தி லுங்கி டான்ஸ் !

நண்பர்களே,

வணக்கம். காண்டிராக்டர் நேசமணி பெயரைச் சொல்லி ஒரு வாரம் ஓட்டமெடுத்திருக்க, இதோ உலகக் கோப்பைக் காய்ச்சலோடு தடதடக்கத் துவங்கிவிட்டது புதியதொரு வாரம் ! And புது இதழ்களின் அலசலில் இன்னமும் முழுமூச்சில் நீங்கள் இறங்கியிருக்கா நிலையில் - ஒளிவட்டத்தை வேறெங்கும் பாய்ச்ச மனம் ஒப்பவில்லை ! இப்பொதெல்லாமே மெயின் பிக்சரை பார்க்க நேரம் கிடைப்பது குதிரைக்கொம்பாய் இருக்க, டிரெய்லர்களைப் பார்த்து, விசிலடித்து விட்டுப் போவதே லேசு என்பது போல்படுகிறது - மாதம்தோறும் இதழ்களுக்குள் புகுந்திட நம்மில் பெரும்பான்மை சிரமம் கொள்வதைப் பார்க்கும் போது ! In some ways - இந்தக் குறியீடுகளை அலசிட எனக்கு அவகாசம் கிட்டியிருப்பதுமே ஒரு வரமென்றே சொல்லத் தோன்றுகிறது ; வரும் காலங்களில், மாதம்தோறும் களமோ ; கனமோ - அதீதமான ஒரு புக்கும் ; களமும், கனமும் இலகுவாய் 2 புக்குகளும் இருத்தலே சரியான திட்டமிடலாயிருக்கும்  என்று புரிகிறது ! So அட்டவணையின் இறுதிப்படுத்தல் பணிகளில் இதன் பொருட்டு நிறையவே கவனம் தர முனைவேன் !

"சரி....இந்த வாரம் என்ன எழுதுவது ?" என்ற கேள்வி இந்த நொடியில் என் முன்னே ஆட்டம் போட - முன்னே ஓடிக்கொண்டிருக்கும் டி-வியிலோ மப்பும், மந்தாரமுமாய்க் காட்சி தரும் ஒரு லண்டனின் மதியத்தில் நம்மவர்கள் net practice செய்வதைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள் ! "அட...ஒரு வாடகைச் சைக்கிளை வாங்கிப்புட்டு லைட்டா மிதிச்சாக்கா - 34 ஆண்டுகளுக்கு ரிவர்ஸ் கியர் போட்டுப்புடலாமே ; இதே லண்டனில் லுங்கியோடு பேந்தப் பேந்த நின்ற கதையையும் சொன்னது போலிருக்குமே !!" என்று பட்டது !! Yup ..you guessed right guys - இது flashback time !! So சன்னமாய் சில பல எச்சரிக்கைகள் :

1 .காமிக்ஸ் தொடர்பான செய்திகள் தூவலாய் மாத்திரமே தொடர்ந்திடும் ; so "உன் மொக்கை யாருக்கு வேணும்டா சாமி ?" என்போர் நேராய் பதிவின் வாலுக்கு ஜூட் விடலாமே - ப்ளீஸ் !

2 சிக்கிய சந்தில் எல்லாம் புராணம் பாடுவது வாடிக்கை என்பதால்  - இது ஏற்கனவே "சிங்கத்தின் சிறு வயதில்" தொடரிலோ ; அல்லது இங்கே பதிவுப்பக்கங்களிலோ நான் எழுதியிருக்கவும் கூடும் தான் ! So மறு ஒலிபரப்பாயிருக்கும் வாய்ப்புகளும் பிரகாசம் ! So ஜாக்கிரதை ப்ளீஸ் !

