பாரிஸ் படலம் !

நண்பர்களே,

வணக்கம். சிரமமான நாட்களே ; சந்தேகமே கிடையாது ! பொம்மை புக்குகள் ;  அவை சார்ந்த ஜாலி அரட்டை என்பனவெல்லாமே இப்போதைக்கு ரொம்ப ரொம்பத் தொலைவில் இருந்திட வேண்டிய சமாச்சாரங்களாய்த் தோன்றினால் நிச்சயம்  அதனில் தப்பில்லை தான் ! So இந்நேரத்துக்கு இங்கே ஆஜராகவில்லையா ? என்று கேட்பது குடாக்குத்தனம் என்பது புரிகிறது ! ஆனால் சும்மாவேனும் ஒருவாட்டி இங்கே தலைகாட்டி விட்டு ஒரு அட்டெண்டன்ஸ் போட்டுவிட்டுப் போனால்,`` அனைவரும் நலமென்ற சந்தோஷம் அனைவருக்கும் கிட்டும் தானே ? Please guys ?

அப்புறம் இந்தப் பதிவு, சில நாட்களுக்கு முன்பான பதிவின் தொடர்ச்சி என்பதை, புதிதாய் எட்டிப் பார்த்திடும் நண்பர்களுக்கு நினைவூட்டி விடுகிறேன் ! இங்கிருந்து வாசிப்பைத் துவக்கிடும் பட்சத்தில், வழக்கத்தை விடவும் கொஞ்சம் ஜாஸ்தியாய்க் குழப்பிடக்கூடும் ! இருக்கும் நோவுகள் போதாதென்று, நான் என் பங்கிற்குப் படுத்தியது போலாகிடக்கூடாதல்லவா ? ரைட்டு...இனி விட்ட இடத்திலிருந்து தொடர்கிறேன் :

அயல்நாடெனும் சமுத்திரத்தில் முதல் தபா பச்சைப் பிள்ளையாய் தவித்தது என்னவோ நிஜம் தான் ; ஆனால் ரொம்பச் சீக்கிரமே காலை ஊன்றிக்கொள்ளப் படித்திருந்ததால் சமாளித்து விட்டிருந்தேன் ! ஆனால் இரண்டாம் ஆண்டோ சற்றே வித்தியாசப்பட்டிருந்தது ! டின்னில் வரும் கொக்கோ -கோலாவை வாங்கிப்புட்டு அதை உடைக்கக் கூட வழி தெரியாமல் முழிபிதுங்கி நின்றது தான் 1985-ன் அனுபவமெனில், மறு வருஷமோ, கொக்கும், பெப்புசியுமாய்த் தான் தொழிலதிபர் வலம் சென்று கொண்டிருந்தார் !  என்னமோ அருணாக்கயிறு கட்டிய நாளிலிருந்தே கோட்டையும், சூட்டையும் போட்டுக் கொண்டு, ஆறடி உசர வெள்ளைக்காரர்களுடன் தொழில் பேசியவன் போலொரு தெகிரியம் தொற்றி விட்டிருந்தது ! புதுசு புதுசாய்க் கான்டிராக்ட் போடுவதெல்லாம் ஆமை வடையும், கெட்டிச் சட்னியும் வாங்குவதற்குச் சமானம் என்பது போலொரு துள்ளல் வந்திருந்தது நடையில் ! ஜெர்மானியர்களின் ஆங்கில உச்சரிப்பு ; பிரெஞ்சு தேசத்தவர்களின் பேச்சு முறை ; பிரிட்டிஷார் / அமெரிக்கர்கள் / இத்தாலியர்கள் இங்கிலீஷ் பேசும் பாணிகள் என சகலத்தையும் கேட்டுக் கேட்டு, அண்ணாச்சியின் இங்கிலீபீஸிலும் ஒரு மாற்றம் குடிகொண்டிருந்தது ! பற்றாக்குறைக்கு 1986-ன் பிராங்கபர்ட் புத்தக விழாவினில் பணிகள் எல்லாமே செம்மையாய் நடந்தேறியிருக்க, மண்டைக்குள்ளே கலர் கலராய்க் கனவுகள் ஓடிய வண்ணமிருந்தன !! "ஊருக்குப் போறோம்....ஜூனியர் லயன் காமிக்ஸ்ன்னு கார்டூனா போட்டுத் தாக்குறோம் ; புதுசா வாங்கியுள்ள கதைகளை லயனிலே கொஞ்சம், திகிலிலே கொஞ்சம்னு போட்டுத் தாக்குறோம் ; அப்புறம் ரொம்பவே முக்கியமா - 'வாங்கோ சார்....வாங்கோ சார்...இனி நம்மகிட்டேயும் ஒரு இரும்புக்கைப் பார்ட்டி இருக்காரு ; வந்து பழகிப் பாருங்க' என்று ஏஜெண்ட்களுக்கு ஓலை அனுப்பணும்" என்று அத்தனையும் மகிழ்வான எண்ணத்தோரணங்கள் ! உள்ளுக்குள் உற்சாகம் துள்ளும் போது நடையிலும் துள்ளல் சேர்ந்து கொள்வதில் வியப்பேது ? திகட்டத் திகட்ட சந்தோஷத்தை வழங்கிய ஜெர்மனிக்கு மனசுக்குள் விடை தந்தது மட்டுமே கொஞ்சம் வருத்தத்தைத் தந்து கொண்டிருந்தது ! காத்திருக்கும் பாரிஸ் என்ன மாதிரியாய் இருக்குமோ ? என்ற மெல்லிய பயமும் தொற்றிக் கொண்டிருந்தாலுமே,  எதையும் முகத்தில் காட்டிக் கொள்ளாது -  'அன்பே வா' தலைவரைப் போலொரு பிரீஃப் கேஸை கையில் பிடித்துக் கொண்டு, பாரிஸ் செல்லவிருந்த விமான கேட்டினில் பார்வையை ஓடவிட்டேன் ! அங்கொன்றும், இங்கொன்றுமாய், ஓரிரண்டு  சீட்டுகளைத் தவிர்த்து பாக்கி எல்லாமே full ! 'ஒரு தொழிலதிபருக்கு பாரிஸ் போக ஜோலி இருக்கும் சரி ; இப்டி கும்பலா உங்களுக்குலாம் அங்கே என்னங்கடா வேலை அப்ரசிடிக்களா ?' என்று கேட்கணும் போலத் தோன்றியது ! கோட்டின் பொத்தான்களைத் திறந்துவிட்டபடிக்கு கண்ணாடித் தடுப்புகளை ஒட்டிய முதல் வரிசையின் ஓரத்திலிருந்த சீட்டில் போய் குந்தினேன் !

