ஒரு 68-ம்....ஒரு 70-ம்...!

நண்பர்களே,

வணக்கம். ஒற்றைக் குருவியின் சந்தோஷ கானத்தை வசந்த காலத்தின் ஒட்டுமொத்த அறிவிப்பாய்ப் பார்த்திடக்கூடாது தான்; ஆனால் மகிழ்ச்சியான நாட்கள் ரொம்பத் தொலைவிலில்லை என்பதன் அறிகுறியாய் எடுத்துக் கொள்ளலாமல்லவா? புத்தாண்டு பிறந்து இரு மாதங்களது வெளியீடுகள் மட்டுமே நம் கைகளில் இருக்கும் வேளையில் – ‘பின்னிட்டோம்லே... தூள் சூப்பர் ஹிட்‘ என்ற கனவில் நான் சுற்றி வந்தால் மதிமந்திரியாரின் அல்லக்கை வேலைக்குக் கூட லாயக்காக மாட்டேனென்பது உறுதி! ஆனால் ஜனவரி & பிப்ரவரி இதழ்கள் as a whole அழகானதொரு வார்ப்பில் அமைந்து விட்டுள்ளதை ரசித்திடலில் தவறில்லைதானே? இதற்கு முன்னே தொடர்ச்சியாய் ‘ஹிட்‘ கதைகளைத் தாங்கி வந்த மாதங்கள் பல அமைந்துள்ளன தான் ; ஆனால் 2016 துவக்கம் முதலாகவே – 'மாதமொரு டெக்ஸ்' + 'மாதமொரு கார்ட்டூன் மேளா' என்ற பார்முலா ரொம்பவே புத்துணர்ச்சியோடு எங்களைப் பணி செய்ய அனுமதிக்கின்றது என்பது அப்பட்டமாய் புரிகிறது! இதுவரையிலும், கனமான கதைகள் அமைந்திடும் வேளைகளில் – அந்த சீரியஸ் தொனியினை சற்றே மட்டுப்படுத்திட கார்ட்டூன்களைப் பயன்படுத்தி வந்தோம்! ஆனால் இப்போதோ கார்ட்டூன்களே ஒரு தனித் தடம்; சிரிப்பின் நாயகர்களே ஒரு star attraction என்றான பிறகு – ஒவ்வொரு மாதத்துப் package –ம் ரம்யமாகத் தெரிகின்றன ஆந்தை விழிகளுக்கு! இந்தாண்டின் tagline – ‘ஒவ்வொரு முகத்திலும் ஒரு சந்தோஷப் புன்னகை‘  என்பதே! அதன் துவக்கம் எங்கள் பக்கமிருந்து சரியாக அமைந்துள்ளதெனும் போது – உங்கள் வதனங்களையும் அது அழகுபடுத்திடும் நாள் நிச்சயமாய் தூரத்தில் இல்லையென்று நம்பிக்கையோடு காத்திருப்போம்!

பிப்ரவரி இதழ்கள் இப்போது தான் உங்களது நேரங்களையும், வாசிப்புகளையும் கோரி வரும் சூழலில் – ‘அது டாப்.... இது சூப்பர்‘ என்று நான் தீர்ப்பெழுதுவது ரொம்பவே முந்திரிக்கொட்டைத்தனமாக இருக்குமென்பது உறுதி! ஆனால் இதுவரையிலான உங்களது சிந்தனைச் சிதறல்களை ஒரு துவக்கமாக வைத்துப் பார்த்தோமெனில் 68-க்குச் சரியான போட்டியைத் தருகிறது 70 என்பது புரிகிறது ! தனது எழுபதாவது பிறந்த நாளைக் கொண்டாடி வரும் லக்கி லூக் – 68-வது அகவையில் பயணிக்கும் இரவுக்கழுகாரோடு தம் கட்டி மல்லுக்கு நிற்பதை உணர முடிகிறது ! So நம்மிடையே 1987 முதலாக ஜாலி ஜம்ப்பரோடு சுற்றித் திரிந்து வரும் இந்த ஒல்லிப்பிச்சான் கௌ-பாய் மீதான ஒளிவட்டமே இவ்வாரத்துப் பதிவு! So here goes!

