அந்த 2 நாட்கள் !

வணக்கம் நண்பர்களே,

• சில சந்தோஷங்கள் உற்சாகத்தில் கூவச் செய்யும்.... சிலவோ உள்ளுக்குள் நிறைந்தோடும் ஒரு உணர்வோடு மௌனத்தை நாடச் செய்யும் ! 
• சில தருணங்கள், பக்கத்துவீட்டு பசுமாடு கன்று போட்ட விஷயத்தைக் கூட , கூரை மேலேறி நின்று கொண்டு ஊருக்கே சொல்லிடும்  நமைச்சலை ஏற்படுத்தும் ; சிலவோ சொல்ல நூறு விஷயங்கள் இருந்தாலுமே அமைதியையே தேர்ந்தெடுக்கும் ! 
• சில சூழல்கள்  கரும்புச்சாறு மிஷினிலிருந்து பிரவாகமெடுக்கும் கரும்பு ஜுஸைப் போல தத்துவங்களை பொழியச்  செய்யும் ; வேறு சிலவோ, ஒரு மோன நிலைக்கு அழைத்துச் சென்று, வாழ்க்கையையே தத்துவார்த்தமாய்ப் பார்க்கச் செய்யும் ! 

இவை அத்தனையுமே ஒரே நேரத்தில், ஒரே ஆசாமியை  ஒரே தாக்காய்ப் போட்டுத் தாக்கினால் விளைவு என்னவாக இருக்கும் ? தொண்டை அடைத்து, கண்கள் வேர்த்து, நாக்கு 'தன்னன்னான்னா" என்று தாளம் போட்டு என்னென்னவோ கூத்துக்கள் அரங்கேறும் ! அவற்றையெல்லாம் சமனப்படுத்த  ஒரு சொம்புத் தண்ணீரை மடக்கு மடக்கென்று குடிப்பதைத் தாண்டி வேறு என்னதான் செய்ய முடியும் ? So அதை அட்சர சுத்தமாய்ச் செய்த கையோடு இங்கே ஆஜராகிறேன் !  

எங்கே ஆரம்பிப்பது ? எதை விவரிப்பது ? எதை விட்டுத் தள்ளுவது ? என்று துளியும் புரியா ஒரு 'பெப்பப்பே' மனோநிலையில் இருப்பதால் -  டைப்படிக்கும் விரல்களின் போக்கிலேயே இந்தப் பதிவினைகொண்டு செல்கிறேன் ! டிசம்பர் இதழ்களை பேக்கிங் செய்து கொண்டு நம்மவர்கள் ஆபீசில் பிசியாக இருந்த அதே கணத்தில் திருமணத்திற்கான பேக்கிங் பணிகள் வீட்டில் நடந்து கொண்டிருந்ததுவரைக்கும் ஸ்பஷ்டமாக நினைவில் உள்ளது ! இம்மாத free gift-ல் கையெழுத்தையும் சேர்த்தே பிரிண்ட் செய்து விடவா ? என்று நமது டிசைனர் கோகிலா கேட்டதும் நினைவுள்ளது ; "முடியவே முடியாது....கோட்டைச்சாமி கைப்பட கையெழுத்து போட்டே தீருவான் !" என்று சொன்னதும் நினைவுள்ளது ; ஒரு முரட்டு பண்டலை மைதீன் கொணர்ந்து வீட்டில் ஒப்படைத்ததும் நினைவுள்ளது ; அதைத் தொடர்ந்து - 'பூட்ட கேஸ் இது' என்பது போலான பார்வையோடு,வீட்டிலுள்ள முக்கால்வாசிப் பேர் முறைத்ததைக் கவனிக்காதவன் போலவே casual ஆகப் பேசிக்கொண்டே கையெழுத்தைப் போட்டுத் தள்ளியதும் நினைவுள்ளது ; "இல்லியே...கைலாம் வலிக்கவே இல்லியே..!!" என்ற பாவ்லாவோடு அவ்வப்போது வாசலுக்குப் போய் இல்லாத போஸ்ட்மேனையும், கூரியர் பையனையும் தேடும் சாக்கில் விரல்களை உருவு உருவு என்று உருவிக் கொண்டதும் நினைவுள்ளது ! அதன் பின்பாய் நடந்த அத்தனையுமே லைட்டான புகை மூட்டத்தில் ; பாலு மகேந்திராவின் காமெராவில், இளையராஜாவின் பின்னணி இசையோடு  ஏதோவொரு கனவு sequence போலவே மண்டைக்குள் நிழலாடுகிறது ! 