'ஹலோ' என்றொரு குரல் ரொம்பவே ஸ்நேகமாய்க் கேட்க - "இது யாருடா ?" என்று பார்த்தேன் ! என்னருகே அமர்ந்து இருந்ததொரு ஆறடி உசர டிப்டாப்பான பிரவுண் நிற ஆசாமி தான் கையை நீட்டிக்கொண்டிருந்தார் ! சருமத்தின் நிறத்தைக் கொண்டு மக்களை வெவ்வேறு அடையாளங்களுக்குள் நுழைக்க முயற்சிக்கும் போது 3 ரகங்கள் பலனாகிடுகின்றன ! வெள்ளைத் தோல் மக்களாய் ஐரோப்பியர்கள் ; அமெரிக்கப் பெரும்பான்மை ; ஆஸ்திரேலியர்கள் என்று சொல்லலாம் ! கறுப்பின மக்களாய் ஆப்பிரிக்க நாட்டவர் ; மேற்கிந்தியத் தீவினர் போன்றோர் ! மத்திய கிழக்கத்தவர்கள் ; தெற்காசியர்கள் ; வட ஆப்ரிக்காவின் சில நாட்டவர்கள் ; மெக்சிக்கன்கள் போன்றோரை இந்த "பிரவுண் அணி" எனலாம் ! என்னருகே அமர்ந்திருந்தவரோ வட ஆப்ரிக்கர் என்பதை அவரது உடல்வாகு...அந்தக் குட்டிக்குட்டியான கேசம் ; தடிமனான உதடுகள் & அந்தக் கனத்த உச்சரிப்பு பாணி பறைசாற்றியது ! (கிட்டத்தட்ட சிங்கம் 2 படத்தில் வந்த டேனி மாதிரி என்று வைத்துக் கொள்ளுங்களேன் !) லேசான தயக்கத்தோடு நானும் 'ஹல்லோ' என்றபடிக்கே கையைக் கொடுக்க ; கரும்பு பிழியும் மிஷினுக்குள் புகுந்து வெளிப்படும் ஆலைக்கரும்புகள் என்ன பாடு படுமென்பதை உணர முடிந்தது ! "From India ?" என்ற கேட்ட மனுஷனின் முகத்தில் ஒரு விசாலமான புன்னகை ! அந்த நாட்களிலெல்லாம் இந்த software boom-ம் கிடையாது ; கொத்தவால்சாவடிக்குப் போய் வரும் லாவகத்தில் இந்தியர்கள் உலகத்தைச் சுற்றுவதும் கிடையாது ! So இந்தியாவுக்கு வெளியே, நம்மவர்களை சந்திப்பதும் சரி ; நாட்டைப் பற்றி பேசுவதும் சரி, செம உற்சாகமான சமாச்சாரம் ! "Yes ...yes ...I'm from India " என்றேன் ! முதுகில் ஒரு தட்டு தட்டியபடியே இந்தியாவைப் பற்றி சிலாகிக்க ஆரம்பித்த மனுஷன், வியாபார விஷயமாய் சில வருஷங்களுக்கு முன்னே தான் பெங்களூருக்கு விசிட் அடித்துள்ளதாகவும் சொல்ல - "ச்சே...ரெம்போ சின்ன உலகம் தான்டா சாமீ !!" என்று நினைத்துக் கொண்டேன் ! இரும்பு சம்பந்தப்பட்ட ஏதோவொரு தொழிலில் இருப்பதாகவும், ஐரோப்பாவுக்கு அடிக்கடி விசிட் அடிப்பதுண்டு என்றும் சொன்னவர், நான் என்ன செய்கிறேன் என்று வினவினார் ! ஒரு தொழிலதிபரிடம் இப்படியொரு கேள்வியைக் கேட்ட பிற்பாடு விளக்கிடாது இருக்க முடியுமா - என்ன ? குலம் , கோத்திரம், கோச்சார பலன்கள் நீங்கலாக பாக்கி அனைத்தையும் புட்டுப் புட்டு வைத்தேன் ! 'பாரிசில் எத்தனை நாள் ?" என்று அவர் கேட்க, "2 நாட்கள் ; அப்பாலிக்கா சுவிட்சர்லாந்த்" என்று பதில் சொன்னேன் ! ரொம்ப நாள் பழகியவர் போல ஐந்தே நிமிடத்துப் பரிச்சயத்தில் மனுஷன் நெருங்கி விட, "பாரிசில் எங்கே ஜாகை ?" என்று கேட்ட போது எனக்குத் திரு திருவென்று முழிக்க மட்டுமே முடிந்தது ! அந்த பாரிஸ் பயண கைடில் வாசித்த ஏதோவொரு ரயில்வே ஸ்டேஷனின் பெயரைச் சொல்லி, "அதற்குக் கிட்டே ஏதாச்சும்  போய்த் தான் பாக்கணும் !" என்றேன் ! "ஓஹோ..." என்ற மனுஷன் விமானத்தில் எனது சீட் நம்பர் என்னவென்று கேட்டார் !  முடிந்தால் ஸ்டாண்டிங்கில் கூட வரத்தயாரான கேஸ் அல்லவா - நாமெல்லாம் ?! எகானமி வகுப்பிலான என் சீட் நம்பரைச் சொன்னேன் ! அவரோ பிசினஸ் க்ளாசில் பயணிக்கும் ரகம் என்பது அப்புறம் தான் தெரிந்தது ! என் போர்டிங் பாஸை டக்கென்று வாங்கி கொண்டு விறு விறுவென்று Lufthansa டெஸ்குக்குப் போனவர் பிரெஞ்சில் என்னவோ பேசிட ; அவர்களும் ஏதோ பதில் சொல்லிட, கொஞ்ச நேர மல்லுக்கட்டலுக்குப் பின்னே திரும்பி வந்து போர்டிங் பாஸை என்னிடமே ஒப்படைத்தார் ! பிசினஸ் வகுப்பிற்கு எனது டிக்கெட்டை upgrade செய்திட வழியிருந்தால், அவரோடே பயணம் செய்திடலாமென்ற நினைப்பில் முயற்சித்துப் பார்த்ததாகவும், பிசினஸ் கிளாஸ் கூட அந்த பிளைட்டில் full என்பதால் சாத்தியப்படவில்லை என்றார் ! எனக்கு பக்கோ என்றாகிப் போனது - இந்தக் கலியுகத்தில் இப்படியுமொரு உத்தமரா என்று !! ஐந்தே நிமிடப் பழக்கத்துக்காக கைக்காசைச் செலவிடத் தயாராக இருக்கிறாரே என்று நினைத்துக் கொண்டேன் !

