ஒரு ஊர்சுற்றும் பதிவு...!

 நண்பர்களே,

டிரெயின் கொஞ்சம் லேட் ; தூக்கம் தெளிந்து நான் எழுந்திருக்க இன்னும் கொஞ்சம் லேட் ! என்ன எழுதவென்று மலங்க மலங்க முழித்த நொடியில் தோன்றியது இது !! And உஷார் - தம்மாத்துண்டு கூட இதழ்கள் சார்ந்த தகவல்கள் இல்லாத மொக்கை இது !

வணக்கம். அதே வாடகை சைக்கிள்....அதே இலக்கு....ஆனால் பயணமோ இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னே ! மேட்டர் இன்னான்றீங்களா ? அது ஒன்றுமில்லை guys - கொரோனா எனும் கொடுமை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் மட்டுப்படுவதான தோற்றம் உலகெங்கும் வேரூன்றி வர, வாழ்க்கை சிறுகச் சிறுக நார்மலுக்குத் திரும்பி வருகின்றதல்லவா ? அதன் ஒரு நீட்சியாக, பதிப்பகத் துறையின் ஜீவநாடியான புத்தக விழாக்களும் அசலூர் + உள்ளூர் என சகல இலக்குகளிலும் back as normal ! சில பல மாதங்களுக்கு முன்பிருந்தே இது சார்ந்த தகவல்கள் நமது படைப்பாளிகளிடமிருந்து வந்து கொண்டே இருக்க, லைட்டாக ஒரு ஆர்வம் எழுந்தது - வாடகைச் சைக்கிளை மறுக்கா எடுத்துக் கொண்டு Frankfurt புத்தக விழா பக்கமாய் ஓட்டிப் போனால் என்னவென்று ? கடாசியாய் 2017-ல் ஜூனியர் எடிட்டருடன் அக்கட போனது தான் ; தொடர்ந்த நாட்களில் ஜூனியரின் திருமணம் ; எனது ஆரோக்கிய(மின்மை) ; கொரோனா லாக்டௌன், என ஏகப்பட்ட நிகழ்வுகள் கட்டிப் போட்டு வைத்திருக்க, ZOOM கால்களிலும், கூகுள் MEET-களிலும் படைப்பாளிகளுக்கு நமஸ்காரம் போட்டே பொழுதுகளை ஒட்டியிருந்தோம் ! உலகெங்குமே  2 வருடங்களாய் physical fairs-க்கு தடை போடப்பட்டிருந்த நிலையில், இந்தாண்டு Frankfurt விழா மெய்யாலுமே உண்டு என்ற தகவல் பலருக்கும் உற்சாக மீட்டரை எகிற வைத்திருந்தது ! 

அந்த "பலருக்கும்" பட்டியலில் ஞானும் இருக்க, தேதிகளைப் பார்த்தேன் - அக்டோபர் 19 to 23 என்று சொல்லியது ; ஜூனியரும் , நம்மளும், இந்தவாட்டியும் ஒரு அட்டெண்டன்ஸ் போட்டுப்புடலாம் என்று தீர்மானித்தேன் ! என்னிடம் ஒரு வருஷத்து ஐரோப்பிய விசா இருந்ததால் ஜூனியருக்கு மாத்திரம் விசா எடுத்தாக வேண்டிய சூழ்நிலை ! ரைட்டு...சென்னையில் விசா விண்ணப்பத்தைப் போடச் சொல்லலாமென்று நினைத்தபடிக்கே நமது டிராவல் ஏஜெண்டுக்கு போன் அடித்து விபரத்தைச் சொன்னேன் ! மறு முனையில் கனத்த மௌனம் ! அப்புறம் மனுஷன் விளக்க ஆரம்பித்த போது தான் புரிந்தது - கொரோனா கோலோச்சிய 2 ஆண்டுகளின் காலகட்டத்தினில் இங்குள்ள தூதரகங்களிலிருந்து ரொம்பவே அத்தியாவசியமானோரை மாத்திரம் தக்க வைத்துக் கொண்டு பாக்கிப் பேரையெல்லாம் தத்தம் நாடுகளுக்கே வாபஸ் அனுப்பி விட்டிருக்கின்றனர் என்பது ! அவர்களுள் பெரும்பகுதியினர் இன்னமும் இந்தியா திரும்பியிருக்கவில்லை ! And 2 ஆண்டுகளின்  லாக்டௌன் சார்ந்த கட்டுப்பாடுகள் தளர்ந்துள்ள நிலையில் நம்மவர்கள் 'ஆப்ரிக்கா போணும்...அமெரிக்கா போணும்...ஐரோப்பா போணும்...' என ஒரே பொங்காய்ப் பொங்க, ஒவ்வொரு தூதரகத்தில் விசா விண்ணப்பங்கள் மலையெனக் குவிந்து விட்டுள்ளன ! அமெரிக்காவுக்குப் புதுசாய்ப் போக வேணுமா ? ரெம்ப சாரிங்க....2024 மார்ச்சில் தான் தூதரகம் உங்களுக்கு விண்ணப்பத்தைச் சமர்ப்பிக்கவே தேதி ஒதுக்கிடும் ! இங்கிலாந்து போணுமா - விண்ணப்பத்தைப் போட்டுப்புட்டு நீங்கபாட்டுக்கு ஒரு நாலைஞ்சு மாசங்கள் சாவகாசமாய் காத்திருக்கலாம் ! So ஜெர்மனி தூதரகமும் இதே போல போர்டை மாட்டி விட்டார்கள் - அடுத்த appointment 4 மாதங்களுக்கு அப்பாலிக்காவே சாத்தியமென்று ! ஆக ஜூனியருக்கு விசாவைப் போட்டு Frankfurt போக அவகாசமில்லை என்றான பின்னே, வாடகைச் சைக்கிளில் சிங்கிள்ஸ் அழுத்தத் தீர்மானித்தேன் ! 