செவ்வாயிரவே ஆபீஸிலும் சரி, வீட்டிலும் சரி, பேக்கிங் முடிந்த நிலையில் - புதனின் காலையும்  புலர்ந்தது ! முதன்முறையாக டி.வி. பேட்டிக்குச் செல்லும் முன்பாய், தன்னிச்சையாய் ஒரு கதக்களி நடனம் நடத்திய முட்டிங்கால்கள்  திரும்பவும் அன்றைக்கொரு ரிகர்சல் நடத்திப் பார்க்கத் துடிப்பதை உணர முடிந்தது ! என்னதான் நமக்கு அந்த 'சூனா-பானா' அவதாரமெல்லாம்  அத்துப்படி என்றாலுமே, காத்திருந்தது ஒரு மெகா இதழின் ரிலீசோ ; வாசக சந்திப்போ கிடையாது - வாழ்க்கையின் ஒரு defining moment என்ற புரிதல் தந்த வயிற்றுக் கலக்கலானது  - ஒரே நேரத்தில் அரை டஜன் பன் பரோட்டாக்களை உள்ளே தள்ளினால் ஏற்படும் கட-முடாக்களை விட வீரியமாயிருந்தது ! போதாக்குறைக்கு ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்த்தால் - வெறும் ஒற்றை ரூபாயை மட்டும்  தட்சணையாய் தட்டில் வைத்து விட்டு, ஜலதோஷத்துக்கு கஷாயம் போட கணிசமாக துளசி தரக் கேட்டு வைத்தால் கறுப்பாகிப் போகும் குருக்களின் வதனங்களை விடவும் இருண்டு காட்சி தந்தது வானம் ! எந்த நிமிஷமும் பொத்துக் கொண்டு மழை ஊற்றும் போலிருக்க, கூகுளை அடித்து "SIVAKASI WEATHER" என்று தேடினால் அங்கே திரை முழுக்க இடியும், மழையும், குடையுமான படங்கள் மட்டுமே என்னைப் பார்த்துப் பல்லைக் காட்டின ! "ச்சை...எனக்கு கூகுளே புடிக்காது" என்று மனசுக்குள் ஓடிய அந்த நொடியில் -   வருண பகவானின் திடீர் கரிசனம் ஊருக்கு நன்மையே என்று புரிந்தாலும் , அப்போதைக்கு சுயநல smurf அவதாரமே எனக்கு சாத்தியமானது ! 'சாமி..கடவுளே...ஏதோ கொஞ்சம் கருணை காட்டுங்கள்" என்று  மனசுக்குள் நினைக்கத் தொடங்கும் போதே வானம் மடை திறந்திருந்தது ! தொடர்ந்த ஒரு முக்கால் மணி நேரம் மழை சாத்தியெடுக்க, சாலையையே இலக்கின்றிப் பராக்குப் பார்த்துக் கொண்டே நின்றேன் ! ஆனால் surprise !! அடித்த வேகத்துக்கே திடீரென வெளிச்சமும் வானில் விரவ, மழை கடையை  மூடிக் கொண்டது ! தட தடவெனக் கிளம்பி, திருமண மண்டபத்துக்கு ஓட்டமாய் ஓடினால் அங்கே சமையல் அணியினர் ஏற்கனவே ஆஜராகி, பலசரக்குகளும், காய்கறிகளும் ; பாலும், இன்ன பிற சமாச்சாரங்களும் வந்திறங்கும் வேகத்துக்கு ஈடாய் வேலையினில் ஆழ்ந்திடத் துவங்கிருந்தனர் ! ஒரு முட்டையை வேக வைப்பதற்குள் Youtube-ல் ஒரு நூறு ஆராய்ச்சிகள் செய்திடும் எனக்கு - இந்த சமையல் அணிகளின் ஜாலங்கள் என்றைக்குமே  குன்றா வியப்பினை வழங்கத் தவறியதில்லை ! தொடர்ந்த மணி நேரங்களில், பணிகள் துரிதமாய் அரங்கேறத் துவங்க, மாலையும் புலரும் வேளையில் சிறுகச் சிறுக உறவினர்கள் வரத் துவங்க - கைகூப்பும் படலம் துவங்கியது ! 

