ரவுசின் ராத்திரி !

ஆயிரம் பின்னூட்டமிட்ட அதிசய சிகாமணிகளே,

வணக்கம். சமீப வாரங்களில்  தெறிக்கச் செய்து வரும் உங்களது ரவுசுகள் இந்தப் பக்கத்துக்கொரு புத்துணர்வை ஊட்டியுள்ளது நிஜம் ! ஒரே நாளில் மூவாயிரம் / நாலாயிரம் ஹிட்ஸ் என்று நீங்கள் டாப் கியரைப் போடும் வேகத்தைப் பார்த்தால் 4  மில்லியன் ஹிட்ஸ் தொலைவில் இல்லை என்று படுகிறது !! சும்மாவே நான் காலைத் தூக்கி தொண்டைக்குழியினுள் செருகிப் பார்ப்பதில் ஸ்பெஷலிஸ்ட் ; இதில் சமீப நாட்களில் நீங்கள் போட்டுத் தாக்கும் பேட்டை ராப் கச்சேரியின் புண்ணியத்தில் அடுத்த "வாய்க்குள் பாதம் "(பாதாம் இல்லீங்கோ!!) episode ஆரம்பித்திடுமோ என்று பயந்து பயந்து வருது !! எது எப்படியோ - தீபாவளி மலர் & நவம்பரின் இதர இதழ்களின் பணிகளை நிறைவு செய்து விட்டால், நானுமே சித்தே உங்க வாசிப்புக் கச்சேரிகளில் பங்கேற்றுக் கொள்வேன் ! அந்த சனியிரவு என்ன ரகளை செய்துள்ளீர்கள் என்பதைப் பார்த்திட இன்னமும் அவகாசம் கிட்டிடவில்லை ; ஆனால் அத்தகையதொரு 'ரவுசு ராத்திரி' வாய்ப்பு இன்னொருக்கா அமையின் - அடியேனையும் அந்த ஆட்டத்தில் சேர்த்துக்கோங்களேன் !!

Anyways இன்னும் இரண்டே மாதங்களில் ஆண்டு நிறைவுறவுள்ள வேளையில் - இந்த உபபதிவினில் நான் கேட்க நினைக்கும் கேள்விகள் இதோ :

1. நடப்பாண்டில் இன்னும் நீங்கள் படித்திரா நமது புது இதழ்கள் எத்தினி இருக்கும் ?

*Under 5 ....... * Around 10 ........ * ஹி...ஹி..படித்தது கையளவு  !! 

2. இந்தாண்டில் (இதுவரையிலான) ஒரேயொரு இதழை "SIMPLY SUPERB" என்று வர்ணிப்பதாயின் - உங்கள் தேர்வு எதுவாக இருக்குமோ ?  (ஒரேயொரு தேர்வு மாத்திரமே permitted !!)

3 இந்தாண்டின் "TOP 3 மொக்கைப்பீஸ்கள்"  (இதுவரையிலும்) எதுவென்பீர்கள் ? Unbiased thoughts ப்ளீஸ் ?

4 மாதந்தோறும் வீடு தேடி வரும் கூரியர் டப்பிகளை உடைத்து இதழ்களைக் கையில் ஏந்திடும் போது அந்த சந்தோஷம் இன்னமும் தொடர்கிறதா ? 

5 அதிகாலைகளில் மப்ளரைக் காதில் சுற்றிக் கொண்டே, கொட்டாவியை அடக்கிக் கொண்டேனும் வாக்கிங் போகும் கோஷ்டிகளைப் பார்த்திருப்போம் !! வாக்கிங் போவதில் ஒரு சுகமெனில், அந்த அதிகாலையின் அரட்டை ; கலாய்ப்ஸ் சிலருக்கு ஒரு கூடுதல் attraction ! இதே உவமையை இங்கே நம் தளத்துக்குப் பொருத்திப் பார்ப்போமா ? இங்கே நீங்கள் எட்டிப்பார்ப்பது காமிக்ஸ் சார்ந்த அலசல்கள் எனும் வாக்கிங்குக்கோசரமா ? அல்லது போற வழியிலேயே ஒரு கீரை சூப்பையும், ஒரு முட்டைக்கோஸையும் மொசுக்கிக் கொண்டே ஜாலியாய் அடிக்கும்  அரட்டைக்காண்டியா ? காதில் ஹெட் செட்டை மாட்டிக்கொண்டு வாக்கிங்கில் மாத்திரமே ஆர்வம் கொண்டிருக்கக்கூடிய நண்பர்களுக்கு - இந்த அரட்டைக்கச்சேரி வாக்கிங் கோஷ்டிகளைக் கண்டாலே கடுப்ஸ் ஆவது இயல்பே ! ஆனாலும் இந்த 'கெக்கேபிக்கே' கோஷ்டி அதுபாட்டுக்கு லூட்டியடிப்பதும் வாடிக்கையே ! உங்களின் பார்வைகள் இதனில் - ப்ளீஸ் ?

Bye for now ! See you around !

P.S : இது தற்சமயம் புதுசாய் வெளியாகியுள்ள ப்ருனோ பிரேசில் 2.0 !! 2 பாக சாகஸத்தின் முதல் பாகமிது! உங்கள் அபிப்பிராயங்கள் பிளீஷ் ?

அப்பாலிக்கா இதுவும்  !! 

ஈர்....பேன்...பெருமாள் !!

நண்பர்களே,

வணக்கம். செவ்வாயன்றே ஆஜராகியிருக்க வேண்டியவன் இதோ, இந்த ஞாயிறு அதிகாலை வரையிலும் காணாமல் போக நேரிட்டது ஏனோ? என்ற கேள்வி எழுந்திருக்கலாம்! அதற்கான பதில்  பதிவின் இறுதியில் ! So இப்போதைக்கு விட்ட இடத்திலிருந்து தொடர முயற்சிக்கட்டுமா – மான்ட்ரியால் விமான நிலையத்தின் அந்தப் பனி ராத்திரியிலிருந்து?

"மொத்த ஏர்-போர்ட்டுமே ஷட்-டவுண்! யாரும் எங்கேயும் போகப் போறதில்லே!‘ என்று எனக்கு முன் நின்ற வெள்ளைக்காரர் சொல்ல – பாதித் தூக்கத்தில் நின்ற நான் மலங்க மலங்க முழித்தபடிக்கே மண்டையை ஆட்டிக் கொண்டிருந்தேன் ! விறுவிறுவென வரிசை நகர விமான நிலையத்தின் ARRIVALS தளத்திற்கே எங்களை இட்டுப் போனார்கள் - ஏற்கனவே ஒப்படைத்திருந்த பெட்டி, படுக்கைகளை வாபஸ் தந்திடும் பொருட்டு ! உசர உசரமான கண்ணாடி ஜன்னல்கள் வழியே எட்டிப் பார்த்தால் - கும்மிருட்டில் வெள்ளைக் குவியல்களாய் தென்படுவது சகலமுமே வானம் மடை திறந்து வீசியெறிந்த பனி என்பது புரிந்தது. நிறைய இடங்களில் இடுப்பளவுக்குத் திண்டு போல பனி திரண்டிருக்க – ‘அம்போ‘வென அதன் மத்தியில் நின்ற எங்களது பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸ் விமானம் கண்ணில் பட்டது ! இன்னமும் ஏதாச்சும் அதிசயம் நிகழ்ந்து, எப்படியாச்சும் இந்தக் குளிர்ப் பொறியிலிருந்து தப்பிட வழி பிறக்காதா ? என்று யோசித்தபடிக்கே நடந்தால் – என் பெட்டி எதிரே நின்றது ! ‘ரைட்டு‘ ஆகிற வழியைப் பார்ப்போம்! என்றபடிக்கே பெட்டியைத் தள்ளிக் கொண்டு விமான நிலையத்தின் முகப்புப் பகுதிக்கு நடந்தால் கண் முன்னே விரிந்த காட்சி மிரளச் செய்தது!

நிறைய பிஸியான விமான நிலையங்களைப் பார்த்திருக்கிறேன் தான்; ஐரோப்பிய சம்மர் விடுமுறைக் காலத்தின் போது பாரீஸ் ஏர்போர்ட்டில் / லிஸ்பன் ஏர்போர்ட்டில்  வாசலிலிருந்தே திமிறிக் கிடந்த ஜனத்தையெல்லாம் பார்த்திருக்கிறேன் தான் – ஆனால் இது போலொரு நெருக்கடியில் சிக்கித் தவிக்கும் ஜனத்திரளை அன்று வரைக்கும் கண்ணில் பார்த்த அனுபவம் கிடையாது! கிட்டத்தட்ட பத்தாயிரம் பேர் என்ன செய்கிறோம் ? ஏது செய்கிறோம் ? என்ற நிதானங்கள் இல்லாமலே தெற்கேயும் – வடக்கேயும் ஓடிக் கொண்டிருந்தார்கள். மணி இரவு பத்தரையை நெருங்கி இருக்க, முக்கால்வாசி ஏர்லைன் ஆபீஸ்கள் லைட்டை ஆஃப் செய்து விட்டு CLOSED என்ற போர்டைத் தொங்க விட்டிருக்க – யாருக்கும் எவ்விதத் தகவல்களும் நஹி ! வரிசையில் எனக்கு முன்னே நின்ற ஆசாமியோ, அடுத்த இரண்டு நாட்களாவது இங்கே தான் அடைந்து கிடக்கணும் போலத் தெரியுது! என்று பீதியைக் கிளப்பியிருக்க – கையிலுள்ள செல்லில் சார்ஜ் எத்தனையுள்ளது என்று தான் சரிபார்க்கத் தோன்றியது முதலில். வயிறுமே ‘பசி...பசி...‘ என்று சேதி சொல்ல – விமானத்தில் சாப்பிட்டுக் கொள்ளலாம் என்றிருந்தவனுக்குச் சுருக்குத் தட்டியது ! ‘ஆஹா.. கைவசமுள்ள சொற்ப பிஸ்கெட் & சாக்லெட்டுகளை இருப்பாக வைத்துக் கொண்டு, இப்போதைக்குக் கிடைப்பதை வாங்கும் வழியைப் பாருடா என் பீன்சு!‘ என்று மண்டை உத்தரவிட, வேக வேகமாய்க் குறுக்கே, நெடுக்கே ஓடிக் கொண்டிருந்த ஜனங்களின் பட்டியலில் நானும் சேர்ந்து கொண்டேன்! ‘எங்கே ஹோட்டல்? எ்ஙகே ஹோட்டல்?‘ என்று நாலாபக்கமும் ஆந்தைவிழிகளைச் சுழற்றியபடிக்கே நோட்டமிட, முக்காலே மூன்று வீசம் மூடப்பட்டிருக்க, இரண்டே இரண்டு Fast Food Outlets மாத்திரமே ஓடிக் கொண்டிருந்தன! ஆனால் – ‘இன்னியோடு பர்க்கரும், சிக்கனும், பீட்ஸாக்களும் அழிஞ்சிடும் புள்ளைங்களா...! இப்போவே சாப்பிட்டாச் சாப்பிட்டுக்கோங்க!‘ என்ற தகவலை ஆண்டவன் அங்கே மண்டி நின்ற பல நூறு ஜனங்களின் காதுகளுக்குள் மட்டும் பிரத்யேகமாய்ச் சொல்லி வைத்திருந்தாரோ – என்னவோ, கைகளில் ஆறு., தலையில் நாலு என்ற ரீதியில் பார்சல்களை வாங்கித் தெறிக்க விட்டுக் கொண்டிருந்தனர் ! நம்மூர் டாஸ்மாக்களில் விடுமுறை தினங்களுக்கு முந்தைய நாட்களில் நடக்கும் WWF ரகளைகளை நிறையப் பார்த்திருக்கிறேன் ; ஆனால் அதெல்லாம் ஜுஜுப்பி என்று சொல்லும் விதமிருந்தன அந்த 2 உணவகங்களிலும் மக்கள் நடத்திக் கொண்டிருந்த மல்யுத்தங்கள் ! எனக்கு முன்னே குறைந்தது 400 பேர் நிற்பது தெரிய – மான்ட்ரியாலின் மொத்தக் கால்நடை எண்ணிக்கையும் அங்கே கொணர்ந்திருந்தாலுமே கூட, காத்திருந்தோரின் பசிகளுக்கு ஈடு தரப் பற்றாது என்பது அப்பட்டமாய்த் தெரிந்தது ! "பசிக்குப் புசிப்பது ஒரு பக்கமெனில், இது பீதிக்குப் புசிப்பதாயுள்ளதே!! “ச்சீ...ச்சீ... இந்த பர்கர்லாம் கசக்கும்!” என்றபடிக்கே அத்தனை நீள லைனில் நிற்கச் ஜீவனின்றி  ரிவர்ஸ் கியரைப் போட்டேன்! பவுசாய் மண்டை சமாதானம் சொல்லி விட்டிருந்தாலும் காற்றோடு விரவியடித்த பர்கர்களின் மணமும், சிக்கனின் சுகந்தமும் (!!) என் பசியைத் கூடக் கொஞ்சம் தூண்டிட, வாயெல்லாம் ஜலப் பிரவாகம்! ‘அத்தினி பயலுக்கும் இன்னிக்கு பேதி தாண்டியோவ்!‘ என்றபடிக்கே அந்தாண்டை நகர்ந்தேன்!

மனுஷனின் மனம் தான் எத்தனை வேகமாய் தனது priority களை மாற்றியமைத்துக் கொள்கிறது! என்பதை அந்த நொடியில் நினைக்காதிருக்க முடியவில்லை ! அதிகாலையில், பனிப்புயலுக்கு முந்தைய குளிர்வேளையில் அந்த அங்காடிக்குப் போவது பெரும் லட்சியமாய்த் தோன்றியது ! ஹோட்டலிலிருந்து ஏர்போர்ட் கிளம்பத் துடித்துக் கொண்டிருந்த தருணத்திலோ – ‘ஒரு டாக்ஸி கிடைச்சால் போதும் தெய்வமே... இந்த ஜென்மத்திலே வேற விண்ணப்பமே போட மாட்டேன்!' என்று உருகியது மனசு. டாக்ஸியில் அந்தப் பனிப் பொழிவினில் சிக்கித் தவித்த போதோ – ‘தெய்வமே.... என்னை ஏர்போர்ட் வரைக்கும் முழுசாக் கொண்டு போய்ச் சேர்த்திடேன் – ப்ளீஸ்! என்று பிரார்த்தனையின் திசை மாறியிருந்தது ! ஆனால் இதோ, இப்போது விமான நிலையத்தினுள் ஆபத்துக்கள் ஏதும் லேது என்ற நிலையில் ஒற்றை பர்கருக்காக இஷ்ட தெய்வங்களையெல்லாம் சம்மன் அனுப்பிக் கூப்பிடத் தோன்றிட – சிரிப்பதா ? அழுவதா ? என்று தெரிந்திருக்கவில்லை! “ரைட்டு... லண்டன் புரோக்ராம் கோவிந்தா... புத்தக விழா ப்ளான் எல்லாம் பீப்பீபீ...!” இனி இங்கேர்ந்து கிளம்பச் சாத்தியப்படும் வரைக்கும் கட்டையைக் கிடத்த ஏற்பாடு பண்ணனும் என்பது புரிபட, ஓரமாய்ப் படுக்க இடம் தேடும் வேட்டையில் இறங்கினேன்.

விமான நிலையத் தரைகளில் தூக்கத்தைத் தேடுவதென்பது எனக்கொரு புது அனுபவமே அல்ல தான் ! ஸ்டைலாக காதிலே ஹெட்-போனை மாட்டியபடிக்கே இப்டியும், அப்டியுமாய் பிட்ட சர்க்கஸ் செய்தபடிக்கே ஏர்போர்ட்டின் இருக்கைகளில் 'தேவுடா' காப்பதெல்லாம் நமக்கு ஒத்துவரா விஷயங்கள் ! ‘அக்கடா‘வென கட்டையைக் கிடத்தும் சுகம் வேறெதிலும் வராது என்பதால் – நள்ளிரவைத் தாண்டிய காத்திருப்புகளெனில் கிடைக்கும் முதல் ஓரத்தில் நீட்டி விடுவதுமுண்டு ! இன்றைக்கோ மான்ட்ரியால் விமான நிலையத்தின் அந்தப் பத்தாயிரத்துச் சொச்சம் பேருக்குமே அது தான் மார்க்கம் எனும் போது – ஆங்காங்கே கூட்டம் கூட்டமாய் தரையில் ஜனம் உருண்டு கொண்டிருந்தது ! ஒரு ஓரத்தில் தரையோடு தரையான ப்ளிக் பாய்ண்ட் ஃப்ரீயாக இருப்பது கண்ணில் பட – “தெய்வமே!” என்றபடிக்கு அங்கே போய் என் பெட்டியைக் கிடத்தி விட்டு வேகம் வேகமாய் செல்லை சார்ஜில் போட்டு வைத்தேன் ! நமக்கு வயிறு ரொம்புதோ - இல்லியோ ; செல்லின் பேட்டரி ரொம்பாட்டி ரொம்பவே ராவடியாகிப் போகும் அல்லவா ? சரி... படுக்கலாம் என்று தீர்மானித்த போது தான் அன்றைய பொழுது ப்ரிண்டிங் மிஷின் inspection-ஐத் தொடர்ந்து அப்போது அச்சான சில தாட்களை மாதிரியாய் எடுத்து, பெட்டிக்குள் மடித்து வைத்திருப்பது நினைவுக்கு வந்தது – ஊருக்குத் திரும்பிய பிற்பாடு அந்த மிஷினை வாங்கிடவுள்ள கஸ்டமரிடம் காட்ட வேண்டிடும் பொருட்டு ! ஆனால் 'ஆபத்துக்குப் பாவமில்லை' என்றபடிக்கே பரபரவென்று பேப்பர்களை வெளியே எடுத்து அழகாய் விரித்து அதன் மேல் படுத்துக் கொண்டேன். எனக்குக் கொஞ்சம் தள்ளி ஜிலீர் தரையில் கிடந்த மனுஷனின் பார்வையில் செம கடுப்பு அப்பட்டமாய்த் தெரிந்தது ! சரி... தூங்க முயற்சிப்போம் என்றபடிக்கே கண்ணை மூடினால் அத்தனை விளக்குகளும் ‘ஜிலோ‘வென்று ஒளி வெள்ளத்தைப் பாய்ச்சி நிற்கும் நிலையில் தூக்கமே பிடிக்கவில்லை. பற்றாக்குறைக்கு நள்ளிரவை நெருங்கும் வேளையில் குளிர் ஊசியாய்க் குத்தத் தொடங்க, போட்டிருந்த ஸ்வெட்டரெல்லாம் பற்றவில்லை. இப்படிப் புரண்டு, அப்படிப் புரண்டு என்று என்ன கூத்தடித்தாலும் குளிரைக் கழற்றி விட முடியவில்லை ! ‘அதிசயங்களுக்கு என்றுமே பஞ்சமிராது!‘ என்பதை அப்போது ஆண்டவன் yet again நிரூபித்துக் காட்டினார்! திடீரென்று என் மேல் ஒரு சிகப்புக் கம்பிளிப் போர்வை ‘பொத்‘தென்று விழ – ‘யார்டா அந்த கனேடிய கிருஷ்ண பரமாத்மா ??‘ என்று நிமிர்ந்து பார்த்தால் AIR CANADA-வின் சில பிரதிநிதிகள் சில நூறு கம்பிளிகளை அங்கே குளிருக்குள் குட்டிக்கரணம் அடித்துக் கொண்டிருந்த ஜனத்தினிடையே விநியோகம் செய்து கொண்டிருந்தனர். பெரிய போர்வையெல்லாம் கிடையாது தான் ; ஆனால் அசல் Wool என்பதால் அற்புதமாய்க் குளிர் தாங்கியது ! இன்றுவரைக்கும் என்னிடம் பத்திரமாயுள்ளதொரு பொருள் ! தலை வரைக்கும் பொத்திக் கொண்டு ஃபோனை எடுத்து நோண்டத் தொடங்கினேன்!