சரி, விசா கீது ; இனி டிக்கெட் மாத்திரம் தேவை என்று மறுக்கா டிராவல் ஏஜெண்டுக்கு போன் போட்டால், மனுஷன் சொத்துப் பத்திரங்களைத் தூக்கி அனுப்பப் சொல்லாத குறையாக ஒரு தொகையைச் சொன்னார் ! 1985-ல் மொதவாட்டி Frankfurt கிளம்பிய போது, 22 நாள் பயணத்துக்கு ஆன டிக்கெட் தொகையே ரூ.8,300 தான் ! இன்றைக்கு அதை ஒரு பத்துப்பன்னிரெண்டு மடங்கு பெருக்கி ஒரு தொகையைச் சொல்ல, கலாமிட்டி ஜேன் பாணியில் வாயிலிருந்து என்னென்னவோ கொப்பளித்தது ! "இது தானுங்கண்ணா நடப்பு...முடிஞ்சா போய்க்கோங்க ! இல்லாங்காட்டி ஒரு தோணியில இப்போவே கெளம்புனாக்கா அம்பது, அறுபது நாட்களிலே ஐரோப்பா பக்கமாய் போயிடலாம் !" என்ற ரீதியில் டிராவல் ஏஜெண்ட் விளக்க - "ச்சீ.சசீ..ZOOM லே தான் சூப்பரா வண்டி ஓடுதுலே.... இதையே தொடர்ந்துட்டா ஒரு ஒன்னரை லட்சம் மிச்சம் !" என்றபடிக்கே கவிழ்ந்தடித்துப் படுத்து விட்டேன் ! ஆனால் ஜூனியர் எடிட்டர் லேசானதொரு தார்குச்சியைக் கொண்டு குத்த, வேண்டாவெறுப்பாய் டிக்கெட்டைப் போட்டேன் ! அடுத்ததாய் தங்க ரூம் ! Frankfurt நகரில் பொரிகடலை வியாபாரிகளிலிருந்து, ராக்கெட் செய்வோர் சங்கம் வரை அடிக்கடி தொழில் விழாக்கள் நடத்திக் கொண்டே இருப்பது வாடிக்கை என்பதால், முக்கியமான trade fairs நேரங்களிலெல்லாம் நகரில் ரூம்களின் ரேட்களை ஜிவ்வென்று ஏத்தி விடுவார்கள் ! பயந்தபடிக்கே நெட்டில் தேடினால் நாளொன்றுக்கு எட்டாயிரம், பத்தாயிரம் என்று தாளித்துக் கொண்டிருந்தனர் ! மூவாயிரம், நாலாயிரத்துக்கு வேணுமானால் ஒரு ஹாஸ்டலில், 16 பேர் தங்கும் டார்மிட்டரியில் ஒரு பெட் கிடைக்கும் என்று போட்டிருந்தது ! மறுக்கா கலாமிட்டி ஜேன் அவதார் ; மறுக்கா வாயை கொப்பளிக்கும் அவசியம் ! "டார்மிட்டரியில் தங்கும் வயசையெல்லாம் தாண்டிப்புட்டாச்சுடா நானு..." என்றபடிக்கே 20 & 21 என இரு தினங்களுக்கு மட்டும் 'கபகபவென' எரியும் வயிற்றோடு ஒரு ரூமை புக் பண்ணி வைத்தேன் ! இனிமேல் Frankfurt புத்தக விழாவிற்குள் நுழைய Entry டிக்கெட் மட்டும் தேவை என்றபடிக்கே பார்த்தால் - அங்கேயுமொரு வெடிகுண்டு காத்திருந்தது - Day டிக்கெட் : யூரோ.79 என்று !! 

