நானும் திரும்பிப் பார்க்கலாமா ..?

நண்பர்களே,

            

வணக்கம். இயற்கையின் சீற்றத்தைப் பற்றி ஆயிரமாயிரம் பக்கங்கள் எழுதப்பட்டுள்ள நிலையில் –சேதத்தின் வலிகளை; இழப்புகளின் கிரயங்களை மதிப்பீடு செய்யும் வேளை புலர்ந்து வருகிறது ! தேசமே உதவிக்கரம் நீட்டிடத் தயாராக உள்ள போதிலும் – அதற்காகக் காத்திராமல் நம் இளைய தலைமுறை செய்து வரும் களப்பணிகளின் நிஜப் பரிமாணத்தை நிச்சயமாய் வரலாறு மறக்காது! And நேற்று வரை மான்களையும், மயில்களையும் ரவுண்ட் கட்டி சூப்பர் சிங்கர்களாகவும்; முதல் தர ஜோடிகளாகவும் வலம் வரச் செய்த சானெல்களும் ; சந்தைக்கடையை நினைவுபடுத்தும் செயற்கையான; சத்தமான விவாத மேடைகளின் கர்த்தாக்களாய் இருந்து வந்தோர்களும் – ஒற்றை நொடியினில் உயிர் காக்கும் உன்னதப் பொறுப்புகளைக் கையில் எடுத்தது நிச்சயம் ஈர மனதுகளின் வெளிப்பாடுகளே! எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக சமூக வலைத்தளங்கள்?!!! அப்பாடி!!! கலாய்த்தல்களுக்கும்; ஜாலியான சேதிப் பரிமாற்றங்களுக்கும் மட்டுமே இவை சரிப்படும் என்று மேம்போக்காக எண்ணியிருந்த என் போன்ற எண்ணற்றோருக்கு இம்முறை அரங்கேறிய “சமூகதள விஸ்வரூபம்” ஒரு அசாத்தியக் கற்றிடும் அனுபவம்! நிஜமானதொரு தேவை உதயம் கண்டிடும் போது அடையாறு ஆற்றை விடச் சீற்றமாய் மனிதநேயம் எழுந்து சமூக வலைத்தளங்கள் வாயிலாக முன்னுக்கு வருவதை உணர்ந்த போது – இந்த மீடியத்தின் வலிமையை எண்ணி நிஜமாய் சிலிர்ப்பாக இருந்தது! “Hats off; Great job; Standing ovation” என்ற தேய்ந்து போன சொற்றொடர்களுக்கெல்லாம் ரொம்ப ரொம்ப அப்பால் நிற்கக்கூடிய வார்த்தைகள் இங்கே அத்தியாவசியம் என்பேன்! உலகின் அத்தனை வணக்கங்களும் உரித்தாகட்டும் அந்த ஆற்றலாளர்கள் அனைவருக்கும்!! இது போன்ற நிஜமான அர்த்தம் கொண்ட சமூக உதவிகளுக்குக் காரணகர்த்தாவாக இருக்கத் தெரியாத கத்துக்குட்டியாய் நான் சுற்றி வந்தாலும் – ஏதோவொரு சிறுவிதத்தில் நானும் கூட வலிய இந்த சமூகவலைப் பின்னலின் ஒரு துக்கடா அங்கம் என்ற சந்தோஷத்தோடே இந்த வாரத்தினுள் நுழைகிறேன்! 