அதற்கு முன்பாக மண்டப வாசலில் இரு பணியாட்கள் ஒரு முரட்டு ப்ளெக்ஸ் பேன்னரைக் கட்டிக் கொண்டிருப்பதைக் கவனிக்க முடிந்தது ! 'இது என்ன சமாச்சாரம் ? நாம் எதுவும் தயார் பண்ணவில்லையே ?' என்றபடிக்கு அங்கே போய்ப் பார்த்தால் தூக்கிவாரிப் போட்டது எனக்கு ! 'ஜொய்ங்' என கம்பளத்தில் பறக்கும் கிட் ஆர்டினும், ஸ்டைலாக நிற்கும் லார்கோவும், டைகரும் இடம் பிடித்திருக்க, அதன் மத்தியில் "இளவரசரே....etc etc " என்ற வாசகங்களோடு ஒரு தினுசான வரவேற்பு வாசகங்கள் !! இது சீனியர் எடிட்டரின் வேலையோ ? என்ற எண்ணம் ஒரு கணம் தோன்றிட - அங்கே நின்ற பணியாளர்களிடம் - "இதை யார் மாட்டச் சொன்னது ?" என்று கேட்டேன். அவர்களோ லேசான எரிச்சல் கலந்த தொனியில் "எங்க பாஸ் மாட்டிட்டு வரச் சொன்னார் !" என்றார்கள் ! "சாமிகளா.. இங்கே பாஸ்.. வில்லன்.. நம்பியார்...பொன்னம்பலம்...ஷண்முகசுந்தரம் ...ஜெமினி கணேசன் ... நாகேஷ் ..சுருளிராஜன்  சிரிப்பு பீஸ்... குணச்சித்திர நடிகர் என்று சகல வேஷமும் போடுவது நான் தான் ! யார் இந்த ப்ளெக்ஸை மாட்டச் சொன்னது ?" என்று குரலை உயர்த்திட - "கமல் நற்பணிமன்றத் தலைவர் மாட்டிட்டு வரச் சொன்னார் !" என்று பதில் சொன்னார்கள் ! ஒரு கணம் தலையும் புரியவில்லை, தூரும் புரியவில்லை !  "பெயரில்லா / முகமில்லா அந்தத் தலைவரின் அன்புக்கு நன்றி ; ஆனால் இந்த பேனருக்கு இக்கட இடம் நஹி !" என்பதை அவர்களுக்குப் புரியச் செய்த கையோடு அதனை அகற்றி, தூக்கி ஓரமாய் கவிழ்த்துப் போடவும் செய்தேன் ! நாமாய், நமக்கே ஊதிக் கொள்ளும் பீப்-பீப்பிக்கள் என்றைக்குமே ரசனைகளுக்குரியவைகளல்ல என்பதில் எனக்கும், ஜுனியருக்கும் என்றைக்குமே மாற்றுக் கருத்துக்கள் கிடையாது ; and ஒரு குடும்ப விழாவின் போது இதுபோன்ற சமாச்சாரங்கள் வேண்டவே வேண்டாமே என்பதிலும் உறுதியான எண்ணங்கள் எங்களுக்கு ! So அந்த பேனரை ஏற்பாடு செய்திருந்த நண்பர் யாராக இருப்பினும், அதன் பொருட்டான  உழைப்பும், பணமும் விரயமாகிப் போனது குறித்து வருந்தியிருக்கலாம் ; ஆனால் இத்தகைய முயற்சிகளுக்கு இது களமல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ளக் கோருகிறேன் ! 