ஊருக்கு ஃபோன் அடித்து, மதியக் குட்டித் தூக்கத்திலிருக்கக் கூடிய எனது டிராவல் ஏஜெண்டை உசுப்பி விட்டேன்! ‘இன்ன மாரி... இன்ன மாரி... எல்லாமே கேன்சல் ஆகிப் போச்சு! இன்ன மாரி... இன்ன மாரி கொலைப்பசியோட தரையிலே கிடக்கேன்... எப்டிக்கா இங்கேயிருந்து வெளியேறது? டிக்கெட்டை மாத்திக் கீத்தி ஏதாச்சும் பண்ண முடியுமா?‘ என்று அவர் குடலை உருவினேன். என் தம்பியின் காலேஜ் நண்பன் தான் நமது டிராவல் ஏஜெண்டுமே என்பதால் சாவகாசமாய் மொக்கை போட முடிந்தது ! ஆனால் அந்த முனையிலிருந்து எதுவுமே சாத்தியமாகாது ; எதுவானாலும் மான்ட்ரியால் ஏர்-போர்ட்டில் சர்வீஸ் தொடரத் துவங்கும் சமயம், இங்கே தான் மாற்றியமைத்து வாங்கிக்கணும்!‘ என்று அவர் சொல்ல – யாரையாவது ஓங்கி நடுமூக்கில் குத்த வேண்டும் போலிருந்தது ! ஆனால் இங்கே தவறு யார் மீதுமே இல்லை எனும் போது, மிஞ்சிப் போனால் என்னை நானே குத்திக்கலாம் என்பது மட்டுமே option ஆகயிருந்தது. சரியென்று வரிசையாய் ஊரில் உள்ளோருக்கு சேதியைச் சொல்லி விட்டு தூக்கத்தைத் தேடிட மறுமுயற்சி செய்தேன்! சகலத்தையும் மீறி அசதி என்னை அரவணைக்க இரவு ஒரு மணிவாக்கில் தூங்கிப் போனேன்!

ஆனால் சகஜ சூழலில் இல்லை என்பது தலைக்குள் ஓங்கிப் பதிவாகியிருக்கும் நிலையில் தூக்கம் ரொம்ப நேரம் நீடிக்கவில்லை ! எழுந்து பார்த்தால் மணி இரண்டே முக்கால்! என்னைப் போலவே மக்கள் குறட்டை விட்டுக் கிடப்பார்களென்று பார்த்தால் – நோ ! ஒரு கணிசமான ஜனத்திரள் ஆஞ்சநேயர் வால் போலாக செம நீளமான 2 க்யூக்களில் வரிசைகட்டி நிற்பது தெரிந்தது ! ‘ஆத்தாடியோவ்... க்யூ நிற்குதே!‘ ஏதாச்சும் தகவல் தெரிஞ்சு தான் நிற்குறாங்களோ?‘ என்றபடிக்கே பதறியடித்து எழுந்து போய் அந்தக் க்யூவின் வாலில் ஐக்கியமாகிக் கொண்டேன்! எனக்கு முன்னேயோ இரண்டு இளசுகள் அந்த ராத்திரியிலும் செம ஜாலியாய் 'லவ்ஸ்' செய்து கொண்டிருந்தன ! என்னைப் போல பெருசாய் லக்கேஜ் இல்லை அவர்களிடம் ; அதே போல அந்தப் பகுதிகளது சீதோஷ்ணங்களுக்குப் பழக்கபட்டதாலோ – என்னவோ பெருசாய் அலட்டிக் கொண்டதாகவும் தெரியக் காணோம்! லைனில் நின்றபடிக்கே அடித்துப் பிடித்து, ஒரே ரொமான்ஸ் மூடிலிருக்க, எனக்கோ காதில் புகை வராத குறை தான் ! ‘இங்கே என்ன நடந்துக்கிட்டிருக்கு? இவனுக பாட்டுக்கு மிக்சர் சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருக்காங்களே ?‘ என்றபடிக்கே லைனில் எங்களுக்கு முன்னே நிற்கும் ஜனங்களை எண்ண முடிகிறதாவென்று பார்த்தேன்! ஊஹும்... குறைந்தபட்சம் ஒவ்வொரு லைனிலுமே 250 பேருக்குக் குறையாது நிற்பதால், தகவல் கவுண்டரில் ஆளுக்கு 2 நிமிடங்கள் என்று எடுத்துக் கொண்டால் கூட, எனது முறை வருவதற்கே பொழுது விடிந்திடும் என்பது உறைத்தது! ‘இந்தியாவிலே எல்லாமே க்யூ தான்... எதிலேயும் விறுவிறுப்பாச் செயல்படறதில்லே!‘ என்று புலம்பும் மக்களை அன்றைக்கு நான் சந்தித்திருந்தால் நிச்சயமாய் சில்லுமூக்குகளைச் சிதறடித்திருப்பேன் ! அத்தனை பெரிய ஏர்-போர்ட்டில் ஒரு இயற்கை இடரைத் தொடர்ந்து தகவலளிக்க மொத்தமே இரண்டே பெண்கள் தான் பணியமர்த்தப்பட்டிருந்தனர் ! இயன்றமட்டிலும் அத்தனை பேருக்கும் பொறுமையாய்ப் பதில் சொல்ல அந்த இருவருமே முயன்றாலும், நிமிஷத்துக்கு நிமிஷம் நீண்டிடும் க்யூவானது பொறுமையிழந்து கொண்டிருந்தது ! என்ன ஒரே saving grace – நடுவே ஒரு மேஜையில் விதவிதமாய் பிஸ்கெட்கள்; வாழைப்பழங்கள் & பருக ஏதாவதென ஒரு சிலர் கொண்டு வந்து அடுக்கிக் கொண்டே இருந்தனர் ! நம்மூராய் இருந்திருப்பின் – “இது எனக்கு; இது என் புள்ளைகளுக்கு; இது எங்க அத்தாச்சிக்கு; இது ஊரிலேயிருக்கிற எங்க பெரியம்மாவுக்குப் பக்கத்து வீட்டுப் பாப்பாவுக்கு!” என் மக்கள் வழித்திருப்பார்கள் ! ஆனால் அங்கேயோ தேவைக்கு மட்டுமே ஜனம் கைவைத்தது – நாசூக்காய்! நானும் என் பங்குக்கு வாழைப்பழத்தையும் (!!!) ஒரு பிஸ்கெட்டையும் எடுத்தபடிக்கே லைனுக்குத் திரும்பிய போது தான் நம்ம கவுண்டரின் தீர்க்கதரிசனம் என்னைப் புல்லரிக்கச் செய்தது ! ஒற்றை வாழைப்பழத்தின் நிஜமான மதிப்பு என்னவென்பதை அன்றைக்கே உணர்ந்திருந்து உலகுக்கே எடுத்துச் சொன்ன ஞானம் அவருக்கன்றி வேறு யாருக்கு வரும் ? தலைவா...நீர் தேவுடு !! 

மணி அதிகாலை 4-ஐ நெருங்கிய போது லைனில் நிற்கவே கால்கள் சண்டித்தனம் செய்தன ! பெட்டி மேலே அவ்வப்போது பிட்டத்தை அமர்த்திக் கொண்டாலும் செமத்தியாய் நோவியது ! வெளியே பனிப்பொழிவு நின்றிருந்தது ! காற்று மட்டும் இன்னமும் சுழற்றியடிப்பது தெரிந்தாலும் – அதன் மத்தியில் கணக்கற்ற துப்புரவுப் பணியாளர்கள் வெளிச்சாலையில் அந்த அகால வேளையிலும் பணியாற்றிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது ! ‘என்னவொரு திடமனசு... என்னவொரு கடமையுணர்ச்சி‘ என்றபடிக்கே பார்வையை 360 டிகிரிக்கு சுழல விட்டேன் – அயர்ச்சியைக் கொஞ்சமாச்சும் தடைபோட ஏதாவது கண்ணில் படுமா ? என்ற ஆர்வத்தில் ! எனக்கு முன்னே நடந்து கொண்டிருந்த 'லவ்' ரவுஸைக் காணச் சகிக்காமலும் அப்பாலிக்கா  பார்த்திட முயன்றேன் என்றும் சொல்லலாம்!

அப்போது தான் உயரமாய், வெட வெடவென ஒடிசலானதொரு பெண்மணி ப்ரெஷ்ஷாக – டக்... டக்.. டக்கென்று கையில் ஒரு பேக் சகிதம் நடைபோட்டு வருவதைக் கவனித்தேன். சிகப்பு யூனிபார்ம் – அவர் ஏதோவொரு பொறுப்பிலிருக்கும் பெண்மணி என்பதை உணர்த்தியது ! ஏனென்று இன்னமுமே சொல்லத் தெரியலை – ஆனால் உள்ளுக்குள் ஒரு gut feel சொன்னது, இந்தப் பெண்மணி புதுசாய் ஒரு கவுண்டரைத் திறந்து அமரப் போகிறாரென்று ! திடு திடுப்பென லைனிலிருந்து அகன்று - நெடு நெடு பெண்மணியைப் பின்தொடர்ந்து போய் ஒருக்கால் பல்ப் வாங்கிடும் பட்சத்தில், லைனில் அதுவரையிலுமான 2 மணி நேரக் காத்திருப்பு வியர்த்தமாகியிருக்குமென்று புரிந்தது ! ஆனாலும், உள்ளுக்குள் ஏதோவொரு பட்சி அடித்துச் சொன்னது – இது 'பல்ப்' சமாச்சாரம் ஆகாதென்று ! பெட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு மறைகழன்ற பயலாட்டம் ஒரே ஓட்டமெடுத்தேன் அந்தப் பெண்மணி நடக்கும் திக்கில் ! என் யூகம் தப்பாகியிருக்கவில்லை ; சரேலென்று ஒரு கம்ப்யூட்டர் முன்னே அமர்ந்தார் – ‘This line is open too!’ என்று குரல் எழுப்பினார். அவர் வாய் மூடுவதற்குள் “உள்ளேனுங்க அம்மணி!” என்று அவர் முன்னே அலாவுதீன் விளக்குப் பூதமாட்டம் ஆஜராகி நின்றேன் ! அதற்குள் ஆங்காங்கே நின்றும், படுத்தும் கிடந்த ஜனங்கள் தெறித்தடித்து என் பின்னே குழுமத் துவங்கினர் ! ‘ஹி...ஹி...ஹி...‘ எத்தினி ரயில்வே ஸ்டேஷன் கவுண்டர்களைப் பார்த்திருப்போம்; எத்தினி தியேட்டர்களில் எத்தினி பாப்கார்ன் வாங்க ஏறிக் குதிச்சிருப்போம் ; எத்தினி பரோட்டா கடைகளிலே பார்சல் கட்டி வாங்க முண்டியடிச்சிருப்போம்... எங்ககிட்டேவா?‘ என்று உள்ளுக்குள் மகிழ்ச்சி பொங்கிய போது – கடந்த 24 மணி நேரங்களுக்குள் புன்னகைக்கக் கிடைத்த முதல் முகாந்திரம் இதுவே என்பது பதிவானது! வேக வேகமாய் என் பாஸ்போர்டை எடுத்து நீட்டியபடிக்கே – ‘லண்டன் மேலே போகுது... ரெம்போ அர்ஜெண்ட் பிசுனஸ் கீது..! ஏதாச்சும் பார்த்துச் செய்யுங்கோ மேடாாம்!!‘ என்று பஞ்சப் பாட்டைப் பாடினேன் ! ‘ஏர்போர்ட் மறுக்கா பணியாற்றத் தொடங்கவே இன்னும் நேரமாகும் ; அதுவரைக்கும் பறக்கப் பறக்காதே லே !! என்று அம்மணி தலையில் தட்டும் என்று தான் எதிர்பார்த்திருந்தேன் ! ஆனால் அவர் திருவாய் மலர்ந்த போது – என் புள்ளை முதல்வாட்டி பள்ளிக்கூட மேடையில் ஏறி நர்சரி ரைம்ஸ் சொல்வதைக் கேட்ட போது தோன்றிய அதே பரவசம் பாய்ந்தது உள்ளுக்குள் ! ‘Montreal Airport will be operational from 6 in the morning!’ என்றார் !! திகைத்துப் போய் விட்டேன் – இத்தனை ராட்சஸப் பனிப்பொழிவையும் ராவோடு ராவாய்ச் சமாளித்து விட்டார்களே என்று !! அவர் சொன்னதைக் கேட்டு என் பின்னே லைனில் நின்ற மக்கள் ‘யேயயயய‘ என்று கூக்குரலிட – எனக்கும் கத்த ஆசையிருந்தாலும், ‘கன்ட்ரோல்.. கன்ட்ரோல்... நாமெல்லாம் இம்மாம்பெரிய பிசுனசுமேன் ; கடுவன்பூனைக்குப் பக்கத்துவூடு... அநாவசியமா பல்லைக்காட்டப்படாது!‘ என்று மனசு தடா போட்டு விட்டது !

‘அம்மணிங்கோ... எப்புடியாச்சும் என்னை லண்டனுக்கு அனுப்புங்களேன்னு‘ கெஞ்ச – கம்ப்யூட்டரையே கொஞ்ச நேரம் உற்றுப் பார்த்து விட்டு – உதட்டைப் பிதுக்கினார் ! எனக்கோ வயிற்றுக்குள் சிமெண்ட் மிக்சர் ஓடுவது போலொரு உணர்வு ! “மான்ட்ரியாலிலிருந்தே நீ இலண்டன் பயணமாகனும்னாக்கா இன்னிக்கு ராவுக்குத் தான் முடியும் ! ஆனால் அந்த ப்ளைட் புல்... சீட் சுத்தமாயில்லே !‘ என்றார் ! ஒரே நொடியில் எனக்குள் அடுத்த 2 நாட்களையும் அந்த ஏர்போர்ட் மூலையில் செலவிடணுமோ ? என்ற பீதி தாண்டவமாடியது ! அதற்குள் அவரே- "உன்னை டொராண்டோவுக்குப் போகும் காலை ஃப்ளைட்டிலே போட்டால் அங்கேயிருந்து ராத்திரி கிளம்பும் லண்டன் விமானத்திலே சீட் தர முடியும் ! என்ன ஒரே சிக்கல்-பகல் முழுவதும் நீ டொராண்டோ ஏர்போர்ட்டில் 'தேவுடு' காக்கணும்!" என்றபடியே நிமிர்ந்து பார்த்தார் ! 'தாயே.... மகமாயி.... நிறைய புள்ளைகுட்டி பெற்று நீ நலமாயிருக்கணும்... முதல்லே அந்த ரூட்டுக்கு என் டிக்கெட்டை மாற்றி இந்த ஊர்லேர்ந்து கிளப்பிக் கூட்டிப்  போயிடு ! புயல் இல்லாத ஊரிலே பொரிகடலை சாப்பிட்டாச்சும் பகல் பொழுதைக் கழித்துக் கொள்கிறேன்!' என்று கோரிக்கை வைக்க, மளமளவென்று வேலை ஆகியது! இந்நேரத்துக்குள் பரபரவென இதர ஏர்லைன் கவுண்டர்களும் செயல்படத் துவங்கியிருக்க, அங்கே நிலவிய ஒட்டுமொத்த இறுக்கமும் தளரத்துவங்குவது புரிந்தது !! நானோ லாட்டரியில் ஜாக்பாட் கெலித்தவனைப் போல போர்டிங் பாஸை ஏந்திப் பிடித்தபடியே செக்யூரிட்டி சோதனை நோக்கி நடைபோட்டேன்! அங்கே லைனில் எனக்கு முன்னே தொட்டுப் பிடித்து ஆடிக்  கொண்டிருந்த இளசுகளோ ஏதோவொரு க்யூவின் கட்டக்கடைசியில் வாட்டமான முகங்களோடு நிற்பதைப் பார்க்க முடிந்தது! 'வர்ட்டா தம்பி !' என்று அவனை நோக்கிக் கையசைத்து விட்டு, செக்யூரிட்டியைத் தாண்டி, அதிகாலையிலான டொராண்டோ விமானத்தில் ஏறி உட்கார்ந்த போது  என் அதிர்ஷ்டத்தை எனக்கே நம்ப முடியவில்லை ! ஒரு மாதிரியாய் விமானமும் அந்த வெண்போர்வை ரன்வேயில் வழுக்கிய படியே take-off ஆன போது ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்த்தேன்-கடந்த ஒன்றரை நாட்களில் என் கேசத்தில் ஒரு ஆயிரம் முடிக்கற்றைகளையாவது காவு வாங்கிய மாண்ட்ரியலை ! 'போதும்டா சாமி உங்க சகவாசம்' என்ற படிக்கே விடைகொடுத்தது; அப்பாலிக்கா டொராண்டோவில் பளீரென்று டாலடித்த சூரிய ஒளியில் தரையிறங்கியது ; அன்றைய பகல் பொழுதினை தின்னும், தூங்கியும் கழித்தது ; அன்றிரவு லண்டனுக்கான விமானத்தில் ஏறியமர்ந்தது என்று எல்லாமே fast forward-ல் நடந்து முடிந்தது ! இடைப்பட்ட நேரத்தில் லண்டன் புக் ஃபேரில் நான் சந்திக்கவிருந்த பதிப்பகங்கள் ஒவ்வொன்றுக்குமே மின்னஞ்சல்களைத் தட்டி விட்டேன் -"பனி மேட்டரு... பயணம் சொதப்பிட்டாப்லே... அப்பாய்ண்மெண்டை அடுத்த நாளைக்கு மாத்திக் குடுத்தா கூலாயிடுவாப்டி!" என்று ! பாதிப் பேர்-"சாரி; நாங்க நாளை புத்தகவிழாவில் இருக்க மாட்டோம் ; கடைசி நாள் என்பதால் சீக்கிரமே பேக் செய்து புறப்பட்டு விடுவோம்!' என்று பதிலளிக்க - நமது Fleetway கதைகள் சார்ந்த பதிப்பகத்தாரோ 'Sure .... no  problems ! See you tomorrow ! ' என்று பதிலளிக்க எனக்கு செம குஷியாகிப் போச்சு ! 'இத்தனை கூத்துக்களுக்கு அப்புறமும் முக்கியமானவர்களை சந்திக்க சாத்தியமாகுதே - சூப்பரப்பு!' என்றபடியே தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தேன்!