பேஸ்தடித்துப் போய் அவர்களது தளத்தை உருட்டிய போது லேசாயொரு வெளிச்சக்கீற்று கண்ணில்பட்டது ! பத்திரிகையாளர்களுக்கும், வலைப்பூவில் பதிப்புலகம் சார்ந்து எழுதும் ப்ளாகர்களுக்கும், நுழைவுக் கட்டணங்கள் இராதென்று போட்டிருந்தது ! "ஆஹா...ஆஹா...இந்தக் கல்லைத் தூக்கிக் கடாசிப் பார்ப்போம் ; வந்தா மலை....போனா....மண்டையில் இல்லாத அந்த வஸ்து !!" என்று தீர்மானித்து, நமது வலைப்பூ பற்றிய தகவல்களை அனுப்பி விட்டு தேவுடு காக்கத் துவங்கினேன் ! ஊஹூம்.....கிணற்றில் போட்ட கல்லாய் பதில் ஏதுமில்லை & பத்து நாட்களும் ஓடியிருந்தன ! "மண்டபத்திலே பாட்டெழுதி வாங்கிப்புட்டு வர்றவனையெல்லாம் புலவன்னு ஒத்துக்க மாட்டாங்களோ ?" என்ற சீரிய சந்தேகம் அரித்தெடுத்தது ! "ஒரு நாளுக்கு 79 யூரோன்னா - 2 நாட்களுக்கு நம்ம பணத்திலே கிட்டத்தட்ட ரூ.13000 ஓடிடுமே !! சொக்கா....சொக்கா...!!" என்று முட்டிக்கினு திரிஞ்ச ஒரு காலையில் Frankfurt புத்தக விழா அமைப்பாளர்களிடமிருந்து ஈ-மெயில் : "உங்கள் விண்ணப்பம் ஏற்கப்பட்டது - இதோ 2 நாட்களுக்குமான 2 தனித்தனி நுழைவு டிக்கெட்கள் " என்று !! 11 வருடங்களாய் உங்கள் புண்ணியத்தில் ஓடி வரும் இந்த வலைப்பூவுக்கு முற்றிலும் எதிர்பாரா ரூபத்திலொரு சகாயம் கிட்டிய நொடியில் வாயெல்லாம் பல்லாகிப் போனது ! அவசரம் அவசரமாய் அதையொரு பிரிண்டவுட் எடுத்துக் கொண்டு, பொன் கிடைத்தாலும் கிடைக்கா ஒரு புதனின் காலையில், சட்டி, பெட்டிகளைக் கட்டிக்கொண்டு புறப்பட்டேன் ! 

ஒன்னரை பேண்ட்டும், ஒண்ணேமுக்கால் அழுக்கு சாக்ஸையும் தாண்டி, பெட்டியினை ஆகிருதியாய் ஆக்கிரமித்துக் கிடந்தவைகளோ கடந்த 2 ஆண்டுகளின் நமது புக் samples ! ரொம்ப மாதங்களுக்கு ஏர்-மெயில் சேவைகள் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த நிலையில் கொரோனா ஆண்டுகளின் மத்தியில் வெளியான நமது இதழ்களின் மாதிரிகளை படைப்பாளிகளுக்கு அனுப்பிட வழியிருந்திருக்கவில்லை ! So லொங்கு லொங்கென்று அவற்றையுமே சுமந்து கொண்டு மதுரையிலிருந்து ஏர்-இந்தியா ப்ளைட்டைப் பிடித்து சென்னை போய்ச் சேர்ந்தேன் ! அங்கிருந்து இரவு தான் அடுத்த flight அபு தாபி மார்க்கமாய் எனும் போது நிறையவே நேரமிருந்தது, விமான நிலையத்தில் மொக்கை போட ! எனக்குப் பின்னே இருந்த கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ் ஸ்டாலில் வண்டி, வண்டியாய் பதார்த்தங்களை ஒரு வேனிலிருந்து இறக்கி கண்ணாடிக்குள் அடுக்கிக் கொண்டிருக்க, கடைவாயில் அபிஷேகத்துடன், மண்டைக்குள்ஒரு பட்டிமன்றம் ஓட ஆரம்பித்திருந்தது  : "என்னிக்காச்சும் ஒருவாட்டி, மைசூர்பாகையும், மில்க் பேடாவையும், 'போடா'ன்னு சொல்லாம ஒரு ஷூகர் பேஷண்ட் பேஷா விழுங்கி வைச்சா அந்த சர்க்கரை இரத்தத்திலிருந்து காணாமல் போக எத்தினி நாழியாகும் ?" என்று ! "கழுத்தை அந்தப்பக்கம் திருப்பாதேடா கழுதை !" என்று மண்டை படித்துப் படித்துச் சொன்னாலும், மனசு சண்டித்தனம் பண்ணிக் கொண்டிருந்தது ! மிகச் சரியாக அந்த நேரம் பார்த்தா ஒரு புண்ணியவான் தட்டில் இருந்த அத்தனை ரகங்களிலும் தலா அரை கிலோவை பேக் பண்ணச் சொல்லணும் ? சில ஆயிரங்களில் விழுந்த பில்லை பளபளப்பானதொரு க்ரெடிட் கார்டில் தேய்த்து சமன் செய்துவிட்டு அவர் ஹாயாக நடையைப் போட, எனக்கோ லஜ்ஜை பிடுங்கித் தின்றது  ! ஐஞ்சாறு கிலோ சுவீட்டை சுடச்சுடப் போணி பண்ணியிருந்த பாப்பாவிடம் போய் "ஒன்னரை மைசூர்பாகும், அம்பது கிராம் பேடாவும்"னு ஆர்டர் பண்ணினா நம்ம கவுரதை என்னாறது ? கடைவாயைத் துடைத்துக் கொண்டேன் ! 