அதற்குள் பிளைட் புறப்படத் தயாராகிட, கேட்டைச் சுற்றி அமர்ந்திருந்த அத்தினி அப்ரசிடிக்களும் , மொய்யென்று விமானத்தினுள் புகுந்தனர் ! தொடர்ந்த ஒரு மணி நேர பயணத்துக்குப் பிற்பாடு பாரிஸின் விமான நிலையத்தில் தரையிறங்கினோம் ! "47 நாட்கள்" படத்தில் பார்த்த அதே அழுக்கு வடிந்த ஏர்போர்ட் கண்முன்னே 'பப்பரக்கா' என்று விரிந்து தெரிந்தது ! பிராங்கபர்ட்டின் அந்தப் பள பள பாங்கு மிஸ்ஸிங் & பாட்டுப் படிப்பது போலான உச்சரிப்பில் பிரெஞ்சில் ஓயாமல் ஏதேதோ அறிவிப்புகள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன ! எனக்குள் இருந்த மெல்பதட்டமானது இப்போது ஒரு மிடறு கூடியிருந்தது ! பெட்டிகளை மீட்க அந்த ரெங்க ராட்டின baggage claim-ல் போய் நான் நிற்கும் நேரத்துக்கு எனது புது நண்பரும் அங்கே வந்திருந்தார் ! கைக்கு அடக்கமாய் ஒரு சூட்கேஸ் & ஒரு பிரீஃப்கேஸ் மட்டுமே வைத்திருந்தார் என்பதால் அவற்றை செக்கின் செய்யாது, கையோடு கொணர்ந்திருந்தார் என்பதைக் கவனித்தேன் ! 'சரி..நீங்கள் வேண்டுமானால் கிளம்புங்கள் சார் ! என் லக்கேஜ் வர நாழியாகுமோ - என்னவோ !" என்றேன் ! "No ..no ..we are going together !!" என்றார் ! 'அட, பாரிசில் கூட பரமாத்மா இப்படியொரு உதவியாளரை அனுப்பி வைத்து நம்மைக் கரை சேர்க்கிறாரே !!' என்று உள்ளுக்குள் மத்தாப்பூ தெறித்தது !

மொக்கைத்தண்டிக்கான எனது பெட்டியும் வந்தது, அதை உருட்டிக் கொண்டே நடந்தோம் - வாயிலை நோக்கி ! பஸ்ஸில் போக நினைத்துள்ளேன் நான் என்று சொன்னேன் ; அவரோ - "No ..no ..we go in a taxi & you can stay in the same hotel with me !!" என்றார் ! ஒற்றை நொடியில் எனது சிக்கல்கள் சகலத்துக்கும் விடை கிட்டி விட்டது போல் எனக்குள் ஒரு உற்சாகம் ஓட்டமெடுத்தது ! இப்படி ஒரு மனுஷனை கண்ணில் காட்டியதற்கு நன்றி சொல்லிக்கொண்டேன் கடவுளுக்கு ! அதே சமயம் "தெய்வமே...பகுமானமாய் போய் இறங்கிய பின்னே மீட்டரில் பாதி-பாதி என்று மனுஷன் காசு கேட்காத வரைக்கும் சரி தான் ! "என்றும் ஒரு வேண்டுதலைப் போட்டு வைத்துக் கொண்டேன் !

பாரிஸ் விமான நிலையம் ஊருக்குள்ளிருந்து 25 கிலோமீட்டருக்கு கூடுதல் என்பதால் டிராபிக்கில் கிட்டத்தட்ட 1 மணி நேரம் பிடிக்குமென்று வாசித்திருந்தேன் !  போக வேண்டிய இடத்தைச் சொல்லி விட்டு சாவகாசமாய் மனுஷன் அமர, அவரது ஆஜானுபாகுவான உருவத்துக்கே பின்சீட்டின் பாதிக்கு மேலே தேவைப்பட்டது ! நான் ஆர்வத்தோடு வெளியே பராக்குப் பார்த்துக் கொண்டே வர, இவர் ஏதேதோ பேசிக் கொண்டேயிருக்க, மரியாதை நிமித்தம் 'ஊம்' கொட்டிக் கொண்டேயும் சென்றேன் ! மீட்டருக்கு காசு கேட்டுவிடுவாரோ என்ற பயம் ஒரு பக்கமெனில், இன்னொரு பயமும் ஆட்டிப் படைத்துக் கொண்டிருந்தது கிளம்பிய சற்றைக்கெல்லாம் ! இவரோ குளிக்கப் போகும் போது கூட கோட்டும், சூட்டும் போடும் பிசினஸ் க்ளாஸ் மேட்டுக்குடி எனும் போது, மனுஷன் வாடிக்கையாய்த் தங்கும் ஹோட்டலும் உசத்தியான ரகமாய் இருந்து விட்டால் என்ன செய்வது ?" என்ற பீதி தலைதூக்கியது ! அங்கே போன பிற்பாடு - "இது எனக்குக் கட்டாது !" என்று சொல்லவும் சங்கோஜமாக இருக்கும் ; அதே சமயம் பணம் ஜாஸ்தியெனில் நமக்கு தாக்குப்பிடிக்கவும் செய்யாதே !

மெதுவாய் நாம் செல்லவுள்ள ஏரியா எது என்றும் ; ஹோட்டல் பெயர் என்னவென்றும் கேள்வியைக் கேட்டு வைத்தேன் ! அவரோ அந்நேரத்துக்குள் செம ஜாலி மூடுக்குச் சென்றிருந்தார்   ! எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு உரத்த வெடிச் சிரிப்பு ; முதுகில் ஷொட்டு ; தொடையில் தட்டு என்று வர, எனக்கு லைட்டாக உள்ளுக்குள் ஜெர்க் அடிக்கத் துவங்கியிருந்தது ! பத்தொன்பது வயது தான் என்றாலுமே, என்னருகில் டாக்சியினுள் இருந்த மனுஷனுக்கும், விமான நிலையத்தில் நான் சந்தித்த மனுஷனுக்குமிடையே ஒரு வேறுபாடு எழுந்திருப்பதைப்  புரிந்திடாது போகுமளவுக்கு குழந்தைப் பையனாக நானிருக்கவில்லை ! அளவுக்கு மீறி உரிமை எடுத்துக் கொள்வது போலவும், தேவைக்கு அதிகமாய் தொட்டுத் தொட்டுப் பேசுவது போலவும் எனக்குள் உறைக்கத் துவங்கிய போதே வயிற்றுக்குள் பயம் ஒரு பந்தாய் சுருள்வதை உணர முடிந்தது ! ஏதோ சரியில்லை என்பதும் ; இந்த மனுஷனின் சகவாசம் சரிப்படாது என்பதையும் தொடர்ந்த நிமிடங்களில் என் மண்டை உரக்கச் சொல்லத்துவங்கிட - நீண்டு கொண்டே சென்ற டாக்சியின்பயணமானது ஒரு யுகமாய்த் தோன்றத் துவங்கியது !