3 "சரி...உன் அனுபவத்தைச் சொல்லி எந்த பெர்லின் சுவரை தகர்க்கப் போறே தம்பி ? எந்த லோகத்துக்கு விடுதலை வாங்கித் தரப் போறே ?" என்ற கேள்வி உதட்டோரம் குடி கொண்டிருப்போராய் நீங்கள் இருக்கும் பட்சத்திலும் - பதிவின் வாலுக்கு பயணம் புளீஸ் ? ஒரு ஞாயிறை சுவாரஸ்யமாய் ஓட்டுவதான நினைப்பில் எழுதிட முனையும் வரிகளே தொடர்கின்றன ; இது பூமிக்கு சுவிசேஷத்தைக் கொணர போகும் சேதியல்ல என்பதை ஒத்துக் கொள்ளும் முதல் ஆள் ஞானே !!

So மேற்படி எச்சரிக்கைகளுக்கு பிற்பாடும் படிக்க ஆஜராகும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் ஒரு மானசீக ரவுண்டு பன் வழங்கிய கையோடு மொக்கைக்குள் புகுந்திடுகிறேனே ! 

அந்தக் காலங்களில் அயல்தேசப்   பயணங்கள் என்பதெல்லாம் பெரியாட்களும், முக்கியஸ்தர்களும் மட்டுமே நினைத்துப் பார்க்கக்கூடிய சமாச்சாரங்கள் ! "இதயம் பேசுகிறது" என்ற பெயரில் வெளியாகி வந்த வாரயிதழில் அதன் ஆசிரியர் மணியன் அவர்கள் ரெகுலராய்த் தனது பயணக்கட்டுரைகளை எழுதுவதுண்டு & அவற்றைப் படிப்பதற்காகவே அந்த இதழை வாங்குவோரும் கணிசம் என்பது இன்னமும் நினைவில் நிழலாடுகிறது ! So அட்லஸில் நாடுகளாய் ; தலைநகர்களாய் மட்டுமே பரிச்சயமான ஊர்களுக்கு நேரில் போகவொரு வாய்ப்பு 1985 -ல் கிட்டிய போது உள்ளுக்குள் நிறைய உதறல் + கொஞ்சம் ஆசை ! எது எப்படியோ - இலண்டனைப் பார்த்தே தீர வேண்டுமென்ற ஆசை மட்டும் வேரூன்றியிருந்தது ! அதற்கு சில காரணங்கள் இல்லாதில்லை : 

ஆறாப்பு ; ஏழாப்பு படிக்கும் நாட்களில் ஆங்கில எழுத்தாளர் திருமதி Enid Blyton அவர்களின் சிறார் நாவல்களைப் பேயாய்ப் படிப்பதுண்டு ! Famous Five ; Secret Seven ; Five Find outers என்றெல்லாம் பள்ளி மாணவர்களை நாயக / நாயகியராய்க் கொண்டு அவர் உருவாக்கியிருந்த அத்தனை நாவல்களிலும் இங்கிலாந்தே கதைக்களம் ! கதைகளின்  மத்தியில், இங்கிலாந்தின் கிராமீய அழகு பற்றி ; கடலோர பிராந்தியங்களின் ரம்யத்தைப் பற்றி ; இலண்டனின் பரபரப்பு பற்றி ; தேநீர் வேளையில் அவர்கள் அழகாய் சாப்பிடும் கேக் ; பன் இத்யாதிகளைப் பற்றி அவர் விவரிக்கும் அழகில் அந்த தேசத்தின் மீதே ஒரு காதல் உருவாகியிருந்தது ! பற்றாக்குறைக்கு என் தந்தை சிக்கும் சந்தடியில் எல்லாமே - "உன்னை லண்டனுக்கு அனுப்பி journalism படிக்க வைக்கப் போறேன் !" என்று அள்ளி விடுவதுண்டு அந்நாட்களில் ! Journalism (இதழியல்) என்றால் என்னவென்றே தெரியாத மாக்கானாய்  இருந்தபோதிலும் "வருங்காலத்தில் நீங்கல்லாம் என்ன படிக்க போறீங்க பசங்களா ?" என்று பள்ளிக்கூடத்தில் டீச்சர் கேட்கும் போது கெத்தாய் "இலண்டன் மேலே journalism படிக்கறான் !" என்று பதில் சொல்லியிருக்கிறேன் ! பற்றாக்குறைக்கு அந்த Big Ben கடிகாரம் ; இலண்டன் பார்லிமெண்ட் போன்ற landmark ஸ்தலங்களை நமது அந்நாட்களது காமிக்ஸ்களில் பார்த்துப் பரவசமடைந்து கொள்வதுண்டு !  "மஞ்சள்பூ மர்மம் " இதழில் தேம்ஸ் நதி மீதான பாலத்தில் அடிதடி நடக்கும் சீன்களெல்லாம் நம்மூரில் கூவத்தின் மீது நடக்கும் ரகளைகள் போலவே பரிச்சயமான பிரதேசங்களாய்த் தோன்றிடும் ! "பாதாள நகரம்" இதழில் மாயாவியை ரீஜெண்ட் பார்க்கிற்குச் செல்லுமாறு டிரம் அடிக்கும் ஆசாமி  சங்கேத பாஷையில் தகவல் சொல்லும்போது - 'அட..நம்ம காமராஜ் பூங்கா ' மாதிரியே இருக்கு பார்டா !' என்று சொல்லிக்கொள்வேன்   ! 