அந்த நொடியில் தொண்டை என்னவோ செய்தது போலிருந்தது ! 'இல்லியே..ஒரு மைசூர்பாகு இல்லேன்னு ஆனதுக்குலாம் தொண்டை கமரும் வயசெல்லாம் எனக்கு இல்லியே !!' என்றபடிக்கே 5 நிமிடங்களைக் கடத்தினால், தொண்டையில் மெய்யாலுமே கிச் கிச் குடிவந்திருப்பது புரிந்தது ! எச்சில் விழுங்கும் போதே சளி பிடிப்பதன் ஆரம்ப கட்டம் போலான உணர்வு எழுந்தது & இது போலான விஷயங்களில் எனது அனுமானங்கள் ஒருபோதும்  தப்பாக இருந்ததில்லை ! For sure தொண்டை நோவு & சளி on the way என்பது புரிந்த நொடியிலேயே உள்ளுக்குள் புளியைக் கரைக்க ஆரம்பித்தது !  "ஐயையோ...மதுரை ஏர்போர்ட்டிலிருந்தே N 95 மாஸ்க் போட்டுட்டே தானே இருந்தேன் ? ; கழட்டவே இல்லியே  !! ; மூணாவது டோஸ் ஊசியும் போட்டு 6 மாசம் ஆச்சே !! ; இருந்தும் எவனோ புண்ணியவான் எதையோ விநியோகம் பண்ணிப்புட்டானா ?" என்ற டர் நொடிக்கு நொடி எகிற ஆரம்பித்தது ! லேசா ஜுரம் அடிப்பது போலவும் தோண ஆரம்பிக்க.....ஜெர்மனி போய் இறங்கும் போது "கூடவே கொரோனாவையும் கூட்டிக்கினு வந்திருக்கேடா டொமரு ; 14 நாள் இருடா தனிமையிலே !!" என்று தடி தடியான வெள்ளை ஆசாமிகள் என்னிடம் சொல்வது போலெல்லாம் மனசில் ஓட ஆரம்பித்தது ! பையைத் திறந்தேன் ; கைவசமிருந்த மிளகையும், கிராம்பையும் அள்ளி வாயில் போட்டு மொசுக் மொசுக்கென்று மெல்ல ஆரம்பித்தேன் ! கொரோனா காலத்துப் பாடம் ; வீட்டை விட்டு வெளியே கிளம்புறச்சே ஜட்டி போட மறந்தாலும், ஒரு சின்ன சட்டியில் மிளகையும், கிராம்பையும் போட்டுக்கொண்டு போக மறப்பதே இல்லை !  ஒரு Azithral 500 ; ஒரு Calpol 500 ; ஒரு Cetrizine மாத்திரை என்று வாய்க்குள் போட்டுவிட்டு, சுடச் சுட ஒரு காப்பியையும் தொண்டைக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தேன் ! முன்னெல்லாம் இடியே விழுந்தாலும் துடைத்துக் கொண்டு, ஊரெல்லாம் சுற்றி வந்த எருமை கிடாவுக்கு இப்போ தம்மாத்துண்டு தொண்டைக் கமறலுக்கு இத்தினி பயமா ? ஷேம்...ஷேம்..பப்பி ஷேம்...!! என்று உள்ளுக்குள் ஒரு குரல் கேட்டது ! இந்த 2 ஆண்டுகளின் "வீட்டுக்குள் குப்பை கொட்டிய நாட்கள்" மனுஷனின் தைரியங்களில் என்னமாய்  ஒரு பாதிப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளதென்பது அந்த நொடியினில் புரிந்தது ! "வாடகைச் சைக்கிளை இங்கேயே ஒரு ஓரமா நிறுத்திப்புட்டு ஊரைப் பாத்து திரும்பிடலாமா ?" என்ற எண்ணம் கூட லைட்டாக எட்டிப் பார்த்தது ! ஆனால் டிக்கெட் தொகை முழுசாய் ஸ்வாஹா ஆகிப் போகுமென்பதால் அந்த நினைப்பை ஓரம்கட்டி விட்டு அமர்ந்தேன் ! மிளகின் மகிமையோ ; அசித்ராலின் ஆற்றலோ ; கால்பாலின் காவலோ ; சுடு காப்பியின் சூட்சமமோ தெரியாது - but அடுத்த அரை அவரில் தொண்டை தேவலாம் என்றாகியிருந்தது & சளியின் அந்த அறிகுறிகளும் காணாது போயிருந்தன ! "காத்தீரய்யா புனித மனிடோ" என்றபடிக்கே check-in செய்து அபு தாபிக்கு பயணமானேன் !   