பாரிஸின் ரம்யமான சில வீதிகளையெல்லாம் தாண்டிப் போய்க் கொண்டேயிருந்த வண்டி, கொஞ்சம் கச கசவெனத் தோற்றம் தந்த பகுதிக்குள் புகுந்திருந்தது ! அவ்வளவும் பிரென்ச் அல்லாத வேற்று மொழிப்பெயர் பலகைகளாய்க் கண்ணில்படத் துவங்கிய போதே இது நிச்சயமாய் நகரின் மையமாய் இருக்க வாய்ப்பில்லை என்பது புரிந்தது ! ஒவ்வொரு பெருநகரிலும் அந்தந்த மக்கள் பிரதானமாய் வசிக்கும் ஏரியாக்கள் இருப்பதுண்டு ! சிங்கப்பூரில் லிட்டில் இந்தியா ; லண்டனில் சௌதால் போன்ற பகுதிகள் நம்மவர்களின் பேட்டைகள் !! ஒவ்வொரு ஊரிலும் சீனர்கள் மிகுதியான சைனாடவுன் ஒன்று இருக்காது போகாது ! இத்தாலியர்கள் ஜாஸ்தியாக இருக்கக்கூடிய Italian quarters ஏகப்பட்ட ஊர்களில் உண்டு ! அதே போல இது  வட ஆப்ரிக்க மக்களின் பிரதான ஏரியா என்பதும் ; செழிப்புக்கும் இந்தப் பகுதிக்கும் ஏழாம் பொருத்தம் என்பதும்  அப்பட்டமாய்த் தெரிந்தது ! பொதுவாய் புதுசாயொரு நகரினில் காலூன்றும் வரையிலும் கொஞ்சம் கலகலப்பான, பத்திரமான பகுதிகளில் புழங்குவது தான் தேவலாம் என்பதை அனுபவத்தில் உணர்ந்திருந்தவனுக்கு, அழுது வடியும் அந்த ஏரியா வயிற்றைக் கலக்கிக் கொண்டிருந்தது ! என்னருகே ஆரம்பத்தில் அம்பியாய் அமர்ந்திருந்தவரோ, ரெமோவாய் மாறியிருந்ததில் எனக்குக் குமட்டிக் கொண்டு வந்தது ! டங்கு டங்கென்று நெஞ்சு அடித்துக் கொள்ள - நினைவு தெரிந்த நாள் முதலாய் நான் போன அத்தனை கோவில்களையும் ; அத்தனை சாமிகளையும் நினைத்துக் கொள்ளத் தோன்றியது !  சுத்தமாய் எதுவும் தெரியாததொரு புது பெருநகரில், தப்பான ஆளின் சகவாசத்தில், வகையில்லாமல் மாட்டித் தொலைத்திருக்கிறேன் என்ற புரிதல் தொண்டையை எல்லாம் அடைக்கச் செய்தது !  பேசும் போது தொடையில் கை வைத்த மனுஷன் கையை அகற்றவில்லை எனும் போதே எனக்குள் இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச சந்தேகங்களும் அகன்று விட்டன - இந்தாளின் நோக்கம் என்னவாக இருக்கக்கூடும் என்பது குறித்து ! பட்டென்று கையைத் தட்டி விட்ட போது ஒரு பழைய காலத்து வீடு மாதிரியானதொரு  ஹோட்டலின் முன்னே டாக்சி நின்றது !

நான் பெட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு இறங்குவதற்குள் காசைக் கொடுத்து செட்டில் செய்துவிட்டு விடு விடுவென்று ரிசப்ஷனுக்கு நடந்து போன மனுஷனை அங்கிருந்த கிழம் உற்சாகமாய் வரவேற்ற போதே இந்தாள் இங்கே ரெகுலராய்த் தங்குபவன் என்பது புரிந்தது ! இந்நேரத்துக்கு ரிசப்ஷனில் என்ன சொல்லியிருப்பான் என்பதை யூகிக்க எனக்குச் சிரமமே இருக்கவில்லை ! நேராய் அந்தக் கிழத்திடம்  போய் எனக்கொரு தனி ரூம் வேண்டுமென்றேன் ! "No..no..already booked a double room ; you stay with me !!" என்று என்னுடன் பயணித்திருந்த பிரவுண் மனுஷன் சொல்ல, நான் அதைக் காதிலேயே வாங்கியதாய்க் காட்டிக்கொள்ளவில்லை ! 'தனி ரூம் இல்லாங்காட்டி நான் நடையைக் கட்டப்போறேன்..." என்று நான் உறுதியாய்ச் சொல்ல, ரிசப்ஷன் கிழம் அந்தாளைப் பார்த்தது - "என்ன செய்ய ?" என்பது போல ! இவன் பிரெஞ்சில் ஏதோ சொல்ல, எனக்கொரு தனி ரூம் தந்தனர் - அதே தளத்தில், எதிர் எதிரே இருக்கும் விதமாய் ! கட்டணம் ரொம்பவே குறைச்சலாயிருக்க, என் பணத்தை டக்கென்று எடுத்து முதல் நாள் வாடகையை நானே கொடுத்து வைத்தேன் - "வேண்டாமே !" என்ற பிரவுண் பூதத்தின் மறுப்பினைக் கண்டு கொள்ளாது ! என் பெட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு ரூம் பாய் மேலே படியேறி வர, அதனை தனது ரூமிலேயே வைக்கச் சொன்னான் ; நானோ, பெட்டியைப் பிடுங்காத குறையாய் வாங்கி கொண்டு, எனக்கான அறைக்குள் கொண்டு போய் வைத்து விட்டு, தாழிட்டுக்   கொண்டேன் ! "சீக்கிரம் வா ; கீழே பாருக்குப் போவோம் !" என்று கதவுக்கு மறுபுறமிருந்து அந்த பிரவுண் பூதம் சத்தம் கொடுக்க - "நான் குளிக்கணும் ; ஒரு மணி நேரம் ஆகும் !" என்று உள்ளிருந்தபடிக்கே சத்தமாய்ப் பதில் சொல்லிவிட்டு எனது அறையை நோட்டமிட்டேன் ! கட்டிட பாணி ; கண்ணை உறுத்தும் கலரில் பெயிண்ட் ;   ஒரு சோபா ; ஒரு கிழட்டுக் கட்டில் ; சன்னமான குளியலறை ; ஒரு குறுகிய சந்தை நோக்கிய ஜன்னல் என்று கண்ணில்பட்ட சகலமுமே ரெங்கா ராவ் காலத்து சினிமாக்களில் வரும் செட்டிங்கை ஞாபகப்படுத்தின ! இந்த அறையில் ; இந்த ஹோட்டலில் ; இந்தத் தடித்தாண்டவராயனின் சகவாசத்தில், சத்தியமாய் 2 நாட்களை செலவிடுவது ஆகாத காரியம் என்பது புரிந்தது! எங்கெங்கோ இருந்த எரிச்சலெலாம் அந்த ஊரின் மீதே மையல் கொண்டது - "என்ன கண்ராவி ஊர்டா இது ?" என்று ! வெளியே நின்று குரல் கொடுத்துக் கொண்டே இருந்தவன் , நான் கதவை இப்போதைக்குள் திறப்பதற்கு இல்லை என்று புரிந்த பின்னே தனது அறைக்குள் போய் டமாலென்று கதவைச் சாத்திக் கொள்வதை சாவி துவாரத்தின் வழியே எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த எனக்குத் தெரிந்தது ! மறு நொடியே, பாஸ்போர்டையும், பணத்தையும் மட்டும் அவசரம் அவசரமாய்ப் பைக்குள் திணித்துக் கொண்டு, ஓசையே எழாத மாதிரி மொள்ளமாய் எனது அறைக் கதவைத் திறந்து வெளியே வந்தவன் பூனை போல அடியெடுத்து வைத்து படிகளில் விறு விறுவென்று இறங்கி ஹோட்டலிலிருந்து வெளியேறினேன் ! ரிசெப்ஷனில் இருந்த கிழம் என்னமோ பிரெஞ்சில் சொல்ல, 'ரெண்டு பேருமா ஏதாச்சும் ஆழமான கிணறாப் பார்த்து கல்லைக்கட்டிக்கிட்டுக் குதிச்சிக்கோங்கடா டேய் !!' என்று மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே நில்லாமல் ஓட்டமெடுத்தேன் !