    

விடிந்த போது பளபளக்கும் லண்டனின் ஹீத்ரோ விமான நிலையம் காத்திருந்தது ! என் தமக்கையின் மகள் சமீபமாய் லண்டனுக்கு மாற்றலாகிக் குடியேறியிருக்க அவர்கள் வீட்டில் தங்கியபடி புக்-ஃபேருக்கு விசிட் அடித்து விட்டு, அன்று ராவே இந்தியா திரும்புவது என்பதே திட்டமிடல் ! என் பிறந்த நாளுக்கு என்ன பாடு பட்டேனும் வீடு திரும்பிட வேண்டுமென்ற வைராக்யத்தில் லண்டனில் மருமகளின் குடும்பத்தோடு மேற்கொண்டு ஒரு நாளைச் செலவிடக் கூட மனசு ஒப்பவில்லை ! So பாஸ்ப்போர்ட்டில் 'லொஜக்'  என்று சீல் போட்டு வாங்கிய கையோடு - செக்-இன்  செய்த பெட்டியைச் சேகரிக்கக் காத்திருந்தேன் ! நின்றேன்-நின்றேன்-நின்றேன்-அந்த லக்கேஜ் பெல்ட் ரங்க ராட்டினம் சுற்றி முற்றிலுமாய் ஓய்ந்து போகும் வரை ; ஆனாலும் நம்மள் கி பொட்டி கண்ணில் படவில்லை ! அதற்குள் ப்ரிட்டிஷ் ஏர்வேஸ் சீருடையுடனானதொரு பெண்மணி என்னிடம் வந்து "மிஸ்டர் செலந்திரபேன்டியான் விஜாயான்?" என்றாள் ! 'ஊம் ' என்று மண்டையை ஆட்ட - 'Sorry sir... your baggage has not made the flight ! அது இன்னமுமே மாண்ட்ரியாலில் தானுள்ளது ! என்று குண்டைத் தூக்கிப் போட்டார் ! 'நாசமாய்ப் போச்சு... நான் குளிச்சு 2 நாள் ஆச்சுடிம்மா... என் கையிலே கர்ச்சீப் கூடக் கிடையாது !' என்று பதற, அவரோ "பொட்டியை  எங்கே கொண்டு வந்து தரணும்? நாளை வந்திடும் !" என்றார் ! எரிச்சலில் - "நாளைக்கு நான் 6000 மைல் தாண்டி ஊர் போய்ச் சேர்ந்திருப்பேனென்று" சொல்ல-" No Problems... அருகாமையிலுள்ள ஏர்போர்ட் எதுன்னு சொன்னாக்கா அங்கேயே அனுப்பிடறேன் ! போய் சேகரிச்சுக்கோங்க!" என்றவரிடம் அதற்கு மேல் சண்டையிட தம் இருக்கவில்லை !  "ம-து-ரை" என்று எழுதித் தந்து விட்டு 'அன்பே வா' எம்.ஜி.ஆர் பாணியில் கையில் ஒரு ப்ரீப் கேஸோடு மட்டும் புறப்பட்டேன் ! வெளியே என்னை அழைத்துப் போகக் காத்திருந்த மருமகளுக்கும், மாப்பிள்ளைக்கும், அவர்களது குட்டி டிக்கெட்டுக்கும் என்னைப் பார்த்த நொடியில் சந்தோஷப் பிரவாகம் ! எனக்குமே கடந்த 2 நாட்களது கூத்துக்களுக்குக் பின்னே nearer to family என்ற உணர்வு சொல்ல முடியா நிம்மதியைத் தந்தது ! பற்றாக்குறைக்கு 'இங்கே வெயிலடிச்சாலும், புயலடிச்சாலும் சோத்துக்கோ ; சாய்ஞ்சுக்க இடத்துக்கோ பஞ்சம் இராது சாமி!' என்று உள்மனசு சத்தமின்றிக் குதூகலித்துக் கொண்டது போலும் ! ஆனால் நான் வீசிய கையோடு நடந்து வருவதைப் பார்த்து -"என்னாச்சு?" என்று விசாரிக்க, பொட்டி தொலைஞ்ச கதையைச் சொன்னேன் ! 'ஒண்ணும் பிரச்சனையில்லே; வீட்டிலே உள்ள புது ட்ரெஸ் எதையாச்சும் எடுத்துக்கோங்க ; பெருசா வித்தியாசம் இராது !' என்று மாப்பிள்ளை பெருந்தன்மையுடன் சொல்லிட- எனக்கோ உள்ளுக்குள் ஒரு சன்னமான வருத்தம். முதல்வாட்டி வீட்டுக்கு போகும் தடிமாடு - வெறும் கையோடு போவது பற்றாதென அவர்களிடமிருந்த துணிகளையும் ஆட்டையைப் போடப் போகிறோமே என்று ! அதுமட்டுமில்லாமல் லண்டனில் போடுவதற்கோசரம் பரணிலிருந்து கோட்-சூட்டைத் தூசி தட்டி எடுத்து வைத்திருந்தேன் ! அனால் நமக்கு அந்த பந்தாவெல்லாம் சுகப்படாதென்று பெரும் தேவன் மனிடோவே தீர்மானித்த பிற்பாடு - வழக்கமான 'புல்லட் பாண்டி' வேஷத்திலேயே புத்தக விழாவுக்குப் புறப்படத் தீர்மானித்தேன் ! "முன்கூட்டிய பிறந்த நாள் பரிசென்று" ஒரு ஜீன்ஸையும், புதுச்சட்டையையும் மருமகள் கையில் தந்திட-காலம் தான் எத்தனை ஓடிவிட்டதென்று நினைத்துக் கொண்டேன் ! நண்டு போல இதே மருமகள் கைக்குள்ளும், காலுக்குள்ளும்  சுற்றித் திரிந்த 20 வருடங்களுக்கு முந்தைய காலத்தில் பிறந்தநாள் gift-களைத் தருவது எனது வழக்கமாக இருந்தது ! ஆனால் இன்றைக்கோ நண்டுகள் நல்மரமாகி-கரை கடந்த மண்ணில் வேரூன்றி நிற்பதை ரசிப்பதைத் தாண்டி  என்ன செய்வது ? மாப்பிள்ளையே  என்னை புத்தக விழா அரங்கினில்  காரில் இறக்கி விட - ஒரு மாதிரியாய்  இத்தனை கூத்துகளுக்குப் பிற்பாடும் இங்கே கால் பதிக்க முடிந்துள்ளதே என்ற சந்தோஷத்தில் வேக வேகமாய் உள்ளே புகுந்தேன்!

ஃ ப்ராங்க்பர்ட் திருவிழாவினை ஒப்பிட்டால் இது அதனில் இருபதில் ஒரு பங்கு கூடத் தேறாது தான் ! ஆனால் நமக்கு வேண்டப்பட்டவர்கள் பலரும் ஆண்டுதோறும் இங்கு வருகை புரிவதால் நம்மளவுக்கு இதுவும் முக்கியத்துவம் பெற்றிடுகிறது ! நேராய் நம்மவரைச் சந்திக்க அவரது ஸ்டாலுக்கு விரைந்தேன் ! கடைசி நாள் என்பதால் ரொம்பவே மிதமான கூட்டம் மட்டுமே ! பாதிப் பேர் ஆங்காங்கே  தென்பட்ட சிறு உணவகங்களில் அமர்ந்து ஒரு 'தம்'மைப்  போட்டபடிக்கே எதையேனும் கொறித்துக் கொண்டே பொழுதை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தனர் ! Rebellion என்ற ஸ்டாலில் தூரத்திலிருந்தே என்னைச் சுண்டியிழுக்கும் Fleetway சமாச்சாரங்கள் நிறைய கண்ணில்பட்டன! இன்றைக்கு ப்ரான்கோ பெல்ஜியம் ; இத்தாலி ; ஈஞ்சாரு - என்று எங்கெங்கோ பிரயாணம் செய்து வந்தாலும் நம் துவக்கங்கள் என்றென்றுமே இங்கிலாந்தின் Fleetway-ல் தானே வேர் ஊன்றியுள்ளன ? So அந்த MISTY ; ஒற்றைக் கண் ஜாக்  ; பலமுக மன்னன் ஜோ ;  JUDGE DREDD போன்ற இதழ்களின் artwork போஸ்டர்களைப் பார்த்த போது - ஏதோ பால்ய நண்பன் ஒருவனை சந்தித்த குஷி ! அங்கே பொறுப்பிலிருந்த நிர்வாகியுமே 'பல நாள் பரிச்சயம்' என்பது போலான நேசத்தை முகமெலாம் நிறைத்திருக்க -அமர்ந்த மறு நொடியே என் ஓட்டை வாயைச் சலசலக்கச் செய்தேன் ! 

நாம் இதுவரையிலும் முயற்சித்துள்ள Fleetway கதாப்பாத்திரங்களைப் பற்றி விவரிக்கத் தொடங்க-எனது உற்சாகம் அவரையும் தொற்றிக் கொண்டது ! "ஸ்பைடர் போட்டுருக்கீங்களா ? அர்ச்சியுமா ? இரட்டை வேட்டையரா ? செக்ஸ்டன் ப்ளேக்கா ? ஸ்டீல் க்ளாவா ? " என்று கேட்டுக் கொண்டே போக-அவருமே Fleetway காமிக்ஸ்களை ஆராதித்து வளர்ந்தவர் என்பது நொடியில் புரிந்தது ! So ஒரு வியாபார discussion  என்ற தொனியில் அல்லாது - ஒரு சக காமிக்ஸ் காதலரோடு அரட்டையடிக்கும் பாணியில் எங்களது அளவளாவல் தொடர்ந்தது ! கதைகளுக்கான ராயல்டி என்னவென்பதை பரஸ்பரம் பாதிப்பில்லா ஒரு தொகையாக நிர்ணயித்த பிற்பாடு -கதைத் தேர்வுகள் எனும் சமாச்சாரத்தினுள் புகுந்தோம் ! அவர்கள் வரிசையாய் மெருகூட்டி, அடுத்தடுத்து வெளியிடவுள்ள Fleetway இதழ்களின் பட்டியலை ஒப்படைத்தார் - ஒரு சில முன்னோட்டப் பக்கங்களோடு ! பற்றாக்குறைக்கு அவர்களது படைப்புகளின் பெரும்பகுதி pdf பைல்களாக ஆன்லைனில் சேமிக்கப்பட்டிருக்கும் தளத்தை எனக்கு அறிமுகப்படுத்தி, அங்கேயே அமர்ந்தபடிக்கு அதனில் நமக்கொரு guest login ஏற்பாடு செய்து கொடுத்து - அந்த pdf பைல்களில் எதை வேண்டுமானாலும் திறந்து, வாசித்துக் கொள்ளும் வசதியை ஏற்படுத்தி தந்தார் ! திக்குமுக்காடச் செய்தது அவரது அன்பு ! அதே சமயம் -"இப்போதே, இங்கேயே உங்களது தேர்வுகளைச் சொல்ல வேண்டுமென்ற அவசியம் நஹி ! சாவகாசமாய் ஊருக்குத் திரும்பிய பிற்பாடு எல்லாவற்றையும் படித்துப் பார்த்த பின்னே கூட சொல்லலாம்!" என்ற போது பிரமிப்பாகயிருந்தது!

  

மனம் நிறைந்த நன்றிகளைச் சொல்லியபடியே விடைபெற்றவன், நமது படைப்பாளிகள் வேறு சிலரது ஸ்டாலுகளுக்கும் சென்று தலையைக் காட்ட யத்தனித்தேன் ! பெரும்பகுதியினர் கிளம்பியிருக்க - SOLEIL  நிறுவனத்து மேடம் மாத்திரமே அங்கிருந்தார் ! அவரிடம் நமது ட்யுராங்கோ  விற்பனைகள் பற்றி சந்தோஷமாய்ப் பேசியபடியே கிளம்பி விட்டேன் ! மேற்கொண்டு வேலைகள் ஏதுமிரா நிலையில் மாப்பிள்ளை & மருமகளோடு வீடு திரும்பி, அப்பாலிக்கா அருகிலிருந்த சரவண பவனில் தொந்தியை ரொப்பி விட்டு, இரவு 8 மணிக்கு மும்பை திரும்பும் விமானதைப் பிடிக்க விரைந்தேன்! மலர்ந்த முகத்தோடு காலையில் வரவேற்ற பிள்ளைகளின் முகங்களிலோ மாலையில் மெலிதான நீர்த்தாரைகள் ; எருமைக்கடா போல சுற்றித் திரியும் எனக்கே தொண்டை லைட்டாக அடைக்க, விடைபெற்று மறுநாள் மும்பை ; அங்கிருந்து மதுரை; அப்பாலிக்கா சிவகாசி என்று திரும்பினேன் - இப்போதுமே லக்கேஜ் இல்லாத லட்சுமணபாண்டியனாய் !

    

இந்த 2 பாகப் பதிவின் காரணப் புள்ளியே தலைகாட்டப் போவது இனி தான் எனும் போது - இத்தனை நீட்டி முழக்கிய என்னைச் சாத்த இஷ்டப்பட்ட துடைப்பங்களையெல்லாம் தூக்கிடலாம் தான் ! ஆனாக்கா "எதைச் சொல்றதாயிருந்தாலும் ஒரு ஃப்ளோவா  சொல்ற சுகமே தனி !!" என்பதை மூதறிஞர் ரோபோ ஷங்கர் நமக்கு உணர்த்தியுள்ளாரென்றோ ? ஊருக்குத் திரும்பிய பிற்பாடு-Fleetway கதைத் தேர்வுகளில் மும்முரமாகினேன் ! நமது ஜம்போ காமிக்ஸின் சீஸன் 1-ல் இயன்றமட்டிலும்  இவற்றை நுழைக்கும் உத்தேசத்தில் இருந்தேன் ! So வேக வேகமாய் வாசிப்புகள் துவங்கின... தொடர்ந்தன ! அந்நாட்களில் நாம் திகிலில் சிறுகதைகளாய் வெளியிட்டதெல்லாமே MISTY என்ற வாரயிதழில் வந்த சிறுகதைளையே ! அதனில் தொடராக ஓடிய சில பல நெடுங்கதைகளைத் தற்சமயம் தொகுப்புகளாக வெளியிட்டிருந்தனர் ! பரபரப்பாய் அவற்றைப் படித்துப் பார்த்தேன் ! MONSTER என்றதொரு மிக நீளமான தொடர் - சுமார் 190 பக்க நீளத்துக்கு ஓட்டமெடுக்க அதனையும் சுவாரஸ்யமாய்ப் படித்தேன் ! இடையிடையே JUDGE DREDD கதைகள் ; ஒரு கௌபாய் சாகஸம் ; அப்புறம் முதலாம் உலகயுத்தம் சார்ந்ததொரு நெடும் கதை வரிசை என்று ஏகத்துக்கு pdf களை டவுன்லோடு செய்து வாசித்த வண்ணமே இருந்தேன் ! ஆனால்... ஆனால்...

......நமது அந்நாட்களது ரசனைகளுக்குக் கச்சிதமாய் பொருந்திய இந்தக் கதைகளை தற்போது நாம் எவ்விதம் ஏற்றுக் கொள்வோமோ ? என்ற பயம் எழுந்தது ! Make no mistakes - அந்தப் படைப்புகள் எல்லாமே ஏ-ஒன்  ரகங்களே ! ஆனால் தற்சமயமாய் நாம் பயணித்து வரும் கௌ-பாய் ; கிராபிக் நாவல்கள் போன்ற திக்கில் இவை தடதடக்கவில்லை என்பதே நெருடியது ! 'CHARLEY'S WAR'  என்ற பெயரில் வெளிவந்திட்ட முதல் உலகயுத்தம் சார்ந்த கதைகள் எனக்கு ரொம்பவே பிடித்திருந்தன ; ஆனால்  யுத்தம் என்றாலே 'சத்தம்... மூச் !' என்று நீங்கள் உறுமிடுவதால் அக்கட கவனம் சாத்தியப்படவில்லை ! "Judge Dredd  போடலாமா ?" என்ற கேள்வியோடே-இன்ன பிற சயின்ஸ் பிக்ஷன் நாயகர்களையும் இணைத்து பதிவொன்று போட்டேன்... "பிடுங்குகிற ஆணியை நிகழ்காலத்திலேயே பிடுங்குடாப்பா !" என்று பொங்கி விட்டீர்கள் ! ஒட்டு மொத்தமாய் நீங்கள் thumbs down என்று சொல்லிட - அந்த கேட்டும் பூட்டியது புரிந்தது ! இதற்கு மத்தியில் நமக்கு ஏற்கனவே பரிச்சயமான ஒற்றைக்கண் ஜாக் + இயந்திரன் + விசித்திர மண்டலம் (Thirteenth Floor) கதைகள் கண்ணில் பட-இவை நிச்சயமாய் ஒற்றை இதழினில் தொகுப்பாக்கிட சுகப்படுமென்று தீர்மானித்தேன் ! பரபரவென்று 'இதில் இத்தனை... அதில் அத்தனை..." என பக்க எணிக்கைகளைத் தீர்மானித்த கையோடு அவர்களிடம் சொல்ல, சந்தோஷமாய் சம்மதித்தார்கள் !  ஜம்போவின் 'The Action Special' ஜனித்தது இவ்வாறுதான்! "இந்த ஒற்றை இதழ் மட்டும் தானா ? இப்போதைக்கு இது போதுமா ?" என்று அவர்கள் கேட்ட போது எனக்கு ரெம்பவே தர்மசங்கடமாயிருந்தது ! "இத்தனை கதைகளிருந்தும் நமக்கு சுகப்படுவதாய் எதையுமா தேர்வு செய்ய முடியாது போய்விடும்?" என்ற கடுப்பில் இன்னோரு முறை அவர்களது  தளத்தினுள் புகுந்து ஃபைல்களை பொறுமையாய் அலசினேன் ! அப்போது கண்ணில்பட்டது தான் "The Bendatti Vendetta"!

'அட...  புராதனம் அல்லது sci-fi என்ற கதைகளுக்கு மத்தியில் இது ஏதோ வித்தியாசமாய்த் தென்படுகிறதே !' என்றபடிக்கே அதை மேலோட்டமாய்ப் புரட்ட - தெறிக்கும் அந்த ஆக்ஷனும், அந்த மாறுபட்ட சித்திர பாணியும் மெர்சலாக்கியது ! இது நிச்சயமாய் நமக்கு ஓ.கே.வாகிடும் என்ற நம்பிக்கையில் அவசரம் அவசரமாய் இதையுமே நமது தேர்வாக்கி, படைப்பாளிகளுக்கு சொன்னேன் ! அதற்கப்புறம் நடந்தது தான் தெரியுமே - "வஞ்சம் மறப்பதில்லை" என்ற நாமகரணத்தோடு அட்டவணையில் இடம் பிடித்து, இதோ இம்மாதம் உங்களில் சிலரது மனங்களிலாவது இடமும் பிடித்துள்ளது ! So நான் பிடிக்க முனைந்த பிள்ளையாரே வேறு ; ஆனால்  இறுதியில் அது மலைக்குரங்காகிப் போய்விடக்கூடாதே என்ற ஆர்வத்தில் /ஆதங்கத்தில் அவசரமாய்ப் பிடிக்க முயற்சித்தபோது பலனானது  ஸ்டைலான இந்தப் பிள்ளையாரே  ! ஒன்றரை வாரங்களுக்கு முன்பாய் "வஞ்சம் மறப்பதில்லை" கதையைத் தேர்வு செய்த லயன் கி.நா.டீமுக்கு நன்றிகள்" என்று இங்கே நீங்கள் பதிவிட்டதை வசித்த போது  என் மனதில் நிழலாடியது தான் மேற்படி மேற்படி பதிவு(களும்), சார்ந்த நினைவுகளும், சிந்தனைகளும் ! பெரும் ஆராய்ச்சி செய்தோ; பெரும் அலசல்களைச் செய்தோ இந்தக் கதையை "டீம்" (ஹி!ஹி!) தேர்வு  செய்திடவில்லை !  எப்போதும் போல கொஞ்சம் வாசிப்பு ; கொஞ்சம் gutfeel ; கொஞ்சம் நல்லதிர்ஷ்டம் ! அவை கெலிக்கும் போது -"நான்தேன்... நான்தேன்..." என்று கழுத்தை நீட்டிக் கொண்டு - முன்வரிசைக்குப் பாயலாம் ! அவை சொதப்பும் போது - கன்னத்தில் மருவோடு தெலுங்கானா பக்கமாய் ரயில் ஏறிடலாம் ! எப்படிப் பார்த்தாலும் ஜாலியான பிழைப்பு தானே ?