லக்கியாரை நான் முதன் முதலில் தரிசித்தது 1980-களின் துவக்கப் பொழுதினில்! “சூப்பர் சர்க்கஸ்“ & “ஜெஸ்ஸி ஜெம்ஸ்“ ஆகிய இரு ஆல்பங்களையும் மும்பையில் ஒரு பழைய புத்தகக் கடையிலிருந்து என் தந்தை வாங்கி வந்திருந்தார். ஆங்கிலத்தில், அழகான பெரிய சைஸில், வண்ணத்தில் நம்மாளைப் பார்த்த மறுகணமே அவரோடு ஐக்கியமாகி விட்டேன்! இன்டெர்நெட்டோ, வெளியுலகத் தொடர்புகளுக்கு சுலப வாசல்களோ இல்லா அந்நாட்களில் – தொடரில் மேற்கொண்டு இதழ்களைச் சேகரிக்க எவ்வளவோ முயன்று பார்த்தும் பருப்பு வேகவில்லை! So அந்த இரு ஆல்பங்களையே புரட்டோ புரட்டென்று புரட்டி திருப்திப்பட்டுக் கொண்டேன்! 1985-ல் பிரான்க்பர்ட் செல்லும் தருணம் வந்த பொழுது – லக்கியாரை எப்படியேனும் தமிழ் பேசச் செய்தே தீர வேண்டுமென்ற வேகம் எனக்குள் நிறைய குடியிருந்தது! 1985-ல் போடத் தொடங்கிய துண்டு நமக்கொரு சீட் பிடித்துத் தர ஓராண்டு காலம் எடுத்துக் கொண்டது! இங்கிருந்து நானொரு கடுதாசி போட்டால் அது வான்வழி மார்க்கமாய் சாவகாசமாய் 25 நாட்கள் கழித்துப் பாரிஸ் சென்றடைவதும், அவர்களது பதில் கடிதம் ஒரு மாதத்தை விழுங்கிக் கொண்டு நம்மை எட்டிப் பிடிப்பதும் வேறு எதற்குப் பயன்பட்டதோ – இல்லையோ எனது பொறுமையின் அளவுகளை உயர்த்திக் கொள்ள ரொம்பவே உதவியது! 

ஒரு வழியாக லக்கியின் கான்டிராக்டும் 1986-ல் செப்டெம்பரில் கைக்குக் கிடைக்க, அதனில் எனது கையெழுத்தைக் கிறுக்கி வைத்து விட்டு மறுதபாலில் திருப்பி அனுப்பிடாமல் பத்திரமாகக் கையிலேயே வைத்துக் கொண்டேன். அக்டோபரில் பிரான்க்பர்ட் + பாரிஸ் பயணம் என்ற திட்டமிடல் இருந்ததால் இன்னுமொரு 25 நாட்களை கடுதாசிப் பயணங்களில் விரயம் செய்யத் தோன்றவில்லை ! நேரில் பார்க்கும் போது கையிலேயே ஒப்படைத்து விட்டு - கதைப் பக்கங்களை அப்படியே வாங்கி வந்து விடலாமென்பது எனது மகாசிந்தனை ! அதன்படியே பிரான்க்பர்டில் அவர்களது ஸ்டாலில் சந்தித்த வேளையில் பந்தாவாய் கான்டிராக்டை எடுத்து அவர்களிடம் கொடுக்க ‘சரி... பக்கங்களைத் தயார் செய்து தபாலில் அனுப்புகிறோம் !‘ என்று சொல்லி விட்டு அவர்கள் என்னை வழியனுப்பி வைக்க முனைந்தபோது  எனக்கோ தவிப்பு! திரும்பவும் ஒன்றரை மாதங்கள் காத்திருந்தாக வேண்டுமே; கையில் வாங்கிக் கொள்ள முடிந்தால் அலுப்பிருக்காதே என்ற நப்பாசையில், தயங்கித் தயங்கி எனது கோரிக்கையை முன்வைத்தேன்! “இவன் கொடுக்கவிருக்கும் ராயல்டியோ பொரி உருண்டை... இந்த அழகில் துரைக்கு உடனடி சர்வீஸ் கேட்குதாக்கும்?“ என்ற ரீதியில் அவர்கள் முகத்தைச் சுளித்திருந்தால் நான் எதுவும் சொல்லியிருக்க இயலாதுதான்; ஆனால் அவர்களோ முகமெல்லாம் புன்னகையோடு – ‘Bromide பிரிண்ட்கள் போட்டு வாங்க நாலைந்து நாட்களாவது ஆகுமே...?‘ என்று கேட்ட பொழுது - பிரான்பர்ட் கண்காட்சி முடிந்த கையோடு அடியேன் பாரிஸை போட்டுத் தாக்கவிருப்பதாகச் சொல்லி வைத்தேன்! இவன் நம் குடலை உருவாமல் ஊர் திரும்ப மாட்டான் போலும்! என்று மனதிற்குள் நினைத்திருக்கலாம்தான் – ஆனால் எதையும் காட்டிக் கொள்ளாமல், ‘பாரிஸ் வந்த பிற்பாடு போன் அடித்து விட்டு ஆபீசுக்கு வாருங்கள்!‘ என்று சொன்னார்கள்! இவ்வளவு சொன்னால் போதாதா? – புத்தக விழா முடிந்த கையோடு பாரிஸ் புறப்பட்டுச் சென்றான பின்னே முதல் காரியமாகப் போன் போட்டேன்! 