பற்பல சாமிகளின்  புண்ணியத்தில் 1985-ன் அக்டொபரில் இலண்டனில் முதன்முதலாய்க் கால் பதிக்க சந்தர்ப்பம் அமைந்த போது, சினிமாவில் வருவது போல் பூமியெல்லாம் காலுக்குள் அதிரவில்லை  ! அந்த மண்ணைத் தொட்டு நானும் திருநீராயும் பூசிக் கொள்ளவில்லை ! மாறாக டோவர் துறைமுகத்தில் விசா வழங்கும் படலத்தில் இலண்டனின் குடியேற்றத்துறை வைத்திருந்த ஆப்பு தொண்டைக்குழி வரைக்கும் ஏறியிருக்க - அந்தப் பின்னிரவு லண்டனைப் பார்க்கவே சகிக்கலை எனக்கு ! And அடுத்த 11 நாட்களுக்கு அந்த தேசமே நமக்கு ஜாகை என்ற நினைப்பிலேயே காய்ச்சல் வராத குறை தான் ! பயண ஏற்பாடெல்லாம் தந்தையின் கைவண்ணமாயிருக்க, எங்கே போனாலும் ஒரு வாரம் ; ஒரு மாதமென டேரா போடும் அவரது வாடிக்கையின்படியே எனக்கும் itinerary செட் பண்ணியிருந்தார்கள் !

