இருந்திருக்கவில்லை ! மாட்டு வண்டியில் காலண்டர்கள் ; டயரிகள் ; நோட்புக் ராப்பர்கள் இத்யாதி..இத்யாதி...என ஏகப்பட்ட  பண்டல்கள் மொத்தமாய் ஏற்றப்பட்டு, ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு புக்கிங்குக்கோசரம் சீனியரின் ஆபிசிலிருந்து அடிக்கடி போகும் ! நமது காமிக்ஸ் பண்டல்கள் நாலோ, ஐந்தோ அன்றைக்கு ரயிலுக்குச் செல்ல வேண்டி இருந்தால், சத்தமின்றி அதே மாட்டு வண்டியில் ஏற்றி அனுப்பி விடுவேன் நான் ! ஒரு நாள் அதுவே கூட சீனியருக்கும், எனக்கும் மத்தியினில் ஒரு லடாக்ஹ் பாணி லடாய்க்குக் காரணமானது என்பது இஸ்திரி !! சகோதரருடனான கூட்டுத் தொழிலில், புள்ளைக்கோசரம் காட்டும் சகாயம் கூட சுகப்படாது - என்ற அவரது நேர்மையும், அன்றைக்கிருந்த இக்கட்டில், அவரைக் குறை சொல்லிட  வழிகள் லேது என்பதும் இன்றைக்குப் புரிகிறது ; ஆனால் "மிச்சம் பிடிக்கும் ஒவ்வொரு அணாவும், சம்பாதிக்கும் புது அணா" - என்று வயிற்றைக் கட்டி, ஆபீஸ் நடத்தி வந்த 17 வயது பம்பை மண்டையனுக்கு அந்நாட்களில் காது வழியே புகை சிக்னல்களே வெளிப்பட்டன !! 

1984-ல் நான் குதூகலித்த காரணம் # 2 தான் இன்றுவரைக்கும் இது போன்ற விஷப்பரீட்சைகளுக்குள் என்னை திளைக்கச் செய்வது !! எனது ரசனையும், உங்களின் ரசனைகளும் ஒரே பக்கத்தில் பயணிக்கும் நாட்கள் ஒவ்வொன்றுமே செம ரம்யமாய்த் தெரிந்திடும் மேஜிக் தான் அது ! "ஆத்தா....வாசகர்களின் ரசனைத் தேர்விலே நான் பாஸாயிட்டேன் !!" என்று 1984-ல் கூவிடத் தோன்றியது இன்று வரைக்கும் ஓய்ந்த பாடில்லை என்பதால்  அந்த த்ரில்லை எதிர்பார்த்தே தேடல்கள் இன்று வரையிலும் தொடர்கதையாகின்றன ! தர்ம அடி விழவும் கூடுமென்று தோன்றினாலும் கூட, அந்தக் களத்தினில் நான் ரசித்த ஏதோவொன்று உங்களையும் ரசிக்கச் செய்யாது போகாதென்ற நம்பிக்கை தலைக்குள் சிறுகச் சிறுக ஒரு ஆர்ப்பரிப்பாகவே உருமாறிடும் போது - எனது தீர்மானங்கள் auto pilot க்கு மாறிப் போய்விடுவதுண்டு ! அந்த லாஜிக் உணரா உத்வேகம் தான் உங்களின் அம்மாதத்துத் தொண்ணூறு ரூபாய்களையும் ; அதற்கான நமது ஒண்ணரை லட்ச ரூபாய்களையும் அந்தந்த இதழ்களினில் பணயமாக்கிடும் கொழுப்பை உருவாக்கிடுகின்றது ! Make no mistake guys - ஒவ்வொரு விஷப்பரீட்சையின் போதும் நான் சுடுவது உங்கள் காசிலுமான வடைகள் என்றாலும், கையோ, வாயோ பொத்துப் போகும் பட்சத்தில், எங்களது பாக்கெட் பொத்தல்கள் செமத்தியாக இருக்குமென்பது தான் bottom line  ! So நன்றாகவே தெரிந்தது தான் - தாத்தாக்களின் சமாச்சாரத்தில் சொதப்பலுக்கு வாய்ப்புகள் பாதிக்குப் பாதி என்பது !! இருந்தாலும் கதாசிரியர் லுபானோவின் அந்த தில் ; அவரது படைப்பின் உருப்படிகள் ஒவ்வொன்றோடும் ஏதோ ஒரு விதத்தினில் என்னால் relate செய்து கொள்ள முடிந்தமை ; கதையில் பெருசெல்லாமே devil may care தோரணையில் சுற்றி வந்தது ; சிறுசுகளெல்லாம் சாக்ரடீஸ் ரேஞ்சில் தத்துவம் பேசுவது - என்று நிறைய விஷயங்கள் என்னை உசுப்பி விட்டுக் கொண்டேயிருந்தன ! On the flip side - ஏற்கனவே "ஒரு தோழனின் கதை" யில் நிகழ்ந்தது போலவே ஒருசாராருக்கு செமையாகவும், இன்னொரு சாராருக்கு சுமையாகவும் தோன்றிட வாய்ப்புகள் இல்லாதில்லை என்பதும் புரிந்தது ! ஆனால்...ஆனால்...அந்த "ஆத்தா நான் பாஸாயிட்டேன்" moment சார்ந்த தேடல் குடிகொண்டான பின்னே லாஜிக் ஜன்னல் வழியே போய்விடுவது வாடிக்கை தானுங்களே ? And  இதோ - இங்கே நிற்கிறோம் - பெருசுகளை நம் அணிவகுப்பிற்குள் வரவேற்கும் சந்தோஷத்துடன் !! இங்கே நான் பெருசாய் எதையோ சாதித்து விட்டதாகவெல்லாம் நான் நினைக்கவில்லை ; மாறாக - ஒரேயொரு விஷயத்தை மட்டும் கூரையில் ஏறி நின்று கூவ தோன்றுகிறது ! அது இந்தப் பதிவின் கடைசி வரியில் இருக்கும் ! 

