விண்ணில் ஒரு பகல்!

நண்பர்களே,

வணக்கம்.திக்குமுக்காடச் செய்ததொரு தினத்தின் அந்திமத்தில் இதனை எழுத முற்படுகிறேன் folks.....! And எப்போதும் போலவே இந்தா இருக்கிற மவுண்ட் ரோடு போவதற்கு - எண்ணூர் போய், வண்ணாரப்பேட்டை சுற்றி, அம்பத்தூர் வழியா மாம்பலம் போயி, அப்பாலிக்கா மவுண்ட் ரோடை எட்டிப் பிடிக்கவே டைப்படிக்கும் விரல்கள் இழுத்துப் போகின்றன! சொல்ல நினைப்பதை சுருக்கமாய், நேரடியாய்ச் சொல்ல நமக்குத் தான் ஒரு நாளும் தீராதே! 

இன்றைய ஊர்,உலக வழக்கப்படி எங்க குடும்பத்திற்குமொரு வாட்சப் க்ரூப் உண்டு & நண்டு, சிண்டு முதற்கொண்டு அத்தினி பேருமே அதனில் ஐக்கியம். யாருக்கேனும் பொறந்த நாள் வந்திடும் பட்சத்தில் - கைக்கு சிக்கின கேக் எமோஜிக்களை எல்லாம் நம்ம உம்மாலக்கடி ஜம்பிங் தலக்கு ஈடா அள்ளித் தெளிச்ச கையோடு, அவரவர் மாமூல் வாழ்க்கைகளுக்குத் திரும்பிடுவது வாடிக்கை. 

But நமக்குன்னு பொறந்த நாள் நெருங்க நெருங்க - லைட்டா ஒரு பீதி அலையடிப்பதுண்டு! "குரூப்ல நம்ம பர்த்டேயை ஒட்டுமொத்தமா அல்லாருமே மறந்துப்புட்டா என்னாவறது? ரொம்ப பப்பி ஷேம் ஆகிடுமோ?" என்று முதல் நாள் ராவில் தோணும்! மறு நாளோ - "ஆத்துக்கார அம்மிணிக்கே நினைவு இருக்கா மாதிரி தெரிய காணோமே? நாளைக்கும் புளிக்குழம்பு வைக்கப் போறதா தானே பேசிட்டிருந்தாள்?" என்ற திகில் தாண்டாவமாடும். 

'என்னமோ போடா மாதவா'.... என்றபடிக்கே சேவல் கூவுறதுக்கு முன்னமே எழுந்து உட்கார்ந்து, செல்லை நோண்டிப்பார்த்தால் - லோகமே தன்போக்குக்கு உறங்கிக் கொண்டிருப்பது போலிருக்கும் - ஒரு சுடுகுஞ்சி கூட பொறந்தநாள் வாழ்த்து சொல்லியிருக்காது!

"ஆங். Wishes சொல்லிட்டாலும் அப்டியே இந்த வயசில கிளு கிளுன்னு புடுங்கி நட்டிடப் போறோமோ? அதே குப்பையை... அதே கூடையில் இன்னிக்கும் கொட்டப் போறோம்.... விடு விடு!" என்று பல்லத் தேய்க்க கோல்கேட்டை பிதுக்க ஆரம்பிக்கும் நொடியில் புலியாங்.. புலியாங்... என்று போன் சிணுங்கும் ஓசை கேட்கும். "இல்லியே... நேக்கு இதிலேல்லாம் பெருசா ஈடுபாடோ - எதிர்பார்ப்போ இல்லியே!!" என்றபடிக்கே போனுக்குள் போனால் - பார்த்தாலே சுகரை 500-க்கு ஏற்றும் அளவுக்கு கேக் + சாக்லேட் படங்களை போட்டு "வாழ்த்துக்கள் பெரிப்பா.... மாம்ஸ்.... மாம்ப்பா..." என்று க்ரீட்டிங்ஸ் கிடக்கும்! 'ரைட்டு... நம்மளை இன்னும் காலாவதியான க்ரோஸின் பாட்டில் ரேஞ்சுக்கு நகர்த்தியிருக்கலை! புழைச்சோம்!" என்றபடிக்கே ஷவரை தொறக்கும் போது SPB பாட்டுக்கள் அருவியாய் உள்ளுக்குள் பெருக்கெடுக்கும்! 

எஞ்சி இருக்க நாலு மxxகளை ஒரு கர்ச்சீப்பால் துவட்டிட்டு சாப்பிட உட்காரும் போது, டேபிளில் கொஞ்சம் கேசரியை பார்த்தால் - ஜேசுதாசே தொண்டைக்கு குடிபெயர்ந்த குஷி விரவிடும்!! "தப்பிச்சேன்.... அம்மிணிக்கும் மறக்கலை!" என்றபடியே தட்டில் பல்லிளிக்கும் உப்மாவை கூட களிப்போடு விழுங்கும் நொடியினில் அந்தப் பிறந்தநாள்ப் பொழுது பூர்ணம் அடைந்திருக்கும்!

எனக்கு - இன்று அதிகாலை பொழுது துவங்கியது மிகச் சரியாக இவ்விதம் தான்! 