ஒவ்வொரு பிராங்க்பர்ட் விழாவும் பெரிய பதிப்பகங்களுக்கு ஒரு யானைப்பொதி வேலையை உருவாக்கித் தரும் வேளை என்பதையோ; அத்தனை சுமைக்கு மத்தியில் நமது வேண்டுகோளுக்கு முக்கியத்துவம் தருவதும் சுலபமாகாது என்றெல்லாம் அன்றைக்கு எனக்குத் தெரிந்திருக்கவுமில்லை! ஒரு நிமிட மௌனத்துக்குப் பின்பாக – “சாரி... வேலை மும்மரத்தில் இதைச் சுத்தமாக மறந்தே போய் விட்டேன்; இன்றைக்கு ஆர்டர் பண்ணினால் கூட, வெள்ளிக்கிழமை சாயத்திரத்துக்கு முன்னதாகக் கிடைத்திட வாய்ப்பேயில்லையே!“ என்று நிஜமான சங்கடத்தோடு சென்னார்! சனி, ஞாயிறு அவர்களது விடுமுறைகள் எனும் போது – மறு திங்கட்கிழமைக்கு முன்பாக எதுவும் சாத்தியமாகாதே என்பது புரிந்தது! நானோ அந்த வாரயிறுதியினில் ஊர் திரும்புவதாகத் திட்டமும், டிக்கெட்டும்! 

இதற்கு மத்தியினில் 1985-ல் ஜெர்மனி, பெல்ஜியம், இங்கிலாந்து, என்று சுற்றித் திரிந்திருந்த என்னை- ‘இவ்வளவு தொலைவு போய்ட்டு ஸ்விட்சர்லாந்தைப் பாக்காமத் திரும்பிட்டியாக்கும்டா? சுத்த வேஸ்ட் போ!‘ என்று என் நண்பர்கள் உசுப்பி விட்டிருந்தனர். So- பிரான்க்பர்ட் + பாரீஸ் வேலைகளை முடித்த கையோடு இரண்டு நாட்களுக்கு ஸ்விட்சர்லாந்து செல்வதாகத் திட்டமிட்டிருந்தேன்! இந்தியாவுக்குத் திரும்பும் ரிட்டன் ப்ளைட் பாரிஸிலிருந்து தான் எனும் போது சனிக்கிழமை அதிகாலையில் நான் ஸ்யூரிக்கிலிருந்து பாரிஸ் வந்து சேர்வதாகயிருந்தேன்! ஈனஸ்வரத்தில் – “சனிக்கிழமை உங்கள் விடுமுறையென்பதை அறிவேன் தான்; ஆனால் நான் நாடு திரும்பவிருப்பது சனி இரவில்.... அதற்கு முன்பாக உங்களை எங்கேயாவது சந்தித்து கதைப் பக்கங்களை collect பண்ணிக் கொள்ள இயலுமா?“ என்று கேட்டு வைத்தேன்! நிச்சயமாய் எரிச்சலில் மறுப்புச் சொல்லப் போகிறாரென்று எதிர்பார்த்திருந்த நிலையில் – கலகலவென சிரிப்புக் குரல் தான் மறுமுனையிலிருந்து கேட்டது! “இத்தனை காதலோடு எங்களது கதைகளைப் பின்தொடரும் உங்களுக்கு இதைக் கூடவா செய்ய மாட்டோம்?“ என்று சொல்லிய கையோடு – சனி காலை நானிருக்கும் ஹோட்டலுக்கே வந்து பக்கங்களை ஒப்படைப்பதாக வாக்குத் தந்தார்! நமக்குத் தான் “சிக்கனம் சோறு போடும்“ என்பதில் அசைக்க இயலா நம்பிக்கை உண்டாச்சே – அன்றும் சரி, இன்றும் சரி பெரிய ஹோட்டல்கள் பக்கமெல்லாம் தலைவைத்துப் படுப்பது கிடையாதே! கண்ணில் படும் முதல் பட்ஜெட் ஹோட்டல் தான் ஜாகை எனும் போது – சனிக்கிழமை காலை எனக்கு எந்தப் புண்ணியவான் ரூம் தருவானோ என்பதை நான் முன்கூட்டியே அறிந்திருக்க வழியேது? ஒருமாதிரியாக அசடுவழிந்து – “நான் சனிக்கிழமை போன் பண்ணிச் சொல்லட்டுமா மேடம்?“ என்று கேட்டேன்! செல்போன்கள் இல்லா அந்நாட்களில் சனிக்கிழமை அவரோடு தொடர்பு கொள்ள வேண்டுமெனில் அவர்தம் வீட்டு போன் நம்பரைப் பெற்றாக வேண்டுமென்ற விஷயம் அப்புறமாய்த்தான் மண்டைக்கு எட்டியது. எந்தப் பக்கம் பால் போட்டாலும், இவன் கோல் போடாமல் தீர மாட்டான் போலும் என்பதை மறுபடியும் நினைத்துக் கொண்டாரோ – என்னமோ சின்னதொரு சிரிப்போடு தனது வீட்டு நம்பரையும் தந்தார்! நம்மூரில் இதுவொரு சமாச்சாரமே கிடையாது தான்; சிக்கியவர்கள் எல்லோருக்கும், எல்லா நம்பர்களையும் சகஜமாய்த் தந்து விடுவோம் - ஆனால் privacy-க்கு முக்கியத்துவம் தரும் ஒரு நாட்டில், இந்தக் குழந்தைப் பையனை நம்பி தனது பெர்சனல் நம்பரைத் தந்தவருக்கு நன்றிகள் சொல்லி விட்டு, ஸ்விட்சர்லாந்துக் கனாக்களுள் ஆழ்ந்து போனேன்!