“2015 – திரும்பிப் பார்க்கும் நேரமிது” என்ற தலைப்போடு கேள்விகளை உங்கள் முன் வைத்திருந்தேன்! இதே போன்ற review முயற்சிகள் 2013-ன் இறுதியிலும்; 2014-ன் டிசம்பரிலும் நாம் செய்திருந்த போதிலும் – சென்றாண்டு உங்களில் பலர் அதனில் பங்கெடுக்க ஆர்வம் காட்டியிருக்கவில்லை! ஆனால் surprise... surprise!! இம்முறை இங்கே வலைப்பதிவினில் நமது ரெகுலரான நண்பர்களும்; மின்னஞ்சல்களில் நமது மௌன நண்பர்களும் / வலைக்கு அப்பாலான நண்பர்களும் தூள் கிளப்பியுள்ளனர்!! அதே போல – நம்ப முடியாததொரு ஆச்சர்யம் – இந்த வாரம் முழுவதும் சென்னை வாசகர்களும் சரி; பரவலான மற்ற மாவட்டத்து வாசகர்களும் சரி – சுட்டி லக்கியின் கவணின் வேகத்திற்கு ஈடாக சந்தாக்களைப் புதுப்பித்து வருகின்றனர் !! எரியும் வீட்டில் ஈட்டிக்காரனைப் போல நிற்க வேண்டாமே என்ற ஆதங்கத்தில் கடந்த ஞாயிறின் பதிவினில் சந்தாக்கள் பற்றி நான் வாயே திறந்திருக்கவில்லை ! ஆனால் டிசம்பர் இதழ்கள் கிடைக்கக் கிடைக்க - சந்தா எக்ஸ்பிரஸ் தானாகவே வேகம் பிடிக்கத் துவங்கி விட்டது ! ஜனவரி 2016-ன் சென்னைப் புத்தக விழாவானது – ஏப்ரல் 2016-க்கு இடம்பெயர்கிறது எனும் போது – நமக்குக் குடிநீராய் இருந்து வரும் “சென்னை விற்பனை” தள்ளிப் போவதால் – உங்கள் சந்தாக்கள் எப்போதையும் விட இப்போது precious ஆகத் தோன்றுகின்றன! And தற்போதைய உங்கள் வேகத்தைப் பார்க்கும் போது“பயம் கொள்ளத் தேவையே இல்லை!” என்பது புரிகிறது ! Thank you ever so much all!

2015-ன் திரும்பிப் பார்த்திடும உங்களின் அனுபவங்கள் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதமாக உள்ளன! அதன் consolidated வடிவத்தை பிப்ரவரியின் இதழ்களில் வெளியிடுவது தான் முறையாக இருக்குமென்று நினைக்கிறேன் – simply becos டிசம்பர் இதழ்கள் இன்னமும் அனைவரது கைகளையும் எட்டிப் பிடிக்கவில்லை. So- எல்லோரது விமர்சனங்களுக்கும் அவகாசம் தந்திடுவோமே!! இப்போது தொடரப் போவதோ – ‘எடிட்டர்‘+ வாசகன்‘ என்ற குல்லாக்களை ஒருசேர அணிந்து கொண்டு கடந்து சென்ற 12 மாதங்களையும் – அந்த 36 இதழ்களையும் பார்வையிட முயன்றிடும் ஒரு பதிவு ! So, எனது 11 கேள்விகளுக்கான பதில்களாக இல்லாது – கடந்த 11 மாதங்களின் overall பார்வையாக இதைப் பார்த்திடக் கோருகிறேன்!

Without a doubt 2015-ன் ஜனவரி – பல விதங்களில் ஒரு மறக்க இயலா மாதம்! லக்கி லூக்கின் “ஒரு ஜென்டில்மேனின் கதை” ஆட்டத்தைத் துவங்கி வைத்தது நினைவிருக்கலாம்! இதழ் வெளியானது என்னவோ ஜனவரியில் என்ற போதிலும் இதன் பின்னணிப் பணிகள் 2014 அக்டோபரிலேயே ஆரம்பித்திருந்தன! நிஜத்தைச் சொல்வதானால் “Shadows of the Derricks” என்றதொரு லக்கி சாகஸமே 2015-க்கென நான் முதலில் shortlist செய்திருந்தேன்! ஆனால் கடைசி நிமிட மனமாற்றத்தின் காரணமாய் பேட்டியின் வெள்ளைக்கார மருமானோடு நமது ஜனவரி துவங்கியது! காரைக்குடியில் கானாடுகாத்தான் அரண்மனைக்கு எதிரேயுள்ளதொரு குளக்கரையில் அமர்ந்து ஒரு அதிகாலையில் இந்த ஜென்டில்மேனை நான் எழுதத் தொடங்கியது நேற்றுப் போல நினைவில் ‘பளிச்‘! ஜாலியான கதைக்களம் – for a change – கதையின் நிஜ நாயகனாக வலம் வந்தது அந்த சீமைத்துரை தான் என்ற காரணங்களால் எனக்கு இந்தக் கதை மீதொரு மையல்! (And அந்த “ஜீஜீலிப்பா“ சமாச்சாரத்துக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டியது நமது கவுண்டருக்கே!! பிரபுவோடு அவர் நடித்திருநத ஏதோவொரு படத்தில் அந்தச் சமயமாக இந்த வார்த்தைப் பிரயோகத்தைக் கேட்க முடிந்தது!) இந்த இதழுக்கு எனது மார்க் 7/10.