வெளியே சாலைக்கு, நண்பகலில் வந்த பொழுது என் பதட்டம் குறைந்திருக்கவில்லை ! இந்தப் பகுதியிலிருந்து ஜல்தியாய் நடையைக் கட்டி, கொஞ்சமேனும் மனசுக்குத் தெம்பு தரும் பத்திரமான பாரிசைப் பார்த்திட வேண்டும் ; கூப்பாடு போட்டு வரும் வயிற்றுக்கும் ஏதாச்சும் போட  வேண்டுமென்பது புரிந்தது ! வெக்கு வெக்கென்று நடக்க ஆரம்பித்தேன் - அவ்வப்போது திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டே ! பூதம் பின்தொடரக் காணோம் என்ற போது சன்னமாய் நிம்மதி பிறந்தது ! பாரிசினுள் பயணிக்க அதன் பிரமாதமான தரைக்கடி மெட்ரோ தான் லாயக்கு என்று வாசித்திருந்ததால், எங்கேனும் M என்ற அந்தக் குறியீடு கண்ணில் படுகிறதா ? என்று தேடினேன் ! எல்லாப் பகுதிகளிலும் மிஞ்சிப்  போனால் 10 நிமிட நடையில் ஒரு ஸ்டேஷன் இருக்கும் என்ற விஷய மெய்யாகிட - இரண்டாமூழக யுத்தத்தின் போது கடைசியாய் பெயிண்டைப் பார்த்திருக்கக் கூடியதொரு ஸ்டேஷனின் படிகளில் கீழே இறங்கியவனுக்கு குப்பென்று மூத்திரத்தின் வீச்சம் நாசியைத் துளைத்தது !! அரைச் சீவனில் எரிந்து கொண்டிருந்த மஞ்சள் பல்புகள் வெளிச்சத்தில் பார்த்தல் ஒரு தம்மாத்துண்டு டிக்கெட் ஆபீஸ் தெரிந்தது ! அப்போது தான் 'போவது எங்கே ?' என்ற கேள்வி தலைக்குள் ஓடியது ! பாரீஸ் என்ற உடனே அத்தினி பேருக்கும் நினைவுக்கு வரும் அதே ஐபெல் கோபுரம் தான் எனக்கும் நினைவுக்கு வந்தது ! சரி, அங்கே போகலாம் என்ற நினைப்பில், எனது பாரிஸ் கிடைப் புரட்டினேன் ! அதன் அருகாமையில் இருந்த Trocadero என்றதொரு ஸ்டேஷனுக்கு போக டிக்கெட் ஒன்றை வாங்கிக் கொண்டேன் ! "காற்றில் கரைந்த  கப்பல்கள்" கதையில் வரும் குகைப் பாதை போல ரயில் தடங்களுக்கு இட்டுச் செல்லும் பாதை இருண்டு, நீண்டது ! எதிர்ப்படும் ஒன்றிரண்டு பேருமே, தைரியத்தை உண்டுபண்ணும் விதமான ஆட்களாய் இருக்கவில்லை ; நான் யாரையும் ஏறெடுத்துப் பார்க்காது ஓட்டமாய் ஓடினேன் ! உலகப் போரின் போது ஜெர்மானிய குண்டு வீச்சு நிகழும் தருணங்களில், பதுங்கிடும் shelter களாகவும் பாரிஸின் மெட்ரோக்கள் செயல்பட்டதாய்க் கேள்விப்பட்டிருந்தேன் ! அநேகமாய் அப்போது ஏதேனுமொரு அடையாளத்தைப் போட்ட கையோடு, யாரேனும் மூக்கைச் சிந்தி, சுவற்றில் இழுவி விட்டிருக்கும் பட்சத்தில், அதே ஆசாமி 45 வருஷங்களுக்குப் பிற்பாடு அங்கே வந்திருப்பின் துளிச் சிரமமின்றி அந்தப் "பொக்கிஷத்தைக்" கண்டு பிடித்திருக்க முடியும் தான் ! அழுக்கும், இருளுமாய் அந்த ஸ்டேஷனை அப்படி ஆக்ரமித்துக் கிடந்தது ! ஒரு தினுசான சங்கு ஊதும் சத்தத்தோடு, பச்சை நிறத்திலான ரயில் குதித்துக் குதித்து வந்து சேர்ந்தது ! பார்த்தால் ஒவ்வொரு சக்கரத்துக்கும் அடியில் ரப்பர் டயர்கள் !! 'அட..இது கூட நல்லாத் தான் இருக்கே" என்றபடிக்கே உள்ளே எறியவன் டிக்கெட்டோடு சேர்த்து என்னிடம் தரப்பட்டிருந்த மெட்ரோ மேப்பை நோட்டமிட்டேன் ! குளவிக் கூடு போல கொய்யென்று ஸ்டேஷன் ஸ்டேஷனாய் குறிக்கப்பட்டு, கலர் கலராய் வெவ்வேறு லைன்களின் பெயர்கள் இருக்க, நான் போக வேண்டிய ஸ்டேஷனுக்கு எங்கேயோ மாறிட வேண்டும் என்பது புரிந்தது ! அந்த பெட்டிக்குள் ரொம்பக் குறைச்சலான பயணிகள் மட்டுமே இருக்க, எனக்கோ அத்தினி பேரையும் பார்த்தால், அந்தக்காலத்து நம்பியாரையும், மனோஹரையும் , அசோகனையும் பார்த்த மாதிரியே ஒரு பீலிங்கு ! கதவுக்கு அருகிலான சீட்டில் பல்லி போல குந்தியிருந்தேன் ; நான் மாற வேண்டிய ஸ்டேஷனை எதிர்கொண்டு ! அந்த ஸ்டேஷனும் வந்த போது, திபு திபுவென்ற ஜனதிரளும் சேர்ந்தே வந்தது ! கூட்டத்தைப் பார்த்த பிற்பாடே எனக்கு லேசாய் தெம்பு திரும்பியது ! அங்கே இறங்கி, நான் போக வேண்டிய Trocadero ஸ்டேஷனுக்கு எந்த திக்கில் ரயிலைப் பிடித்தாக வேண்டுமென்று கண்டு பிடிக்கத் தெரியாமல் பேந்தப் பேந்த முழித்து நின்றேன் ! யாரிடமும் கேட்கவும் பயமாக இருந்தது - பாரிஸுடனான எனது முதல் பரிச்சயமே ஒரு மாதிரியாய் இருந்து விட்டதன் பொருட்டு ! 'என்ன கன்றாவியாக இருந்தாலும் சரி, எந்தப் பயல்கிட்டேயும் எதையும் கேட்கப்படாது !' என்று நினைத்துக் கொண்டே ஒரு மாதிரியாய்த் தீர்மானித்தேன் - எந்தத் திக்கில் நடப்பதென்று ! To cut a long story short - ஒரு மாதிரியாய் போய் சேர வேண்டிய இலக்கை எட்டிட , படிகளிலிருந்து மேலேறி, பாரிஸின் வீதிகளில் அசுவாரஸ்யமாய் நின்றேன் - இங்கே என்ன லட்சணத்தில் இறுக்கப் போகிறதோ ? என்ற நினைப்பில் ! ஆனால் தொடர்ந்த 6 மணி நேரங்களுக்கு என் கண்ணில் பட்ட காட்சிகள் சகலமும் இத்தனை காலமாய் போட்டோக்களிலும், சினிமாக்களிலும் மட்டுமே பார்க்க சாத்தியப்பட்டிருந்த பாரிஸின் ரம்யங்கள் தான் ! அலை அலையாய் டூரிஸ்டுகள், கூட்டம் கூட்டமாய் சாலைகளை நிறைத்திருக்க, உள்ளுக்குள் ஜிவ்வென்று சந்தோஷம் பொங்கியது ! தூரத்தில் ராட்சச உருவமாய் ஐபெல் கோபுரமும் காட்சி தர அதையே வழிகாட்டியாய்க் கொண்டு நடந்தேன் கணிசமான தூரத்தை ! ஒரு மாதிரியாய் அந்த iconic landmark முன்னே நின்ற போது பிரமிப்பாக இருந்தது ! அதனுள் சென்று உச்சியைப் பார்க்க லிப்ட் இருக்க, அதற்கு டிக்கெட் வாங்கி விட்டு கூட்டத்தோடு கூட்டமாய் முண்டியடித்தேன் ! நம்மூர் லிப்ட்கள் போலவே கொட கொடவென்று சத்தம் போட்டுக் கொண்டே முக்கி முனகி மேலே பயணித்த  லிப்ட்டில், நிறைய நேரம் களைத்து  மூன்றாவது நிலையில் இறங்கிய போது கோபுரத்தின் உச்சியிலிருந்து பாரிஸின் முழுமையையும் தரிசிக்கும் அசாத்திய view  கண்முன்னே விரிந்து கிடந்தது ! இந்த நகரம் மெய்யாலுமே எத்தனை பெரிது என்பதும், எத்தனை யௌவனமானது என்பதும் அந்த நொடியில் தான் புரிந்தது ! ஒரு தப்பான ஆசாமியைப் பார்த்துத் தொலைத்ததால் தான் அது வரைக்கும் அந்த நகரம் மீது துவேஷம் மேலோங்கி நின்றது என்பதை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது ! தொடர்ந்த 6 மணி நேரங்களுக்கு பாரிசுக்கு வரும் அத்தனை டூரிஸ்ட்களும் செய்திடக்கூடிய அத்தனை பணிகளையும் நானும் ஒன்று பாக்கியின்றிச் செய்தேன் ! மோனா லிசா ஓவிய மியூசியத்துக்கு ; Champs de Elysee என்ற அட்டகாச வீதிகளுக்கு ; அங்கிருந்த நெப்போலியன் உருவாக்கிய நினைவுச் சின்னத்துக்கு என ரவுண்டோ ரவுண்டு அடித்தேன் ! பாரிஸின் மெட்ரோவுமே இந்நேரத்துக்கு என்னோடு ரொம்பவே நட்பாகி விட்டிருக்க, 'எந்த ஊரிலே கப்படிக்கலை  ? ஏதோ சின்னப் பசங்க அவசரத்தில் மூச்சா போயிருப்பாங்க !" என்று எனக்கு நானே சொல்லிக்கொண்டேன் !இந்த ஊர் சுற்றும் படலத்தில் என்னுள் நிரம்பவே குஷி குடியேறியிருக்க, ரூமுக்குத் திரும்பினால் ராட்சஸன் காத்திருப்பானே என்ற நினைப்பே வெகு நேரத்துக்கு எழாது போயிருந்தது ! மணி ஆறை தொடத் துவங்கி, லேசாய் இருள் கவிழத் துவங்கிய போது தான் லேசாய் கிலேசம் குடிகொள்ள ஆரம்பித்தது ! பெட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு வேறு இடத்துக்குப் போய் விடலாமா ? என்ற கேள்வி உள்ளுக்குள் எழுந்த போது, முழுசாய் ஒரு நாள் வாடகையாய் மூவாயிரமோ, என்னவோ தந்து விட்டிருந்தது நெருடியது ! காசைக் கொடுத்து விட்டாச்சு ; இன்னிக்கு ராப்பொழுதை மட்டும் இங்கே கடத்தி விட்டு காலம்பற இடத்தைக் காலி பண்ணி விடலாம் !" என்ற நினைப்போடு ரூமுக்குத் திரும்பிய போது மணி ஏழு இருந்திருக்கும் . ரிசெப்ஷனில் அதே கிழம் ஏதோ பிரெஞ்சில் என்னிடம் சொல்ல - "போயா யோவ் !" என்று தமிழில் சொல்லி விட்டு மாடிப் படியேறி ரூமுக்குள் போய் அடைக்கலமானேன் !