ஸ்யூரிக் நகருக்கு இரு நாட்கள் சென்று திரும்பிய திசையெல்லாம் பேங்குகளும், அழகான லேக்குகளும் இருப்பதை மட்டுமே பராக்குப் பார்த்து விட்டு இரயிலைப் பிடித்து பாரிஸினுள் சனிக்கிழமை அதிகாலை 6 மணி சுமாருக்குப் போய்ச் சேர்ந்தேன்! பாரீஸ் நகரில் அரை டஜன் பிரதான இரயில்நிலையங்கள் உண்டென்பதோ; எனது இரயில் அதில் எந்த நிலையத்திற்குச் சென்று நிற்குமென்பதோ துளியும் தெரிந்திராது – அரைத்தூக்கச் சொக்கில் பேந்தப் பேந்த இறங்கி நின்ற போது அந்த நிலையத்துக்கு கரே டி லியான் என்று பெயர் என்று பார்க்க முடிந்தது. சரி, எதுவானால் என்ன ? ; கட்டையைக் கொஞ்ச நேரம் கிடத்த இடம் தேடினால் போதுமே ! என்று பையைத் தூக்கிக் கொண்டு நடக்கத் தொடங்கினேன். ஒவ்வொரு ஐரோப்பிய இரயில் நிலையத்தைச் சுற்றியும் குறைந்த கட்டண லாட்ஜ்கள் விரவிக் கிடப்பது வழக்கமென்பதால் ஒவ்வொன்றாய் ஏறி ரூம் கேட்கத் தொடங்கினேன்! உள்ளே நுழையும் முன்பாகவே – ‘ரூம் நஹி... இடத்தைக் காலி பண்ணு!‘ என்ற ரீதியில் பிரெஞ்சில் கசமுசாவென்று குரலெழுப்ப – இது என்ன கூத்தடா சாமி? என்ற கேள்வி மண்டைக்குள் எழுந்தது! கிட்டத்தட்ட மூன்றோ-நான்கோ லாட்ஜ்களில் இதுவே routine ஆகிப் போன பின்னே, இது ஏதோ வேறுவிதமான சிக்கல் என்பது லேசாக உறைக்கத் தொடங்கியது! அடுத்து நுழைந்த ஹோட்டலினுள் ஒரு பெரியவர் அமர்ந்திருக்க – தயங்கித் தயங்கி ரொம்பவே மரியாதையான குரலில் ரூம் கேட்டேன். என்னை ஏற இறங்கப் பார்த்தவர் – “நீ இலங்கையைச் சார்ந்தவனா?“ என்று கேட்டார்! ‘இல்லை‘ என்பதாய் தலையை ஆட்டிய போதிலும் திருப்தி கொள்ளாமல் என் பாஸ்போர்ட்டைக் கேட்டார். அதை எடுத்து நீட்டியவுடன் கையில் வாங்கி எழுத்துக் கூட்டி ஆங்கிலத்தில் உள்ள விபரங்களைப் படிக்க முயற்சித்தார். 5 நிமிடங்களாவது அதை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தவர் – “show me your bag!” என்றார். நானும் என் பையைத் தூக்கிக் காட்ட, அதைத் திறக்கச் சொல்லி சைகை செய்தார். ஜிப்பைத் திறந்து காட்டிய மறுகணம், பையை அப்படியே மேஜை மீது சாய்த்தார் ! உள்ளே கிடந்த என் துணிமணிகள். புத்தகங்கள் என சகலமும் அந்தக் கறைபடிந்த மேஜையில் இரைந்து கிடக்க, பையை திரும்பவும் உற்று உற்றுப் பார்த்தார்! அவமானமாய், எரிச்சலாய் உணர்ந்த போதிலும் அந்த நேரத்தில் நிலைமையை வேறு மாதிரியாகக் கையாளத் தெரியாது மௌனமாகவே நின்றேன். அந்தப் பெரியவரின் மனைவி உள்ளேயிருந்து வர, இரண்டு பேரும் ஏதோ பேசிக் கொண்டனர். அன்றைக்கு அணிவதற்கென நான் பத்திரமாக வைத்திருந்த மடிப்புக் கலையா சட்டை‘பப்பரப்பா‘வென்று அலங்கோலமாய் கிடப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டே நான் நின்று கொண்டிருக்கையில் அந்த மூதாட்டி டொக்கு ஆங்கிலத்தில் பேசத் தொடங்கினார்!