எங்கேயாச்சும் போய் ஒரு பாட்டம் 'ஓவென்று' அழுதால் தேவலாம் என்றிருந்த நிலையில் தான் லண்டனுக்குள் நுழைந்திருந்தேன் ! இன்டர்நெட் ஏதுமிலா அந்நாட்களில் ; ஹோட்டல் புக்கிங் எதுவும் கிடையாது ! 14 ஆண்டுகளுக்கு முன்னே லண்டனுக்குப் பயணமாகியிருந்த சீனியர் எடிட்டர் அன்றைக்கு அங்கிருந்த இந்திய YMCA-வில் தங்கியிருந்திருக்க, என்னையும் அங்கே போய்த் தங்கிக்கொள்ளச் சொல்லியிருந்தார் ! ஒரு முரட்டு பை ப்ளஸ் ஒரு brief case சகிதம் இந்தியன் YMCA இருக்கும் ஏரியாவின் பெயரைச் சொல்லி டாக்சியில் சென்று இறங்கி விட்டேன் ! ஏதோ - சோத்தாங்கைப் பக்கம் போய், பீச்சாங்கைப் பக்கம் போனா இடம் வந்துவிடும் என்ற நினைப்பில் டாக்சியிலிருந்து இறங்கியவனின் கண்ணில் பட்டது உசரமாய் தொடுவானத்தில் நின்று கொண்டிருந்த லண்டனின் சுழலும் டவர் போஸ்ட் ஆபீஸ் கோபுரமே ! அதன் உச்சியில் ஒரு ரெஸ்டாரண்ட் இருப்பதுமே எனக்குத் தெரியும் - "இயந்திரத்தலை மனிதர்கள்" கிளைமாக்சின் புண்ணியத்தில் ! ஆனால் அந்தத் தனிமையான நொடியில் அதை ரசிக்கும் நிலையிலெல்லாம் நானில்லை ! "முன்சாமிய பாத்தீகளா ? முன்சாமிய பாத்தீகளா ? " என்று ஜப்பானில் அனற்றித் திரியும் கவுண்டரைப் போல "YMCA எங்கே இருக்குங்கண்ணா ? YMCA எங்கே இருக்குங்கண்ணா ?" என்ற கேள்வியோடே கண்ணில்பட்டவர்களையெல்லாம் தாக்கிக் கொண்டிருந்தேன் ! அதுவொரு வெள்ளியிரவு வேறு ; எதிர்ப்பட்ட நாலில் ரெண்டு பேர் புல் பூஸ்ட்டில் தான் மணந்து கொண்டிருந்தார்கள்  ; எவனாச்சும் மப்பில் மண்டையைப் பிளந்திடுவானோ ? என்ற பயம் வேறு தொற்றிக் கொண்டது ! ஒரு மாதிரியாய் ஒரு வயோதிகத் தம்பதியின் புண்ணியத்தில் YMCA இருந்த சதுக்கத்தைத் தேடிப்பிடித்த போது என் நோவுகளெல்லாம் தீர்ந்து விட்டது போல் இருந்தது ! 

'நேரா போறோம்...ஒரு ரூம் போடறோம்...ஒரு குளியலை போட்ட கையோடு, தூக்கத்தைப் போடறோம் !" என்ற திட்டமிடலோடு போனவன் தலையில் அங்கிருந்த வெள்ளைக்காரப் பெண்மணி சிம்பிளாக ஒரு கல்லைப் போட்டு வைத்தாள் ! "Do you have a reservation ?" என்று கேட்டவளிடம் - "No ...நோ...you see I am from India ...." என்று தம் கட்டி நான் விளக்கம் சொல்ல முற்பட - "சாரி...அடுத்த மூன்றரை மாதங்களுக்கு இங்கே எல்லா அறைகளும் full " என்றபடிக்கே படித்துக்கொண்டிருந்த நாவலுக்குள் தலை புதைத்துக் கொண்டாள் ! மையமாய் , மௌனமாய் , கம்பீரமாய் அங்கே வீற்றிருந்த நம் தேசப் பிதாவின் உருவத்தைப் பார்க்கப் பார்க்க அழுகாச்சி பீலிங்கு மேலோங்கியது ! பற்றாக்குறைக்கு அங்கிருந்த இந்திய மெஸ்ஸிலிருந்து வந்த நறுமணம், சோற்றுக்குச் செத்துக்   கிடந்த நாசிகளையும், வயிற்றையும் ஏகமாய் உசுப்பி விட - "இன்னிக்கு அத்தினி பேருக்கும் பேதி புடுங்கப் போது - பாரு !!" என்ற சாபத்தோடு நடையைக் கட்டினேன் ! திரும்பவும் மெயின் ரோட்டுக்கு நடந்து, இன்னொரு டாக்சி பிடித்து ரயில்நிலையத்துக்கு அருகாமையில் ஏதேனும் ஒரு ஹோட்டலில் கட்டையைக் கிடத்துவதே இனி மார்க்கம் என்ற எண்ணத்தோடு நடக்க ஆரம்பித்தேன் ! நிமிர்ந்து பார்த்தால் ஒரு  அழகான classical ஸ்டைலிலான ஹோட்டல் எதிர்ப்பட்டது ! "அடடே....இங்கேயே கேட்டுப் பார்ப்போமே !" என்றபடிக்கு ரிஸப்ஷனுக்குப் போய் "ரூம் இருக்கா ?" என்று கேட்க.."Yes sir !" என்றாள் அந்தச் சிக் பணிப்பெண் ! 'கடவுள் இருக்காருடா கொமாரு !" என்ற நிம்மதி எனக்குள் சரேலென்று பிரவாகமெடுக்க  "One room ...10 days !" என்றேன் பந்தாவாய் ! "Very good sir ...that will be -------- பவுண்ட்ஸ் !" என்று ஒரு நம்பரைச் சொன்னார் ! எனக்கோ வடிவேலுக்குப் பஞ்சாயத்து பண்ண முனையும் சங்கிலி முருகனைப் போல "எனக்கு சரியாத் தானே கேக்குது ? " என்று ஊர்ஜிதம் செய்திடும் ஆசையே மேலோங்கியது - simply becos அம்மணி சொல்லியிருந்த தொகையைக் கணக்குப் போட்டால் நாளொன்றுக்கு நம் காசில் ரூ.எட்டாயிரம் சுமாருக்கு வந்தது ! 