Air Arabia என்றதொரு குறைந்த கட்டண ஏர்லைனில் அந்த முதல் leg பயணம் ; அவ்வளவாய் கூட்டமில்லை ! பின் இருக்கைகளில் ஒரு நாலைந்து  வரிசைகள் காலியாக இருக்க, அதில் கட்டையைக் கிடத்துவோமா ? வேணாமா ? யாரும் ஏதும் நினைப்பாங்களா ? என்ற யோசனையில் சில பலர் தயங்கிக் கொண்டிருப்பது புரிந்தது ! Maybe ஒரு 10 வருஷங்களுக்கு முன்பான முழியங்கண்ணனுமே அதே ரீதியில் தயங்கியிருக்கக் கூடும் தான் ; ஆனால் இப்போதெல்லாம் "எவன் என்ன நினைச்சா எனெக்கென்ன ?" என்று தெலுங்குப் பட டைட்டில்கள்  பாணியில் தான் சிந்தனைகள் ஓடிடுகின்றன என்பதால், முதல் ஆளாய்ப் போய் நீட்டி விட்டேன் ! நிம்மதியாய்த் தூங்கி நடுச்சாமத்தைத் தாண்டியதொரு வேளையில் பரபரப்பாய் இயங்கிக் கொண்டிருந்த அபு தாபி ஏர்போர்ட்டில் இறங்கிய போது எனக்கிருந்தது ஒரேயொரு குறிக்கோளே ; and அது அபு தாபி to பிராங்க்பர்ட் பயணத்துக்கென எனக்கு ஒதுக்கப்பட்டிருந்த நாடு சீட்டை aisle (ஓரத்து) சீட்டாய் மாற்றிட வேண்டும் என்பதே ! 

நினைத்த நேரத்துக்கு எழுந்து நின்று கையைக் காலை நீட்டிடவும் சரி, டாய்லெட் போக வேண்டுமெனில் பக்கத்து சீட்டில் குறட்டை விடும் கடோத்கஜரை     உசுப்பி, அவரின் கொலை காண்டை சம்பாதிக்காது போய் வரவும் சரி, aisle சீட் தான் எப்போதுமே எனக்கு தோதுப்படும் ! ஆனால் எதிஹாட் ஏர்வேஸில் தொட்டதுக்கெல்லாம் டப்பு ; "aisle சீட் வேணுமெனில் கூடுதலாய் ரூ.10,800 கட்டுடா அம்பி" - என அன்போடு அவர்களின் சிஸ்டெம் செப்பியது ! ஆறரை மணி நேரப் பயணத்தை லைட்டாய் சவுகரியமாக்கிக் கொள்ள இத்தினி காசைக் கடாச மனசாவது வருமா ? "So அபு தாபி போறோம்....அங்கேயுள்ள Transfer Desk போறோம்....அக்கடயிருக்கக்கூடிய அண்ணாச்சியிடமோ, அத்தாச்சியிடமோ  ஒரு ஸலாம் போட்டு... ஓசியில் ஓரத்து சீட்டுக்கு மாற்றம் காண்கிறோம் !" என்பதே Operation அபு தாபி ! போனேன்...லைனில் நின்னேன்...நம்ம ஊர் புள்ளையாண்டானாட்டம் காட்சி தந்த ஒரு நபரே எனது கவுண்டரில் இருக்க, நம்பிக்கை துளிர் விட்டது - 'ஆங்...ஆயிடும் ! வேலை ஆயிடும் !' என்று ! எனது முறையும் வந்தது ; குரலில் இயன்றமட்டுக்கு SPB-ஐ வரவழைக்க முயற்சித்தபடிக்கே, தேன் ஒழுகக் கோரிக்கையினை  முன்வைத்தேன் ! கவுண்ட்டரில் இருந்தவருக்கு SPB-யாய் ஒலித்தேனா ? கவுண்டராய் ஒலித்தேனா ? தெரியாது - "சாரி சார்...பிளைட் full ! கேப்டன் மடியில் கூட இடமிருக்காது " என்ற ரீதியில் உதட்டைப் பிதுக்கி விட்டார் ! 

