இதுவும் கடந்து போகும் !

நண்பர்களே,

வணக்கம். ''...என்னாது - சிவாஜி செத்துப் போய்ட்டாரா ?" என்ற டயலாக் தான் நினைவுக்கு வருகிறது - எனது இன்றைய நிலையை பரிசீலனை செய்தால் !! சிவகாசியில் பங்குனிப் பொங்கல் திருவிழாவினை முன்னிட்டு 3 நாட்கள் விடுமுறை ; குடும்ப விசேஷம் பொருட்டு வெளியூர் பயணம் ; LMS பணிகள் ; லார்கோ மொழிபெயர்ப்பு என்று எங்கெங்கோ உலாவித் திரிந்ததால் கடந்த வாரத்தின் பெரும்பகுதிக்கு நான் இங்கு தலை காட்டவே நேரமில்லாது போனது  !  கடந்த பதிவின் கடைசி 100 பின்னூட்டங்களில் இங்கு ஏதேதோ நடந்திருப்பதை நான் துளியும் அறிந்திருக்காமல் - எப்போதும் போல் புதிய பதிவை தயார் செய்து விட்டு 'தேமே' என்று வார இறுதியினை எதிர்நோக்கிக் கிடந்தேன். ! நண்பர் சுஸ்கி-விஸ்கி என் பதிவில் தொனித்த உற்சாகமின்மையைச் சுட்டிக்காட்டி பின்னூட்டம் இட்டிருந்த போது கூட எனக்குப் பொறி தட்டவில்லை ; ஆனால் இன்று பகலில் நண்பரொருவரின் மின்னஞ்சலைப் பார்த்த பின்பு தான் அவசரம் அவசரமாய் எக்கச்சக்க "Load More " க்குப் பின்னே கடந்த பதிவின் களேபரங்களைக் கவனித்தேன் ! சிக்கலுக்குள் நுழையும் முன்பாக இங்கு அனைவருக்கும் நானொரு பொதுவான மன்னிப்புக் கோரலை சமர்ப்பிப்பது தான் முறையாகும் ! எப்போதுமே பதிவுகளின் இறுதிப் பின்னூட்டங்கள் ஜாலியான கலாய்த்தல் தோரணங்களாய் இருப்பதால் அவற்றினை நான் சாவகாசமாய், நேரம் வாய்க்கும் போது மட்டுமே பார்வை இடுவது வழக்கம். இம்முறையும் அதே எதிர்பார்ப்பில் அடுத்த பதிவு + எதிர்நிற்கும் பணிகளுக்குள் நான் புகுந்து விட்டதே இடைப்பட்ட அவகாசத்திற்குள் இங்கு நடந்த அசம்பாவிதங்களுக்கு மைய காரணம் என்ற உறுத்தல் என்னுள் மேலோங்கி நிற்கிறது ! So இங்கு வருகை தரும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் முதலில் எனது unconditional apologies ! 