And ஜனவரியின் கார்ட்டூன் கதை # 2 கூட எனக்கு ரொம்பவே பிடித்ததொரு இதழ் ! ப்ளுகோட்ஸ்பட்டாளக் கதைவரிசையினில் Cinebooks கூட “சிறைக்குள் ஒரு சடுகுடு“ இதழைத் தான் முதலாவதாக தேர்வு செய்திருந்தனர் எனும் போது எனக்கென்னவோ “ஆகாயத்தில் அட்டகாசம்“ அதை விட சூப்பராக அமைந்திருந்தது போலத் தோன்றியதால் சிறையில் சடுகுடு நமது இதழ் வரிசையின் பின்னுக்குச் சென்றது! சந்தேகமின்றி – இந்த இதழின் முதல் attraction என்று நான் நினைப்பது – நமது டிசைனர் பொன்னனின் அட்டைப்படம்தான்! ஒரிஜினலின் அதே ஓவியம் தானென்ற போதிலும் நம்மாள் improve செய்து தயாரித்தது இரண்டே டிசைன்கள்! அவற்றில் சிகப்புப் பின்னணி பார்த்த நொடியே பிடித்துப் போனதால் தேர்வானது! இதோ – போட்டியில் இரண்டாமிடத்தைப் பிடித்த டிசைன்! கதையைப் பொறுத்த வரை இதனையும் ரொம்பவே ரசித்தே தான் எழுதினேன் என்பது நினைவுள்ளது! இதழ் சோடை போகவில்லை என்றாலும் லேசான அதிருப்திக் குரல்களும் ப்ளுகோட்சைக் சுற்றியடிக்கத் தொடங்கியது ஜனவரியில் தான் ! 6.5/10 என் பார்வையில்!

ஜனவரியில் என் முதுகைப் பளபளபாக்கிய புண்ணியம் நமது இளவரசி அம்மையாரின் கைங்கர்யமே! “நிழலோடு நிஜயுத்தம்“ கதையினை நமது DTP அணியினரைக் கொண்டு பணியாற்றுவதில் நேர்ந்த சொதப்பல்கள்; and ஓவியர் நெவில் காலின்ஸின் கீச்சல் ரகச் சித்திரங்கள் ஒன்று சேர்ந்த போது – பலனாகியது தர்ம அடி தான்! நமது கருணையானந்தத்தின் அடிததளத்தின் மீது மாடஸ்டி & கார்வினின் டயலாக்குகளைப் பதித்தது நான் தான் என்பதும், கதை decent ஆனதொன்று தான் என்பதும் நினைவில் நின்றாலும் – சடுதியில் நான் மறக்க விரும்புமொரு இதழ் இதுவென்பதில் ஐயமில்லை! மார்க்? 4/10 போட்டுக் கொள்ளலாமா ?! இக்கட ஒரு கொசுறு தகவல்! இது தான் அன்றைக்குத் தயாரான ஒரிஜினல் front & back கவர்! பின்னட்டை பிரமாதமாகக் காட்சி தந்ததால் அதையே அடுத்த மாடஸ்டிக்கு முன்ராப்பராக்கிடலாமெனத் தீர்மானித்தேன்! பாருங்களேன்!