35 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய நாட்களில் அதுவொரு அசகாயத் தொகை (இன்னமுமே தான் !!) என்பதால் - துண்டைக் காணோம் ; துணியைக் காணோமென்று ஓட்டம் பிடித்தேன் அங்கிருந்து ! என்ன தான் பிராங்பர்ட் ; பிரஸ்ஸல்ஸ் என்று 10 நாட்களை ஐரோப்பாவில் கடத்தியிருந்த அனுபவம் இருந்தாலும், எங்குமே நாளொன்றுக்கு 1500-க்கு ஜாஸ்தியான வாடகையில் நான் தங்கியிருக்கவில்லை ! So இந்த சொகுசெல்லாம் நமக்கு கட்டாது சாமி என்றபடிக்கே சாலையை எட்டிப் பிடித்து கண்ணில்பட்ட முதல் கருப்பு டாக்சிக்குள் தஞ்சம்  புகுந்தேன் ! லண்டனின் அந்தப் பாரம்பரிய டாக்சிகள் பார்க்க டெண்டு கொட்டகை போலத் தோன்றினாலும் செம சவுகர்யமானவைகள் ! விட்டால் இதுக்குள்ளேயே இன்றைய ராப்பொழுதைச் செலவிட்டு விடலாமே என்ற ரேஞ்சுக்கு அலுத்துப் போயிருந்தவன் - "விக்டோரியா ரயில் நிலையம்" என்று டிரைவரிடம் சொன்னேன் ! இலண்டனில் அரை டஜனுக்கும் மேற்பட்ட முக்கிய ரயில்நிலையங்கள் உண்டு என்பதெல்லாம் அப்போதைக்குத் தெரியாது ; எங்கேயோ காதில் வாங்கிய 'விக்டோரியா ஸ்டேஷன்' என்ற பெயர் மட்டுமே அப்போதைக்கு கை கொடுத்தது எனக்கு ! இரவு பத்தரை சுமாருக்கு அங்கே போயிறங்க, டாக்சிக்கு அழுக நேரிட்ட தண்டத்தை நினைத்து தொண்டையெல்லாம் அடைத்தது ! 