பெருமூச்சு விடுவதைத் தாண்டி என்ன எழுதுவது என்ற சிந்தனை எனக்குள் முழுமையாய் வியாபித்து நிற்கின்றது ! சமூகவலைத்தளக் கருத்துப் பரிமாற்றங்களுக்கு நான் ரொம்ப ரொம்பத் தாமதமான வருகையாளன் என்ற வகையிலும், இந்தப் புதுயுக வாழ்க்கை முறைகளோடு முழுமையாய் ஒன்றிட இயலாத டைனோசாராக என்னை நானே பார்த்துக் கொள்வதாலும் இந்த blog எழுதத் தொடங்கிய ஆரம்ப நாட்களில் திருவிழாவில் தொலைந்த குழந்தையைப் போல் நான் விழித்த நாட்கள் அநேகம் ! 'படக்' என நீட்டப்படும் பூமாலைக்கு ஜாலியாய் தலையை நீட்டத் தயாராகும் கணமே, 'பொடேரென' பின்மண்டையில் விழும் சாத்தை சமாளிக்கத் தெரியாமல் தடுமாறிய தருணங்கள் நிறையவே உண்டு ! ஆனால் அது அத்தனையையும் தாண்டி இங்கு என்னால் குப்பை கொட்ட முடிவதற்கு ஒரே காரணமாய் நான் கருதுவது நாம் அனைவரும் பேசும் ஒற்றை பாஷையான - காமிக்ஸ் நேசம் மட்டுமே ! அபிப்ராயங்களை வெளிப்படுத்தும் விதங்கள் வெவ்வேறாய் இருப்பினும், அவற்றின் ஆழத்தில் இருப்பது காமிக்ஸைக் காதலிக்கும் ஒரு மனதே என்பதை சிறுகச் சிறுக உணர இயன்ற போது எனக்கு எதுவுமே பாரமாய்த் தெரியவில்லை ! என்னை இங்கோ, வேறெங்கோ காரசாரமாய் விமர்சிக்கும் நண்பர்கள் கூட அவசியமென்று கருதும் தருணங்களில் அனுப்பிடும் தனிப்பட்ட முறையிலான மின்னஞ்சல்கள் இங்கு யாரும் யாருக்கும் பகைவர்கள் அல்ல என்பதை எனக்கு அழுத்தமாகவே அடிக்கோடிட்டுக் காட்டியுள்ளன ! 

அதற்காக விமர்சனங்களை புன்சிரிப்போடு ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவம் வந்து விட்டது ; 'இந்தக் கன்னத்தில் சாத்தினால், மறு பக்கத்தைக் காட்டும் விவேகம் பிறந்து விட்டது' என்றெல்லாம் நான் ரீல் விடப் போவதில்லை ! அவ்விதம் எவர் சொன்னாலும் அண்டப் புழுகர் சங்கத்தில் ஆயுள் உறுப்பினர் ஆகி விட்டாரென்பது நிச்சயம் ! நான் செய்திடக் கற்று வருவதெல்லாம் விமர்சனங்களுக்கு ஆளாகிட எழும் வாய்ப்புகளை மட்டுப்படுத்த இயன்றதைச் செய்வதை மாத்திரமே ! 'மொழிபெயர்ப்பில் நெருடல்' என்ற குரல் ஒலிக்கத் தொடங்கிய நாள் முதலாய் அதனில் இருமடங்குக் கூடுதல் கவனம் ; அச்சுத் தரத்தில் பிரச்னை என்ற ஆதங்கங்கள் உரக்கக் கேட்டதைத் தொடர்ந்து அச்சுப் பிரிவை  upgrade செய்ய பிரயத்தனங்கள் ; கதைத் தேர்வுகளில் ups & and downs என்ற புகார் கேட்ட போது அதனை நிவர்த்திக்க நிறைய சிந்தனைகள் என்று என் சக்திக்கு உட்பட்டவைகளைச் செய்ய முற்பட்டு வருகிறேன் ! அதற்காக குறைகள் பூரணமாய்க் களையப்பட்டு விட்டன என்ற கற்பனையில் நானில்லை ! மொழிபெயர்ப்பில் இன்னமும் நேர்த்தி கூடிட இடமுண்டு என்பது உணர்கிறேன் ; அச்சுப் பிரிவில் நொடிப் பொழுது கவனக் குறைவு நேர்ந்திடும் பட்சத்தில் கூட 'பழைய குருடி..கதைத் திறடி' தொடரலாம் என்பதை நான் அறியாதில்லை ; எத்தனை கவனமாய் கதைகளைத் தேர்வு செய்தாலும்,  ஒரு 'காவியில் ஒரு ஆவி ' ரகப் பொத்தல்கள் தொடரத் தான் செய்கின்றன என்பது என் கவனத்தைத் தாண்டுவதில்லை !  ஆனால் சதா காலமும் முயற்சித்து வருகிறேன் என்ற திருப்தி எனக்குள்  நிறையவும் , விமர்சிக்கும் நண்பர்களுக்குக் கொஞ்சமாகவேனும் பரவிட வாய்ப்புக் கிட்டும் போது "all will be well" என்று எனக்கு நானே சொல்லிக் கொள்கிறேன் ! 