ஜனவரியின் highlight மட்டுமின்றி இந்தாண்டின் ஒரு மறக்க இயலா அங்கமாகவும் இருந்தது அங்கஹீனனான நமது “பௌன்சர்“ தான் என்பதை நான் சொல்லவும் தேவையா? 2014-ன் ஆகஸ்டிலேயே இவரது உரிமையை “விடாதே... பிடி...“ என்று விரட்டோ விரட்டாய் தேடிப் பிடித்து வாங்கி விட்ட போதிலும் – அந்த நாள் முதல் நான் வீட்டில் என் எழுத்து மேஜையினில் அமரும் சமயமெல்லாம் ‘மலையூர் மம்பட்டியான்‘ போல ஒரு போர்வையைப் போர்த்திக் கொள்ளாத குறை தான்! “கதைகளை வாங்கியாச்சு... ஆனால் இவற்றுக்கு மாமூலான நமது ஸ்டைலில் கத்திரி போட முடியாது"  எனும் போது– டப்பா தாண்டவமாடியது; மரியாதைகளின் எல்லைகளை மீறாது இந்த இதழினை உங்களிடம் கொண்டு சேர்ப்பது எவ்விதமென்ற குழப்பத்தில் நித்தமும் சித்த நேரம் குளிர் ஜூரம் பீடிப்பதே வாடிக்கை ! மிகப் powerful ஆன கதைக்களம் எனும் போது – அதனை நீர்த்துப் போகச் செயவதற்கு பயம்! க்ரீன் மேனர்களும்; தேவ இரகசியங்களும் தந்திருந்த தைரியமானது என்னை உந்திக் கொண்டு சென்றது! And ஜனவரியின் புத்தக விழாவின் சமயம் இதனை டி.வி.யில் வெளியிடலாமா? என நண்பர் விஸவா கேட்ட போது என் பயம் இருமடங்கானது! ஓவராய் நான் கொடுத்து வைத்திருந்த பில்டப் ஒருபக்கமிருக்க; டி.வி. விளம்பரம் இத்யாதிகள் இன்னும் கொஞ்சம் எதிர்பார்ப்புகளை அதிகம் பண்ணி வைத்து – இதழ் அவற்றிற்கு நியாயம் செய்யாது போனால் சிரிப்பாய் சிரித்துப் போவோமே என்ற பீதி தான்! ஆனால் கதையின் வலிமையும்; ஓவியங்களின் துல்லியமும் என் கஷ்டங்களைப் பெருமளவு மட்டுப்படுத்திட – இந்த இதழ் நமது பட்டியலுள் one of the most talked about இதழாக மிளிர்ந்தது மறக்க இயலா அனுபவம் ! அது மட்டுமின்றி – முதல் இதழைப் பெற்றுக் கொண்ட மதிப்பிற்குரிய மூத்த ஓவியர் திரு.மணியம் செல்வன் அவர்கள் “வாய்ப்புக் கிட்டும் போது ஏதேனும் ஒரு சிறுகதைக்கு நான் சித்திரங்கள் போட்டுத் தருகிறேன்! என்று சொன்ன தருணம் - icing on the cake! பௌன்சரின் ரௌத்திரம் - நமக்கு சந்தோஷம்! 8/10 என் பார்வையில்!

And lest I forget – ஜனவரியின் இன்னுமொரு உச்சநொடி கரெண்ட் துவாரங்களைத் தேடித் திரியும் நமது இரும்புக்கையாரின் மறுபதிப்பின் முதல் இதழ் – புத்தம் புதிய format-ல்! “நயாகராவில் மாயாவி“ மறுபதிப்புக் கண்டிரா இதழ் என்பதோடு; புத்தகவிழாவின் பழமை விரும்பிகளுக்குக் குதூகலம் தந்த இதழ் என்ற முறையில் விற்பனையில் அதகளம் செய்திருந்தது! என் நினைவு பிசகாதிருப்பின் இந்த இதழ் மட்டுமே சென்னைப் புத்தக விழாவில் 1500+ விற்பனை கண்டது! மார்க் போடப்படும் நிலைகளைத் தாண்டியவர் நமது இரும்புக்கரத்தார் என்பதால் – புன்னகையோடு தாண்டிச் செல்கிறேன்! And – அதே நிலை தான் – நமது கூர்மண்டையர் ஸ்பைடரின் மறுபதிப்புக்கும்! A big thumbs up!