    

So Thus Ends the 2 part பதிவு ! "எலிவால் நீளத்துக்கான சமாச்சாரத்தைச் சொல்ல 2 வாரப் பதிவுகளா ? நீ நல்லா வருவே !" என்று மானசீகமாயும், உரக்கவும், எழுத்துக்களிலும் வாழ்த்தப் போகும் நண்பர்களுக்கு முன்கூட்டிய நன்றிகள் ! இந்தப் பதிவின் தலைப்பை இக்கட ஒருவாட்டி நினைவு கூர்ந்து கொள்ளுங்களேன் - பொருத்தமாயிருக்கக்கூடும் ! "நியூஸிலாந்திலே ஷூட்டிங் வைக்காட்டி, நான் எப்போ நியூசிலாந்தை பார்ப்பது?" எனும் விவேக்கைப் போல - 'நான் என்றைக்குக் கனடா கதையை அவிழ்த்து விடுவதாம் ?' எது எப்படியோ - இரு ஞாயிறுகளை இந்த வாசிப்புக்கென செலவிட்ட நண்பர்களை கும்பிட்டுக்கிறேனுங்கோ ! And தீபாவளி மலர் பணிகள் பிசாசாய் பயமுறுத்த-அப்படியே அந்தத் திக்கில் குதிரையை விடறேன் இப்போதைக்கு !

    

அப்புறம் கடந்த சில நாட்களது லீவு பற்றி கொஞ்சம் கழித்து எப்போதாவது எழுதுகிறேனே... கையில் 'தம்' இல்லை இதற்கு மேலும் பேனா பிடிக்க ! இந்தப் பதிவின் நீளத்தைப் பார்த்து மிரண்டு போன நமது DTP நண்பர் - "ஆத்தாடியோவ்..முழுசையும் அடிக்க எனக்கு இன்னிக்கு மாளாது ; பாதி தான் முடியும் !" என்று கையைத் தூக்கியிருக்க, இரண்டாம் பகுதியை நம் ஆபீஸிலேயே கோகிலாவைக் கொண்டு அடித்து வாங்கியுள்ளேன் ! So இதற்கு மேலேயும் எழுதி போனால் DTP பணியாட்கள் அத்தனை பேருக்குமே சனிக்கிழமையானால் குளிர் காய்ச்சலாகிப் போய் விடும் ஆபத்துள்ளது ! Anyways ரொம்பவே தவிர்க்க இயலா சூழல் என்பதாலேயே இந்தப் பக்கமாய் பிராமிஸ் செய்தபடிக்கு தலைகாட்ட சாத்தியப்படவில்லை ! சற்று முன்னே இங்கு நுழைந்தால் பின்னூட்ட எண்ணிக்கை 1000+ என்று மிரட்டிட - கொஞ்சமாய் மூச்சு விட அவகாசம் கிட்டும் முதல் தருணத்தில் இந்த absence பற்றி பேசிட முனைவேன் ! இப்போதைக்கு bye all ! See you around ! Have an awesome weekend ! 

போங்கும் ஒரு பண்டிகை தினமும் !

போங்கின் மன்னர்களுக்கு பண்டிகை தின நல்வாழ்த்துக்கள் ! 

பதிவின் இரண்டாம் பாகத்தை பாதி எழுதி வைத்திருக்கிறேன் தான் ; ஆனால் டைப்படிக்க இன்றைக்கு நம்மவர்கள் நஹி ! So நாளை தான் டைப்பிடிக்க இயலும் ! அதுவரையிலும் இன்றைய பொழுதை ஒப்பேற்ற என்ன செய்யலாம் ? 

முன்னே செய்வது போல் ஒரு கேள்வி - பதில் செஷன் வைத்துக் கொள்வோமா ?guys ?

*2020-ன் அட்டவணையின் மேலோட்ட கேள்விகள் !

*நடப்பாண்டு குறித்து ஏதேனும் வினாக்கள் !

*'இட்லிக்கு மல்லிச் சட்னி ஏன் ?' 

என்ற விஞ்ஞானரீதியிலான கேள்விகளையுமே கூடக் கேட்கலாம் ! இயன்றமட்டுக்கு பதில் சொல்லப் பார்க்கிறேன் ?

And I do have some general questions too ! கேட்டு வைக்க இன்றைய பொழுதை பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமா ?

Do let me know guys ! Bye for now !

பணியும்... பனியும் !

நண்பர்களே,

வணக்கம். நிறைய பிள்ளையார்களைப் பிடிக்கும் முயற்சிகளில் நிறைய மலைக்குரங்குகள் பலனாவது எத்தனை நிஜமோ – அத்தனை நிஜமே – அதன் ரிவர்ஸும்! ‘தீபாவளிக்கு மைசூர் பாகு செமையாய் அமைந்திருக்குடி அம்மு!‘ என்று நீங்கள் சிலாகிக்கும் பல சமயங்களில் – பாராட்டுக்களை வெறும் புன்சிரிப்புகளோடு மட்டுமே ஏற்றுச் செல்லும் மனையாளுக்குத் தான் தெரிந்திருக்கும் அது ஒரிஜினலாய்த் திட்டமிடப்பட்ட அதிரசம் என்று! So பெரும் சிந்தனையின் பிள்ளைகளாய்க் காட்சி தரும் சிலபல நிகழ்வுகள் கூட – வேறேதோ திக்கிலான காய் நகர்த்தல்களின் எதிர்பாரா பக்கவிளைவுகளாக இருந்திருக்கக் கூடும்…! இம்மாதத்து லயன் கிராபிக் நாவலைப் போன்று!

“வஞ்சம் மறப்பதில்லை…!” இந்தாண்டின் அட்டவணையினில் இடம்பிடித்த போதே இது குறித்ததொரு சன்னமான curiosity இருந்திருக்கலாம் – அந்த பெயிண்டிங் ரக சித்திர விளம்பரங்களைக் கண்டு! ஆண்டின் சகல இதழ்களுமே எனக்குப் பிரத்யேகமானவைகளே என்றாலும், சிலபல ஆல்பங்களை உங்கள் கைகளில் ஒப்படைக்கும் முகமாகவே ரிசல்ட் தெரிந்திருப்பதுண்டு எனக்கு! உதாரணத்திற்கு லக்கி லூக்கைச் சொல்லலாம்! இவரது ஆல்பங்களில் கதைக்களம் கச்சிதமாய் அமைந்திருக்கும் பட்சத்தில் அம்மாதம் அதனில் நீங்கள் எதை – எவ்விதம் ரசித்திடப் போகிறீர்கள்? என்பதில் மாத்திரமே எனது curiosity குடிகொண்டிருக்கும்! தோர்கல்; டெக்ஸின் ஹிட் கதைகள்; ட்யுராங்கோ போன்றோரின் சாகஸங்களையும் இந்தப் பட்டியலில் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்! Of course சில சந்தர்ப்பங்களில் அந்தக் கணிப்புகளில் கூடப் பிழை நேருவதுண்டு தான் – ஆனால் அவை பெரும்பாலுமே exceptions than the rule என்று சொல்வேன்! ஆனால் சில one-shots, கிராபிக் நாவல்கள் புதுத் தொடர்களோ / நாயகர்களோ களமிறங்கும் பட்சத்தில் எனக்குள்ளே ஒருவிதத் த்ரில் குடியேறிக் கொள்வதுண்டு! அது ஜானதன் ரேஞ்சிலான நாயகர்களாய் அமைந்திடும் பட்சத்தில் த்ரில்லுக்குப் பதிலாய் டரியலாக அமைந்திடுவதுண்டு! ‘இது கெலிக்கும்‘ என்ற நம்பிக்கையோடு தான் ஆண்டின் சகல தேர்வுகளையும் நான் செய்திடுவேன் என்றாலும் – hands on அந்தந்த இதழ்களுக்குள் முழுமையாய் இறங்கும் சாத்தியங்கள் கதைத் தேர்வுச் சமயங்களில் முடிவதில்லை என்பதால் சதா சர்வ காலமும் சொதப்பலுக்கான வாயில் திறந்தே இருப்பதுண்டு! So திறந்திருக்கும் வாசல் வழியாய் பாரசூட் கட்டிக் கொண்டு ஸ்டைலாகத் தரையிறங்கப் போகிறோமா? அல்லது சணலை பாரசூட் என்று நம்பிய கையோடு,தொபுக்கடீரென்று உசரத்திலிருந்து  குதித்து மூஞ்சி முகரையைப் பெயர்த்துக் கொள்ளப் போகிறோமா?- என்பதில் ஒரு கேள்வி தொடர்வதுண்டு ! And “வஞ்சம் மறப்பதில்லை” கூட இந்த ரகத்தைச் சார்ந்தது தான்! கதையின் ஒரிஜினல் ஆங்கிலத்தில் இருந்ததால், வாசிக்கவோ –  கதையை எடை போடவோ எனக்கு ரொம்பத் தடுமாறவில்லை! ஆனால் இந்த முகத்தில் அறையும் வன்முறை கலந்த இரத்தப் பொரியலுக்கு உங்களது reactions எவ்விதம் இருக்குமோ? என்ற கேள்வியே எனக்குள் பிரதானமாய் !

Early days தான் – ஆனால் இதுவரையிலான அலசல்கள் 80%-20% என்ற ரேஞ்சில் இருப்பது குஷியான சமாச்சாரம்! ஆனால் அதற்குள் இறங்கும் முன்பாக, இந்தப் பதிவின் முதல் பத்திக்கான காரணத்தைப் பார்க்கலாமா? 

சிலபல ஆண்டுகளுக்கு முன்பாய் – லண்டன் நகரில் மார்ச் மாதங்களில் ஆண்டுதோறும் நிகழும் ஒரு மித அளவிலான புத்தகவிழாவில் தலைகாட்டிடத் திட்டமிட்டிருந்தேன். ப்ராங்க்பர்ட் விழாவின் கிட்டக்கே கூட வர இயலா ஒரு பட்ஜெட் விழாவே இது என்பதால் இத்தனை காலங்களாகியும் இதனில் பங்கேற்க பெருசாய் ஆர்வம் காட்டியதில்லை! ஆனால் இங்கிலாந்தின் Fleetway நிறுவனத்தை வாங்கியிருந்ததொரு U.K. காமிக்ஸ் குழுமத்தோடு 2016-ன் இறுதி & 2017-ன் துவக்கங்களில் பேசிக் கொண்டிருந்ததையடுத்து – அவர்கள் Fleetway-ன் அந்நாட்களது ஜாம்பவான்களை சிறுகச் சிறுகத் தட்டியெழுப்பி, புராதனச் சித்திரங்களை remaster செய்து மறுஉலாவுக்குத் தயார் செய்து வரும் விபரம் தெரிய வந்ததையடுத்து, லண்டன் புத்தக விழாவில் தலைகாட்டிடும் பட்சத்தில் அவர்களையும் பார்த்த மாதிரி இருக்குமே என்ற ஆவல் எழுந்தது! இது பற்றியெல்லாம் நிச்சயமாய் அன்றைக்கு எழுதியிருப்பேன் என்று தோன்றுகிறது ; ஆனால் கொச கொச வென்ற மார்கழி மாதத்து மூடுபனி மாதிரியான எனது ஞாபகத்திறனைக் கொண்டு எதையும் உறுதிபடச் சொல்ல இயலவில்லை என்பதால் மறுஒலிபரப்பாகவே இருந்தாலும் சகித்துக் கொள்ளுங்களேன் – ப்ளீஸ்?! So கனடாவில் ஒரு மிஷினரி inspection சார்ந்த பயணத்தின் வால்ப்பகுதியில் இலண்டன் புத்தக விழாவினில் ஒரேயொரு நாள் சுற்றுவது ; அச்சமயத்தில் Fleetway மறுவருகையினில் நமக்கு சுவையாய் ஏதும் அமைந்திடக் கூடுமா ? என்ற கேள்வியோடு புதுக் குழுமத்தைச் சந்திப்பது என்றும் திட்டமிடல் இருந்தது!

அமெரிக்காவுக்கு நிறையவாட்டி பயணம் செய்ய வாய்ப்புகள் அமைந்திருந்த போதிலும் கனடா பக்கமாய்த் தலைவைத்துப் படுக்க அப்போது வரைக்கும் முனைப்பாய் பணிகள் ஏதும் அமைந்திருக்கவில்லை! So வண்டி வண்டியாய் படிவங்களைப் பூர்த்தி செய்து விசாவுக்கு விண்ணப்பித்துக் காத்திருந்தேன்! (சத்தமில்லாமல் ஒரு 'ரிப் கிர்பி ஸ்பெஷல்' மட்டும் அறிவித்த கையோடு – நம் பிரசன்னாவிடம் ஏதாச்சும் "பார்த்துச் செய்யச் சொல்லிக்" கேட்டிருக்கலாமோ??) விசாவும் கிட்டி, பயணமும் மேற்கொண்ட போது, சென்றிறங்கியது டொராண்டோவில் ! பங்குனி மாச வெயில் நம்மூரில் பிடதியில் சாத்திக் கொண்டிருக்க – அங்கே உறைபனியும், நடுங்கும் குளிரும், மனுஷனின் ஜீவனை வற்றச் செய்து கொண்டிருந்தது! (அது சரி – இங்கிலாந்துக் குழுமத்தைச் சந்திக்கும் கதையினில் கனடாவுக்கு ஜோலி எங்கிருந்து எழுந்தது என்கிறீர்களா ? உள்ளது guys ! சொல்கிறேன் !!) ஞாயிறு பின்மதியம் நீல வானங்களும் பளீர் கதிரவனுமாய்க் காட்சி தந்தாலும் – அந்தக் காலத்துக் கம்பவுண்டர்கள் ‘சுருக்‘கென்று குத்தும் ஊசியைப் போல குளிர் வகையாக 'வச்சு செஞ்சு' கொண்டிருந்தது! திங்களன்று ஒரு வேலை ; செவ்வாயன்று கனடாவின் இன்னொரு பெருநகரமான மான்ட்ரியாலில் இன்னொரு வேலை ; செவ்வாயிரவே அங்கிருந்து இலண்டனுக்கு ஓட்டமெடுத்து, புதனன்று லண்டன் புத்தக விழாவில் கலந்து கொள்வது என்று என் அட்டவணையிருந்தது!  பொதுவாய் இது மாதிரியான காமிக்ஸ் சார்ந்த பணித் திட்டமிடல்கள் பயணத்துடன் ஐக்கியமாகிடும் பட்சத்தில் குஷயாகியிருக்கும்! மாமூலான இரும்பு இயந்திரங்களைப் பார்த்த கையோடு மட்டுமே ஊர் திரும்பாது – கொஞ்சம் நமது ஆதர்ஷச் சமாச்சாரத்திற்கும் நேரம் ஒதுக்க சாத்தியப்படுவதை நினைத்தே நான் நாட்களை நகற்றி விடுவேன்!

திங்களும் புலர்ந்தது – டொரண்டோவிலிருந்து 45 நிமிட பஸ் பயணத் தொலைவிலிருக்கும் ஒரு சிறு கிராமத்திலிருந்தது நான் பார்வையிட வேண்டியிருந்த அச்சு இயந்திரம். காலையில் எழுந்த போதோ “ஒரு பனிப் புயல் இன்றைக்கு காத்துள்ளது – செம உக்கிரமானதாக இருக்கக் கூடும்! உஷார்!” என்று டி.வி.யில் அலறிக் கொண்டிருந்தார்கள்! ஜன்னல் வழியே பார்த்தால் இன்னொரு அழகான நீல நாளாய் மட்டுமே தெரிந்தது – எந்தக் கோடியிலுமே மேகங்கள் கண்ணில் படாமல்! “ரைட்டு… நம்ம புழைப்பைப் பார்க்கலாம்!” என்றபடிக்கே புறப்பட்டு, பஸ்ஸை தேடிப் பிடிக்க நடையைப் போட்ட போதே வானம் லேசாய் நிறம் மாறியிருந்தது! வயிற்றுக்குள் பயப்பந்து லேசாய் சுருளத் தொடங்கினாலும்  – புது ஊர்; புதுப் பயண மார்க்கம் என்பதிலுமே கவனத்தைத் தரத் தொடங்க – 11 மணிவாக்கில் நான் அந்த அச்சுக் கூடத்திலிருந்தேன்! அங்கேயிருந்த நட்பான ஜனங்கள் குசலம் விசாரித்த கையோடு, மிஷினைக் காட்டிய பிற்பாடு – ‘எங்கே திரும்பிச் செல்லவுள்ளேன்?‘ என்று கேட்டார்கள்! – மறுக்கா டொரண்டோ!” என்ற போதே அவர்களது முகங்கள் மாறுவதைக் கவனிக்க முடிந்தது! “பின்மதியம் ஒரு அசுரப் பனிப்புயல் தாக்கவுள்ளது ப்ரதர். பத்திரம்!” என்றபடிக்கே விடைகொடுத்தனர்! வயிற்றுக்குள்ளிருந்த பந்தானது பாஸ்கெட் பால் சைஸுக்கு உருப்பெற்றது போலுணர – “வேற வழியே இல்லை… பஸ்ஸைப் புடிச்சு ஊருக்குத் திரும்பிய கையோடு, ரூமுக்குப் போய் பெட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு ரயிலில் மான்ட்ரியாலை நோக்கிப் பயணம் பண்ண வேண்டியது தான்! ப்ளேனெல்லாம் நிச்சயமாய் கேன்சலாகியிருக்கும்!” என்று தீர்மானித்துக் கொண்டேன்! “சாலைகளில் போவதை விடவும்; பறக்க முற்படுவதை விடவும், இரும்புக் குதிரையில் தடதடப்பது பாதுகாப்பானதுல்லே! ஆனாலும் நீ ஜித்தன்டா சுனா.பாணா!! என்று என்னை நானே கமுக்கமாத் தட்டிக் கொடுத்துக் கொண்டேன்! ஊருக்கும் திரும்பி, ரூமைக் காலி பண்ணி, ஓட்டமும், நடையுமாய் டொரண்டோ ரயில் நிலையத்தை நோக்கி வேகமெடுத்த போது – நிறையவே ஜித்த சுனா-பாணாக்கள் அங்கே குழுமியிருப்பதை உணர முடிந்தது! ரயில் நிலையத்தில் கட்டுமானமோ, மராமத்தோ – ஏதோவொன்று ஓடிக் கொண்டிருக்க, டிக்கெட் கவுண்டரைத் தேடிப் பிடித்து “மான்ட்ரியாலுக்கொரு one way!” என்று கேட்ட போது உள்ளிருந்த பெண்மணி – “are you sure about it?” என்று கேட்டு வைத்தார்! 'என்னாங்கடா இது? ஒரு மனுஷன் மூளையைக் கசக்கி, ஒரு பிரமாதமான அகுடியாவோட வந்தாக்கா அபசகுனமா கேள்வி கேட்கறீங்களே?” என்று நினைத்தபடிக்கே “Of course I am sure!” என்றேன்! ஓசையின்றி டிக்கெட்டும், மீதக் காசும் என் பக்கமாய் வர, மதியம் 2.10-க்கு ரயில் என்றும் பிளாட்பார்ம் 2 என்றும் அதனில் அச்சிடப்பட்டிருந்தது! ‘விறு விறு‘வென்று ரயிலைப் பிடிப்பதற்கான முஸ்தீபுகளில் இறங்க, ஜனங்கள் எல்லோரும் மத்தியிலிருந்த டி.வி. திரையில் ஊன்றிக் கிடப்பது புரிந்தது. எனக்கோ உள்ளாற குஷி – பின் மதியம் தாக்கவிருக்கும் புயலுக்கு டாட்டா காட்டி விட்டுப் புறப்படுகிறோமென்று! ஆனால் பெரும் தேவன் மணிடோ நம்மோடு விளையாடிடத் தீர்மானித்து விட்டால் – அவரது லீலைகள் தான் கணக்கில் அடங்காதவையாச்சே? “டொரண்டோவைத் தாக்கவிருந்த புயல் சற்றே திசைமாறி – மான்ட்ரியாலை நோக்கி அசாத்திய வேகத்தில் இப்போது பயணித்து வருகிறது! அடுத்த 36 மணி நேரங்களுக்குள் வரலாறு கண்டிராத பனிப்பொழிவை மான்ட்ரியால் சந்திக்கும்! "என்று டி.வி.யில் Breakng News ஓடிக் கொண்டிருப்பதைப் படித்த கணமே அந்தக் குளிரிலுமே வியர்க்கத் தொடங்கி விட்டது! அது மாதிரியான extreme இயற்கை ருத்ர தாண்டவங்களை ரொம்ப காலம் முன்பாய் ரஷ்யாவில் ஒரு முறை சந்தித்ததைத் தாண்டி மறுபடியும் பார்த்திருக்க வாய்ப்பிருக்கவில்லை என்ற விதத்தில் அதிர்ஷ்டம் என் பக்கமேயிருந்தது! அந்த ரஷ்யப் படலத்தின் போது வயசுமே முப்பதுகளின் பிற்பகுதி தான் என்பதால் தாக்குப் பிடிக்கும் திறன் சற்றே கூடுதலாகயிருந்திருக்கும்! இன்றைக்கோ தாக்குப் பிடிக்க முடியுமா? என்ற பயம் ஒரு பக்கம்; மறுநாளைய inspection சொதப்பிடும் பட்சத்தில் மேற்கொண்டு கனடாவிலேயே ஒன்றிரண்டு நாட்கள் தங்கிட வேண்டி வந்தால் லண்டனின் புத்தக விழா appointments சகலமும் சொதப்பிடுமே என்ற பயம் இன்னொரு பக்கம்! பற்றாக்குறைக்கு வாரயிறுதியில் காத்திருந்த பிறந்த நாளை எங்கேனும் பர்கர் தின்னும் மண்ணிலோ; பயணத்திலோ செலவிட நேர்ந்திடுமோ என்ற டர்ருமே!