உறவினர் ; நண்பர்கள், தொழில்முறைப் பழக்கங்கள் என்று திரள் சிறுகச் சிறுகக் கூடத் துவங்கிய மாலைப் பொழுதினில் - எனது போனில் வாட்சப் சேதியின் கிணுகிணுப்பு கேட்டது ! பார்த்தால் - நமது சேந்தம்பட்டி வித்வான்கள் குழுவின் கார் எட்டு மணிவாக்கில் உருண்டு வந்து சேர்ந்திடுமென்ற சேதி ! அதற்கு முன்பாகவே  சில நண்பர்களும் ஆஜராகியிருக்க,  சொப்பனசுந்தரியின் பிரசித்தி பெற்ற அந்த வாகனமும் ஒரு வழியாய் மண்டபத்துக்கு வந்து சேர்ந்த போது களை கட்டியது ! "வேதாளர் எப்போ சார் ?" என்ற ரீதியிலான கேள்விகள் அங்கே எழுப்பப்பட்டிருந்தாலும் நான் ஆச்சர்யம் கொண்டிருக்க மாட்டேன் தான் ; ஆனால் நண்பர்கள் குழு 'திருமண விழா' மூடில் இருந்ததால் சந்தோஷங்களின் பரிமாற்றங்களே அங்கே நிறைந்து காணப்பட்டது ! தலீவர், செயலாளர், பொருளாளர் - என்று சங்க பிரதிநிதிகள் அத்தனை பேருமே ஆஜராகியிருந்தது ஒரு ஆச்சர்ய ஹைலைட்டும் கூட ! நிச்சயதார்த்தம் ; ரிசப்ஷன் ; போட்டோ படலம் என்று தொடர்ந்திட, இயன்றமட்டிலும் நண்பர்களோடும் நேரம் செலவிட முயன்றேன்! பந்தியில் சைவம் சாப்பிட்ட நண்பரணி அப்புறமாய் சிவகாசி பரோட்டாவின் மகாத்மியத்தை பரிசோதனை செய்தார்களா ? என்பது தெரியவில்லை ; ஆனால்  இரவு திரும்பவும் மழை வெளுத்து வாங்கத் துவங்கிய போது அதற்கெல்லாம் நேரம் இருந்திராது என்றே நினைக்கிறேன் ! ஒரு மாதிரியாய் அடித்துப் பிடித்து வீடு வந்து சேர்ந்ததே பெரும்பாடாகிப் போக - டி-வியைப் போட்டால் "வருது புயல்" என்று பிரெஷாக ஒரு சட்டிப் புளியைக் கரைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள் ! தூக்கம் கண்களை கட்டிப் போட - விடியும் பொழுது நலமாய் விடியுமென்ற நம்பிக்கையோடு கனவுலகத்தினுள் புகுந்தேன் ! 