இலங்கையினில் ஈழத்து விடுதலை தொடர்பான யுத்தம் தீவிரமடையத் துவங்கியிருந்த நிலையில் பல்லாயிரக்கணக்கானோர் அங்கிருந்து ஐரோப்பாவின் முக்கிய தேசங்களில் தஞ்சம் தேடிப் புகுந்து கொண்டிருந்த காலகட்டம் அது என்பதையும்; பாரிஸில் கணிசமான மக்கள் அடைக்கலமாகியிருந்ததையும் மேலோட்டமாகச் சொன்னார். அந்தப் பகுதியிலிருந்த சூப்பர் மார்க்கெட் ஒன்றினில் முந்தைய நாள் இரவில் ஏதோ வன்முறைச் சம்பவம் நிகழ்ந்திருந்ததாகவும் – அதனில் ஈடுபட்டிருந்தோர் அடைக்கலம் நாடி வந்திருந்த மக்களாக இருக்கக் கூடுமென்ற சந்தேகம் நிலவுவதால்தான் தற்காலிகமாக இந்த "பரிசோதனைகள்"என்று அந்தப் பாட்டி சொன்ன போது எனக்குச் சொல்ல முடியா எரிச்சல்! பார்த்தால் நானும் இலங்கையைச் சார்ந்தவன் போலத் தெரிவதால் தான் என் பையைச் சோதனை போட வேண்டியதானது என்றும் அவர் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே  – சத்தமில்லாமல் எனது உடைமைகளை அள்ளித் தூக்கி மறுபடியும் பைக்குள் திணித்துக் கொண்டு மேஜை மீதிருந்த எனது பாஸ்போர்ட்டையும்  எடுத்துக் கொண்டு திரும்பிப் பார்க்காமல் நடையைக் கட்டினேன். ‘ரூம் வேண்டாமா?‘ என்பது போல எதையோ அந்தத் தாத்தா என்னிடம் கேட்க – பதிலேதும் பேசப் பிடிக்கவில்லை! சரி, இனி ரூம் தேடி அலைந்து பொழுதை வீணடிக்க வேண்டாம் என்ற கடுப்பில் கொஞ்சமாய் நடக்க ஆரம்பித்தேன்! பாரிஸின் வீதிகளில் ஒரு கிலோமீட்டருக்கொரு புல்வெளியோ, பூங்காவோ இருக்கத் தவறுவதில்லை என்பதால் – எதிர்க்கொண்ட முதல் பூங்காவில் தட்டுப்பட்ட காலி பெஞ்ச்சில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டேன். தூக்கம் சுத்தமாய்ப் போயிருந்தது – இந்த எரிச்சலான அனுபவத்தின் பொருட்டு! ‘என்ன ஊர்டா சாமி...? என்ன மாதிரியான மனுஷன்கள்?‘ என்ற ‘காண்டு‘ உள்ளுக்குள் குமைய, வெயில் வரத் தொடங்கும் வரை அங்கேயே அமர்ந்திருந்தேன்.வாரயிறுதி என்பதால் நான் ரூம் கேட்டுச் சென்றிருந்த ஆரம்பத்து ஹோட்டல்களில்  இடம் இல்லாமலும் இருந்திருக்கக் கூடும் ; அவர்கள் ஏதோ பிரெஞ்சில் சொல்லி என்னைத் திருப்பியனுப்பியது அதன் பொருட்டும் இருந்திருக்கலாம் என்பதை நிதானமாய் யோசித்திருந்தால் புரிந்திருக்கக்கூடும் ! ஆனால் அந்த நொடியின் அவமான உணர்வில் புத்தியானது செயல்படும் நிலைமையில் இருக்கவில்லை !  