"புயல் டாட்டா காட்டி விட்ட டொராண்டோவுக்கு நீ டாட்டா சொல்லி விட்டு – புயல் அரவணைக்கக் காத்துள்ள மான்ட்ரியாலுக்குப் பயணம் போறியாக்கும் ? செம அறிவாளி தான் போ – சுனா பானா!” என்பது தான் அந்த டிக்கெட் கவுண்டர் பெண்மணியின் மைண்ட் வாய்ஸாக இருந்திருக்குமென்று புரிந்தது! ‘தொலைகிறது டிக்கெட்‘ என்றபடிக்கே அதைக் கடாசி விட்டு, மறுபடியும் ஒரு ரூம் எடுத்து இங்கேயே தங்கிட்டால் தேவலாமோ? என்ற யோசனை தலைக்குள் துளிர்க்கத் தொடங்கிடுவதற்குள் ரயில் தடதடத்து நுழைந்திருந்தது! அனிச்சைச் செயலாய்ப் பையைத் தூக்கிக் கொண்டு எனது கோச்சுக்குள் புகுந்த நொடியில் “துணிந்த பின் மனமே, துயரம் கொள்ளாதே!” என்ற பாட்டு சோகமான ட்யூனில் தலைக்குள் பேக்கிரவுண்டில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது! மதியம் மணி மூன்றைத் தொடத் தொடங்கிய வேளையிலேயே வானம் கோபத்தில் கறுத்துப் போயிருக்க, இருள் போர்வை துளி அறிவிப்பின்றி வியாபிக்கத் துவங்கியிருந்தது! ‘எலேய்… எங்க ஊரிலே இது குஸ்காவைக் கொட்டிக்கிட்டு ஏப்பம் விடற வேளைலே! இப்டிலாம் இருட்டப்படாது!!‘ என்று உரக்கச் சொல்லத் தோன்றினாலும், அடுத்து என்ன? என்ற கேள்வியின் முனைப்பில் சகலமும் பின்சீட்டுக்குப் போய்விட மான்ட்ரியாலுக்கு இரவு எட்டரை சுமாருக்குப் போய்ச் சேருமென்பதால் முதலில் தங்கவொரு ரூம் போட்டாகணும் என்பது தலையாய் வேலையாக நின்றது! நெட் சிக்னல் அந்த வானிலையிலும் தாக்குப் பிடிக்க, அடித்துப் பிடித்து ரூமெல்லாம் இணையம் வழியே புக் பண்ணினேன் !

கறுப்பு மையை இயற்கை கேட்டுப் பெற்று பூமியெங்கும் தடவிவிட்டு ஹோலி கொண்டாடியது போலானதொரு  காரிருள் வேளையில் மாண்ட்ரியாலின் suburbs ஒன்றின் ஸ்டேஷனில் இறங்கி ஒரு மாதிரி ரூமுக்குப் போய் சேர்ந்தேன் – யுபெர் டாக்ஸியின் புண்ணியத்தில்! அமெரிக்காவிலும் சரி, கனடாவிலும் சரி – டி.வி.கள் ஒரு விஷயத்தைக் கையிலெடுத்தால் நம் காதில் தக்காளிச் சட்னி மட்டுமல்ல, தக்காளி அருவியே பிரவாகமெடுத்தாலும் ஓய மாட்டார்கள்! காத்திருக்கும் புயலின் உக்கிரத்தைப் பற்றியும், மறுநாள் மாலை ஒரு இயற்கை ஊழித் தாண்டவம் காத்திருப்பது பற்றியும் செய்தி ரிசப்ஷனில் கால் வைத்த கணமே அலறிய டி.வி.கள் பறைசாற்றின! ஐயோ… தெய்வமே… ஏதாச்சுமொரு அதிசயத்தை நிகழ்த்தி ஒரேயொரு நாள் கழித்து இந்த ரகளைகளை அரங்கேற்றிக் கொண்டால் நான் தப்பித்தடித்து எங்க ஊருக்கு ஓட்டம் பிடிச்சிடுவேன்! ஆயுசுக்கும் “ச்சை… இந்த வெயில் படுத்துதேன்னு” அலுத்துக்க மாட்டேன் !! என்று உள்ளுக்குள் முணுமுணுத்தபடியே மறுநாள் காத்திருந்த பணி பக்கமாய் கவனத்தைத் திருப்பினேன்!

மான்ட்ரியாலில் எனக்கு மிஷின் விற்றிருந்தவரோ குஜராத்தி இஸ்லாமியர். வெகு காலம் முன்பாய் ஆப்ரிக்காவுக்குப் புலம்பெயர்ந்து சென்று, அப்பாலிக்கா கனடாவுக்குச் சென்று செட்டிலாகி, அங்கே தழைத்தோங்கும் தொழில் குடும்பத்தின் வாரிசு! அவர் பிறந்தது, வளர்ந்ததெல்லாமே கனடாவில் தான் எனும் போது இந்திய ஜாடையிலான பெயர்களைத் தாண்டிய அடையாளங்கள் ஏதும் கிடையாது அவரிடம்! கிட்டத்தட்ட 40 ஆண்டுகளாய் அங்கு வசிப்பவரிடம் போனில் பேசிய போது வானிலை சார்ந்த பதட்டம் துளியுமில்லை அவரிடம்! நமக்கு இதுவொரு சம்பவம்…. ஆனால் கனடாவின் உக்கிரக் குளிர்களை ஆண்டாண்டாய் அனுபவித்த மனுஷனுக்கு இதுவொரு கொட்டாவி விடச் செய்யும் நிகழ்வு மாத்திரமே என்பது புரிந்தது! ‘காலையிலே வெள்ளென வந்திடறேன்; புயல்… புண்ணாக்குக்கு முந்தி மிஷினைப் பார்த்துப்புட்டு மான்ட்ரியால் திரும்பிடலாம்! நீயும் அடிச்சுப் புடிச்சி ஏர்-போர்ட் போயிட்டா தீர்ந்தது பிரச்சனை !‘ என்று மனுஷன் பேசப் பேச நாகராஜ சோழன் M.A.,B.L.ன் தெனாவட்டு துளிர்விடத் தொடங்கியது! “ப்பூ… இவ்ளோ தானா ? நான் கூட இந்த பிரச்சனையை பெரிய பைட்டர்னு நினைச்சேன். ஆனால் கந்துவட்டிக் கோவிந்தன் தானாக்கும் ?” என்றபடிக்கே  கட்டையைக் கிடத்தினேன் படா தெம்பாய் ! நேர வித்தியாசம்; உள்ளாற இருந்த பதட்டம் என தூக்கத்துக்கு நிறைய சத்ருக்கள் அமைந்திட அதிகாலை 4 மணி சுமாருக்கு முழிப்புத் தட்டி விட்டது! 

எழுந்து உட்கார்ந்த மறுநொடியே வெளியே கேட்டதொரு வினோதமான சத்தம் நெஞ்சுக்குழியைத் தடதடக்கச் செய்தது! உரத்த விசில் சத்தம்; உச்சஸ்தாயியில்; பேய்ச் சீற்றத்தோடு; ஒற்றை நொடி கூட விடை தராது அலறிக் கொண்டிருப்பதைக் கேட்ட போதே தெரிந்து விட்டது ஏதோ சரியில்லையென்று! அவசரம் அவசரமாய் டி.வி.யை ஆன் செய்தால் “மாலைக்குள் மான்ட்ரியாலை பனி புதைத்து விடும்” என்ற ரீதியில் குமுறிக் கொண்டிருந்தார்கள்! இயன்றமட்டுக்கு சாப்பாட்டு ஐட்டங்களை அள்ளிப் போட்டு வீட்டை ரொப்பிக் கொள்ளுங்கள்! என்ற சமாச்சாரத்தைக் காதில் கேட்ட நொடியே ஈரக்குலை பதறத் தொடங்கி விட்டது – “ஆஹா… கையில் ஒன்றிரண்டு பிஸ்கெட்டுகளைத் தாண்டி எதுவும் கிடையாதே! என்று! குடிக்கவும் ஏதாச்சும் தேவையே என்றபடிக்கே ஹோட்டல் வராந்தாவிலிருந்த Vending Machine-ஐ படையெடுத்தேன்; காசு போட்டால் அதிலிருந்து வெளிப்படக் கூடிய பண்டங்களையும், பானங்களையுமாவது அள்ளிப் போகலாமென்று! “நீ ரொம்ப லேட்டு மாமூ!” என்று பறைசாற்றியது அதனில் தொங்கிக் கிடந்த ‘OUT OF STOCK” பதாகையானது! 'அடங்கொன்னியா… கக்கூஸ் குழாயிலே தண்ணியைக் குடிச்சுப்புட்டு, மேரி பிஸ்கட்டைக் கடிக்கிறது தான் உன்னோட அடுத்த 2 நாட்களது தலைவிதியா ?' என்ற பயம் பிடரியை உலுக்கத் தொடங்க – புத்தி தறிகெட்டு ஓடத் தொடங்கியது! ஹோட்டலிலிருந்து 400 மீட்டர் தூரத்தில் ஒரு 24 மணி நேர அங்காடியைப் பார்த்த ஞாபகம் அப்போது பளீரிட்டது! நம்மூரைப் போல ரோட்டை க்ராஸ் பண்ணி அப்பாலிக்கா ஜம்ப் பண்ணி ஓட்டமாய் ஓடிடும் கதையெல்லாம் அந்த ஊர்களில் செல்லுபடியாகாது என்பதுமே பளீரிட்டது! எங்கே போவதானாலும் ஒரு வண்டி இன்றியமையாத தேவை என்றாலும் அந்த ஜாமத்தில் டாக்ஸிக்கு எங்கு போவது ? ரூமுக்குத் திரும்பியவனின் புத்தி சொன்ன ரோசனையை செயலாக்கும் முனைப்பில் ஸ்வெட்டர்; தெர்மல்வேர்; கழுத்தைச் சுற்றி ஸ்கார்ப்; காதில் பனிக்குல்லாய்; கையில் க்ளவ்ஸ் என்று சிக்கிய சகலத்தையும் அணிந்து கொண்டு – செல்போனின் டார்ச்லைட்டை ஆன் செய்தபடிக்கு ஹோட்டலின் குறுக்குவாக்கில் நடை போட்டால் ஒரேயொரு நெடுஞ்சாலையினைத் தாண்டிடும் பட்சத்தில் எதிர்பக்கம் கடையிருக்குமென்பதை தலைக்குள் ப்ரோக்ராம் செய்தபடிக்கே நாலரை மணிக்கு ஹோட்டலிலிருந்து வெளிப்பட்டேன்!

கதைகளில் ஏகப்பட்டவாட்டி இது போன்ற சூழல்களைப் பார்த்திருப்போம்...! டெக்ஸ்.... ட்ரெண்ட்.... டைகர்... என்று நாயகர்கள் இயற்கையோடே பயணிப்பதை ; அதன் கோர முகத்தை அசால்ட்டாய் எதிர்கொள்வதை ஒரு நாலைந்து பக்க அனுபவமாய்க் கடந்திருப்போம்! ஆனால் 50 வயதைத் தொடும் ஒரு கடாமாடனால்  அன்றிரவு ஐம்பதடி தூரத்தை அந்தச் சூழலில் கடக்கமுடியவில்லை என்பதே யதார்த்தத்தின் முகம்! சுழன்றடிக்கும் காற்று; பற்களை பரமபதம் ஆடச் செய்யும் குளிர்; காரிருள்; காதுக்குள் கூகைகளின் கரையலைப் போல ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பேரிரைச்சல்; எல்லாவற்றிற்கும் மேலாய் அந்தத் தனிமை மனுஷனை ரொம்பவே பேஸ்தடிக்கச் செய்திருந்தது. தூரத்தில் சர்...சர்...ரென்று சீறிப் போகும் மின்னல் பெண்களாய் கார்கள் மட்டும் கண்ணில்பட நானூறு மீட்டர் தொலைவிலான அங்காடியைக் கண்ணில் பார்க்கக் கூட சாத்தியப்படவில்லை! நிமிர்ந்து பார்த்தால் அடிக்கும் காற்றின் வேகத்துக்கு ஈடு தந்திட இயலாது கண்களிலிருந்து அருவியாய் நீர் கொட்டியது! வெளிச்சத்துக்கோசரம் டார்ச் 'ஆன்' பண்ணுவதெனில் பாக்கெட்டிலிருந்து கூட கையை வெளியே எடுக்க வழியில்லை அந்தக் குளிர் பிரளயத்தில்! அந்த நொடியில் அத்தனை தெய்வங்களுமே இஷ்ட நாயகர்களாய்த் தோன்றிட – மொத்த மொத்தமாய்ப் பிரார்த்தனைகள்; வேண்டுகோள்கள் என்று தெறிக்க விட்டேன்! ஒரு மனுஷன் எத்தனை தைரியசாலி என்பதையும் ; எத்தனை புருடாசாலி என்பதையும் அக்கக்காய் அலசித் தொங்கவிடும் ஆற்றல் இயற்கைக்கு உண்டென்பதை அந்த அதிகாலை எனக்கு கற்பித்துக் கொண்டிருந்தது   ! ! ‘தம்‘ கட்டிப் பத்தடி நடப்பதற்குள் ஒரு நூறு சந்தேகங்களும், பயங்களும் மனுஷனைத் தாக்கோ தாக்கென்று தாக்கிட – நூறடி தூரத்தைக் கடந்திருந்தவன் திரும்பி ஹோட்டலைப் பார்வையிட்ட போது அதுவே பெரும் தொலைவில் நிற்பது போலப் பட்டது! ‘செத்தாண்டா சேகரு... தக்கி முக்கி அங்காடியை எட்டிப் பிடிப்பது பற்றி மாத்திரமே யோசித்திருந்தேன்; அங்கே போய்விடும் பட்சத்தில் பொருட்களையும் சுமந்தபடிக்கே ரூமுக்குத் திரும்புவதென்பது மகாபாரதத்தின் இன்னொரு மெகா அத்தியாயமாகிடக் கூடுமே!!!' என்ற புரிதல் முதுகுத்தண்டை முடக்கியே விட்டது! அப்படியே; அந்த நொடியே அபவுட் டர்ன் போட்டவன் ஹோட்டலுக்கு ஓட்டமும், நடையுமாய்த் திரும்பி, ரூமுக்குப் போய் ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்த்த நொடியில் தான் எத்தனை அசாத்தியப் பித்துக்குளித்தனத்தை முயற்சித்திருக்கிறேன் என்பது புரியத் தொடங்கியது! அந்த வெட்டவெளியில் என்னை முடக்கவோ; வீழ்த்தவோ; மாய்க்கவோ எத்தனை நோவுகளுக்கு நான் இடம் தந்திருந்தேன்? என்ற கேள்வியை NEET மருத்துவ நுழைவுத் தேர்வின் வினாத்தாளில் வைத்திருக்கலாம்! கொஞ்சமாய் என்னையே ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்ட போது புத்தி மெதுமெதுவாய் வேலை செய்யத் துவங்கியது! தடதடவென்று கீழிருந்த Breakfast அறைக்குப் போனேன்; ஒரு மினி கூடை நிறைய ஆப்பிள்; ஆரஞ்சு & வாழைப்பழங்கள் பத்திரமாகக் கிடந்தன – கேட்பாரன்றி ! கையில் தூக்க முடிந்த சகலத்தையும் ஏந்தியபடிக்கே ரூமுக்குத் திரும்பிய போது கொஞ்சம் தெம்பாகயிருந்தது! “அடாது புயலடித்தாலும், விடாது வாழைப்பழம் சாப்பிடுவோம்லே!” என்றபடிக்கே ஒன்றைப் பிய்த்து வாயில் போட்டேன் – உயிர் காக்கும் அமிர்மாய்க் கரைந்தது! காலையில் மிஷின் காட்ட அவர் 7 மணிக்கெல்லாம் வருவதாய்த் திட்டம்; ஆனால் சர்வ நிச்சயமாய் அதனை மறுநாளைக்கென மாற்றிடுவார்; அன்றிரவு இலண்டன் பயணமெலாம் கோவிந்தா; புத்தக விழாவும் பீப்பீப்பீ...தான்! என்று உறுதியாய் எனக்குள் தோன்றியது! சரி... இனியும் இழவு வீட்டிலிருப்பவனைப் போல முகரையைத் தூக்கிக் கொள்ளாமல், குளித்து, கீழே போய் ப்ரேக்பாஸ்டையாவது உருப்படியாய்ச் சாப்பிடுவோம் என்று புறப்பட்டேன்! என்னே ஆச்சர்யம் – நான்காவது ப்ரெட்டை வயிற்றின் இன்னொரு கோடிக்கு நான் அனுப்பிடும் முஸ்தீபிலிருந்த போதே செல்போன் கிணுகிணுத்தது! “ரெடியாகியாச்சா? நான் லாபியிலே காத்திருக்கேன்! என்று மறுமுனையிலிருந்து சேதியைக் கேட்ட போதே அவசரம் அவசரமாய்ப் பையைத் தூக்கிக் கொண்டு முன்வாயிலுக்கு ஓட்டமெடுத்தேன்!