மறுக்கா பையை இழுத்துக் கொண்டே ரயில் நிலையத்தின் பக்கவாட்டுச் சாலைகளுக்குள் புகுந்து ஹோட்டல் தேட ஆரம்பித்தேன் ! B & B (Bed  & Breakfast ) என்ற போர்டுகளுடன் நிறையவே குருவிக்கூட்டு ஹோட்டல்கள் கண்ணில்பட்டன ! ஆனால் எனக்கோ அவையெல்லாமே வசந்த மாளிகைகளாய்த் தென்பட்டன ! ஏதோ ஒரு ஹோட்டலுக்குள் நுழைந்து தயங்கித் தயங்கி வாடகை பற்றி விசாரித்து ; அங்கிருந்த ஆசாமி ஒரு சொற்பத் தொகையைச் சொன்ன போதே இழுத்துப் பிடித்திருந்த மூச்சை விட முடிந்தது ! பொதுவாய் இலண்டனில் பழைய காலத்து வீடுகளையே ஹோட்டல்களாய் மாற்றம் செய்து புழங்குவது வாடிக்கை ! So ஒடுக்கமான மாடிப்படிகள் தானிருக்கும் ; lift ? என்று கேட்டால் நம்மை ஒரு தினுசாய்ப் பார்ப்பார்கள் ! தவிர முக்கால்வாசி அறைகளில் பாத்ரூம் இணைந்திராது ! ஒரு மாடிக்கு ஒரு குளியலறை & ஒரு கழிப்பறை என்று அந்தந்த நடைபாதைகளின்  இறுதியில் அமைத்திருப்பார்கள் ! ரூமோடு பாத்ரூமும் சேர்த்தே வேண்டுமெனில் கட்டணம் எகிறிடும் ! நானோ மேஜைக்கு அடியில்னாலும் கட்டையைக் கிடத்த ரெடி என்றிருந்த நிலையில், கூடுதல் வாடகையிலான ரூமைத் தேர்வு செய்வேனா - என்ன ? So நான்காவது மாடியில் ஒரு புறாக்கூடு போலான அறைக்கு பையைத் தூக்கிக் கொண்டு நடந்தேன் - முடிவே இலா படிக்கட்டுகளில் ! ஒரு மாதிரியாய் ரூமுக்குப் போன போது குறுக்கு காணாதே போய்விட்டது ! "ஒரு வாரம் தூங்கினால் தான் இந்த அலுப்பு ஓயும் !" என்று நினைத்துக் கொண்டே பையைத் திறந்து லுங்கியை எடுத்துக் கட்டிக் கொண்டு கட்டிலில் மல்லாந்தேன் ! ரூமில் ஹீட்டர் வசதியெல்லாம் லேது என்பதால் போட்டிருந்த ஜெர்கினை கழற்றாமல் அப்படியே குறட்டை விட துவங்கினேன் ! அடித்துப் போட்டார் போல தூக்கம் வருமென்று நினைத்தே படுத்த போதிலும், "புது ஊர் ; புது ஆப்பு ; புது இடம் ; புது புறாக்கூடு" என்ற கூட்டணி ஒன்றுசேர்ந்து என் தூக்கத்துக்கு இயன்ற இடைஞ்சலைச் செய்தன ! 