இங்கு நம் தளத்தைப் பொறுத்த வரை - ஆற்றலில், அறிவில் யாரும் யாருக்கும் சளைத்தவர் அல்லர் என்ற நம்பிக்கை எனக்குப் பூரணமாய் இருப்பதால் எவ்வித போதனைகளுக்கும் அவசியம் இருப்பதாய் நான் நினைக்கவில்லை ! நமக்கென எந்தவொரு கட்டுப்பாடுகளையோ  ; 'இப்படித் தான் இங்கு பங்கேற்க வேண்டுமென்ற' ரீதியிலான guidelines களோ போட்டுக் கொள்ளவுமில்லை ; நண்பர்களின் கருத்துகளுக்குக் கடிவாளம் போடவும்  நான் விழைந்ததில்லை ! ஆனால் சில தருணங்களில் இங்கு வைக்கப்படும் விமர்சனங்களுக்கு  ; மாற்றுக் கருத்துக்களுக்கு - நண்பர்கள் சிலர் react செய்யும் விதம் சற்றே கூடுதல் வேகத்தில் அமைந்து விடுவதே துரதிர்ஷ்டம் ! 'இது என்னை நோக்கி எழுப்பப்பட்ட கேள்வி...இதற்கு நானே பதில் சொல்லிக் கொள்கிறேன்..நீங்கள் ஓரம் கட்டுங்கள் ப்ளீஸ் ! ' என்ற ரீதியில் என்னால் என்றைக்குமே பேச முடியாது ; பேசவும் போவதில்லை! So எழுப்பப்படும் கேள்விகள் தொடர்பான தத்தம் எண்ணங்களை நண்பர்கள் பகிர்ந்து கொள்ளும் போது  சில மன வருத்தங்கள் எழுவது தவிர்க்க இயலாது போகிறது ! இதன் பொருட்டு - 'இங்கே மாற்றுக் கருத்துகளுக்கு இடமில்லை !' ; ' சாதகமான பதிவு செய்யும் நபர்களைத் தாண்டி வேறு யாரையும் எடிட்டர் ஊக்குவிப்பதில்லை' என்ற ரீதியிலான  மனத்தாங்கல்களோடு வெளியேறிய நண்பர்கள் நிறையவே உண்டு! 'தேவையற்ற மன உளைச்சல்கள் நமக்கு ஏன் ?' என்ற சிந்தனையில் நிறைய நண்பர்கள் எதிலும் தலை நுழைத்துக் கொள்ளாமல் மௌனப் பார்வையாளர்களாய் இருந்துவிட்டுப் போவோமே என்று நாட்களை நகற்றுவதும் நடக்கிறது! இதற்கென்ன தீர்வு ? என்ற கேள்வியை என்னை நானே கேட்டுக் கொண்டேன்... ! 