லக்கி லூக் கதைகளைப் பெற்றுக் கொள்ளும் பொருட்டு போன் அடிக்க வேண்டுமேயென்ற நினைப்பு அப்போது தான் மண்டையி்ல் பொறி தட்ட – கொஞ்ச நேரத்துக்கு ஒன்றுமே ஓடவில்லை. மரியாதையானதொரு சூழலில் அந்தப் பெண்மணியை சந்திப்பதாயின் ஏதேனும் ஒரு பெரிய ஹோட்டலில் ரூம் எடுப்பது மட்டுமே எஞ்சியிருந்த மார்க்கம் என்றாலும், எனது நிதி நிலைமை அதற்கெல்லாம் ஒ.கே. சொல்லவில்லை ! சரி, எவ்வளவோ தொந்தரவைத் தந்து விட்டோம் - இதையும் விட்டு வைப்பானேன் ? என்ற சிந்தனையோடு ‘விறுவிறு‘வென்று அதே இரயில் நிலையத்திற்குத் திரும்பவும் நடையைக் கட்டினேன் ! அங்கே கண்ணுக்குத் தெரிந்த முதல் டெலிபோன் பூத்திலிருந்து அவருக்கு ஃபோன் அடித்து, லியான் இரயில் நிலையத்தில் இருப்பதாகவும்; அங்கிருந்தபடிக்கே இரயிலைப் பிடித்து விமான நிலையம் செல்லவிருப்பதால் – கோபித்துக் கொள்ளாமல் ஸ்டேஷனுக்கே கதையைக் கொணர்ந்து தந்து விட முடியுமா ? என்று கேட்டேன்! துளித் தயக்கமுமின்றி ஓ.கே. என்று சொல்லி விட்டு என்னை ஏதோவொரு இலக்கில் காத்திருக்கச் சொன்னார். சரியாக 20 நிமிடங்களில் ‘டக் டக்‘ என்று நடை போட்டு வந்தவர் முகம் நிறைந்த புன்னகையோடு ஒரு கனத்த பார்சலை என்னிடம் ஒப்படைத்து விடடு – ‘good luck’ என்றபடிக்குத் திரும்பிச் சென்று விட்டார். பல் கூட விளக்காமல் பரட்டைத்தலைப் பக்கியாக நின்று கொண்டிருந்த எனக்கு அவர் துரிதமாய் விடைபெற்றுச் சென்று விட்டதில் நிம்மதி! நானிருந்த கோலத்தில் ரொம்ப நேரத்தை அவரோடு பேசிப் போக்கியிருந்தால் மானம் கப்பலேறியிருக்குமோ என்ற பயம்தான்! So- நமது ஒல்லிப் பிச்சான் கௌபாயின் முதல் சாகஸமான ‘சூப்பர் சர்க்கஸ்‘ நம்மை எட்டிப் பிடித்தது பல் கூட விளக்கியிராவொரு அக்டோபர் மாதத்து இளம் காலைப் பொழுதினில்! எப்படியோ ஏர்போர்ட் சென்றடைந்து அங்கே ஆக வேண்டிய சமாச்சாரங்களையெல்லாம் செய்து முடித்த பின்பு – ஆசை ஆசையாய் பார்சலைப் பிரித்து ‘சொட சொட‘வென்றிருந்த கறுப்பு வெள்ளை போட்டோ பிரிண்ட்களை வருடிய போது சந்தோஷம் அலையடித்தது! ஊர் திரும்பிய பின்னே, செம ஆர்வமாய் மொழிபெயர்ப்பைச் செய்தது – கலரில் தயார் செய்தது என்று வண்டி ஓடிட – லக்கி லூக்கின் (தமிழ்) முதல் ஆல்பம் தயாராகியிருந்தது ஜனவரி 1987-ல்!

அதன் பின்பாய் இன்று வரை சுமார் 25 ஆல்பங்களை வெளியிட்டிருப்போம்... ‘LL’ என்ற அடையாளமும் நம் நெஞ்சங்களில் நீங்கா இடம் பெற்றும் விட்டது! ரசனை மாற்றங்கள் எத்தனையோ நிகழ்ந்திருந்தாலும் – லக்கியும், டெக்ஸ்-ம் மாத்திரமே எல்லாக் காலகட்டங்களிலும் evergreen favourites ஆகத் தொடர்ந்து வருவது தான் நமக்கெல்லாம் தெரியுமே? And இந்த பிப்ரவரியில் அந்தக் கூட்டணி தொடரும் தருணத்தில் அதிரடிகளுக்குப் பஞ்சம் தான் இருக்க முடியுமா ? 

"சிங்கத்தின் சிறுவயதில்" பகுதியினில் XIII & லக்கி கதைகளின் ஒரிஜினல்கள் ஒருசேர தபாலில் வந்து சேர்ந்ததாய் எழுதியிருந்தது நினைவுள்ளது ! லக்கியின் பின்னே இருந்த இந்த நீட்டல் முழக்கல்களை அங்கே அந்நேரம் எழுதிடத் தோன்றவில்லை ! பயணங்கள் மேற்கொள்ளும் போதெல்லாம் ஒவ்வொருவருக்கும் இது போல் சிற்சிறு சம்பவங்கள் நடப்பது இயல்பே எனும் போது அவற்றை பெரிதுபடுத்தல் வேண்டாமே என்று நினைத்தேன் ! இங்கும் கூட இதை எழுதியிருக்க மாட்டேன் - ஆனால் நமக்குப் பற்பல வருடங்களுக்கு பெரிதும் உதவியாய் இருந்து வந்த அந்தப் பெண்மணியான திருமதி ஆன்தியா ஷாக்கிள்டன் அவர்களை எங்கேனும் நினைவி கூர்ந்திடாது போய் விட்டோமே என்ற குறுகுறுப்பு தான் இதனை இன்று எழுதிடுவதன் பின்னணிக் காரணம் ! தவிர "சிங்கத்தின் சிறு வயதில்"கோரிக்கையோடு  "எட்றா வண்டியை ; அமுக்குடா ஹாரனை ! !" என்று கைபிள்ளையாய்த் தலீவர் கிளம்பியான போது - வாழைப்பூ சீசனும் இல்லையென்ற நிலையில் அவரை சாந்தப்படுத்தும் அவசியமும் தட்டுப்பட்டது ! அவர்பாட்டுக்கு இந்தியத் தபால்துறையின் சகாயத்தோடு தாக்குதலைத் தொடுக்கத் துவங்கினால் பூமி தாங்குமா ?