எனக்கு மூச்சா முட்டுவது போல் அந்த நொடியில் தோன்ற ஆரம்பித்தது - அதிகாலையில் பிராங்க்பர்ட் போய் இறங்கும் வரைக்கும் விடாப்பிடியாய் தொற்றிக் கொண்டே வந்தது ! 'அடுத்த 7 மணி நேரத்துக்கு தண்ணியைக் கண்ணிலே கூடப் பார்த்திடாதே ; அங்கே போய் இறங்கின பிற்பாடு தான் நாக்கிலே சொட்டுத் தண்ணி !' என்று மண்டை கட்டுப்பாடு விதிக்க, 'ஆகட்டும்ங்கண்ணா' என்று மண்டையை ஆட்டி வைத்தேன் ! பளபளப்பான புத்தம் புது விமானத்துக்குள் ஏறிய போதோ எனக்கு கடுப்புக் கடுப்பாய் தான் வந்தது ! "இத்தினி காசு தான் ராஜ்ஜியத்தில் கொட்டி கிடக்கில்லே......அப்புறமும் ஓரத்து சீட்டுக்கும் இம்புட்டை ஆட்டையைப் போடாட்டி என்ன ?" என்று மண்டைக்குள் கறுவியபடியே, ஓரத்து சீட்காரர்களைப் பொறாமையோடு பார்த்துக் கொண்டே போனேன் ! And நான் யூகித்தபடியே நடுசீட்டில் நான் இடுங்கிக் கிடக்க, எனது வலதுபுறம் இருந்தவர் ஒரு ஜெர்மன் பீம்பாய் ! மனுஷன் அமர்ந்து   சீட்பெல்ட்டை மாட்டினால் அவரை மறுக்கா எழுப்பி விட நிரம்பவே பிரயாசை தேவைப்படும் என்பது புரிந்தது ! ரைட்டு...அடுத்த ஆறரை மணி நேரங்கள் அண்ணாச்சி அருகினில் தான் என்று ஓடின் தேவன் தீர்மானித்திருப்பின், அதை யார் மாற்றுவது ?! சாப்பிட்ட பின்னே கூட இம்மியூண்டு தண்ணியைத் தாண்டி எதையும் குடிப்பதில்லை என்று நான் வைராக்கியமாக இருக்க, அதைத் தகர்த்தே தீர்வேனேன்று ஜன்னலோரம் இருந்ததொரு பம்பை மண்டை இந்தியத் தம்பி சிக்கிய பானங்களையெல்லாம் வாங்கி உள்ளுக்குள் தள்ளிக் கொண்டிருந்தான் ! 'ஆப்பிள் ஜுஸா ? ஊத்து ! தக்காளியா ? ரைட்டு...! கோக்கா ? குடிச்சிப்புடறேன் !' என்று தம்பி தாக்கிக் கொண்டிருக்க, எனக்கோ சொல்ல இயலா கடுப்பு ! ஆனால் தம்பி உள்ளே அனுப்பிய பானங்கள் சகலமும், அடுத்த 2 மணி நேரங்களில் அவனை பாம்பு டான்ஸ் ஆடச் செய்ய ஆரம்பிப்பதை உணர்ந்த நொடியில் எனக்குள் பீறிட்டது உற்சாகம் ! பீம்பாய் கெட்ட தூக்கத்தைப் போட்டுக் கொண்டிருந்தாலும், அவரது தொப்பை மீது கால்பதித்தாவது பம்பைத்தம்பி டாய்லெட் போயே தீர வேண்டிய நெருக்கடிக்கு உள்ளாகியிருப்பதை உணர்ந்த போது - "புதிய வானம்...புதிய பூமி..!" என்று தலைவரின் உற்சாகத்தோடு பாடணும் போலிருந்தது எனக்கு ! ஜன்னல் தம்பியின் பெயரைச் சொல்லி பீம்பாயை எழுப்பி விடும் ஒவ்வொரு வேளையிலும், எனக்கும் விடுதலையாச்சே !!  அடுத்த ஆறரை மணி நேரங்களும் சிட்டாயப் பறந்து விட, பிராங்க்பர்ட்டில் நானும், பம்பைத் தம்பியும் எதுவுமே நடவாதது போல் இறங்க ரெடியான போது பீம்பாயோ தூக்கம் தொலைத்த கண்கள் சிகப்பாகிக் காட்சி தந்தார் ! உம்ம விதி இப்படி !! என்று மனசுக்குள் நினைத்தபடிக்கே விமானத்திலிருந்து வெளிப்பட்ட போது மணி காலை 7 ! 