காலையில் ஏழரை மணி சுமாருக்கு எழுந்த போது தான் வயிறு கலக்குவதும், பிறாண்டுவதும் ஒருங்கே  நிகழ்ந்தது ! "சாப்பிட்டு 16 மணி நேரங்களுக்கு மேலாச்சு !" என்று ஞாபகம் வர - கீழ்தளத்தில் Free breakfast என்பதால் போய் ஒரு கட்டு கட்டிவிட வேண்டுமென்று நினைத்துக் கொண்டேன் ! அதற்கு முன்பாய் முக்கிய வேலை காத்திருப்பதால் அதற்கு தீர்வு தேடிய நொடியில் தான் பாத்ரூம் நடைபாதையின் இறுதியில் உள்ளது நினைவுக்கு வந்தது ! கதவைத் திறந்து எட்டிப் பார்த்தால் ஊதைக் காற்று மட்டுமே தென்பட்டது ; வேறு ஆள் நடமாட்டமே இல்லை ! எல்லாருமே சனிக்கிழமை என்பதால் தூங்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டும், அல்லது சாப்பிடக் கீழே போயிருக்க வேண்டுமென்று தோன்றியது ! "சரி...நம்ம பாட்டைப் பார்ப்போம்" என்றபடிக்கு காலை ஷூவுக்குள் நுழைத்துக் கொண்டு ரூமிலிருந்து வெளியேறினேன் ! டம்மென்று கதவு சாத்தும் ஓசை எனக்குப் பின்னே கேட்ட நொடியில் தான் ரத்தம் தலைக்கேறி கிறுகிறுப்பது போல் உணர்ந்தேன் ! கதவைத் திறக்கும் சாவியானது உட்பக்கம் உள்ளது என்பதும், இந்தக் கதவுகள் automatic lock ரகத்திலானவை ; சும்மா சாத்தினாலே பூட்டிக் கொள்ளும் என்பதையும் ; சாவியைக் கையில் எடுத்துக் கொள்ளாமல் வெளியே வந்து தொலைத்து விட்டேன் என்பதையும் உணர்ந்த நொடியில் எனக்குள் ஓடிய பீலிங்குகளை வர்ணிக்க சான்ஸே கிடையாது ! ஆனால் "உன் பஞ்சாயத்தை அப்பாலிக்கா வைச்சுக்கோ தம்பி ; இப்போ எனக்கொரு வழி சொல்லு " என்று வயிறு ரகளை செய்திட பாத்ரூமைத் தேடிப் போனேன் ! சகலமும் சுபமாய் முடிந்த நொடியில் என்னை நானே பாத்ரூம் கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்ட போது ஒரு கோமாளிப்பயலே கண்ணாடியினில் பிம்பமாய்த் தெரிந்தான் ! ஒரு கட்டம் போட்ட லுங்கி...கடைவாயோரம் ராத்தூக்கத்து ஜொள்ளோட்டத் தாரைகளின் அடையாளங்கள் ; முற்றிலுமாய்க் கலைந்து கிடந்த பம்பை மண்டை ( மெய்யாலுமேங்கோ !!) ; குளிருக்கு கழற்றியிராத ஜெர்கின் ; அவசரத்தில் சாக்ஸ் போடாது ஷூ மட்டும் போட்டிருந்த ரம்யம் என்று ஒரு மார்க்கமாய்க் காட்சி தந்தேன் ! எனது ரூமுக்குள் நுழைய வேண்டுமெனில், இந்தக் கோலத்திலேயே  நாலு மாடிப்படிக்கட்டுகளில் கீழிறங்கிப் போய் ரிசப்ஷனில் மாற்றுச் சாவி வாங்கியார வேண்டும் என்பதைத் தாண்டி வேறு வழியே கிடையாது ! No roomboys ; so "தம்பி...கீழே போயி சாவி வாங்கிட்டு வாயேன் !" என்று பணிக்க வழி கிடையாது ! 