ஒரு பளபளக்கும் கறுப்பு நிறத்திலான செம புது ATV வண்டியில் நம்மவரும், அவரது 20 வயதுப் புத்திரனும் அங்கு நின்றிருந்தனர். ஒவ்வொரு டயருமே நம்மூர் லாரிக்களின் டயரை விடவும் கனமாய்த் தோன்றியது! பேசியபடியே உள்ளே ஏறி நாமும் அமர, தன் மகனையும் உடனழைத்து வந்ததன் காரணத்தை மனுஷன் சொன்னார்! தான் மட்டுமே வந்திருந்தால் அத்தனை வேகமாய் வண்டியோட்டியிருக்க முடியாதென்றும், மகர்ர்ர் சும்மா விர்ர்ர்ரென்று விரட்டுவதில் கில்லாடி என்றும் சொன்னார். அடுத்த 150 நிமிடங்களை விவரிக்க இன்றளவுக்கு வார்த்தைகள் தேடித் தோற்றுப் போய் வருகிறேன்! சாலையில் புதைந்து கிடந்த பனியையும் ஊன்றிப் பற்றிக் கொள்ளும் பிரத்யேக டயர்களின் சகாயத்தோடும்; எஞ்சினின் ராட்சஸக் குதிரைசக்தியின் சகாயத்தோடும், மகரின் பல நாள் ரேஸ் டிரைவர் கனவுகளின் சகாயத்தோடும் நம்மூர் பனிபய மாதாவின் சகாயத்தோடும் ஒரு நம்ப இயலாத் தொலைவை மின்னல் வேகத்தில், கடந்திருந்தோம் – முழுசாய்! மாண்ட்ரியோலிலிருந்து அகல, அகல வானிலையும் சன்னமாய் முன்னேறிட, அந்த அச்சுக்கூடத்தைச் சென்றடைந்து; மிஷினைப் பார்வையிடுவதும் வெகு சுலபமாய் நிறைவுற்றது! மறுக்கா காண்டாமிருகக் கார்; மறுக்கா மகர்... மறுக்கா சாலைகளைத் தெறிக்க விடுமொரு பயணம் – மதியம் ஒன்றரை சுமாருக்குப் பத்திரமாய் எனது ஹோட்டல் அறை என்ற போது மெய்யாகவே எனக்குள் ஒரு நம்பிக்கை எழுந்திருந்தது – ஆண்டவன் மிச்சத்தையும் முறைப்படி பார்த்துக் கொள்வாரென்று! மிஷின் காட்டிய கையோடு அவரும் டாட்டா காட்டி விட்டுப் புறப்பட – இனி ஹோட்டலிலிருந்து ஏர்போர்ட் பயணமாகி விட்டால் தீர்ந்தது பிரச்சனை என்று நினைத்தபடிக்கே ரூமுக்குள் புகுந்து சட்டி; பெட்டியெல்லாம் கட்டத் துவங்கினேன். மதியம் மூன்றைத் தொடும் முன்பாகவே காரிருள் அப்பிக் கொள்ள – எந்த நொடியும் பனி கொட்டத் துவங்கலாம் என்று டி.வி.யில் நியூஸ் ஓடியது! பரபரவென்று பெட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு ரிசப்ஷனுக்கு ஓட்டமெடுத்தேன் – அவர்கள் உதவியோடு ஒரு டாக்ஸியைப் பிடித்துப் பனிப்பொழிவை முந்திடலாம் என்ற பேராசையில்! கீழேயோ ஒரு கொத்தவால் சாவடிச் சூழல் நிலவிக் கொண்டிருந்தது; குறைந்தது முப்பது பேராவது ஏர் போர்ட் போகும் முனைப்பில் தயாராகி நின்று கொண்டிருந்த நிலையில்! பாவப்பட்ட அந்த ரிசப்ஷனிஸ்டோ “போன் போக மாட்டேன்கிறது; டாக்ஸிக்கள் கிடைப்பது கஷ்டம்” என்று சரணாகதியாகி விட்டாள்! ஆளாளுக்கு யுபெர்... ஓலா... லாலா.... என்று முயற்சித்துக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து, நானும் அந்த ஜோதியில் ஐக்கியமானேன்!

‘கடவுள் இருக்கார்டா கொமாரு...!‘ என்று துள்ளிக் குதிக்கத் தோன்றியது – எனக்கொரு சீன ட்ரைவர் யுபெரின் புண்ணியத்தில் ஏற்பாடாகிப் போனது! ஏழு நிமிடக் காத்திருப்பு ஒரு யுகமாய்த் தோன்றியது! “மனுஷன் கேன்சல் பண்ணிப்புடுவானோ?” என்ற பீதியும் உலுக்கியெடுக்க கைபேசியின் அந்த appலிருந்து முட்டைக்கண்களை அகற்றவேயில்லை! ஆனால் தில்லான அந்த மனுஷன் ஒரு மாதிரியாய் – ஹோட்டல் வாசலுக்குள் வண்டியை நுழைத்த நொடியில் மானசீகமாய் செண்டை மேளம் ஒலித்து, அவருக்கொரு நூறடி உசரச் சிலை எழுப்பினேன் மனசுக்குள்ளாறயே! லக்கேஜை காரின் பின்சீட்டில் போட்டபடிக்கே ‘ஏர்போர்ட்‘ என்றபடிக்கு காருக்குள் நான் தாவிய கணத்தில் ரூமில் பின்தங்கி நின்றோரின் கண்களில் தெரிந்தது! சோகமா? பச்சாதாபமா? என்று எனக்குத் தெரிந்திருக்கவில்லை. ஆனால் அந்த நொடியில் என்னைப் பொறுத்தவரைக்கும் சகல இடர்களையும் தாண்டியாச்சு என்ற நிம்மதியே மனம் முழுசும்!

ஏர்போர்ட் நான் தங்கியிருந்த ஹோட்டலிலிருந்து மொத்தமே 3 கிலோ மீட்டர்கள் மட்டுமே! நல்ல நாளில் ஐந்து நிமிடப் பயணமே ஜாஸ்தி! ஆனால் விண்ணிலிருந்து டன் டன்னாய் பனிப்பொதிகளை மேகங்கள் அசாத்திய கதியில் கொட்டித் தள்ளத் துவங்கியிருக்க, சாலையின் எந்தத் திக்கில் திரும்பினாலும் ‘பளீர்‘ வெண்மையைத் தாண்டி எதுவும் கண்ணில் படவில்லை! போகப் போக பனியின் வீச்சு அசுர கதியாகிப் போக – பொறியில் சிக்கிய பெருச்சாளியாய் உணர்ந்தேன்! இருபத்தி நான்கு மணி நேரங்களுக்குள் நான் எடுத்திருந்த இரண்டாவது பைத்தியக்காரத்தனமான தீர்மானம் அந்த டாக்ஸிப் பயணம் என்ற புரிதல் உள்ளே விரவிய நொடிகளிலேயே சொல்ல இயலா பீதியும், மிரட்சியும் ஆட்கொண்டன! உள்ளூர்காரரான ட்ரைவரே திகைப்பில் வண்டியோட்டுவதைக் கவனிக்க முடிந்தது! திரும்பிப் போகவும் மார்க்கமில்லை; வண்டி நின்றிடும் பட்சத்தில் EMERGENCY-ஐ அழைப்பதைத் தாண்டி வேறு வழியில்லை என்பதும் புரிந்தது! அவர்களுக்கு நம்மை எட்டிப் பிடிக்க எத்தனை நேரமாகுமோ? அது வரையிலும் காரின் ஹீட்டர் தாக்குப் பிடிக்குமா? காருக்குள்ளேயே குளிரில் விறைத்துக் கிடக்கணுமோ ? என்றெல்லாம் சிந்தனைகள் தறிகெட்டுத் தெறித்தோட – ஏர்போர்ட் விளக்குள் எங்காவது கண்ணில் படுகின்றனவா? என்ற தவிப்போடு சுற்றுமுற்றும் பார்த்தால் கும்மிருட்டு மாத்திரமே! ஒரு வஞ்சத்தோடு வானம் பனியினை கொட்டிக் குவித்த அந்தக் காரிருளினில் தொடர்ந்த 10 நிமிடங்களுக்கு எங்களது அந்த வாகனத்தைச் செலுத்தியது அந்தச் சீனரது கரங்களாகயிருந்தாலும் – அவற்றைச் செயலாற்றியது இந்திய-சீன தெய்வங்களின் கூட்டணியே என்பதில் கிஞ்சித்தும் எனக்கு ஐயம் கிடையாது ! பிரவாகமெடுக்கும் பனியிலும் வண்டி தாக்குப் பிடித்தபடியே மான்ட்ரியால் ஏர்போர்ட்டைத் தொட்ட போது டாக்ஸியிலிருந்து இறங்கிய நொடியில் எனக்குள் குமுறிய உணர்வுகளை என்றைக்கேனும் ஒரு சாவகாச நாளில் விவரிக்க முயற்சித்துப் பார்க்கணுமென்பேன்! மரணபயத்தை விரல் கொண்டு தொட்டுப் பார்த்துத் திரும்பிய அனுபவத்தை வார்த்தைகளாக்கும் லாவகம் 2 ½ ஆண்டுகள் கழிந்த நிலையில் கூட எனக்கு சாத்தியப்படவில்லை ! ட்ரைவரின் கரத்தை ஆத்மார்த்தமாய்ப் பற்றிக் குலுக்கியபடிக்கே விமான நிலையத்துள் புகுந்த சமயம் வாழ்க்கையே விக்கிரமன் பட க்ளைமேக்ஸ் போல ஒரு சந்தோஷ வசந்தமாய்த் தென்பட்டது!

பத்திரமாய் உள்ளே தஞ்சமாகியபடிக்கே கண்ணாடி ஜன்னல்கள் வெளியே பார்த்த கணத்தில் விக்கித்துப் போனேன் – பனிப்பொழிவின் உக்கிரத்தைக் கண்டு! டி.வி.யில் ஓடிக் கொண்டிருந்த செய்திகளும் நொடிக்கொரு update தந்திட – நானோ இலண்டன் போகும் விமானத்துக்கு எந்த கவுண்டரில் சென்-இன் என்றபடிக்கு நடைபோட ஆரம்பித்தேன். இரவு 9.30க்கு ப்ளைட்; போர்டிங் பாஸை வாங்கி விட்டு செக்யூரிட்டி சோதனைகளையும் தாண்டி உரிய இலக்கில் போய் அமர்ந்தபடிக்கே செல்போனிலிருந்த எங்கள் வீட்டு ப்ளம்பரின் நம்பரைத் தவிர்த்து பாக்கி சகலத்துக்கும் ஃபோன் போட்டு என் உற்சாகத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டேன்! “என்ன கனடாவோ போ..!!. சுத்த நான்சென்ஸ்பா!” என்றபடிக்கே ஓய்ந்த போது தான் தூக்கமின்மையின் பளு என்னை அசத்துவது புரிந்தது! பொதுவாய் பயணங்களில் எத்தனை அயர்விருந்தாலும் தூக்கத்தைச் சிலம்பாடிடும் ஆற்றலுண்டு எனக்கு! ஆனால் அன்றைக்கோ அடித்துப் போட்டாற் போல ஒரு அசதி என்பதால் என்னையுமறியாது காலியாகக் கிடந்த இருக்கைகளில் மட்டையாகிப் போயிருந்தேன்!

எத்தனை அவகாசம் கழிந்ததென்று தெரியாது; அரக்கப் பறக்க கண்விழித்துப் பார்த்த நொடியில் லண்டன் ப்ளைட்டுக்கு பயணிகள் போர்டிங் செய்து கொண்டிருப்பதைப் பார்க்க முடிந்தது! “நாசமாய்ப் போச்சு... கொஞசம் தாமதித்திருந்தால் விமானத்தைத் தவற விட்டிருப்பேனோ? இத்தனை லோல்பட்டதெல்லாம் வீணாகியிருக்குமே !!" என்றபடிக்கு ஓட்டமாய்ப் போய் நானும் லைனில் நின்று பயணிகளோடு உள்ளே நடந்தேன்! ஆனால் என்னவோ வித்தியாசமாய்ப்பட்டது எனக்கு! மெதுவாய் எனக்கு முன்நின்றவரிடம் வினவ – அவர் என்னை மேலும், கீழுமாய்ப் பார்த்தபடியே "உனக்கு விஷயமே தெரியாதா? பனிப் பொழிவு ராட்சஸ அளவுகளைத் தொட்டுத் தொடர்வதால் சகல ரன்வேக்களுமே புதைந்து விட்டுள்ளன! மான்டரியால் விமான நிலையத்தை ஒட்டுமொத்தமாய் மூடியாச்சு! எப்போது  மறுபடியும் செயலாற்றத் தொடங்குமென்று யாருக்கும் தெரியலை !  So அடுத்த சில நாட்களுக்கு நமக்கு ஜாகை இந்த ஏர்போர்ட் தான் !! நாமிப்போது லைனில் போவது செக்-இன் செய்த நமது பெட்டிகளை மறுக்கா பெற்றுக் கொள்வதற்கே!” என்றார்.

எனக்குக் கிறுகிறுவென்று வந்தது!!! ஒரு கக்கூஸ் ஓரமாய்க் கட்டையைக் கிடத்தியபடிக்கே பையிலிருந்த வாழைப்பழங்களைத் தின்னப்படிக்கே பிறந்தநாளைக் கழிப்பது போல் காட்சிகள் சுழற்றியடித்தன மண்டைக்குள்ளே !! 

தொடர்ந்த அந்த இரவு....வாழ்க்கையில் மறக்கவியலா ஒரு இரவு !! அது பற்றியும், இலண்டன் பயணம் பற்றியும், "வஞ்சம் மறப்பதில்லை" பின்னணி பற்றியும் தொடரக் கூடிய உபபதிவில் folks ! விரலில் தம் இல்லை இதற்கு மேல் பேனா பிடிக்க.. ; டைப்படிக்க !! 

Bye guys...See you around !! Have an awesome bunch of festival days !! 

P.S : தயை கூர்ந்து இந்த நம்பராய்ப் போட்டு பின்னூட்ட எண்ணிக்கையினை ஏற்றும் போங்காட்டம் வேண்டாமே ப்ளீஸ் ? புதுசாய்ப் பதிவுகளை படிக்கும் ஆசையினால் அதைச் செய்வது புரிகிறது ; ஆனால் ஒரு பதிவுக்கென எனக்குப் பிடிக்கும் அவகாசங்கள் நாளுக்கு நாள் கூடிக் கொண்டே செல்கின்றன !! So பின்னூட்டங்களை செயற்கையாய் எகிறச் செய்திட வேண்டாமே ப்ளீஸ் ?

கச்சேரி எப்போதோ வித்வான்களே ?

நண்பர்களே,

வணக்கம். கொஞ்சம் பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள் ; நிறைய போங்கு ஆட்டங்கள் என்ற உபயத்தில் பின்னூட்ட எண்ணிக்கை எகிறி நிற்க - அதனிடையே இம்மாதத்து விமர்சனங்களைத் தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன் ! கண்ணில் பட்டமட்டுக்கு ட்ரெண்டுக்கு thumbs up ; வஞ்சம் மறப்பதில்லைக்கு ஒரு 'high five ' ; இளவரசிக்கு ஒரு ஹி..ஹி..ரக விமர்சனமும், ஒரு சிலாகிப்பும் !! ஆனால் இம்மாதத்தைத் தனதாக்கிடுவாரென்று எதிர்பார்த்த 'தல' சாகசத்துக்குள் யாரும் புகுந்த மாதிரித் தெரியக்காணோம் ! அட்டைப்படங்களையும், உட்பக்க மசிகளின் பெட்ரோல் மணத்தையும் தாண்டிட நாளைய விடுமுறையாவது சுகப்பட்டால் சிறப்பு !! 

விடுமுறையெனும் போது, பெரிதாய்ப் பதிவொன்றை எதிர்பார்த்திருக்கக் கூடிய நண்பர்களுக்கு ஒரு sorry !! அடுத்த 2 நாட்களுக்கு குடும்பத்துடன் பயணம் என்பதால்  ஒரு நெடிய பதிவினை தயார் செய்ய அவகாசமில்லை ! So இது உங்கள் ஆட்டங்களில் நேரம் !! ஒன்றுக்கு - நாலாய் புக்குகள் கையிலிருக்க, உங்கள் எண்ணச் சிதறல்களை தெறிக்க விடலாமே - ப்ளீஸ் ?

என்னிடம் ஒரேயொரு கேள்வியே - இம்மாதத்தின் இதழ்கள் குறித்து : இளவரசியின் "பழி வாங்கும் புயல்" இதழானது ஈட்டிடவுள்ள வாசிப்பின் சதவிகிதம் என்னவாக இருக்குமோ ? அல்லது "சேகரிப்புக்கே " என்ற கட்சி தான் பிரதானமோ ? I ask this because - எனக்கு ஞாபகத்தில் நிற்கும் மாடஸ்டி சாகசங்களுள் இது அன்றைக்கு செமையாய் நம்மிடையே ஸ்கோர் செய்திருந்தது !! ஆண்டுகளின் ஓட்டங்களோடு நம் 'இளவரசி' ரசனைகளில் பெருசாய் மாற்றமின்றித் தொடர்ந்தால் தப்பித்தோம் !! ஈரோட்டில் இது தொடர்பாய்க் கேள்வியெழுப்பிய போது வேகமாய் கை தூக்கியது நிறையப்பேர் !! அவர்கள் இங்கும் ஒருவாட்டி ஆஜர் போட்டு விட்டால் நலம் !! 

சரி....டிரெண்டிலிருந்து ஆரம்பிக்கலாமா அலசல்களை ? Or Modesty ?

Bye guys ....see you around !! 

புதுசாய் ஒரு அவதார் !

நண்பர்களே,

வணக்கம். First things first ....! இன்றைய கூரியர்களில் அக்டோபரின் 4 இதழ்களும் உங்களைத் தேடிப் புறப்பட்டு விட்டன ! பொதுவாய் வாரயிறுதிகளில் உங்கள் கைகளுக்குக் கிடைக்கும் விதமாய் பார்சல்களை டெஸ்பாட்ச் செய்வதே நம் வழக்கம் ; ஆனால் போன மாதத்து TEX பைண்டிங்கின் சொதப்பல் இம்முறையும் நிகழ்ந்திடக்கூடாதெனும் முன்ஜாக்கிரதை ஏற்பாடுகளின் பொருட்டு ஒரு நாள் கூடுதலாய் எடுத்துக் கொண்டு விட்டது ! So வெள்ளிக்கிழமைக்கு புக்குகளை அனுப்பிடல் சாத்தியப்படவில்லை ! Anyways வாரத்தின் நடுவே காந்தி ஜெயந்தி விடுமுறை காத்திருப்பதால் பிரச்னை தீர்ந்தது ! 