வழக்கமாய் அந்நேரத்தில் பாஸ்போர்ட் & விசா பரிசோதனை சாவடிகளில் செமத்தியான கூட்டமிருப்பதுண்டு ! ஆனால் இம்முறையோ காற்றாடியாது...! திபு..திபு வென்று புகுந்து, பாஸ்போர்ட்டில் ஒரு சாப்பாவை வாங்கி கொண்டு நகன்றேன் ! எனது பெட்டிகளும் அதற்குள்ளாக வந்திருக்க, அவற்றை எடுத்துக் கொண்டு அடுத்த தேடலை ஆரம்பித்தேன் ! பிராங்க்பர்ட்டில் ஒரு உலக மகா இம்சை உண்டெனில் - அது அங்குள்ள ஹோட்டல்களின் check-in நேரமானது ! மதியம் 3 முதற்கொண்டு தான் ரூம்களின் சாவிகளைத் தருவார்கள் நம்மிடம் ! இது போல காலங்கார்த்தாலே வந்து இறங்குவோரெல்லாம் முந்தைய தினத்துக்கே ரூமைப் போட்டு வைத்திருந்தால் தான் உண்டு ! தங்கப் போகும் ராவுக்கு வாடகை தரவே அரை பாட்டில் ஜெலுசில் குடிக்கும் நம்மளை, தங்காத (முந்தைய) இரவுக்கு பணம் கட்டச் சொல்வதெல்லாம் ஆகுற காரியமா ? ரோட்டோரமாய் ஏதாச்சும் குழாய், கேணி...கீணி இருந்தால் அதிலேயே குளிச்சுப்புட்டு கிளம்பிடுவோமே - நம்மளையெல்லாம் இன்னொரு நூறு யூரோ தண்டம் அழ சொன்னா காதிலேயாச்சும் போட்டுக்குவோமா - என்ன ? இங்கிருந்து கிளம்பும் முன்பாகவே ஆராய்ச்சி செய்து வைத்திருந்தேன் - ஏர்போர்ட்டில் குளிக்கும் வசதிகள் ஏதேனும் உண்டா என்று ! "உண்டே...உண்டே...வெறும் 6 யூரோ கட்டணத்துக்கு ஷவர் பண்ண வசதி உண்டே !" என்று போட்டிருந்தது ! அது போதாதா நமக்கு ? தட்டுத் தடுமாறி, அதனைத் தேடிப் பிடித்து, குளித்து முடித்து, 'ஜில்'லென்று நகருக்குள் போகும் ரயிலில் ஏறிய பொழுது - மணி எட்டேகால் தான் ! 

எனது முதல் appointment புத்தக விழாவினில் காலை 10 மணிக்கே என்ற போது கணிசமாய் நேரமிருப்பது புரிந்தது ! ஊரின் மத்தியிலிருந்த ரயில் நிலையத்தினில் போய் இறங்கி, பொடி நடையாய் எதிரே இருந்த தெருவுக்குள் எனது லாட்ஜைத் தேடி நடந்த சமயம், ஏதேதோ flashbacks மனசுக்குள் ! ஆனால் அதையெல்லாம் விடவும் ரொம்பவே தாக்கியது - ஊரினில் தென்பட்டவொரு பொதுவான பரபரப்பின்மை தான் ! எந்நேரமும் மின்னலாய் இயங்கி வரும் அந்த ரயில்நிலையம் பாலா படத்தில் போல நிதானமாய் செயல்பட்டுக்கொண்டிருந்தது ! வெளியே கட்டுமானங்கள்..இடிபாடுகள்..என்று ஏதேதோ !! எனது ரூமிற்குப் போய் பெட்டியை மட்டும் ஒப்படைத்து விட்டு, டிராமைப் பிடித்து Bookfair கிரவுண்டுக்குச் சென்றேன் ! டிராமிலிருந்து வெளிப்பட்ட போது அந்த ஸ்டாப் ஸ்பைடரைக் கண்ட க்ளாஸிக் காதலன் போல ரொம்பவே வாஞ்சையோடு என்னை எதிர்கொள்வது போலிருந்தது !