தாத்தாக்களுக்கான Translation ! 

இங்கே நீங்கள் பார்த்திருக்கும் மொழி நடை நம்மட்டிற்காவது ஒரு first ! "ஒரு ஆணியையும் பிடுங்கப் போவதில்லை"  என்று எழுதியிருக்கலாம் தான் ; மாறாக - "ஒரு மயிxxxxயும் பிடுங்கப் போவதில்லை !" என்று எழுதினேன் ! "டாய்லெட் பேப்பராகப் பயன்படுத்திய நாட்கள்" என்று சொல்ல முனைந்திருக்கலாம் தான் ; மாறாக - குxx துடைக்கும் பேப்பராகப் பயன்படுத்திய நாட்கள்" என்று சொல்லத் துணிந்தேன் ! "பேத்தியின் கர்ப்பத்துக்கு யார் காரணம் ?" என்று நாசூக்காய் மில்சே தாத்தாவைப் பேசச் செய்திருக்கலாம் தான் ; ஆனால் "பேத்திக் குட்டியை குட்டி போடச் செய்தது யாரு ?" என்று கூசாமல் பேச விட்டேன் தான் ! இந்த நடைக்கு for sure ஆதரவுமிருக்கும், எதிர்ப்புமிருக்கும் என்பதை யூகிக்கச் சிரமமே இருக்கவில்லை தான் ! இங்கொரு சிறு விஷயம் ! மொழிபெயர்ப்பினில் context என்றொரு சமாச்சாரத்துக்கும் சம முக்கியத்துவம் அவசியமே என்பது எனது நிலைப்பாடு ! ஒரே சூழலில் ரிப் கிர்பியும் ; கேப்டன் டைகரும் ; டெக்ஸ் வில்லரும் ; கலாமிட்டி ஜேனும் இருக்கிறார்கள் என்று வைத்துக் கொள்வோமே !  அவர்கள் convey செய்திட வேண்டிய சேதி ஒன்றாகவே உள்ளதென்றும் வைத்துக் கொள்வோமே ! நீங்கள் தான் அவர்களது டயலாக்குகளை எழுதப் போகும் படைப்பாளிகள் என்றுமே உருவகப்படுத்திக் கொள்வோமே ?!  ரிப் கிர்பியை casual ஆக, பாயிண்ட்டாகப் பேசச் செய்ய நினைப்போம் ! டைகரை ஒரு லேசான நக்கலோடு, குத்தலோடு பேசிட வைக்கப் பார்ப்போம் ! டெக்ஸ் பற்றிச் சொல்லவே வேண்டாம், வீரியமான வரிகளைத் தேடிடுவோம் அவருக்கு ! கலாமிட்டி ஜேனுக்கு ?  என்னை நினைக்கும் போது அவ்வப்போது ஆங்காகே வெளிப்படும் *#@** பாணியிலான பாஷையினை கலாமிட்டிக்கு வழங்க முற்படுவோம் தானே ? சூழல் ஒன்றாகவே இருந்தும், தகவலும் ஒன்றாகவே இருந்தும், அவை பேசும் மாந்தர்கள் வேறுபடும் போது - பாணிகளும் drastic மாற்றம் காண்பது இயல்பு தானே ? இதுவே தான் இங்கே எனது பேனாவை இதன் பணியில் நான் பிஸியான அந்த முக்கால் நாளினில் வழிநடத்திய கோட்பாடு ! 