Of course - ப்ளாக் பக்கமாப் போனால் ஒரு பத்துப் பதினைந்து நண்பர்களின் வாழ்த்துக்கள் நிச்சயம் இருந்திடும்! நன்றி சொன்ன கையோடு FB பக்கமாப் போனால் அங்குமொரு பத்துப் பதினைந்து அன்புப் பதிவுகள் இருந்திடுமென்று தெரியும்! So உப்மாவை ஏப்பமிட்ட கையோடு ரெண்டுக்குள்ளும் புகுந்தால் - ஊஹும்! வெட்டவெளியாய், காற்றோட்டமாய், காலியாய் கிடந்தன! "ரைட்டு... கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வராமப் போகாது ; அதுவரைக்கும் மார்ட்டின் இருக்க பயமேன்? " என்றபடிக்கே பணிகளுக்குள் புகுந்திட முயற்சித்தேன்! But nopes.... வேலைக்குள் ஐக்கியமாக மிடிலே! 

"நம்ம பெருசாய் சென்டிமெண்ட் பார்க்கும் பேர்வழியெல்லாம் கிடையாதே...இன்னிக்கி மட்டும் வண்டி ஏன் இப்படி மக்கர் பண்ணுது?" என்று என்னை நானே வினவிடும் பொழுது தான் மனசு ஒரு ஒப்புதல் வாக்குமூலம் தந்தது! இத்தனை காலமாய் நம்பர்களாய் கடந்த அகவைகள் - இன்று 58-ல்.... அரசு ஊழியர்களின் ஓய்வு தருணத்தில் வந்து நிற்பது ஏனோ உள்ளுக்குள் லைட்டாக ஒரு பிசைதலை உருவாக்கிடுவது தான் காரணம் என்பது புரிந்தது! "மாப்பு.... இன்னா தான் சொக்காயை இன்சர்ட் பண்ணிக்கினு, மார்க்கண்டேய அவதார் எடுக்க முற்பட்டாலும், நீ சீனியர் சிட்டிசன்டியேய்!" என்று உள்மனசு செய்திடும் பிரகடனமே இன்றைக்கு போடும் மொக்கைகளின் பின்னணி என்று உணர முடிந்தது! "ரிட்டயர் ஆகணும், ஒய்வா இருக்கணும்" என்ற கனவுகள் எல்லாமே நிஜமாகிடும் நொடி தொடும் அண்மைக்கு நெருங்கும் போது பேஸ்மென்ட் இந்த மாதிரி டான்ஸ் ஆடும் என்பதை சத்தியமாய் நான் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை என்பது தான் bottomline!

ஆட்டம் கண்ட இந்த நொடியில் கிட்டிடக் கூடிய அன்பானது, பன்மடங்கு precious என்பதும் புரிந்தது! And maybe எனது இந்த நெருடல் உங்களையும் எட்டியதோ - என்னவோ : boy.. oh.. boy.... காலையில் ஒரு ஏழே முக்காலுக்கு துவங்கிய வாழ்த்துக்களின் பிரவாகம் நண்பகலைக் கடந்தும் ஒய்ந்த பாடில்லை! 

தனிச்செய்திகளில், இங்கு நமது கம்யூனிட்டியில், FB-ல் ; பிளாக்கில் என்று இன்றைய ஒற்றைப் பொழுதில் மட்டுமே எனக்குக் கிட்டிய வாழ்த்துக்கள் + அன்பு - இந்த ஒட்டுமொத்த ஆயுட்கால அகவைகளிலுமே நான் பெற்றிராதது!! எங்கெங்கிருந்தெல்லாமோ.... வித விதமாய்.. போட்டோக்களாய்... வீடியோக்களாய்... சிம்பிளான வாழ்த்துக்களாய்.... கவித்துவமான வரிகளாய்.. நெகிழச் செய்யும் உணர்வுகளாய் இன்று நான் உணர்ந்த அன்பானது - ரிசர்வ் வங்கியின் தங்க இருப்பைக் காட்டிலும் விலைமதிப்பற்றது என்பேன்!!

ABSOLUTELY STAGGERED FOLKS 🙏🙏🙏🙏🙏

Oh yes. அந்தி சாயும் நேரத்துக்குள்ளாறவே - "ஹாட்லைன் எழுதணும்.... மார்ட்டின் முடிஞ்சதா..? இந்த ரூபின் ராப்பர் டிசைன் ஓகேவா? கருணையானந்தம் அங்கிளுக்கு எழுத எதை அனுப்புறது? இந்த மாசத்துக்கு பேப்பர் வாங்கணும்டோய்!" என்ற ரீதியிலான யதார்த்தங்கள் - என்னை மறுக்கா தரையில் திடமாய் காலூன்றச் செய்து விட்டன and நார்மல் சர்வீஸ் is back -up & running!! இதோ டின்டின் ஒருபக்கம் - மார்ட்டின் இன்னொரு பக்கம் - டெக்ஸ் எடிட்டிங் என்று வழக்கம் போலவே கூத்துக்கள் ஆரம்பிச்சூ!!

But ஒரு விண்ணில் மிதக்கும் பகல் பொழுதின் அனுபவம் என்னோடு நெடுங்காலத்துக்குப் பயணிக்கும் - for sure!!

இந்த எல்லைகளில்லா அன்புக்கும், நேசத்துக்கும், எதிர்பார்ப்பில்லா உற்சாகங்களுக்கும் கரம் கூப்பிய நன்றிகள் all!! உங்கள் அனைவரின் வாழ்த்துக்களும் எனது கஜானாவின் பொக்கிஷங்கள் & இந்த நொடியில் அது நிரம்பி வழிகிறது!!

Thank you all... from the bottom of my ஹார்ட் 🙏🙏🙏