விடிய விடிய மழை கொட்டித் தள்ளும் ஓசை நிஜத்திலா ? கனவிலா ? என்பது கூட சரிவரத் தெரியா நிலையில் ஒரு தினுசாய்த் தூங்கி எழுந்த போது, வாளியில் தண்ணீரைப் பிடித்து வானத்திலிருந்து ஊற்றிக் கொண்டிருப்பது போல கொட்டிக் கொண்டிருந்தது மழை ! And surprise again !! சரியாய் எட்டுமணிவாக்கில் மழை கொஞ்சம் ஓரம்கட்ட - சூரியன் சன்னமாய் எட்டிப் பார்க்க, மண்டபத்துக்கு ஓட்டமாய் ஓடினேன் ! பள்ளிகள் சகலத்துக்கும் லீவு அறிவிக்கப்பட்டிருக்க, மாணவர்கள் செம குஷாலாய் வீடு திரும்பிக் கொண்டிருப்பதை வழிநெடுகப் பார்க்க முடிந்தது ! ஒரே இடம் ; ஒரே சூழல் ; ஒரே நிகழ்வு - ஆனால் அதன் தாக்கம் தான் ஆளுக்கு ஆள் எத்தனை மாறுபடுகிறது ?!! என்ற மகா சிந்தனையோடே சென்றவன் மறுபடியும் அந்த வணக்கம் வைத்து வரவேற்கும் படலத்தினுள் ஆழ்ந்து போனேன் ! பொதுவாய் எனக்கு இந்த மாதிரியான விஷயங்களில் சங்கோஜம் சற்றே அதிகம் ; ஓசையின்றிப் பின்னணியில் இருந்துவிட்டு, ஒதுங்கி கொள்வதையே நாடுவேன் ! ஆனால் தனக்கென்று வரும் போது நம்மையும் அறியாதே ஒரு பற்றுதல் உண்டாவதை அன்றைக்கு உணர்ந்திட முடிந்தது ! மெய்யாக அனைவரையும் வரவேற்று, பந்திக்கு இட்டுச் சென்று, அங்கே அவர்களை பசியாறச் செய்யும் படலத்தில் எத்தனை ரம்மியம் உள்ளதென்பதை முழுமையாய் உணர்ந்தேன் ! பரிச்சயம் குன்றிப் போயிருந்த உறவினர்களோடு சேரனின் வாடகை சைக்கிள்களை எடுத்துக் கொண்டே டபுள்ஸ் போய், பழம் நினைவுகளை மீட்டெடுப்பதும் ; நண்பர்களோடு அரட்டை அடிப்பதுமே "குண்டு புக்குகள்" தயாரிக்கும் ஏகாந்தத்துக்குச் சளைத்தவையல்ல என்று அழுத்தமாய்ப் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது ! 