திரும்பிப் பார்க்கையில், ஜனவரியின் அசாத்திய momentum-களை பிப்ரவரியில் நாம் தக்கச் செய்யத் தவறிவிட்டோம் என்பேன்! இரத்தப் படலம் (அம்பின் பாதையில்) அற்புத சித்திரங்கள்; சுறுசுறுப்பான கதைக்களம் என்று இருந்தாலும் காலாவதியான மெகா சீரியலின் உணர்வைத் தான் தந்தது என்பேன் – at least எனக்காவது! சென்ற முறையே இந்தக் கேள்வியை எழுப்பியிருந்த போதிலும் நமது ஞாபகமறதிக்கார நண்பரின் ரசிகர்கள் சினம் கொண்டெழுந்ததது மறக்கவில்லை தான்! But – பாகம் 18; அந்த ஜனாதிபதிக் கொலையின் பின்னணிகள் என்ற முடிச்சுகளுக்குப் பின்பாக – இந்த mayflower ரூட்டில் கதையை நகர்த்திச் செல்லும் படைப்பாளிகளின் லாஜிக்கைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை! May be – காத்திருக்கும் இறுதி பாகம் அந்தக் கேள்விக்குறிக்குப் பதில் தருமோ – என்னவோ?! என் பார்வையில் 5.5/10!  நிச்சயமாய் XIII காதலர்களின் ஒப்புதல் இராது என்பது தெரியும் தான் – but இது எனது தனிப்பட்ட அப்பிராயம்!

இப்போது விற்பனையில்...Black & White இதழாக..!

பிப்ரவரியில் ஷெல்டன் சாகஸம் என்னைப் பொறுத்த வரை சுவாரஸ்யமே! One shot கதை எனும் போது கிடைக்கும் 44 பக்கக் கேன்வாசிலேயே கதாசிரியர் பயணிக்க முடியும் எனும் போது – சமீபத்தைய “வரலாறும்... வல்லூறும்“ போல ஆழமாய் பின்னணிகளைத் தயார் செய்வது சாத்தியமாகாது! So- ‘நறுக்‘என்ற ஆக்ஷன் கலவையில் உருவாக்கப்பட்ட இந்த சாகஸத்திற்கு என் பார்வையில் 6.5/10! மீசைக்காரரின் முந்தைய இதழ்களோடு ஒப்பிடாமல் – “ஆதலினால் காதல் கொள்ளாதீர்” இதழை மட்டுமே என் மனக்கண்ணில் நிறுத்தினேன்! 

மார்ச் மாதம் ஒரு mixed bag என்று சொல்லத் தோன்றுகிறது! C.I.D. ராபினின் சாகஸமான “எத்தர்களின் எல்லை” அழகாய்; crisp ஆன சித்திரங்களோடு நம்மை நிமிர்ந்து பார்க்கச் செய்த black & white இதழ்! நுணுக்கமான துப்பறியும் முடிச்சுகளெல்லாம் இல்லாது – ஒரு தெளிவான கதையாக இது அமைந்ததை ப்ளஸ்ஸாகவும் பார்த்திடலாம்; மைனசாகவும் பார்த்திடலாம் ; ஆனால் ஒரு எடிட்டருக்கு இது போன்ற கதைகள் ‘ரஸ்க் சாப்பிடுவது‘ போன்ற சுலபமான / சுவையான அனுபவம் எனும் போது – 7/10 என் மதிப்பீடு!

மார்ச்சின் தடுமாற்றம் நமது மார்ஷல் டைகரின் பொருட்டே என்று சொல்லலாம்! வான்சின் சூப்பர் சித்திரங்களைத் தாண்டி – சொல்லிக் கொள்ளும் விதமாய் நிறைய positves "வேங்கைக்கு முடிவுரையா ?"  இதழில் இல்லை என்பது தான் வார்னிஷ் பூசாத நிஜம்! டைகரின் ரசிகர்கள் அருகிலுள்ள துடைப்பங்களைத் தேடுவது என் மனக்கண்ணில் அகலமாய் விரிந்தாலும் – அவர்களும் கூட என் அபிப்பிராயத்தை உள்ளுக்குள் வழிமொழிந்திடக் கூடும்! எனது மதிப்பெண்கள் 5.5/10!