அதே இடம்....சாலையின் எதிர்பக்கமிருந்த அதே முகப்பு...அதே கம்பீரம்....!!  37 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக இதே இடத்தில் கலங்கிய அடிவயிற்றோடு, காற்றில் பரந்த கேசத்தோடு, ஆயிரம் ரூபாய் கோட்டையும்,ஐநூறு ரூபாய் brief கேஸையும் இறுகப் பற்றிக் கொண்டு, எனெக்கென காத்திருப்பது என்னவென்று துளியும் அறியாது நின்றது தான் மனதில் நிழலாடியது ! கலவையான ஏதேதோ சிந்தைகள் பெருக்கெடுத்த அந்த நொடியினில் எனது வாழ்க்கையே fast forward-ல் ஓடுவதான பிரமைக்கு மத்தியினில் பச்சை சிக்னல் விழுந்திருப்பதைக் கவனித்தபடிக்கே சாலையைக் கடந்தேன் ! என்னைப் போல் எத்தனையோ பேருக்கு வாழ்க்கைகளின் துவக்கப் புள்ளிகளாக்கித் தந்த பெருமை இந்தப் புத்தக விழாவுக்கு இருக்குமென்பது சர்வ நிச்சயமே ! ஆனால் அதை துளியும் காட்டிக் கொள்ளாது, அமைதியாய் தனது கதவுகளைத் திறந்து வைத்து வேக வேகமாய் நடைபோடும் பதிப்பகத் துறையினரை வரவேற்றுக் கொண்டிருந்தது !! மனசுக்குள் குலசாமியை நினைத்தபடிக்கே உள்ளே நுழைந்தேன் - கழுத்தில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த ஓசி டிக்கெட் காற்றில் சலசலத்தபடிக்கே !!

தொடரும் guys !!

P.S : அடுத்த பதிவில் no நீட்டி முழக்கல்ஸ் ! பதிப்பகங்களுடனான  மீட்டிங்குகளில் புதுசாய் காத்துள்ள சுவாரஸ்ய தொடர்கள் பற்றித் தெரிந்து கொண்ட தகவல்ஸ் மட்டுமே !

சந்தா 2023 ரயிலில் இடம் போட்டாச்சா guys ? இல்லையெனில் இன்றைக்கே ஏற்பாடுகள் செய்திடலாமே - ப்ளீஸ் ?

நண்பர் சிவகுமார் (சிவா) திருப்பூரின் ஜூனியர்ஸ் !

திருப்பூர் நண்பர் ராஜ்குமார் & அவரது இல்லத்து இளம் காமிக்ஸ் தலைமுறை !  

மதுரை நண்பர் செந்தில்குமாரின் இல்லத்து இளம் காமிக்ஸ் தலைமுறை !  

நண்பர் கிரி திருவேங்கடம் 

டாக்டர் ராஜேஷ்குமார், காஞ்சிபுரம்.

நண்பர் Verner Readinger , கிருஷ்ணகிரி - குடும்பத்துடன் !

நம்ம J சார் from கும்பகோணம் !

நண்பர் ஆத்தூர் மாதேஸ்வரன் 

நண்பர் கணேஷ் குமார் & Junior, போடிநாயக்கனூர்  

நண்பர் செந்தில் சத்யா சென்னை 

நண்பர் ஸாகோர்ர்ர்ர்ர்  ஸ்ரீபாபு ! 

சென்னை நண்பர் J அருண் பிரசாத்தின் சேகரிப்பு !

சின்னமனூர் நண்பர் P சரவணகுமார் 

நண்பர் கெங்கவள்ளி M .பாபு 

சேலம் டெக்ஸ் விஜயராகவன் 

கரூர் டாக்டர்.ராஜா சார் & இளவல்கள் நிறைகதிர் & நன்முகில் !!  

பல்லடம் சரவண குமார் சாரின் ஜூனியர்ஸ் !

GUESS WHO ???

Arupukottai Dr.Saravanan's Junior 

பேபி பெபினா, த/பெ. ஷலும் பெர்னாண்டஸ்