     

கூகுளைத் தட்டினால் லக்கி லூக்கின் ஜாதகமே கிடைத்து விடுமென்ற நிலையில் புள்ளி விபர ரமணா அவதாரத்தைக் கையில் பெரிதாய் எடுக்கத் தோன்றவில்லை ! நமது நாயகரின் பிறந்த நாள் டிசம்பர் 7,1946 ! இதோ பாருங்களேன் முதல் முதலாய் வெளியான லக்கி & ஜாலியின் சித்திரத்தை ! 

மாரிஸ் டி பிவியெர் என்பதே லக்கியின் படைப்பாளியின் நிஜப் பெயர். 'மோரிஸ்' என்ற சுருக்கமான பெயருடன் உலவி வந்தவர் 1955 வர தானே கதையும் எழுதி, சித்திரங்களும் போட்டு வந்தார். 1955-ல் கதாசிரியர் கோசினியுடன் கைகோர்க்க - அடுத்த 12 ஆண்டுகளுக்கு எக்கச்சக்க ஹிட் கதைகள் உருண்டோடி வந்தன ! 2001-ல் மோரிஸ் இயற்கை எய்திட - தற்போது Achde என்ற கதாசிரியரின் பராமரிப்பில் உள்ளார் நம்மாள்  ! இரு டஜனுக்கும் மேற்பட்ட மொழிகளில் லக்கி உலகெங்கும் வலம் வந்திட - அவரது தொடரில் 2015 வரைக்கும் 82 கதைகள் உள்ளன ! (சுட்டி லக்கி & ரின் டின் கேன் சேர்க்காமல்) ! வாயில் துண்டு சிகரெட் சகிதம் பவனி வந்தவர் 1983 முதல் புகைக்கு எதிரியாகிப் போய் வாயில் புல்லை வைத்துக் கொண்டு "சைவமாய்" சுற்றி வரத் தொடங்கி விட்டார் ! 

70-வது பிறந்த நாளை நம்மவர் கொண்டாடும் இந்தாண்டில் பிரான்சில் நிறையவே கொண்டாட்டங்கள் இதன் பொருட்டு நடந்து வருகின்றன. சமீபமாய் நிறைவு பெற்ற அங்குலெம் காமிக்ஸ் விழாவில் ஓவியர் மோரிஸின் ஏராளமான ஒரிஜினல் லக்கி லூக் சித்திரங்கள் ஒரு கண்காட்சியாக நடந்தது! And பிப்ரவரியில் லக்கியின் 5 டாப் சாகஸங்களை மறுபதிப்பும் செய்கிறார்கள்! அவற்றுள் 3 நாம் பார்த்தான இதழ்களே! இதோ அந்தப் பட்டியல்:

§  ஜெஸ்ஸி ஜேம்ஸ்

§  மேடையில் ஒரு மன்மதன்

§  மேற்கே ஒரு மாமன்னர்

§  Canyon Apache

§  Le Grand Duke

 சந்தர்ப்பம் கிட்டும் போது – மேற்படிப் பட்டியலின் இதழ்கள் # 4 & 5 ஐ நாம் தமிழில் நிச்சயமாய் வெளியிட்டு விடுவோம்! இதே போலொரு Top 5 தேர்வினை இது வரையிலான லக்கி லூக் தமிழ் ஆல்பங்களுள் செய்வதாயின் உங்கள் தேர்வுகள் என்னவாகயிருக்கும் folks?

மார்ச் மாதம் – லக்கி லூக்கின் ஒரு one shot ஆல்பத்தை நம்மைப் போலவே (!!!!)கறுப்பு வெள்ளையிலும், வண்ணத்திலும் ஒரே சமயம் வெளியிடவுள்ளனர்! இதில் வேடிக்கை என்னவெனில் black & white பதிப்பு விலை கூடுதல்!! 60 பக்கங்கள் கொண்ட இந்த லக்கியின் கதையினைக் கோரியுள்ளேன் ; அழகான படைப்பாக அமைந்திடும் பட்சத்தில் – நமது அட்டவணைக்குள் சீக்கிரமே நுழைக்கப் பார்ப்போம்! மே மாதம் இன்னுமொரு புது one shot இதழும் திட்டமிடலில் உள்ளதாம்! So- “தனிமையே என் துணைவன்“ என்ற கவிதை வரிகள் (!!!) இந்தாண்டில் அடிக்கடி ஒலிக்கவிருக்கிறது பிரான்கோ-பெல்ஜிய வானில்!