தடுமாற்றம் சுமாரான கதைக்களத்தின் காரணமாய் ஒரு பக்கமெனில் – அனல்பறக்கும் ஒரு கதையின் பொருட்டு வேறு விதமான தடுமாற்றமும் மார்ச்சினில்! இம்முறையும் அதன் காரணகர்த்தா திருவாளர் பௌன்சரே! “சர்ப்பங்களின் சாபம்” yet another பௌன்சர் அதகளம்! கதைக்குத் தொடர்பிலா ஒரு adults only பக்கத்தை ஒட்டுமொத்தமாய் நீக்கிட கதாசிரியர் சம்மதித்து விட்ட போதிலும் – ஓவியர் நிறைய யோசனைக்குப் பின்பே ஓ.கே. சொன்னார்! கத்தி மேல் நடப்பது போன்ற அனுபவம்; மொழிபெயர்ப்பில் தினம்தோறும் செய்த ஓராயிரம் அடித்தம் திருத்தங்கள்; எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக – வித்தியாசமான இதன் கலரிங் பாணிகளை நமது அச்சுப் பிரிவில் match செய்திட அடித்த அந்தர்பல்டிகள் என்று நினைவில் நிற்க இந்த இதழ் நிறையக் காரணங்களைத் தந்தது! “ஐயோ... சாமி! இதெல்லாம் தேவை தானா?” என்ற ரீதியில் குரல்கள் எழுந்தாலும் – பௌன்சரின் உக்கிரத்துக்கு மதிமயங்காதோர் சொற்பமே என்று சொல்லுவேன்! “இது சரி... தவறு‘ என்ற சர்ச்சைகளுக்குள் தலைநுழைக்காமல் இந்த இதழின் overall performanceக்கு 8/10 தருவேன்!

ஏப்ரல் 2015 – ஒரு மைல்கல் மாதம் – நமது பயணத்தில் என்ற சொல்வதில் மிகை ஏதுமிராது என்ற தைரியம் எனக்குள்ளது! லார்கோவின் “டாலர் ராஜ்ஜியம்” அட்டகாசமானதொரு ஆக்ஷன் த்ரில்லர் ; one of the best in the Largo series என்பது உறுதி! தற்போதைய நமது டாப் ஸ்டார்களில் இவருக்கொரு உச்ச இடம் உண்டு எனும் போது – அந்தத் தகுதிக்கு நியாயம் செய்த இதழிது என்று சொல்லுவேன்! இதோ - அதற்கென நாம் முயற்சித்த சில டிசைன்கள் !   