எத்தனையோ நாட்கள், எத்தனையோ மணவிழாக்களில் - கூட்டத்தோடு கூட்டமாய் அமர்ந்தபடிக்கே அருகாமையில் உள்ள டி-வி-க்களில், மேடையில் நடக்கும் திருமண சடங்குகளை கொட்டாவி விட்டபடிக்கே பராக்குப் பார்த்தவனுக்கு - முதன்முறையாக மேடையில் ஏறியமர்ந்து அந்தச் சடங்குகளின் ஒரு அங்கமாகிட நேர்ந்த போது 'திரு திரு'வென்று விழிக்கத் தான் முடிந்தது ! "ஆயிரம் பக்கத்துக்கு ஒரு அயல்தேச மொழியின் படைப்பை தமிழில் தயாரிக்கணுமா ? -செஞ்சுட்டா போச்சு !" என்று அசால்ட்டு காட்ட தெரிந்தவனுக்கு - ஐயர் சொல்லும் மந்திரங்களின் முதல் வரி கூட லத்தீன் பாஷை போலவும், பாரசீக மொழி போலவும் தெரிந்த கணத்தில் - ஞான் குதிரை ஒட்டி வந்துள்ள குண்டுச் சட்டியின்பரிமாணம் எத்தனை குட்டி என்பது புரிந்தது ! ஹோமகுண்டத்தின் முன்னே எழுந்த புகை மூட்டத்தைப் பார்க்கும் போது -'டைகர் ஜாக் புகை மூட்டம் போட்டு சேதி அனுப்புவது இப்படித் தானோ ?" என்று மண்டைக்குள் ஓட - 'அட பேப்பயலே....இது உன் புள்ளைக்கு கல்யாணம்டா..!!" என்று மண்டையின் மறு பாதி குட்டு வைத்து நினைவூட்டியது ! ஐதீகங்கள் ; சம்பிரதாயங்கள் என்று ஏதேதோ தொடர - மண்டையை மட்டும் ஆட்டிக் கொண்டே இருந்தவனை ஒரு கட்டத்தில் எழுந்து நிற்கச் சொல்லி ஒரு தாம்பாளத்தினுள் கால்பதித்து நிற்கச் செய்துவிட்டு, மணமகனை முன்னே அமரச் செய்து, என் பாதங்களைக் கழுவிடச் சொன்ன போது என் ஈரக்குலையே வாய்க்கு வந்தது போலுணர்ந்தேன் ! தொடர்ந்த நிமிடமானது அறுபது வினாடிகளாய்த் தோன்றாது, அறுபது யுகங்களாய்த் தோன்றியது !! திருமணமும் அரங்கேறிட , தொடர்ந்த க்ரூப் போட்டோ படலங்களில் நண்பர்களின் அணியையும் இணைப்பதில் நிறையவே பிரயத்தனம் அவசியமாகியது எனக்கு. மேடை ஏறத் தயங்கிய நண்பர்களை வம்படியாக மேலே அழைத்துச் சென்றான பின்பாய், மத்திய விருந்தினில் அவர்கள் சைவத்தோடு சண்டை போடும் அழகை மீண்டும் ரசித்தேன் ! ஜுனியர் குப்பண்ணாக்களிலும் , அஞ்சப்பர்களிலும், அயராது அதகளம் பண்ணிய அணியானது பட்டர்பீன்ஸோடும், சாம்பாரோடும் கைகுலுக்கியது கண்கொள்ளாக் காட்சியே ! 

ஒரு மாதிரியாய் நண்பர்கள் விடைபெற்றுக் கிளம்ப, கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் மண்டபமும் காலியாகத் துவங்கியது ! ஒற்றை நாளுக்கு முன்பாய் இதே இடத்தில ஒரு எதிர்பார்ப்பும், பரபரப்பும் குடி கொண்டிருந்ததையும், அதே இடத்தினில் -  சகலமும் நன்றாய், நலமாய் அரங்கேறிய சந்தோஷம் தற்போது நிலவுவதையும் உணர முடிந்தது ! விடைபெற்றுச் சென்ற உறவினர்கள் முகங்களில் சந்தோஷமும், 'அட..அதற்குள் விழா முடிந்து விட்டதே !' என்ற சோகமும் சம பங்காகி நிற்பதை கவனிக்க முடிந்த போது - உள்ளுக்குள் ஒரு மெலிதான பெருமிதம் ஓடியது : விருந்தோம்பலும் பழகிக் கொள்ளமுடிந்ததொரு கலை தான் போலும் என்று !! நம்மையும், நம் அழைப்பையும் மதித்து, விருந்தினராய் ஆஜராகிடுவோரை இயன்றமட்டிலும் கவனித்திட வேண்டுமென்ற எங்களது அவா ஓரளவேணும் ஜெயித்திருந்ததென்பதை சில பல கனிவான வார்த்தைகள் உணர்த்தின ! இது வரையிலும் ஒரு பாரமாய், பெரும் சுமையாய்த் தோன்றிய பணிகள் சகலமும், அந்த கணத்தில் சுகமானவைகளாய்  உருமாற்றம் கண்டது போலுணர்ந்தேன் தலைக்குள் ! "எப்படா சாமி - எல்லாம் நல்லபடியா முடியும் ?" என்று 5 மாதங்களாய்ப் பாயைப் பிறாண்டியவனுக்கு - "அட ...ஒரு 150 நாள் கனவை சந்தோஷமாய் வாழ்ந்து பார்க்கும் வாய்ப்பை ஆண்டவன் தந்திருக்கிறார் !!" என்ற புரிதல் பிறந்தது !  