என் சிற்றறிவுக்கு எட்டிய விடை இது ! எனது பதில்களை எதிர்நோக்கி எழுப்பப்படும் பதிவுகள நீங்கலாக - கதைகள் ; ரசனைகள் ; வாசிப்பு அனுபவங்கள் போன்ற அத்தனை விஷயங்களிலும் எல்லா நண்பர்களும் வழக்கம் போலவே இணைந்து கொள்ளலாம்! நமது ரசனை நண்பரது ரசனையிலிருந்து மாறுபடும் சமயங்களில் ஈகோ பார்க்காது அவரது பார்வையிலிருந்தும் பார்த்திடப் பழகுவோமே ? அவர் தரப்பின் கண்ணோட்டத்தை சற்றேனும் புரிந்து கொள்ள நாம் முயற்சிக்கும் போதே சிக்கல்களின் வாய்ப்புகள் காணாது போய் விடுமல்லவா ? அதே போல் விமர்சிக்கும் நண்பர்கள் - காரத்தின் இடத்தில் சற்றே நையாண்டி எனும் முலாம் பூசினால் உங்கள் கருத்துக்கள் சுலபமாய் சென்றடையும் வாய்ப்புகள் அதிகம் ஆகிடாதா ? காரம் கொணரும் அந்த 'சுறுக்' reactions சற்றே மட்டுப்பட்டாலே விவாதங்களுக்குள் ஆரோக்கியம் புகுந்து விடாதா ? நாம் இங்கு கூடுவது ஒரு பொது ரசனையின் மீதிருக்கும் ஈர்ப்பினாலே தான் எனும் போது - 'இங்கு யார் உசத்தி ?'... 'யார்  குறைச்சல் ?' என்ற பேச்சுக்கே இடம் கிடையாதே ! 

இது தவிர, மௌனப் பார்வையாளர்களாய் மாத்திரமே உலவிடும் நண்பர்களும் குறைந்த பட்சம் அந்தந்த மாதத்து இதழ்களின் அபிப்ராயங்களோடு இங்கே ஒரு சில பதிவுகள் இட நேரம் ஒதுக்கினால் -எனக்கு மிகவும் அவசியமான feedback கிடைக்கும் அல்லவா ? 'உங்கள் நாடியை நானறிவேனே' என்ற இறுமாப்பில் நானாகச் செய்யும் கதைத் தேர்வுகளில் சொதப்பும் வாய்ப்புகள் சொற்பமாகி - நம் ரசனைகளின் நிஜ சூழல்களை எனக்கு உங்களின் பரவலான கருத்துக்கள் தெரியச் செய்யாதா ? So please do contribute ! 

அதே போல பின்னூட்டங்களின் எண்ணிக்கையை எகிறச் செய்யும் விதமாய் ஆங்காங்கே நிறைய எண்ணங்கள் பகிரப்படும் போது  "Load More " பிரச்னை சீக்கிரமே தலைவிரித்தாடும் வாய்ப்புகள் கூடிப் போகின்றன ; அதன் பலனாய்  நிறையப் பார்வையாளர்கள் அலுத்துப் போகும் வாய்ப்புகள் அதிகம் ! So - ஒருவரிக் கருத்துகளைப் 10 இடங்களில் பகிர்வதற்குப் பதிலாக ஒரே இடத்தில் பத்தையும் பதிவிட்டால் சிரமம் கிடையாதே ! 

எல்லாம் சரி - கடந்த பதிவின் களேபரங்கள் பற்றி வாயே திறக்கவில்லையே ? என்ற கேள்வி எஞ்சி நிற்கிறது ! நான் இங்கு எழுதத் துவங்கிய நாள் முதலாய் " கருத்து கந்தசாமியாய்" இருப்பது தவிறில்லை - ஆனால் "அட்வைஸ் அய்யாச்சாமியாய்" இருத்தல் ஆகவே ஆகாது என்பதில் தீர்க்கமாய் உள்ளேன் ! எனினும் இந்த ஒரு முறை எனது நிலைப்பாடை நான் மாற்றிக் கொள்வதில் தவறில்லை என்றே நினைக்கிறேன் ! 