நமது அட்டவணையில் இந்தாண்டே காத்திருக்கும் அடுத்த LL சாகஸமும் (திருடனும் திருந்துவான்!) ஒரு சிரிப்பு மேளா! இதனில் டால்டன்களும், ஜாலி ஜம்பரும் விலா எலும்புகளை நோவச் செய்தாலும் – நிஜமான நாயகனென்னும் பெருமையைத் தட்டிச் செல்லக் காத்திருப்பது நமது அறிவுஜீவி ரின் டின் கேன் தான்! கதையின் முக்கிய தருணங்களில் தவறாமல் தலைகாட்டும் ரி.டி.கே.வுக்காக பன்ச்  டயலாக்குகளை (!!) எழுத இப்போதே பயிற்சி எடுத்து வருகிறேன்! சந்தேகமின்றி இது  லக்கியின் இன்னுமொரு ‘ஹிட்‘!

நீ-ண்-டு செல்லும் பதிவை இத்தோடு முடித்துக் கொண்டு – மேஜை நிறையக் குவிந்து கிடக்கும் பணிகளுக்குள் டைவ் அடிக்கப் புறப்படுகிறேன்! 

• டெக்ஸின் அடுத்த சாகஸமான ‘விதி போடும் விடுகதை‘யில் ரொம்ப காலத்திற்குப் பின்னர் டெக்ஸ், கார்ஸன், கிட், டைகர் என நால்வரும் இணைந்து அற்புதமாய்க் கலக்குவதை ரசிப்பதா? அல்லது-
• கேரட் மீசைக்காரரின் கலர்புல், ஜாலி த்ரில்லரின் மீதான எடிட்டிங்கை நிறைவு செய்வதா? அல்லது-
• நீலப் பொடி மனுஷர்களின் உலகினுள் நுழைவதா? அல்லது-
• நமது தளபதியின் 5 பாக சாகஸத்துள் முதல் 3 பாகங்கள் முழுமையாக முடிந்து மேஜையின் ஒரு கணிசமான பகுதியை ஆக்கிரமித்து வருவதைப் பார்த்தாவதா? அல்லது
• பக்கங்களைப் புரட்டும் போதே பேனா பிடிக்கக் கைவிரல்களில் நமைச்சலை ஏற்படுத்தும் ரின் டின் கேனின் “பிரியமுடன் ஒரு பிணைக் கைதி“க்குள் கட்டையைக் கிடத்துவதா? அல்லது
• ப்ளுஜீன்ஸ் பில்லியனரின் “கடன் தீர்க்கும் வேளையிது“ பணிகளின் இறுதிக்கட்ட touches-ஐ கவனிப்பதா?

என்ற சந்தோஷக் குழப்பம்! விஞ்ஞானபூர்வமாய் 'இன்க்கி-பின்க்கி-பாங்க்கி' போடடுப் பார்த்து வேலைகளைச் செய்து விட்டு தூக்கத்தைத் தேடிப் புறப்படுகிறேன்! Enjoy the Sunday folks! மறவாமல் பிப்ரவரி இதழ்களின் விமர்சனங்களைத் தொடர்ந்திடுங்களேன்! Bye for now!

சில updates :

இம்மாத இதழ்களது ஆன்லைன் ஆர்டர்கள் செம வேகம் !! அதிலும் லக்கி    இதழ்களை gift -ஆக அனுப்பக் கோரிடும் ஆர்டர்களும் கணிசம் !

சந்தாவினில் இணையும் புது வாசகர்கள் சமீப வாரங்களில் நமக்கு சந்தோஷ ஆச்சர்யத்தைத் தந்து வருகின்றனர் ! FB -ல் கிடைக்கும் கூடுதல் reach இதன் காரணமாவென்று சொல்லத் தெரியவில்லை - ஆனால் முற்றிலும் புதியவர்கள் நம் குடும்பத்தினில் இணைவது ரொம்பவே நிறைவைத் தருகிறது !

"பாம்புத் தீவு" நிறைய ரெகார்ட்களை முறியடிக்கும் சாத்தியங்கள் ஏகம் ! "நயாகராவில் மாயாவி" ஏற்படுத்திய விற்பனை சாதனையை இது தாண்டி விடும் போல் தோன்றுகிறது !!

CINEBOOK இதழ்களும் கூட மெதுமெதுவாய் வேகம் பிடித்து வருகின்றன ! தோர்கல் ; LADY S - இரு தொடர்களுமே இந்த வாரத்தின் flavors !!

அட்டைப்பட டிசைனிங்கில் திறமைகளைக் காட்டிட எண்ணிடும் நண்பர்கள் நமக்கொரு மின்னஞ்சலைத் தட்டி விடலாமே ?