'வீட்டைக் கட்டிப் பாரு... கல்யாணத்தை செஞ்சு பாரு' என்று சொல்லி வைத்த புண்ணியவானின் எண்ணவோட்டம் என்னவென்று சத்தியமாய் எனக்குத் தெரியாது ! அவை சார்ந்த சிரமங்களையும், செலவுகளையும் எண்ணி அவர் அலுத்துக் கொண்டாரா என்றெல்லாம்  எனக்குத் தெரியவில்லை  ! ஆனால் திருமணம் எனும் வைபவம் நம் உயரத்தையும் ; நம் குள்ளத்தையும் ஒற்றைச் செயலில் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டி விடுகிறது என்பதே நான் படித்திருக்கும் பாடம் ! வாழ்வினில் நாம் ஈட்டியுள்ள சொந்தங்களும், பந்தங்களும் ஒரே நாளில் அணி திரளும் போது நம் உயரத்தை நாமே புரிந்து கொள்ள முடிகிறது ! அதே நொடியில் - ஒரு கூட்டு முயற்சியின்றி ; குடும்பத்தினரின் முழு உறுதுணையுமின்றி - இந்தத் தேர் எல்லையை விட்டே நகர்ந்திடாது என்பதைப் புரிந்து கொள்ளும் நொடியில் நாம் எத்தனை சின்னவர்கள் என்பதும் புலனாகிறது ! வாழ்க்கைக்கொரு புது அர்த்தம் ; உறவுகளின் பலனுக்கொரு புது விளக்கம் - இவற்றைப் புரிந்து கொள்ளவே "கல்யாணத்தைச் செஞ்சு பார்" என்று சொல்லியுள்ளார்கள் என்பேன் நான் ! தலைவணங்குகிறேன் அந்த முதுமொழிக்கு !! 

வாழ்க்கை மறுபடியும் வழக்கமான தடத்துக்குத் திரும்பத் துவங்கிவிட்டது எனக்கு !  "தோர்கல் ராப்பர் என்னாச்சு ? " ; "ஸ்பைடர் டைப்செட்டிங் ஆச்சா ?" என்றபடிக்கே சனிக்கிழமை நம்மவர்களை துளைக்க ஆரம்பித்து விட்டேன் ! "ஆங்...யெஸ்ஜி...மிஷின் available ஹை ஜி...ஓகே.ஜி... வாங்கிடலாம் ஜி" என்று இன்னொருபக்கம் போனில் மாட்லாடத் தொடங்கியும் விட்டேன் ! தொடரும் நாட்களில் தாண்டி வந்துள்ள திருமண ஏற்பாட்டு நாட்கள் சகலமும் சன்னம் சன்னமாய் மறந்து போயும் விடக்கூடும் தான்  ! ஆனால் ஒரு இயந்திரகதியான வாழ்க்கைக்கு உறவுகளின் மகத்துவத்தை உணர்த்திய இந்த 2 நாட்களின் வீரியம் மட்டும் என்றைக்கும் அகலாது !  சின்னவனாய் இருப்பதற்கு சந்தோஷப்படுகிறேன் - மெய்யாக ! 

தம் வீட்டு விசேஷமாய்க் கருதி நேரில் வந்திருந்து வாழ்த்திய அன்புள்ளங்களுக்கும் சரி ; உளமார்ந்த வாழ்த்துக்களை சொல்லியுள்ள தொலைவிலுள்ள நண்பர்களுக்கும் சரி - நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள் !! உங்கள் அன்பே எங்களை வளரச்  செய்யும் அடைமழை ! மீண்டும் சந்திப்போம் guys ! தொடரும் வாரம் முதல் காமிக்ஸ் தடத்தில் தட தடப்போம் - as usual !! Bye now ! See you around !

December ஆன்லைன் லிஸ்டிங் இங்கே : http://lioncomics.in/monthly-packs/462-december-2017-pack.html