ஒரு தீர்க்கமான மனஸ்தாபம் உருவாக ஒரு நொடிப்பொழுதெல்லாம் பற்றவே பற்றாது என்பதே எனது அனுபவப் பாடம். சிறிது சிறிதாய் என்றென்றோ முளை விடும் சலனங்கள் சம்பந்தமில்லா ஒரு புது நாளில் பெரியதொரு முகாந்திரமும் இன்றியே  ஒட்டகத்தின் முதுகை முறிக்கும் வைக்கோலாய் மாறிட வாய்ப்புகள் உண்டு ! இங்கு நிகழ்ந்திருப்பதும் அதுவே என்பது என்பது எனது அபிப்ராயம் ! Something was rubbing the wrong way for awhile now - and இன்று அது 'பட்' டென்று சிதறி விட்டுள்ளது ! இதன் நதிமூலம் எது ? ; ரிஷிமூலம் எது ?  என்ற ஆராய்ச்சிக்குள் போவதெல்லாம் போகாத ஊருக்கான வழி (வலி ?) தேடல் என்பதால் அந்த ஆர்வக்கோளாறுக்குள்   நான் புகுந்திடப் போவதில்லை ! உறுத்தலாய் நான் நினைப்பது இரண்டு விஷயங்களை : 

1.கலாய்ப்புகள்...வேடிக்கைப் பதிவுகள் எங்கோ ஒரு கட்டத்தில் சின்னதாய் சலனங்களை ஏற்படுத்தத் துவங்கிய தருணமே சுதாரித்துக் கொண்டு - 'போதுமே..! எல்லைகள் தாண்ட வேண்டாமே நண்பர்களே !' என லேசாகக் கோடிட்டுக் காட்டி இருக்கும் பட்சத்தில் அவர்களும் பிரேக்கை போட்டிருப்பார்கள் ; உள்ளுக்குள்ளே குடி கொண்ட சலனங்கள் குமைந்து இன்று வெடித்துக் கிளம்பும் அவசியத்தைத் தவிர்த்திருக்கலாம் தானே ? 

2.கலாய்ப்புகள் ; விளையாட்டுப் பதிவுகள் எவ்வித சலனங்களையோ, சங்கடங்களையோ உண்டாக்கும் நோக்கத்தில் எழுப்பப்பட்டவைகள் அல்ல என்பது தெரிந்திருந்தாலும், அதன் மறு முனையில் இருப்பவர் காயம் பட்டு வருவதை உணராது போனதும் துரதிர்ஷ்டமானதல்லவா ? 

In hindsight, everybody is a genius என்று சொல்வார்கள் ; நாமும் அதற்கென்ன விதிவிலக்குகளா ?  பின் நாளில் நிதானமாய் யோசிக்கும் போது தானே நம் முன்னே இருந்த மாற்று உபாயங்கள் ; சேதாரம் விளைவிக்கா உபாயங்கள் ஒன்றொன்றாய்ப் புலனாகும் ? இங்கு பதிவாகும் பார்வைகளின் எண்ணிக்கைகளை விட நான் விலைமதிப்பற்றதாய்க் கருதுவது இங்கு நிலவும் நட்புணர்வையும்  , தடையற்ற அந்த உற்சாகத்தையும் மாத்திரமே ! அதைத் தொலைத்து விட்டு, இதுவொரு அரசு தாலுகா ஆபீஸ் போல அமைதியாய், சாந்தமாய், 'பெரிய மனுஷத்' தோரணையோடு இயங்குவது நிச்சயமாய் நாம் விரும்பும் ஒரு விஷயமாய் இருக்க இயலாது ! 

எது எவ்விதம் இருப்பினும், நண்பர் துளியும் தயங்காது மன்னிப்புக் கோரியுள்ளது இந்தத் தளத்திற்குப் பெருமை செய்யும் விஷயம். இங்கு காமிக்ஸ் எனும் காதலுக்கு முன்னே ஈகோக்கள் பெரிதல்ல என்பதை நிலைநாட்ட இது போன்றதொரு சங்கட சம்பவம் அவசியமாகி விட்டுள்ளதே என்பதில் தான் எனக்கு வருத்தமே ! அதிலும், ஒரு மைல்கல் ஆண்டில் இந்தக் கசப்பினை நாம் சந்திக்க நேர்ந்ததில் சின்னதாய் ஒரு வலியும் கூட ! ஆனால் 'இதுவும் கடந்து போகும்!' என்பது தானே வாழ்க்கை நமக்குக் கற்றுத் தரும் பாடம் ? Take care folks !