கையில் வாங்கி வந்திருந்த பர்கரை விழுங்கி விட்டு, மறு நாள் சந்திக்க வேண்டிய பதிப்பகத்தின் மீது சிந்தனைகளை ஓடவிட்டேன் ! நமது கராத்தே டாக்டர் ; மறையும் மாயாவி ஜாக் ; பைலட் டைகர் (??) போன்ற கதைகளை உருவாக்கிய நிறுவனம் அது ! அவர்களை பற்றி ; ஏர்மெயிலில் கிட்டிய அவர்களது கேட்லாக்கை தலைமாட்டில் வைத்துக் கொண்டு நான் சிலாகித்த நாட்களை பற்றி ஏற்கனவே "சி.சி.வ' தொடரில் எழுதியிருந்தது நினைவிருக்கலாம் ! சீக்கிரமே எழுந்து, கிளம்பி, வேறு லாட்ஜை தேடிப் பிடித்த கையோடு அந்தப் பதிப்பகத்துக்குச் செல்வது என்ற தீர்மானத்தோடு தூக்கத்துக்குள் புகுந்தேன் எட்டரை மணி சுமாருக்கு ! படுக்கப் போகும் முன்னே சாவி ஓட்டை வழியாய் எட்டிப் பார்த்த போதும், எதிர் அறையில் சத்தமே இல்லை ! 'சரி..பூதம் நம்மை கைகழுவியிருக்கும் !' என்ற நினைப்பில் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டே லைட்டை அனைத்து விட்டுப் படுத்தேன்  !