And இதோ - இம்மாதத்துக் கூட்டணியினில் இதுவரையிலும் உங்கள் கண்களில் காட்டியிரா இதழின் பிரிவியூ !!

பொதுவாய் TEX அட்டைப்படங்கள் என்றாலே கையில் ஒரு பிஸ்டலோடு   'தல'  தெற்காலேயோ ; மேற்காலேயோ திரும்பி நின்றபடிக்கே போஸ் கொடுப்பதே  வாடிக்கை !  சமீபத்தைய இதழ்களுள் 'சர்வமும் நானே' அட்டைப்படம் தான் இதற்கொரு விதிவிலக்காக இருந்ததாய் ஞாபகம் ! இதோ - இம்மாதம் ஆர்ப்பரிக்கும் நதியின் மத்தியில் ஒரு மொக்கைப் படகில் நம்மவர் ஸ்டைலாக நிற்கும் காட்சியே அட்டைப்படமாய் !! And சமீபத்து பழக்கம் இம்முறையும் தொடர்கிறது - ஒரிஜினல் அட்டைப்படத்தையே தக்க வைத்துக் கொண்டு அதனில் வர்ண மெருகூட்டலைச் செய்வதெனும் விதமாய் !! நாம் என்ன தான் 'தம்' கட்டி நம் ஓவியரைக் கொண்டு சித்திரங்களைப் போட்டாலும், ஒரிஜினல் கவர்களின் அங்க அளவுகள் நமக்குப் பிடிபடுவதில்லை ! 'கால் குட்டையாகிப் போச்சு ; கை நீண்டுக்கிச்சு  ; கழுத்தைக் காணோம்' - என்று ஏதாச்சும் ஒரு சொதப்பல் நிகழ்வதுண்டு ! ஆனால் படைப்பாளிகளோ இதனில் துளியும் கோட்டை விடுவதில்லை ; பாருங்களேன் - நமக்கவர் முதுகைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தாலுமே - பக்கவாட்டில் முகம் எத்தனை அம்சமாய் வரையப்பட்டுள்ளதென்று !! 

இந்த அட்டைப்படம் சார்ந்ததொரு கொசுறுத் தகவலுமே உண்டு தான் ! 2018 வாக்கில் நமக்கு TEX அட்டைப்பட சித்திரங்கள் போட்டுத் தர இத்தாலிய ஓவியர் ஒருவரை நாம் பயன்படுத்தி வந்தது நினைவிருக்கலாம் ! (டைனமைட் ஸ்பெஷல்  ராப்பர் கூட அவரது ஆக்கமே) நான்கே நாட்களில் மனுஷன் ஒரு டிசைனைப் பூர்த்தி செய்து விடுவார் ! தற்போதைய 'புதைந்து போன புதையல்' இதழுக்கான டிஜிட்டல் கோப்புகள் அப்போதே நம் வசமிருந்ததால் - இந்த டிசைனை சற்றே வித்தியாசமான வர்ணச் சேர்க்கையோடு போட்டுத் தந்திடக் கோரியிருந்தேன் ! அவரும் வழக்கம் போலவே புயல் வேகத்தில் படம் போட்டு அனுப்பியிருந்தார் ! ஆனால் அதன் வர்ணங்கள் ரொம்பவே இருண்டு, டல்லாக இருப்பது போல்ப்பட்டது எனக்கு ! 'சரி...இது நமக்கு ஆகாது !' என்று நினைத்தபடிக்கே அந்த டிசைனை உள்ளே வைத்து விட்டேன் ! தொடர்ந்த நாட்களில் பெரும் சுகவீனம் காரணமாய் ஓவியர் ஓய்வுக்குள் புகுந்திட, நாம் அவரிடம் பணிகளைச் செய்து வாங்கும் வாடிக்கையும் முற்றுப் பெற்றது ! (தற்போது நலமாக உள்ளார் என்பது சந்தோஷச் சேதி !!) ஆபீசில் உள்ள நமது கம்பியூட்டரில் துயிலும் அந்த டிசைன் பற்றிய ஞாபகம் இந்தப் பதிவை டைப் செய்யும் போது தான் நினைவுக்கே வருகிறது என்பதால் இப்போது அதை உங்களுக்குக் கண்ணில் காட்ட இயலவில்லை ! Monday - yes ! அப்புறம் உட்பக்கங்களின் டிரெய்லர் : 

அட்டைப்படத்தோடு தொடர்பு கொண்டதொரு ஆக்ஷன் ப்ளாக் என்ற வகையில், பாருங்களேன் - நம்மவரின் செயல்பாட்டை !! கதையைப் பற்றிச் சொல்வதானால் - கதாசிரியர் கிளாடியோ நிஸ்ஸி  ரகளை செய்திருக்கிறார் - வழக்கம் போலவே !! 

ஹோல்டான்...ஹோல்டான்...!! 

எப்போதும்  போலவே 'தல' தாண்டவத்தைப் பற்றி ; கதைகளின் நெளிவு சுளிவுகளைப் பற்றி ; சித்திரங்களைப் பற்றி - பில்டப் ஸ்ட்ராங்காக தொடரப் போவதை நினைத்தால் எனக்கே கொஞ்சம் கூச்சமாகவுள்ளது ! ஒரு சகாப்தத்தைப் பற்றி எழுத புதுசாய் என்ன தேடுவதோ ? And எத்தினிவாட்டி தான் பில்டப் பரமசிவம் அவதாரோடு சுற்றி வருவது ? So இந்த ஒரு தபா மாத்திரம் கார்சனின் நண்பரை ஆராதிப்போரின் பார்வையில் ஒரு 'பில்ட்டவுண்' ரூபத்தில் முன்னுரையை எழுதினாலென்ன ? என்று நினைத்தேன் !! ஆகையால் உலகத் தொலைக்காட்சிகளில் முதன்முறையாக - இதோ 'பில்ட்டவுண்  பூங்காவனம் ' ஆஜர் !! 

'அது வந்துங்கன்னா - கதை ஆரம்பிச்சுப் போட்றப்போவே கார்சனின் நண்பரும், டெக்சின் நண்பரும் ஒண்ணா ஆஜராகுறாப்படி ! இந்த பின்கர்ட்டன்..பின்கர்ட்டன்ன்னு ஒரு துப்பறியும் ஏஜென்சி இருக்கில்லீங்களா ? அவனுங்க நோகாம நோன்புக்கஞ்சு குடிக்கிறதுக்கோசரம்  கார்சனோட நண்பருக்கு தகவல் சொல்லி அனுப்புறாக ! 'இன்ன மாதிரி...இன்ன மாதிரி...புதையல் மெக்சிக்கோவிலே இந்த இடத்திலே இருக்குங்கண்ணா ; அதை நீங்க லொங்கு லொங்குன்னு காடு - மேடுன்னு அலைஞ்சு தேடிப் புடிச்சுக் கொண்டு வந்தாக்கா  நாங்க ஜிலோன்னு பில்லை போட்டுக் கிழிச்சி முள்ளங்கிப் பத்தையாட்டம் டாலர் நோட்டை வசூலிச்சுப்புடுவோம்லா ?' அப்டின்னு கேக்குறாப்டி !! கார்சனோட நண்பர் தான் நல்லவரு ; வல்லவரு ; நாடே போட்ற்ரவருன்னு அல்லாத்துக்கும் தெரியுமில்லீங்கள்லண்ணா ? அப்புறம் ஒரு தட்டு நிறைய சுக்கா ரோஸ்ட்டைப் பார்த்தாக்கா டெக்சின் நண்பரையும் எமலோகத்துக்கே கூடக் கூட்டிப்போயிடலாம்னு முக்கு வூட்டு  முன்சாமிக்கே தெரியும்ங்கிறப்போ - பின்கர்ட்டன் 'தல'க்குத் தெரியாமப் போகுமா ? ராவுக்குக் கட்டையைக் கிடத்தின பிற்பாடு, கோழி கூவுறச்சே நம்மாளுங்க பயணம் கிளம்பறப்போ ஒரு அம்மணியும் கோர்த்துக்குது !! பின்கர்ட்டன் புள்ளையாண்டான் டாட்டா காட்டிப்புட்டு வூட்டுலே போயி வுட்ட தூக்கத்தைத் தொடரப் போயிடறாப்பிடி  ! 

கதையின்னு ஒண்ணு இருந்தாக்கா - வில்லன்..வில்லன்ன்னு ஒரு சோமாறி இல்லாங்காட்டி கதை சூடு புடிக்காதில்லீங்களாண்ணா ? ஆக அவன் இன்னொரு பக்கம் வேட்டைக்குக் கிளம்ப - நம்மாட்கள் பாப்பா கூடப் பேச்சுக் குடுத்திட்டே எல்லையைக் கடக்குறாப்டி  !! மலைமாடு மாதிரி தடித் தடியான மெக்சிகோ காட்டான்கள் புசு புசு மீசையோட ரகளை பண்ண, கார்சனின் நண்பர் 'ஏக் மார் பந்த்ரா துக்கடா' ஆக்கிப்புட்றாக  !! இதிலே இன்னா ஸ்பெஷாலிட்டின்னா - கதையோட பெரும் பகுதி டிராவல் பண்றது கதைக்கு அங்க அங்க அவசியமாற மனுஷாளோடே தானேகாண்டி - கார்சனின் நண்பரை வம்படியா முன்னுக்கு கூட்டியாந்து நிக்க பண்றதில்லீங்கோ ! மெக்சிகோவில் ரகளை ; திகுடுமுகுடான ஆக்ஷன் ; இவன் காலை அவன் வாற ; அவன் காலை கார்சனின் நண்பர் வாறன்னு கதை சும்மா டவுன்ஹால் லாலா கடை மைசூர்பாகாட்டம் வழுக்கிட்டு ஓடுறாப்படி !! ஓவியர் ஜோஸ் ஆர்டிஸோட சித்திரங்கள்லே கார்சனின் நண்பர் சித்தே பத்தியத்தில இருக்கும் புள்ளையாண்டானாட்டம் தெரியுறது நெசம் தானுங்கோ ; ஆனாக்கா கொள்ளைவாட்டி இந்த ஸ்டைலைப் பார்த்துப் பழகிப் போயிட்டதாலே வித்தியாசமா ஏதும் தெரிலேண்ணா   ! ஒரு கட்டத்திலே மல்லாக்கப் போட்ட கரப்பானாட்டம் கார்சனோட நண்பரும் ; கிட் வில்லரோட மாமாவும் பாலைவனத்திலே கட்டப்பட்டுக் கிடக்க - இங்கனக்குள்ள லைட்டா கண்ணுல தண்ணி வந்திடுச்சுன்னா பாத்துக்கோங்களேன்  !! ஒரு மாதிரி தப்பிச்சு அத்தனை கும்பல்களையும் தொம்சம் பண்ணிப்புட்டு, நட்பூஸ் ரெண்டு பேரும் விடை பெறச்சே கதையிலே வர்ற டுவிஸ்ட் இருக்குங்களேண்ணா - மெய்யாலுமே மெர்சலாகப் போறீக ! அதை அலசி ரவுண்ட் கட்ட இன்னும் ஒரு நாலைஞ்சு நாளிலே  இங்க வரப் போறீகன்னு என்ர மனசு சொல்லுதுங்கணோய் !! ஒரு திருவிழா வெயிட்டிங்கு !! 

ஒரு மழை நாளிலே நிதானமாப் படிச்சு போட்டுப்புட்டு  இங்கே வர்ற வழியைப் பார்த்தீங்கன்னா சிறப்பாயிருக்கும் !! தம்பி இப்போதைக்கு நடையைக் கட்டுறேனுங்க  !! தீபாவளிக்கு வெடி வெடிக்கறதுக்கு முன்னமே  கையிலே தீபாவளி மலரை ஒப்படைக்கணுமில்லீங்களா ?  ட்டாட்டா...பை பை !! வாரகடாசியை ஜமாய்ச்சிடுங்க !! அப்பாலிக்கா பார்க்கலாமுங்க !! 

ஆன்லைன் லிஸ்டிங்குமே ரெடிங்கோ :

http://www.lion-muthucomics.com/home/425-december-2018-pack.html

http://lioncomics.in/monthly-packs/629-march-2015-pack.html

என் கடன் பில்டப் செய்து கிடப்பதே..!

நண்பர்களே,

வணக்கம். மாதத்தின் ஆரம்ப வாரங்களில் வாழைப்பழம் வாங்கி வரப் போகும் செந்திலைப் போல முகம் பிரைட்டாக இருப்பதும் – மூன்றாம் வாரத்திலிருந்தே கடுப்பிலிருக்கும் கவுண்டரைப் போல முகரை கடுகடுவென்றிருப்பதும் சமீப வருடங்களாய்ப் பழகிப் போய்விட்டதொரு routine ! அந்தந்த மாதத்து இதழ்களைத் தயார் செய்து முடித்த கையோடு – 'ஹை… ஜாலி !' என்ற சன்னமான உற்சாகமும் ; இன்னுமொரு பத்து நாட்களுக்காச்சும் ராக்கூத்தடிக்காது தூங்கலாமே என்ற சந்தோஷமும் அலையடிக்கும் ! தேதிகளைக் கிழிக்கக் கிழிக்க – ‘வேலைகளுக்குள் நுழையற வழியைப் பாருலே… போன மாசம் மாதிரியே கடைசி வரைக்கும் ஜவ்வுமிட்டாய் இழுக்காதேலே !!‘ என்று ஒரு குரல் உள்ளாற ஒலிக்கத்தான் செய்யும் ! ஆனால் ‘இன்னும் 20 நாள் இருக்குல்லே… பார்த்துக்கலாம் !‘ என்றபடிக்கே மாடு மேய்த்துத் திரியும் routine-ல் தொடர்ந்திடுவது வாடிக்கை ! மாதத்தின் 15 தேதியைக் கடக்கும் போதே ஊசிப் போன உளுந்து வடையை உள்ளே தள்ளிய effect-க்கு வயிறு லேசாய்க் கலக்க ஆரம்பிக்கும் வேளையில், மைதீனும் மண்டையைச் சொறிந்தபடிக்கே நிற்பது தெரியும் – ‘ப்ரிண்டிங் ஆரம்பிக்க எப்போ ரெடியாகும் அண்ணாச்சி ?‘ என்ற கேள்வியோடே! அப்போது தான் மேஜையில் குவிந்து கிடக்கும் டெக்ஸின் 220 பக்க சாகஸம் அசுரத்தனமான எடை கொண்டிருப்பதாய்த் தோன்றத் துவங்கும் ; கிராபிக் நாவல்கள் சகலமும் தண்டுவடத்தின் உறுதியைப் பரிசோதிக்கக் காத்திருக்கும் பயிற்சிகளாயத் தோன்றத் துவங்கும் ; கார்ட்டூன்கள் நீங்கலாய், பாக்கி எல்லாமே மலைப்பைத் தரும் மலைச்சிகரங்களாய் தென்படும் ! And has been no different this month too!

‘ஹை... மாடஸ்டி மறுபதிப்புத் தான் !‘ என்ற ஜாலியில் அதனில் பெரிசாய் மெனக்கெட அவசியமின்றி அச்சுக்கு அனுப்பி விட்டிருந்தேன் ! “வஞ்சம் மறப்பதில்லை” தடதட ஆக்ஷன் + நேர்கோட்டுப் பயணம் என்றிருந்ததால் தஸ்ஸு-புஸ்ஸென்று மூச்சுவிட்டுக் கொண்டே அதனுள் புகுந்து முக்கால்வாசிப் பணிகளையும் முடித்தாச்சு ! ஒரு மாதிரியாய் வெள்ளியிரவு மீதமிருந்த மொழிபெயர்ப்பை முடித்துக் கொடுத்த கையோடு சுடச் சுட டைப்செட்டிங் & பிராசசிங் அரங்கேறிட - நேற்றைக்கு பிரிண்டிங்கும் துவங்கிவிட்டது ! I have said this before too - and I 'll repeat it too : முந்தைய ராப்பொழுது வரைக்கும் பேப்பரில் கோழி கீச்சலான மொழிபெயர்ப்பாய் நின்றிடும் சமாச்சாரத்தை ஒற்றை நாள் கழித்து அச்சில் பார்ப்பது என்பது இன்னமுமே ஒரு செம த்ரில்லான அனுபவமாய்த் தொடர்ந்திடுகிறது ! And அந்த washdrawing சித்திரப் பக்கங்கள் வண்ணத்தில் மிரட்டுவதையும் சேர்த்தே ரசிப்பது கூடுதல் fancy !!  

பணி # 3 ஆக கையிலெடுத்தது நமது சிகப்புச் சட்டை நண்பர் ட்ரெண்டை ! நமது கருணையானந்தம் அவர்கள் இந்த ஆல்பத்திற்குப் பேனா பிடித்திருக்க – வழக்கம் போல கொஞ்சம் மாற்றங்கள் ; முன்னேற்றங்கள் என்று எடிட்டிங் செய்திட உட்புகுந்தேன் ! ஒன்றுக்கு இரண்டாய் ‘ஹிட்‘ மாதங்கள் ஆகஸ்டிலும், செப்டம்பரிலும் அமைந்திருக்க அந்த momentum-ஐத் தக்க வைத்துக் கொள்ள அக்டோபரின் ட்ரெண்டும் ஒத்துழைக்க வேண்டுமே என்ற படபடப்பு லேசாயிருந்தது ! சென்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இதன் ஆங்கில Cinebook ஆல்பத்தைப் படித்தது நினைவிருந்தாலும் – கதையின் outline-ஐத் தாண்டி வேறெதுவும் ஞாபகத்தில் நஹி ! So வேக வேகமாய்க் கதைக்குள் புகுந்தேன் ! “சாலையெல்லாம் ஜுவாலைகளே” கதையினில் – காதலி ஆக்னெஸ் தரும் நயமான பல்பை வாங்கியிருந்த பாவப்பட்ட ட்ரெண்ட் இம்முறை என்ட்ரி தந்திட்டதே கணிசமான பக்கங்களுக்குப் பிற்பாடு தான் ! கதை நெடுக மெதுமெதுவாய் கதாசிரியர் செய்திட்ட ‘திகில்‘ பில்டப்பானது ட்ரெண்ட் களமிறங்கிய பிற்பாடு இன்னமும் வேகமெடுக்க, அந்த clean சித்திர பாணிகளோடு பயணிப்பது அத்தனை அட்டகாசமான அனுபவமாகயிருந்தது ! வசனங்களில் ஆங்காங்கே தென்பட்ட புராதனத்தை மட்டும் மாற்றியெழுதியபடியே தடதடத்ததால், க்ளைமேக்ஸைத் தொட்டு நின்றேன் – இரண்டே மணி நேரங்களில் ! And இம்முறையுமே கடைசி 2 பக்கங்களில் கதாசிரியர் நம்மை மெலிதான உணர்வுகளால் கட்டிப் போடும் பாணி தொடர்கிறது ! அந்த இறுதிப் பக்கங்கள் இரண்டையுமே மொத்தமாய் மாற்றி எழுதிவிட்டு, கதையை மீண்டுமொரு முறை படித்த போது இந்த டீமின் படைப்பாளிகளைப் பார்த்தொரு நமஸ்காரம் பண்ணிடத் தோன்றியது ! அதிர்ந்து பேசத் தெரியா ஒரு ஹீரோ ; அதிரடிகளை அடையாளமாய்க் கொண்டிரா ஒரு கதை பாணி ; இதன் மத்தியிலும் கொஞ்சம் வரலாறு ; கொஞ்சம் திகில் ; கொஞ்சம் ஆக்ஷன் ; கொஞ்சம் ட்விஸ்ட் ; கொஞ்சம் மெல்லிய உணர்வுகளென்று கலவையாய்த் தூவி, சுவையாய் ஒரு படைப்பை நேர்கோட்டில் உருவாக்குவதென்பது சாமான்யக் காரியமல்லவே !! Of course – நம்மிடையே உள்ள அதிரடிப் பிரியர்களுக்கு இந்த சிகப்புச் சட்டைக்காரர் கடைப்பிடிக்கும் மென்மையான பாணி மீது அத்தனை பிடித்தமிராது போகலாம் தான் ! "இந்த முழியாங்கண்ணன் பண்ற பில்டப் ரவுசுக்கு ஒரு வரைமுறையே இல்லாது போச்சுப்பா ! இன்னும் விச்சு & கிச்சுவுக்குத் தான் பதிவு போடாம இருக்கான் !!" என்று மனதுக்குள் உரக்கவே நினைத்தும் கொள்ளலாம் தான்! ஆனால் trust me guys – ஆர்ப்பரிக்கும் அருவிகள் ஒரு பிரம்மாண்டமெனில், விசையோடு ஓடும் தெளிந்த நீரோடையுமே ரசனைக்குரியதே ! மொத்தமுமே 8 ஆல்பங்கள் தான் ட்ரெண்ட் தொடரினில் ! நாமிப்போது தொடவிருப்பது ஆல்பம் # 4 ! So எஞ்சியிருப்பன அடுத்த ஓரிரு ஆண்டுகளுக்கு தாக்குப்பிடித்திடும் எனும் போது – இருக்கும் வரை சிலாகித்துக் கொள்வோமே ? இதோ ட்ரெண்டின் அட்டைப்பட முதல் பார்வை ! 