ஆனால் நிஜமான show stopper நமது ‘ஆயிரம்வாலா சரவெடி‘ “மின்னும் மரணம்” தான் என்பதை குழந்தை கூட அறியும்! இதற்கு முன்பாக முத்துவின் NBS; லயனின் LMS; என்றெல்லாம் மெகாப் பணிகளுள் நாம் கால்பதித்திருந்தாலும் – இரத்தப் படலம் 1-18 தொகுப்புக்குப் பின்பாக எங்களைத் துவைத்துப் பிழிந்த புண்ணியம் மின்னும் மரணத்திற்கே! மறுபதிப்பு தானே – எழுத்துப் பிழைகளுக்கு வேட்டையாடுவதைத் தாண்டி அதிகமாய் வேலை பிடிக்காது என்று நம்ம்ம்பி இதனுள் புகுந்தது மாத்திரமே நினைவுள்ளது! தொடர்ந்தது அத்தனையும் நேர்மாறான அனுபவங்கள்! பௌன்சரின் கதைகள் உக்கிரமாக இருப்பினும் – ஆங்காங்கே ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளன் ஓய்வெடுக்க இண்டுகளும், இடுக்குகளும் உண்டு! ஆனால் கேப்டனின் இந்த saga-விலோ ஒரு நொடி கூட எங்குமே take it easy ஆக இருந்திடல் சாத்தியமில்லை! அதிலும் அந்நாட்களது ஒரிஜினல் black & white இதழ்களில் நாம் வெட்டியும், ஒட்டியும் ஏகப்பட்ட டகுல்பாஜி வேலைகளை செய்திருப்பதை “மின்னும் மரணம்” வண்ண இதழ்களின் பணிகளின் போது தான் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது! அவற்றைச் செப்பனிட அவசியமான கவனங்களும்; எழுத்துப் பிழைகளை மிகுந்திட அனுமதிக்கலாகாது என்ற வெறியில் ஒன்றுக்கு மூன்று பேராய் proof reading செய்த நாட்களும் – ஐயோ சாமி – ஆயுசுக்கும் மறக்கா விஷயங்கள்! அதிலும் proof reading-க்குள் ஒருபோதும் தலைநுழைக்கா நமது கருணையானந்தம் அவர்களையும் இம்முறை ஜோதியில் ஐக்கியமாக்கிட – அவர் இயன்ற சகல ஒத்தாசைகளையும் செய்தார் – இறுதியாய் ஒரேயொரு வேண்டுகோளோடு! ”தயவு செய்து திரும்பவும் ஒரு முறை இது போன்ற வேலைக்குள் என்னை இழுத்து விடாதே; கண்ணெல்லாம் தண்ணீர் ஓடுகிறது!” என்பது தான் அந்த வேண்டுகோள் ! எங்களது பணிகள் முடிய முடிய அச்சிலும், பைண்டிங்கிலும் வேலைகளை செய்து வாங்குவதென்பது முடிவேயில்லாததொரு படலமாய் எனக்கே தோன்றியது! எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக – இதற்கான அட்டைப்படத் தயாரிப்பினில் நான் தூக்கங்களைத் தொலைத்த இரவுகள் ஏராளம்! இறுதியாய் நாம் தயாரித்த ராப்பர் டிசைனில் சிலருக்குத் திருப்தி; சிலருக்கு not so என்றிருந்த போதிலும் – வழக்கமான பாணிகளிலிருந்து இது விலகி நிற்பதாகவே எனக்குப்பட்டது! நமது டிசைனரை நான் முட்டை புரோட்டா போட்டது எத்தனை முறை என்ற கணக்கெல்லாம் வைத்திருந்தாரெனில் பொன்னன் இந்நேரம் சந்திரமண்டலத்திற்குத் தான் குடிபெயர்ந்திருக்க வேண்டும்! Metalic மசிகள் கொண்ட அச்சு; அப்புறமாய் அதன் மேலொரு dust jacket என்று ஒரு குரங்குக் கூத்து பாக்கியின்றிச் செய்து விட்டு – முதல் finished இதழைப் பார்த்த போது 1993-ன் நள்ளிரவைத் தாண்டியதொரு தருணத்தில் குட்டியானதொரு பிரசவ ஆஸ்பத்திரியின் வளாகத்தில் என் பிள்ளையை 2 "மி.மி." எடையினில் குட்டிப் பயலாக முதல்முறையாகப் பார்க்க முடிந்த சிலிர்ப்பு தான் என் நினைவுக்கு வந்தது! சென்னையில் என் தந்தை + தனயன் சகிதம் இதழை வெளியிட்டது; நண்பர்களோடு குதூகலமாய் பொழுதுகளைக் கழித்தது என்பதெல்லாம் ‘வாம்மா மின்னல்‘ என்ற வேகத்தில் பயணிக்கும் நினைவுகளாய் என்னுள் தங்கி விட்டன! இன்னும் ஏராளமான இதழ்களினுள் நான் பணியாற்றலாம் தான்; இதை விடவும் சுவாரஸ்யமான project-களும் எதிர்ப்படலாம் தான் – ஆனால் ஒன்று மட்டும் சர்வ நிச்சயம்! “மின்னும் மரணம்” will never be surpassed ! “சரி – மதிப்பெண்கள்?” என்ற கேள்வி எழுப்பிடுகிறீர்களா ? நம்பர்களுக்கெல்லாம் அப்பாலொரு விஷயம் எப்போதாவது துளி விடுவதுண்டு தானே ?  அதைப் போன்றதொரு சமயமாய் இதையும் பார்த்திடுவோமே! I leave it to your choice...!!

அடுத்த வாரம் சந்திப்போம் folks – 2015-ன் பாக்கி மாதங்களின் behind the scenes பார்வைகளோடு! அது வரை – have a dry & safe week ahead! Bye for now!

P.S : Please carry on with your reviews of 2015..!!