எப்படியென்று தெரியாது - ஆனால் அடிமனசில் மெல்லிய பயமும், மிரட்சியும் குடியிருந்தால் தான் தூக்கத்தின் மத்தியிலும் அந்தச் சத்தம் கேட்டிருக்க வேண்டும் எனக்கு ! கடிகாரத்தைப் பார்த்தால் பதினொன்றரை என்று சொல்லியது ; எனது அறையின் கதவை திறக்க யாரோ முயற்சிப்பது போலொரு சத்தம் கேட்டது ! மறு கணமே லைட்டைப் போட்டு எழுந்து பார்த்தால், மறுபக்கமிருந்து இன்னொரு சாவியை நுழைத்து கதவைத் திறக்க யாரோ முயற்சிப்பது புரிந்தது ! எனது சாவி உள்பக்கத்தில் கதவிலேயே இருந்ததால் வெளியிருந்து முயற்சித்தது சாத்தியப்படவில்லை ! நான் லைட்டைப் போட்ட மறு கணமே வெளியிலிருந்து அந்த பூதம் கூப்பாடு போடத் துவங்கியது ! நல்ல குடிபோதை என்பது புரிந்தது ;  காதில் வாங்கவே கூசும் எதை எதையோ இங்கிலீஷில் கத்திக்கொண்டே, பிரெஞ்சிலும் என்னவோ அனற்ற ஆரம்பித்தான் ! எனக்கோ ரத்தம் தலைக்கேறி உடம்பெல்லாம் வியர்த்து விறு விறுத்துப் போய்விட்டது ! சத்தியமாய் இத்தனை ஆக்ரோஷமாய் அந்த மலைக்குரங்கு அவதாரமெடுக்குமென்று நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை ! நெஞ்சு அடிக்கும் அடியில், பதில் பேசக்கூட திராணியில்லை எனக்கு !! "கதவைத் திற..திற !!" என்பது தான் அவனது காட்டுக்கத்தலாக இருப்பது புரிந்தது ! பற்றாக்குறைக்கு அவனோடு இன்னொரு ஆசாமியும் இருந்திருக்க வேண்டும் ; இன்னொரு குரலும் 'டம் டம்மென்று' கதவை அறையும் ஓசைக்கு மத்தியில் கேட்டது ! ஒரு கம்பியைப் போல எதையோ நுழைத்து உட்பக்கமிருந்த எனது சாவியைக் கீழே தள்ள முயற்சிப்பது தெரிந்த நொடியில் உறைந்தே போய் விட்டேன் !! உட்பக்கமாய்த் தாழிட latch எதுவும் இல்லை என்பதை அந்த நொடியில் தான் கவனித்தேன் !  மூளை தறி கெட்டு ஓடத்துவங்கியது ! வேகமாய் ஜன்னலருகே போய் நின்றவன், முதல் மாடி எத்தனை உயரமிருக்கும் ?  ஏதேனுமொரு தவிர்க்க இயலா நெருக்கடியில் கீழே குதிப்பதாயின் கை கால் நொறுங்கிடுமா  ? என்றெல்லாம் யோசிக்கத் தோன்றியது ! கதவை உடைத்துக் கொண்டு உள்ளே இவர்கள் புகுந்து விட்டால், தயங்காமல் குதித்து விடுவது என்ற தீர்மானத்துக்கே வந்திருந்தவனின் கண்ணில் ரூமிலிருந்த சோபா கண்ணில்பட்டது ! பிடாரியாய்க் கனத்த அதனை தம் கட்டித் தள்ளிப் போய் கதவுக்குப் பின்னால் தாக்கான் கொடுத்து நிறுத்தினேன் - நெட்டுவாக்கில் ! கதவில் வேறு சாவியை நுழைத்து திரும்பியே விட்டாலும், இந்த சோபாவின் தடையைத் தாண்டிக் கதவைத் திறக்க சாத்தியமாகாது என்பது புரிந்த நொடியில் தான் மூச்சே திரும்பியது !