"துணிந்த பின் மனமே ; துயரம் கொள்ளாதே !" என்று என்னை நானே தேற்றிக் கொண்டு, முயன்றமட்டுக்கும்   ஒரு casual look-ஐ முகத்தில் வைத்துக் கொண்டு படியிறங்க ஆரம்பித்தேன் ! சாப்பிட்டுவிட்டு மேலே தத்தம் அறைகளுக்குத் திரும்பிடுவோர் எதிர்ப்படும் போது - பூமி அப்படியே திறந்து என்னை விழுங்கிக்கொள்ளாதா ? என்பது போலிருக்கும் ! கீழே ரிசப்ஷனுக்கு வந்தாலோ - எதிரே இருந்த breakfast அறையில் அத்தனை பேரும் வெள்ளையும், சொள்ளையுமாய் formals  உடையணிந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்க, நான் சங்கு மார்க்  லுங்கிக்கு மாடல் போல போய் நின்று மண்டையைச் சொரிந்து கொண்டே என் பிரச்னையைச் சொன்னேன் ! நிமிர்ந்து பார்க்கக் கூட லஜ்ஜையாக இருக்க, "ஒரு spare சாவி கிடைக்குமா ?" என்றபடிக்கே லேசாய் நிமிர்ந்தால், ரிசப்ஷனில் இருந்ததோ ஒரு செம cute இளம் பெண் !! முந்தைய இரவில்  இருந்த அதே கடுவன் பூனை தாத்தா தான் இன்னமும் இருப்பார் என்ற நினைப்பில் இருந்தவனுக்கு  ஒரு ஜேம்ஸ் பாண்ட் அழகியை அங்கே பார்த்த நொடியில் சோகம் பன்மடங்காகிப் போனது ! சாவியை வாங்கியது, 4 மாடியின் படிகளை உசேன் போல்டின் சித்தப்பா வேகத்தில் ஏறியது ; கதவைத் திறந்து ரூமுக்குள் ஐக்கியமானது ; லுங்கியைக் கடாசிவிட்டு ஜீன்ஸை மாட்டிக் கொண்டு ; பை & பொட்டலங்களைக் கட்டி வைத்த கையோடு, ஜாக்கிரதையாய் சாவிகள் இரண்டையுமே பாக்கெட்டில் செருகிக் கொண்டே கீழே திரும்பவும் போனது - என எல்லாமே மின்னல் வேகத்து நிகழ்வுகளாகிப் போயின ! "ஓசியானாலும் இனி இந்த ஹோட்டலிலே குப்பை கொட்ட தயாரில்லை சாமி !" என்றபடிக்கே லண்டனின் வெயில் போர்த்த சாலைகளில் நடக்க ஆரம்பித்த  போது - "இந்த ஊரா இத்தனை காலத்துக் கனவு தேசமாய் இருந்துள்ளது ??" என்று என்னை நானே கேட்டுக் கொண்டேன் ! உச்சா  போகாத ஓராங்குட்டான் போல எங்கெங்கோ அலைந்து, இறுதியாய் Youth Hostel ஒன்றில் சல்லிசாய் இடம் பிடித்த குஷியில் ஹோட்டலுக்குத் திரும்பி  சாமான்களை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன் ! போகும் போது அந்த ஜேம்ஸ் பாண்ட் அழகி நமட்டுச் சிரிப்பொன்றை உதிர்த்ததாய்த் தோன்றியது எனது கற்பனையா ? இல்லையா ? தெரியாது ; ஆனால் ஆயுசுக்கு இனி லுங்கி கட்ட மாட்டேண்டா சாமி !! என்ற சபதம் எடுத்தது நிஜம் என்பது மாத்திரம் நினைவுள்ளது !

தொடர்ந்த 10 நாட்களில் லண்டனின் நீள அகலங்களை அளந்ததும் ; ஏதேதோ பணிகளை இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு செய்ததும் தொடர்ந்தன ! வெறுப்பேற்றிய அதே நகரம் வாஞ்சையோடு என்னை ஏற்றுக் கொண்ட அதிசயங்களும் நிகழ்ந்தன ! ஏகப்பட்ட பணிகளிலும் அந்த மண்ணில் வெற்றி கிட்டியது ; ஏகமாய் அனுபவங்களும் கிட்டின அங்கேயே ! Maybe உலகை உவகைப்படுத்தப்போகும் இன்னொரு  பதிவெழுதும் மூட் தலை தூக்கும் போது இந்த london diary படலம் தொடருமோ என்னவோ ! எது எப்படியோ -  "லண்டன்" என்ற நொடியே அந்த "லுங்கி டான்ஸ்" நாள் தான் என் தலைக்குள் தோன்றி மறையும் !! Maybe நம்மவர்கள் கோப்பையைத் தூக்கி தேசத்தையே மகிழ்ச்சிக்கடலில் ஆழ்த்திடும் பட்சத்தில், "லண்டன்" என்றவுடன் சந்தோஷ ஞாபகங்கள் எனக்குள்ளும் இடம் பிடித்திடலாம் ! காத்திருப்பேன் அந்நாளுக்காக !

Before I sign off - இதோ "ஈரோடு எக்ஸ்பிரஸ்" புக் # 1-ன் குட்டி டிரெய்லர் ! அட்டகாசமான கதைக்களம் ; செம வித்தியாசமான கதை சொல்லும் பாணி என்று "பிஸ்டலுக்குப் பிரியாவிடை" பின்னிப் பெடல் எடுக்கிறது ! Dont ever miss it folks !!

http://www.lion-muthucomics.com/home/394-the-erode-express-prebooking-august-19-bangalore.html