'அட..இன்னிக்கி செத்தா இன்னிக்கே பால்" என்று தெறிக்க விடும் பெருசுகளுக்கு ; மனதில் படுவதை அப்பட்டமாய்ப் பேச தயங்கும் அவசியங்களைக் கடந்து விட்ட தாத்தாக்களுக்கு -  வார்த்தைகளில் நகாசை விட ; எமோஷன்ஸ் தான் பிரதானம் என்று நினைத்தேன் ! அவர்களது குணங்களுக்கு அதுவே பொருந்துவதாகவும் எனக்குப்பட்டது ! So இது ஆபாசம் ; இது அசிங்கம் - என்று எனக்கு நானே அந்த ஞாயிறின் பகலினில் முக்காடு போட்டுக் கொள்ள முனையவில்லை ! தாத்தாக்களை, தாதாக்களாய் உலவ  அனுமதித்தேன் ; and ரைட்டோ - தப்போ here we stand !!

அலசல்கள் தொடரும் ; ப்ளஸ்ஸும் வெளிப்படும், மைனஸ்களும் பேசப்படும் !! ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரைக்கும் ஒன்றே ஒன்று மட்டும் நூற்றி நாற்பத்தி ஆறாவது தபாவாய் ஊர்ஜிதம் கண்டுள்ளது ! And அதுவே நான் கூரையிலிருந்து கூவிட நினைத்த சமாச்சாரமும் !! வேறொன்றுமில்லை guys - இந்தியாவில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மொழிகள் 22 உண்டாம் ; முறையான அங்கீகாரம் இல்லா மொழிகளின் எண்ணிக்கை 121 ஆம் - wikipedia சொல்கிறது ! ஆனால் என் மண்டையில் மிஞ்சி நிற்கும் கேசத்தை பந்தயமாக்கிக் கூவிட நான் ரெடி !!! அந்த இருப்பதிரெண்டிலோ ; நூற்றி இருபத்தி ஒன்றிலோ - தமிழைத் தவிர்த்த வேறு எந்த மொழியிலும், எந்தவொரு வாசிப்பு வட்டத்துக்கும், இந்தத் தாத்தாக்களை வரவேற்கவோ, வாரி அணைக்கவோ சுட்டுப் போட்டாலும் தெரியாது / முடியாது என்பது எனது நம்பிக்கை !! 130 கோடி ஜனத்தின் மத்தியில் இந்த ஆயிரமும் தப்பிப் பிறந்த அதிசயப் பிறவிகளே !! நெசம் தானுங்களேண்ணா ? முகஸ்துதி இல்லா நெசமிது !

நான் இப்போ கெளம்பிப் போடுறேனுங்கண்ணா ; வேலை தலைக்கு மேலே கிடக்குது !! Bye all....enjoy the Sunday !! See you around !