தொடர்ந்த 45 நிமிடங்கள் நரகத்தில் இருந்த உணர்வே எனக்கு !  கதவைத் தட்டுவது ; படு அசிங்கமாய்ப் பேசுவது ; சத்தம் போட்டுச் சிரிப்பது ; அங்காரத்தில் கூச்சலிடுவது என மாறி, மாறி அத்தனையும் நடந்தேறின ! நான் கதவுக்கு அடை கொடுத்து நிறுத்தியிருப்பது புரிந்த போது இன்னும் உக்கிரமாய்க் கூச்சலிட்டான் ! நான் பதிலே பேசவில்லை ! அவசரம் அவசரமாய் பெட்டியை பேக் செய்து விட்டு, டிரஸ் பண்ணிக் கொண்டு - பாக்கெட்டினுள்பாஸ்போர்ட் & பணத்தை வைத்துக் கொண்டு - குடாக்குத்தனமான கணக்குகளில் ஈடுபட்டிருந்தேன் ! 2 தலையணைகளை ஜன்னல் வெளியே முதலில் கடாசி விட்டு, அப்புறமாய் நாமும் சரியாகக் குதித்தால் அவற்றின் மீது land ஆகிட்டால் - கால் முறியாது தப்பி விடலாமா ? என்ற நினைப்பெல்லாம் ஓடியது ! ஒரு மாதிரியாய் ஓய்ந்து போனவன் அலுத்துக்கிளம்பி விட்டான் என்று நான் லேசாய் மூச்சு விட துவங்கியிருந்த போது மணி ஒன்றரை ! ஆனால் கீழேயிருந்த பாரில் போய் அடுத்த ரவுண்டை ஏற்றிக் கொண்டு இன்னும் ரௌத்திரமாய் ஆடித்தொலைக்கவே இந்த இடைவெளி என்பது அப்புறமாய்த் தான் புரிந்தது ! மறுபடியும் கதவுக்கு வெளியே ருத்ர தாண்டவமே ஆடினார்கள் ; இம்முறையோ நான் GET LOST !! GET LOST !! என்று கூச்சலிடும் தைரியத்தைப் பெற்றிருந்தேன் ! கொஞ்ச நேரம் கத்த வேண்டியது ; அப்புறம் தங்கள் அறைக்குப் போக வேண்டியது ; மறுபடியும் வந்து ஆடித் தொலைய வேண்டியதென அந்த  முடியா இரவு ஒரு யுகமாய்த் தொடர்ந்திட, மூன்று மணி சுமாருக்கு எல்லாமே அடங்கிப் போனது ! ஆனால் நானோ கண்ணசரத் துணிவின்றி, விடியும் வரையிலும் கோட்டானைப் போல விழித்தே இருந்தேன் !

கதிரவனின் முதல் ரேகைகள் கண்ணில் பட்டபோது மணி ஆறு ! சோபாவில் ஏறி, சாவி துவாரம் வழியே பார்த்த போது வெளியே ஈ-காக்காய் கூடாக கண்ணில் படவில்லை ! சத்தமே போடாது சோபாவை பின்னுக்குத் தள்ளி விட்டு, என் பெட்டியை தூக்கிக் கொண்டு வெளியே வருவதற்குள் ஒரு நூறு முறை செத்துப் பிழைத்திருப்பேன் ! அந்தக் குளிர் காலையிலும் எனக்கு சலவையாய் வியர்த்திருந்தது! சத்தமே போடாது படிகளில் இறங்கி, கீழே ரிஸப்ஷனுக்குப் போன போது அந்தக் கிழம் இல்லாது, வேறொரு பையன் breakfast க்கு டேபிள்களை தயார் செய்து கொண்டிருந்தான் ! நான் சீக்கிரமே அசாப்பிட வந்துவிட்டேன் போலுமென்ற நினைப்பில் - "another 15  minutes monsieur " என்றான் ! போங்கடா டேய்...சாப்பாடு ஒண்ணு தான் இப்போதைக்கு கேடு ! என்றபடிக்கே "I checkout " என்று மட்டும் கத்தி விட்டு வீதியில் கால் வைத்தேன் ! பாரிஸின் இதமான காலைக் காற்று என் வியர்வைக்கு ஒத்தடம் தர, வேகா வேகமாய் நடந்தபடிக்கே அண்ணாந்து பார்த்தேன் - முதல் மாடி எத்தனை உயரமென்று கணிக்க ! குதித்திருந்தால் சத்தியமாய்ச் சங்கு தான் என்பது மட்டும் புரிந்தது !! ஓட்டமும் நடையுமாய் மெட்ரோவுக்குப் போனது ; பிசாசாய் கனத்த பெட்டியையும் தூக்கிக் கொண்டு எங்கோ சென்றது ; கண்ணில்பட்ட முதல் டீசென்ட் லாட்ஜில் ரூம் எடுத்து , உள்ளே போய் பூட்டிக் கொண்டு அமர்ந்த போது அத்தனை நேரம் அடக்கி வைத்திருந்த  அழுகையை  சமாளிக்க முற்பட்டது என அத்தனையுமே fast forward-ல் நிகழ்ந்தது ! அன்றைய பொழுதினில் அப்புறமாய்ப் பதிப்பகத்துக்குச் சென்றது ; லக்கி லூக்கை வெளியிடும் Dargaud பதிப்பகத்தினை சந்தித்தது என்று ஏதேதோ செய்தேன்! ஆனால் எத்தனை பெரிய கண்ராவியிலிருந்து தப்பியிருந்தேன் என்ற புரிதல் என்னை உலுக்கி எடுத்திருந்தது ! மறுநாள் Zurich செல்லும் விமானத்தைப் பிடிக்க ஏர்போர்ட்டுக்குப் போன போது வாழ்க்கை எனக்கொரு பெரும் பாடத்தைக் கற்பித்திருந்தது புரிந்தது !

மறுபடியும் கேட் நிறைய கூட்டம் ; மறுபடியும் ஒன்றிரண்டு இருக்கைகள் மாத்திரமே காலியாக இருந்தன ; ஆனால் உட்காரலியே....!! நான் உட்காரலியே !!! Phew !!!

இன்றைக்கு நினைத்தால் அன்றைய எனது பயங்கள் சற்றே ஓவரோ ? என்று தோன்றிடும் தான் ! ஆனால் 19 வயது ; புது ஊர் ; பாஷை தெரியாத இடம் ; முற்றிலும் தப்பான ஜாகை  ; முற்றிலும் தவறான ஆட்களின் சூழல் என்றிருக்கும் போது வேறு விதமாய் ரியாக்ட் செய்திட ஜாக்கி சானுக்கோ ; ப்ரூஸ் லீக்கோ தானே சாத்தியப்பட்டிருக்கும் ?! பயணங்கள் தந்த பாடங்களில் இதுவும் ஒன்றாய் நினைத்துக் கொள்வேன் !

Bye guys ....see you around !! Stay home !! Stay safe !!! 

1985-ல்....லண்டனின் டிரபால்கர் சதுக்கத்தில்..தொழிலதிபர் !! மெய்யான கேசத்துடனே !!