வழக்கம் போலவே ஒரிஜினல் டிசைன் தான் – கொஞ்சமாய் நமது நகாசு வேலைகளுடன்! And இதோ – உட்பக்கங்களின் preview-ம் ! 

இன்றைக்கு 79 வயதைத் தொட்டு நிற்கும் பிரேசிலிய ஓவியரான லூயி எடுவர்டோ டி ஒலிவியரா (Leo) தான் இந்தத் தொடருக்கு சித்திர ஜாலங்கள் செய்திடும் ஆற்றலாளர் !! மெக்கானிக்கல் எஞ்சினியரான மனுஷன் காமிக்ஸ் கரையிரமாய் ஒதுங்கியது நமது அதிர்ஷ்டம் எனலாம் ! இவரைப் பற்றி இன்னொரு சேதியுமே : GANDHI - The Pilgrim of Peace என்றதொரு நம் தேசப்பிதா பற்றியான பிரெஞ்சு கிராபிக் நாவலுக்கும் சித்திரங்கள் போட்டுள்ளார் !! 

ஓவியர் செய்யும் அதகளம் ஒருபக்கமெனில், கலரிங் ஆர்டிஸ்டின் பங்களிப்பும் இங்கே கொஞ்சமும் சளைத்ததல்ல ! இதோ - அதற்கான பணியாற்றிய பெண்மணி இவர் தான் (Marie Paul Alluard) :

ஒரு நிசப்த மழையிரவில் இந்த ஆல்பத்தைப் படித்துப் பாருங்களேன் – செம ரம்யமாய் தென்படக்கூடும் ! Thus ends the பில்டப் பரமசிவம் அவதார் yet again for ட்ரெண்ட் ! 

அக்டொபரில் தொடர்வது பில்டப்களுக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டதொரு அசகாயரின் ஆல்பமே (TEX - புதைந்து போன புதையல்) என்பதால் அவரை preview செய்திடும் படலத்தை அடுத்த ஞாயிறுக்கென வைத்துக் கொண்டு, இப்போதைக்கு  வேறொரு திக்கில் வண்டியைத் திருப்பிட நினைத்தேன் ! அது தான் இந்தாண்டின் புத்தக விழா கேரவன் சார்ந்த சிலபல சேதிப் பகிர்வுகள் ! Nothing earth shattering, but still....!

எப்போதுமே ஆண்டின் துவக்கம் சென்னைப் புத்தக விழாவோடு டாப் கியர் போட்டாலுமே, தொடர்ந்திடும் பிப்ரவரி & மார்ச் மாதங்கள் புத்தக விழாக்களுக்கு உகந்த பொழுதுகளாய் எங்குமே அமைவதில்லை ! அப்பாலிக்கா ஏப்ரல் & மே மாதங்கள் கோடையின் உக்கிரத்தின் முன்பாக அத்தனை பேரும் தெறித்தடித்து ஓடி ஜகா வாங்கிடும் பொழுதுகளாகிப் போகின்றன ! ஜுன் மாதம் பள்ளி அட்மிஷன்களின் பொழுதெனும் போது, யார் பைக்குள் கை விட்டாலுமே கணிசமாய் காற்றை மட்டுமே துளாவிட முடிவது வாடிக்கை ! So ஒரு மாதிரியாய் ஜுலையில் துவங்கிடும் புத்தக விழாக்களின் சுற்றானது, நெய்வேலியில் துவங்கி, கோவையில் சூடு பிடித்து; ஈரோட்டில் சாகஸம் செய்து ; மதுரையில் சுப மங்களம் போடுவது வாடிக்கை! இம்முறை நடுவே தஞ்சாவூர் விழாவிலும் நமக்கு இடம் கிடைக்க, தொடர்ச்சியாய் 5 ஊர்கள் ; தொடர்ச்சியாய் சுமார் 75 நாட்கள் on the road என்றாகியிருந்தது ! 

சமீப ஆண்டுகளில் தமிழகமெங்கும் புதியதொரு trend நடைமுறையிலுள்ளது உங்கள் கவனத்திலிருந்து தப்பியிராது தான் ! சகல Tier 2 நகர்களிலும் இப்போதெல்லாம் ரெகுலராய் நடந்து வரும் புத்தக விழாக்கள் ஒரு வெகு சமீப நிகழ்வே ! வாசிப்பைப் பரவலாக்கிட ; மலையைத் தேடி முகமது செல்லா பட்சத்தில் முகமதைத் தேடி மலையே பயணமாகும் ஒரு முயற்சியிது ! பெரம்பலூர்; ராம்நாட்; காரைக்குடி; அரியலூர்; மேட்டுப்பாளையம்; புஞ்சைபுளியம்பட்டி; ஆரணி; ஹோசூர் ; கும்பகோணம் etc என்று ஆண்டின் புத்தகவிழாப் பட்டியல் இப்போதெல்லாம் எனது நீட்டி முழக்கும் பதிவுகளை விடவும் நீளமானதே ! On the flip side இவற்றின் தாக்கங்கள் பெருநகர விழாக்களின் விற்பனைகளில் ஓரளவு பிரதிபலிப்பதையுமே சமீபமாய்ப் பார்த்திட முடிகிறது ! எது எப்படியோ – விற்பனை; வருவாய் – என்ற நம்பர்களைத் தாண்டி, புதுப்புது ஊர்களிலுள்ள வாசகர்களை எட்டிப் பிடிக்க இயலும் வாய்ப்பானது, வரவு-செலவு கணக்குகளுக்கு அப்பாற்பட்டதே ! என்ன ஒரே சிக்கல், இந்த bookfair cycle கிட்டத்தட்ட தொடர்ச்சியாய் ; ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் அமைந்து விடும் போது நம் பணியாட்களுக்கு ஓய்வானது குதிரைக்கொம்பாகிப் போகிறது ! So ஒரு கட்டத்தில் ஒரு சில விழாக்களிலிருந்து ஜகா வாங்கிட வேண்டிப் போகிறது ! Anyways – இதோ இந்த ஆண்டின் 5 ஊர் கேரவன் பயணத்தின் சிலபல highlights :

😄 கிட்டத்தட்ட எல்லா ஊர்களிலுமே இன்னமும் நமது ஸ்டீல்க்ளாவுக்கு மவுசு தொடர்கிறது! (கவிஞரல்ல நான் குறிப்பிடும் ஸ்டீல்க்ளா) இந்த மேம்பட்ட மறுபதிப்புகள் துவங்கிய 2015...2016-ன் craze இன்றைக்கு இல்லை என்றாலும் – இன்னமுமே – மாயாவியை நம்பினோர் கைவிடப்படேல் ! என்றே தொடர்ந்து வருகிறது ! ஆனால் ஒரே நெருடல் என்னவெனில்  – மாயாவி ஆர்வலர்கள் மற்ற எந்த இதழ்களையும் சுட்டு விரலால் கூடத் தொட்டுப் பார்க்கவும் தயாரில்லை ! கண்டேன் மாயாவி மாமாவை !!" என்றபடிக்கு அவற்றுள் ஓரிரு பிக்குகளை வாங்கிய கையோடு நடையைக் கட்டிவிடுவது சகஜ நிகழ்வு ! So காமிக்ஸ் சார்ந்த nostalgia தான் இங்கே கோலோச்சுகிறதே தவிர – காமிக்ஸ் நேசமல்ல !

😄 மும்மூர்த்திகளின் பாக்கி இருவரும் சரி, நமது குற்றச் சக்கரவர்த்தி ஸ்பைடரும் சரி – ஊர்ஊராய் போய் சாட்-பூட்-த்ரீ ஆடிவிட்டு பத்திரமாக ஊர் திரும்பியுள்ளனர் ! CID லாரன்ஸ் & டேவிட் ; ஜானி நீரோ என்ற பெயர்களை வாசிக்கும் சிலபல வதனங்களில் பிரகாசம் spark அடிப்பதோடு சரி ! கல்லாப்பெட்டி வரை அந்த மையல் தொடர்ந்திடுவதில்லை !

😄 சந்தேகமின்றி இந்தாண்டின் இந்த 5 புத்தக விழாக்களிலுமே flavor of the season டெக்ஸின் “டைனமைட் ஸ்பெஷல்” தான்! என் ஞாபகம் சரியெனில் போன அக்டோபரில் வெளியான இதழிது ! கடைசிப் பத்துப்-பதினைந்து இதழ்களே இப்போது கையிருப்பு என்ற நிலையைத் தொட்டுள்ளது ! அட்டைப்படத்தில் பச்சைபடர்ந்த டிசைன் ; அந்த 500+ பக்கக் கதையின் சினிமாத்தனம் என விமர்சனங்களைச் சந்தித்த போதிலும் – ‘தல‘ தாண்டவத்தைத் தடைபோட வழியில்லை ! So சமீப சமயங்களின் biggest success story "டைனமைட் ஸ்பெஷல்" தான் என்பேன்!

😄 அதே போல “பிஸ்டலுக்குப் பிரியாவிடை” இந்தாண்டின் ஈரோட்டிலும் சரி, தொடர்ந்த தஞ்சாவூர் & மதுரையிலும் சரி – runaway hit ! கதையின் வலு பற்றி ஆங்காங்கே நீங்கள் செய்துள்ள சிலாகிப்புகள் ; அலசல்களே இந்த வெற்றிக்கு உறுதுணை என்பது நிச்சயம் ! புத்தக விழாக்களில் மட்டுமன்றி சிலபல ஊர்களிலும் “பிஸ்டலுக்குப் பிரியாவிடை” இதழை மட்டுமே மறுக்கா ஆர்டர் செய்துள்ளனர் ஏஜெண்ட்கள் ! The power of positivity !!

😄 “இரத்தப் படலம்” வண்ணத் தொகுப்பு கிடைக்குமா ?" என்ற கேள்வியோடு கடந்த 75 நாட்களது வெவ்வேறு புத்தக விழாக்களிலும், குறைந்தது ஒரு 50 வாசகர்களாவது நடைபோட்டிருப்பார்கள் ! ஓராண்டுக்கும் அதிகமாய் முன்பதிவு செய்திட அவகாசம் இருந்த போதிலும் தவற விட்ட வாசகர்கள் தற்போது தர்மசங்கடமான இந்தக் கேள்வியோடு நம்மை அணுகிடும் போது – கையை விரிப்பதைத் தாண்டி வேறு மார்க்கமில்லை ! ‘மறுக்கா ஒரு முன்பதிவு – மறுக்கா ஒரு edition’ என்பதெல்லாம் நடைமுறை சாத்தியமிலா சமாச்சாரம் என்பதால் “இப்போதைக்கு வாய்ப்பில்லீங்க!” என்று தான் சொல்லிட வேண்டியுள்ளது ! Truly sad...!

😄 எப்போதும் போலவே லக்கி லூக் சகல தரப்பினரின் ஜிகிடி தோஸ்தாக தொடர்ந்திடுகிறார்! அதிலும் லக்கி க்ளாசிக்ஸ்; லக்கி ஆண்டுமலர் ஹார்ட்கவர் இதழ்கள் கண்ணில்படும் நொடியிலேயே புது வாசகர்களைக் கவர்ந்து விடுகின்றன!

😄 TEX அபிமாணிகள் தேடுவது பருமனான; வண்ணமயமான ஆல்பங்களையே ! சர்வமும் நானே; டைனமைட் ஸ்பெஷல்; சைத்தான் சாம்ராஜ்யம் etc...etc... முதல் பார்வைகளிலேயே மக்களை ஈர்த்து விடுகின்றன ! அதே போல Color Tex தொகுப்பான “புனிதப் பள்ளத்தாக்கு” கூட best seller தான்!

😄 பௌன்சர்; கமான்சே & ஜெரெமயா ”மறக்கப்பட்ட மாந்தர்கள்” பட்டியலில் தொடர்வது தான் வருத்தமே ! Extremely cold reception !!

😄 ஈரோடு, தஞ்சை & மதுரையில் MAXI லயனின் 2 இதழ்களுமே massive ஹிட்ஸ் ! அந்தப் பெரிய சைஸா ? அல்லது டெக்ஸ் & லக்கியை வண்ணத்தில் பார்த்த வாஞ்சையா ? - தெரியாது ; ஆனால் இரு மெகா மறுபதிப்புகளுமே best sellers!

😄 சிக் பில் & கோவின் “கொலைகாரக் காதலி” இம்முறை விரும்பி வாங்கப்பட்ட இதழ்களின் பட்டியலில் இடம்பிடித்துள்ளது ! பொதுவாகவே ஹார்ட்கவர் இதழ்களுக்கொரு fancy இருப்பது புத்தக விழாக்களில் தெரிகிறது!

😄 இந்தாண்டின் surprise package மதுரை விழா தான் ! பொதுவாய் இதுவரையிலான மதுரைப் புத்தக விழாக்களில் ‘எங்க ஆத்துக்காரரும் கச்சேரிக்குப் போறார்‘ என்று பீற்றும் விதமாய் மட்டுமே இருந்திடும் நமது விற்பனைகள் ! நிறைய நாட்களில் நாம் காலிபிளவர் பஜ்ஜிக் கடைக்காரர்களை பொறாமையோடு லுக் விட்டிருக்கிறோம் தான் !! ஆனால் இம்முறை எல்லா நாட்களுமே மழைக்கு மத்தியிலும் செம decent ஆன விற்பனை ! Thanks மதுரை!

😄 இந்தாண்டின் கோவை விழாவிலுமே போன வருடத்தை விட better performance தான் ! ஆனால் “ஆண்டுக்கொருவாட்டி இந்த விழாவில் மாத்திரமே காமிக்ஸ் வாங்குவோம்!” என்று சொன்ன குடும்பங்கள் கணிசம்! இதர மாதங்களில் கோவையிலுள்ள நமது பல முகவர்களுள் யாரையேனும் நாடினால் சூப்பராகயிருக்கும் தான் ! ஹ்ம்ம்ம்...!!

😄 தஞ்சாவூருமே முதல் முயற்சிக்கு not bad என்ற அனுபவமே நமக்கு ! அந்தப் பகுதிகளில் நமக்கு முகவர் பலம் அத்தனை வலுவாய் கிடையாதெனும் போது – இத்தகைய வாய்ப்புகளை நாம் பயன்படுத்திக் கொண்டால் தானுண்டு!

😄 என்ன தான் கிராபிக் நாவல்கள்; யுத்தகால அனுபவங்கள்; அமெரிக்க அரசியல் சாஸனத் திருத்தங்கள்; கடற்கொள்ளையர் கதைகள் என்று நாம் பயணித்தாலும் – ‘ஆங்... காமிக்ஸா?‘ என்ற எகத்தாளத்தோடு நகர்ந்திடும் ஜனத்துக்கு இன்னமுமே பஞ்சம் நஹி! ‘7 முதல் 77 வரை – அனைவருக்குமான காமிக்ஸ்‘ என்பது நனவாக இன்னும் நிறைய தூரம் போகனும் நாம் ! இயன்றமட்டிலும் உங்களது FB பதிவுகளில், காமிக்ஸ் சார்ந்த எண்ணங்களையும் சுற்றில் விட முயற்சியுங்களேன் guys?

Before I sign off - சன்னமாய் சில updates : 

1.வரலாறு முக்கியம் அமைச்சரே !! அடிக்கடி நம் பேச்சுவழக்கில் இடம்பிடித்திடும் வாக்கியமிது !! அதை நடைமுறைக்கும் ஒத்துப் போகிடச் செய்தல் சாத்தியமாகிடுமா folks ? ஏன் கேட்கிறேன் என்றால் - வண்ணத்தில் ஒன்று ; black & white -ல் இன்னொன்று என வரலாற்றை அட்டகாசமான கற்பனையுடன் கலந்து பிரமாதமான கிராபிக் நாவல்களாக்கிடும் முயற்சிகள் சமீபத்தில் கண்ணில் பட்டன ! அவற்றுள் ஒன்று வன்மேற்கைச் சார்ந்தது ! இவை நமக்கு சுகப்படும் என்பீர்களா folks ? 

2.இன்னொரு 2 பாக கௌபாய் அதிரடி சாகசமும் கண்ணில் பட்டூ !! எங்கேனும் அதற்கொரு சீட் போட்டு வைக்கலாமா ? இல்லாங்காட்டி காதுலாம் தக்காளிச் சட்னி கசியுதா - தோட்டாச் சத்தத்தில் ?  

3.2020 அட்டவணையை கிட்டத்தட்ட 2 மாதங்களுக்கு முன்பே முடித்து விட்டதாய் நினைத்துக் கொண்டே திரிந்து வந்தேன் ! 'But இன்னும் கொஞ்சம் எமோஷன்ஸ் இருந்தாக்கா தேவலையோ ?' என்ற கேள்வி நாளாசரியாய் உள்ளுக்குள் குடையும் நேரமாய்ப் பார்த்து - புதுசு புதுசாய் சில அதகளங்களைப் படைப்பாளிகளும் கண்ணில் காட்டி வைக்க - கோட்டை அழிச்சுப்புட்டு முதல்லேர்ந்து மறுக்கா புரோட்டா சாப்பிட உத்தேசித்துள்ளேன் !! புரட்டாசி என்பதால் சைவக்குருமா வாளியை இக்கட park பண்ணுங்கப்பா !! 

ரைட்டு...“புதைந்து போன புதையலின்” எடிட்டிங்கினுள் புகுந்திட நான் நடையைக் கட்டுகிறேன்! Have a Super Sunday all! Bye for now ! See you around !!